محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828816734
بازخوانی بسترسازی ها برای وقوع فتنه ۸۸
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: پس از تصاحب کرسی های مجلس ششم توسط اصلاح طلبان و اتخاذ مواضع چالشی٬ رفته رفته سخنان جمع ویژه ای از اصلاحات که با اصل اسلامیت نظام مخالف بودند٬ باعث رویگردانی قشر عظیمی از جامعه نسبت به اصلاحات شد. تحلیل ایران : می گویند گذشته چراغ راه آینده است اما گاها حوادثی در حال و یا آینده رخ می دهد که به کمک آن می توان گذشته را روشن کرد؛ به درستی آن را شناخت و براساس آن علل حوادث روز را واکاوی کرد. یکی از این اتفاقات را می توان فتنه سال 1388 دانست؛ فتنه ای که شاید آغازش توسط دو چهره سرشناس وابسته به یک جریان سیاسی زده شد اما در نهایت عنان مدیریت امور از دست آنان خارج شد و دنباله رو مسیری شدند که به مقصد نامعلومی می رفت. در حوادث سال 88 کمتر کسی باور می کرد که چهره هایی که در زمانی رئیس جمهور٬ نخست وزیر٬ رئیس و نماینده شاخص مجلس٬ فرمانده جنگ تحمیلی و... بودند٬ در اردوگاه مقابله با جمهوری اسلامی حضور داشته باشند و به ایفای نقش بپردازند. پس از گذشت 6 سال از این حوادث٬ با رجعتی به تاریخ می توان به بررسی دقیق این انحراف و چگونگی آن پرداخت. فتنه 88 به طور حتم در کسری از زمان بوجود نیامده و زمینه سازان و افراد موثر در آن از مدتها پیش دارای چنین گرایشاتی بودند ولی شرایط زمانی اجازه بروز و ظهور آن را نمی داد. در تاریخ اسلام نیز نمونه های فراوانی از این اشخاص وجود دارد؛ کسانی که در سپاه پیامبر(ص) شمشیر می زدند و تا پای شهادت پیش رفتند ولیکن دلبسته مطامع دنیوی بودند و پس از رسول خدا(ص) به مقابله با امیرالمومنین(ع) پرداختند و کردند آنچه کردند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی٬ به علت وجود دشمنان داخلی و خارجی٬ در جمع نیروها و چهره های موثر انقلاب اختلاف چندانی وجود نداشت ولیکن پس از فتنه بنی صدر و آرامتر شدن فضا٬ اختلافاتی در بین نیروهای وابسته به انقلاب اسلامی پدید آمد. جامعه روحانیت مبارز نیز در این شرایط دچار اختلافاتی بود. یکی از علل اختلاف٬ انتنخاب مجدد میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر در مجلس دوم بود. علی رغم مخالفت آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت با انتخاب مجدد وی به عنوان نخست وزیر٬ برخی از افراد همچون محسن رضایی ( خاطرات حجت الاسلام ناطق نوری٬ جلد 2٬ صفحه 81) در دیدار با امام(ره) عدم نخست وزیری موسوی را زمینه ساز شکست رزمندگان در جبهه ها تفسیر نمود. بر همین اساس امام(ره) تاکید بر تداوم نخست وزیری موسوی داشتند. آیت الله خامنه ای در نامه ای به امام نوشتند: «اگر حضرت عالی تشخیص می دهید که باید مهندس موسوی را معرفی کنم، حکم کنید، شما رهبر هستید. شما روز قیامت جواب دارید، ولی من جواب ندارم کسی را که مصلحت نمی دانم، نخست وزیر کنم، مگر این که حکم ولی فقیه بالای سر او باشد. حضرت عالی حکم کنید تا من ایشان را بگذارم» در پاسخ این نامه٬ امام در جمع برخی از یاران صریحا فرمودند که حکم نمی کنند و به عنوان یک شهروند نظر می دهند. در روز رای اعتماد به مهندس موسوی٬ در بین نمایندگان مجلس برای رای اعتماد به موسوی٬ دو دستگی پدید آمد. عده ای که بعدها از جامعه روحانیت مبارز جدا شدند٬ براین عقیده بودند که هرچه امام می فرمایند باید عملی شود و هیچ تخلفی نباید در آن امر صورت گیرد.