واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: نگاهی که در فیلم «دونده» روی می دهد، بخشی از پروژه بسیار پیچیده از قدرت طلبی سیاست مدارانی است که داعیه رستگاری جهان دارند اما خود در درون، با جهانی دیگر روبرو هستند و از این رو پُر بیراه نیست که شاهد انواع جنگ های شکل یافته در جهان باشیمگروه فرهنگی « سراج24 »- مرتضی اسماعیل دوست: فساد بخش مهمی از تار و پود قدرت طلبی را در بر می گیرد و انواع مختلف فساد مالی و اخلاقی و خانوادگی در میان قدرت طلبان غربی گاه چنان بزرگ می شود که دیوار تحمل سانسور را می شکند و جایی در میان اخبار رسانه های خبری می یابد. فیلم «دونده» ( The Runner ) از جمله آثار اکران شده در سال جاری است که به مساله فساد در میان سیاستمداران غربی می پردازد و اگر چه به لحاظ گستره موضوعی و پرداخت فیلمنامه ای، اثر چندان برجسته ای در سینمای سال 2015 جهان به شمار نمی آید اما در انتخاب موضوع جسورانه عمل می کند و نویسنده و کارگردان در پی شکل بخشی به ملودرامی سیاسی در بطن داستانی از فاش سازی عمل غیراخلاقی یکی از سیاستمداران مطرح آمریکایی است؛ کاراکتر کالین پرایس با نقش آفرینی نیکولاس کیج که راز رسوایی اخلاقی اش برملا شده و نگره مردم را نسبت به این مرد قانون مدار تغییر می دهد. در این روند داستانی، کالین پرایس عزم خود را جزم کرده که به بازگشت اعتبار رفته اش نزد مردم دست زند اما برای رسیدن به این مسیر نیز نیاز به تن دادن به بازی های تازه ای است. درام سیاسی «دونده» به رسوایی اخلاقی یکی از سیاسیون آمریکایی در سال 2010 می پردازد. سیاست پیشه ای که نماینده کنگره شهر بندری لوئیزیانا است و جدا از لذت های شهوانی خود علاقه خاصی به دویدن دارد. شخصی برخاسته از خانواده ای سیاسی که پیشینه خوبی میان مردم داشته اما با باز شدن حقیقت ماجرا، نگاهی تازه میان مردم خود را نمایان می سازد و رویه حقیقت جویانه، این فرد دروغ پیشه را به سمت جایگاه واقعی خود رهسپار می سازد. فیلم اشاره به روابط پشت پرده و رسوایی های اخلاقی قدرت طلبانی دارد که مقابل دوربین رسانه ها ژست اخلاق گرایی به خود می