اما روحانیون روحانیت مبارز بر این عقیده بودند نظر امام اگر حکم حکومتی بود حتما باید اجرا شود اما اگر ارشادی باشد انسان می تواند طبق نظر خود عمل کند. بر همین اساس نیز 99 نفر از نمایندگان به موسوی رای اعتماد ندادند. این اقدام اولین نشانه بروز اختلاف عملی در جامعه روحانیت مبارز بود. یکی دیگر از اختلافات٬ اقتصاد دولتی و خصوصی بود. اقلیت جامعه روحانیت مبارز بر اقتصاد دولتی و محدود کردن بخش خصوصی تاکید می کردند. در صورتی که اکثریت٬ دولت را ناظر و کنترل کننده اقتصاد می دانستند و تاکید می کردند دولت باید عرصه را برای حضور بخش خصوصی در اقتصاد فراهم کند. *بالا گرفتن اختلافات در جامعه روحانیت مبارز اما اوج اختلافات در درون جامعه روحانیت مبارز به اواخر عمر مجلس دوم بازمی گردد که در آن بحث ها و جدل ها به نطق های پیش از دستور کشیده شد. یکی از تندترین انتقادات را صادق خلخالی (از نمایندگان برجسته جریان چپ) در 66.10.22 علیه جامعه روحانیت داشت. او می گفت که جامعه روحانیت مبارز یک لیست انتخاباتی تدوین کرده و اسم دو نفر (آقای هاشمی و آقای کروبی) را برای گم کردن اذهان مردم در بالای آن نوشته است و تلاش دارد مابقی اسامی را از افرادی که از نظر امام پوچ و بدتر از اسرائیل بوده اند٬ در ردیف کاندیداها معرفی کند. یک هفته بعد٬ حجت الاسلام ناطق نوری، جواب این سخنان را داد. او گفت: « اینکه گفته شده لیستی تهیه شده قطعاً خلاف است یا خلاف به عرض آقایان رسانده اند. این که گفته شده اسامی آقایان هاشمی و کروبی را بالای لیست می گذارند و بقیه را از افراد هیچ و پوچ می گذارند توهین به دیگران و خلاف شرع است.» ناطق که گویا از احتمال انشعاب در جامعه روحانیت آگاه بود٬ خطاب به منتقدین گفت: «البته شما می توانید به جای تخریب دیگران، جمعیتی تحت هر عنوان دیگری راه بیندازید کسی جلو شما را نمی گیرد، لکن هم روحانیون محترم تهران و سایر بلاد و هم مردم شریف تهران بدانند که این تشکل های مخفی و غیرمخفی تحت عناوین مختلف مثل جمعی از روحانیون مبارز تهران و یا هر چیز دیگری که احتمالاً به وجود خواهد آمد، ربطی به جامعه روحانیت مبارز تهران ندارد و زیر نظر جامعه روحانیت تهران نیست.» با نزدیک شدن به زمان انتخابات مجلس٬ جامعه روحانیت مبارز به عنوان تشکلی شاخص می توانست نقشی مهم در خط دهی به مردم داشته باشد و لذا تک تک ردیف های لیست انتخاباتی آن، حائز اهمیت بود. انتخاب مصادیق کاندیداها از روی نگرش ها انجام می شد و وقتی که نگرش ها تفاوت داشت مصادیق هم متفاوت می شد. در اینجا بود که اختلافات قبلی در درون جامعه روحانیت سر باز کرد. جناح اقلیت جامعه روحانیت – که بعدها مجمع روحانیون مبارز را تشکیل دادند- اصرار داشتند که هادی غفاری و فخرالدین حجازی در لیست باشند ولی اکثریت اعضا با این تصمیم مخالف بودند. علت مخالفت هم آن بود که معتقد بودند این افراد صلاحیت حضور در مجلس را ندارند و حائز ویژگی های کافی نیستند. آیت الله مهدوی کنی در باب اختلاف بر سر تعیین مصادیق کاندیداها گفته اند: «ما می گفتیم در جامعه روحانیت وظیفه ما این است که خطوط را حفظ کنیم و تأیید بعضی از افراد، شکستن این مرزهاست.» (مصاحبه با نشریه یادآور، شماره اول، صفحه20) * چگونگی تشکیل مجمع روحانیون مبارز در طرف مقابل، مطرح کنندگان این افراد هم این طور مطرح می کردند که اینها افرادی مبارز و انقلابی اند و جامعه روحانیت مبارز با تأیید نکردن این افراد انحراف خود را نشان می دهد. در اینجا بود که تمام اختلافات قبلی٬ دست به دست هم داد و بحث اختلاف بر سر لیست انتخاباتی به عنوان جز اُخری از علت تامه محسوب شد و بحث انشعاب قطعی گردید؛ چراکه جناح اقلیت جامعه روحانیت می دیدند که به دلیل کم تعداد بودن در آنجا هر چه هم مخالفت کنند نمی توانند نظرات خود را مصوب نمایند و لذا تلاش هایشان به ثمری نمی رسد و نمی توانند منویات خود را به کرسی بنشانند. بر همین اساس سید محمد خاتمی و موسوی خوئینی ها با مهدی کروبی ملاقات کردند و پیشنهاد انشعاب از جامعه روحانیت مبارز را مطرح کردند. انشعاب در جامعه روحانیت مبارز را می توان اولین واکنش جریان چپ (اصلاحات) به عدم پذیرش رای اکثریت تلقی کرد. *ناطق نوری: کسانی که به خاطر آنها جدا شدید٬ قبولتان ندارند برخی چهره های با نفوذ در مجلس٬ پس از این انشعاب به سران مجمع روحانیون مبارز هشدار دادند که در پشت این انشقاق کسانی هستند که نه جامعه روحانیت و نه مجمع روحانیون را قبول ندارند اما این هشدارها فایده ای نداشت. حجت الاسلام ناطق نوری در این باره می گوید: در مجلس سوم که آقای کروبی رئیس مجلس بودند، ملاقاتی با ایشان داشتم . در این دیدار به ایشان گفتم : «با تشکیل مجمع ، شما از ما جدا شدید، اما کسانی که شما به خاطر آنها از ما جدا شدید، و عمدتاً هم اعضای تحکیم وحدت هستند؛ نه ما را قبول دارند و نه شما را و به اعتقاد بنده اصلاً آخوند را قبول ندارند؛ منتها زیر عبای ما می آیند و استفاده ی ابزاری می کنند. بعداً هم به قول معروف کشک خودشان را می سایند و این خسارت بزرگی است .» حتی به ایشان گفتم : «دیدگاه های ما بسیار نزدیک است و اختلاف مبنایی نداریم ، اگر گاهی اختلافی هم احساس می شود، ناشی از سلیقه ها می باشد، لذا جهت کاهش تنش ها بهتر است برای انتخابات مجلس چهارم ، جامعه و مجمع یکی شوند و یا حداقل لیست مشترک بدهیم .» آقای کروبی خودش واقعاً می پذیرفت ، اما ایشان گفت بروم و با رفقا صحبت کنم که البته رفقای ایشان نپذیرفتند. همین اتفاق نیز افتاد و مجمع روحانیون مبارز رفته رفته از خط امام فاصله گرفت. آنان جامعه روحانیت را مصداق اسلام آمریکایی و خود را منادی عدالت و در خط امام و مروج اسلام ناب می خواندند. با همین ترفند نیز توانستند مجلس سوم را قبضه کنند. اما «پس از رحلت حضرت امام٬ برخی از اصلاح طلبان به جای تحکیم ارتباط با مردم، فکر کردند که برای رسیدن به قدرت باید به خارج از مرزها متمرکز شوند». (محتشمی پور در نشست آسیب شناسی اصلاح طلبان) آنان در سخن خود را در چارچوب نظام و طرفدار امام و رهبری قلمداد می کردند ولی در عمل سیاست های ضد آن را اجرایی می کردند. با استفاده از همین روش و ترسیم چهره ای حامی رهبری و ولایت فقیه از خاتمی٬ توانستند پیروز هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شوند. «با روی کارآمدن دولت اصلاحات این قشر هم با اصلاحات آمدند و لذا در دوره ی اصلاحات علی رغم اینکه شعارهای امام (ره) و انقلاب سر داده می شد در عمل اصلاح طلبان روش دیگری را اتخاذ می کردند»(محتشمی پور) پس از تصاحب کرسی های مجلس ششم توسط اصلاح طلبان و اتخاذ مواضع چالشی٬ «رفته رفته سخنان جمع ویژه ای از اصلاحات که با اصل اسلامیت نظام مخالف بودند٬ باعث رویگردانی قشر عظیمی از جامعه نسبت به اصلاحات شد. به روایتی دیگر اصلاح طلبان به پیمانی که با مردم بسته بودند٬ وفادار نماندند. آنان همچون زمان پیامبر که بنی اسرائیل پیمان شکنی کردند، پس از دوم خرداد 76 نقض پیمان کردند و نتیجه همان است که برای بنی اسرائیل اتفاق افتاد، چراکه به قول امام مردم با کسی عقد اخوت نبسته اند، وقتی انحرافی می بینند آنها را کنار می گذارند. در بخشی از اصلاح طلبان نیز انحراف رخ داد و به هرحال وقتی عذاب الهی آمد، تر و خشک با هم سوخت.»(محتشمی پور) جریان اصلاح طلب در این دوره شعارهای خلاف اصول فکری امام(ره) مطرح می کرد:«وقتی به نام اصلاحات شعارهای خلاف اصول فکری انقلاب و امام (ره) را می دهند، اسلامیت و استقلال زیر سؤال می رود.»(محتشمی پور) رفته رفته حرکات و «مواضع سینوسی اصلاح طلبان آنان را از شخصیت های سوپرمذهبی به سوپرآمریکایی تغییر و حیثیت اصلاحات را به باد داد.» (تاجیک در نشست آسیب شناسی اصلاح طلبان) «رهبران اصلاح طلب نیز آن گونه که امام با انحراف رژیم شاه مبارزه کرد، نتوانستند با انحراف در جریان اصلاحات مبارزه کنند و در نتیجه وقتی از درون اصلاحات برخی اعلام کردند که مشکل ما اصل 110 قانون اساسی است٬ رهبراین جریان این افراد را طرد نکردند.»(محتشمی پور) * آغاز شعار نه غزه نه لبنان از کجا بود؟ یکی از اصول انقلاب که جریان اصلاحات علی رغم مدعای پیروی از امام(ره) آن را زیر پا گذاشت٬ حمایت از مظلومان و علی الخصوص مساله فلسطین بود. مجلس ششم در مساله انتفاقه فلسطین مواضع غیرقابل توجیهی از خود نشان داد و عملا به محور مقاومت پشت کرد. علی اکبر محتشمی پور دبیرکل وقت جمعیت دفاع از مردم فلسطین در این باره می گوید: «در مجلس ششم علی رغم داشتن ریاست جبهه ی اصلاحات و فراکسیون اکثریت در مجلس، تنهای تنها بودم؛ یعنی همواره برای یک حمایت جزئی از انتفاضه ی فلسطین باید کلی وقت صرف می کردم. با نمایندگان مجلس با روحیه ی صاف و قلبی بدون غل وغش صحبت می شد و آنها نیز قبول می کردند اما سران آنها نه. بدون اینکه وقتی برای فعالیت ها با بدنه اصلاح طلبان جهت تعامل داشته باشم، با مخالفت و برخورد قیم مابانه با نمایندگان مردم مواجه می شدم؛ مثلاً پس از انتفاضه ی مسجدالاقصی در مجلس مطرح کردیم که یک کنفرانس بین المللی گذاشته شود، آقای خاتمی و آقای کروبی نیز موافقت کردند اما در مجلس ششم دچار چالش عجیبی شدیم و بهانه های مختلفی در این مورد مطرح شد مبنی بر اینکه از این کنفرانس استقبال نخواهد شد، اما من دلایلی داشتم که تعداد خوبی شرکت می کنند و به هرحال کنفرانس برگزار شد و استقبال نیز خوب بود. پس از پایان کنفرانس تصویب شد که دبیرخانه ی دائمی تشکیل شود، اما پس از مدتی هیئت رئیسه ی مجلس بدون حضور آقای کروبی تصویب کردند که دبیرخانه ی کنفرانس باید تعطیل شود، درحالی که آنها حق این کار را نداشتند چون در قطعنامه ی پایانی کنفرانس چنین چیزی آمده بود، لذا در جلسه ی هیئت رئیسه دوم این موضوع مجدد تصویب شد. پس می بینید که ما با چنگ و دندان توانستیم مسئله ی حمایت از فلسطین را حفظ کنیم». سالها بعد مهدی کروبی دبیرکل مجمع روحانیون مبارز پس از شکست در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و عدم حمایت اصلاح طلبان از وی٬ ضمن جدایی از مجمع روحانیون٬ حرفهای تندی را علیه این تشکل زد و گفت که «معتقدم کسانی که از ابتدا با صراحت با برخی مواضع امام مخالف بودند، قابل اعتمادتر هستند تا کسانی که هر روز به یک رنگ درمی آیند و اگر لازم باشد از هرکس خط امامی تر می شوند و اگر هم روزی اقتضا کند تمام دیدگاه های امام از جمله مبانی ایشان در جمهوری اسلامی و حکومت دینی را نفی می کنند.» *انتقاد کروبی از دورویی اصلاح طلبان طولی نکشید که این پیش بینی کروبی برای جریان اصلاح طلب و علی الخصوص خود او به حقیقت پیوست. در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری٬ مهدی کروبی و میرحسین موسوی دو تن از داوطلبین این انتخابات مواضعی بر خلاف آنچه در گذشته بیان می کردند٬ مطرح کردند. عضو اقلیت جامعه روحانیت مبارز که به علت عدم تمکین در برابر رای اکثریت در جامعه٬ از طراحان انشعاب در جامعه روحانیت بود٬ در انتخابات دهم به همراه میرحسین موسوی و در حالی که آرایی به مراتب کمتر از آرای باطله داشت٬ به رای اکثریت تمکین نکردند و با ادعای تقلب٬ نتیجه انتخابات را نیز نپذیرفتند و بساط آشوب در کشور را پهن کردند. آنان کار را تا جایی پیش بردند که نظام را متهم به تجاوز جنسی به دستگیرشدگان حوادث پس از انتخابات به نحوی کردند که منجر به پارگی در سیستم تناسلی شان شده است.( بی بی سی فارسی 1388.5.18) کروبی تا جایی در این مسیر پیش رفت که رژیم را متهم به جنایت هایی کرد که روی شاه را نیز سفید می کند.( مهدی کروبی؛ سایت موج سبز آزادی 1388.6.28) پس از خطبه 29 خرداد رهبر معظم انقلاب و تاکید ایشان به سعه صدر٬ مجمع روحانیون مبارز که روز پنجشنبه ۲۸ خرداد 1388، اعلام کرده بود٬ روز شنبه ۳۰ خرداد، از ساعت ۱۶ راهپیمایی اعتراضی از میدان انقلاب تا میدان آزادی برگزار خواهد کرد٬ تا ساعت ۱۵ روز 30 خرداد حاضر نشد تا اعلامیه راهپیمایی را لغو کند و فقط دقایقی مانده به ساعت ۱۶ یک مقام آگاه در مجمع روحانیون مبارز به خبرگزاری ها گفت: از آنجا که مجوزی برای راهپیمایی امروز صادر نشده و احتمال درگیری و برخورد از سوی نیروی انتظامی وجود دارد، لذا مجمع تصمیم گرفت که تجمع امروز را لغو نماید. با تداوم اعتراضات خیابانی٬ رفته رفته جنس شعارهای معترضین تندتر شد و از اعترضات به نتیجه انتخابات و ادعای تقلب به شعارهای علیه نظام٬ ولی فقیه و اسلام تبدیل شد. شعارهای «نه غزه٬ نه لبنان٬ جانم فدای ایران»٬ «استقلال٬ آزادی٬ جمهوری ایرانی» و... شاید بخشی از همان اقتضائاتی بود که به گفته کروبی باعث شد " تمام دیدگاه های امام از جمله مبانی ایشان در جمهوری اسلامی و حکومت دینی" توسط جریان اصلاحات نفی شود. اکنون 6 سال از فتنه 88 می گذرد و برخی چهره های این جریان که در آن دوران بر آتش فتنه می دمیدند٬ به اشتباه خود معترفند ولیکن از بیان آن هراس دارند. کسانی که نظام را به تقلب در انتخابات متهم می کردند٬ در خفا به پای صندوقهای رای رفتند و در عمل صحت انتخابات را در کشور تائید کردند و در جلسات خصوصی نیز بر عدم تقلب در انتخابات تاکید کردند. آنان پس از گذشت چند سال از فتنه 88 ٬ بسیاری از گفته ها و اقدامات خود را نفی کردند و مدعی شدند شعار نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران٬ یک دروغ شاخدار» علیه اصلاح طلبان است. در پایان باید گفت که بررسی تاریخی سوابق اصلاح طلبان و آنچه چهره های این جریان در آسیب شناسی اصلاحات بیان کرده اند٬ خود گواه این مطلب است که انحراف اصلاحات٬ تنها در فتنه 88 صورت نگرفته و این جریان سیاسی از مدتها قبل دچار انحرافاتی بودند؛ انحرافاتی که فتنه 88 را رقم زد. منبع: فارس
جمعه ، ۴دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها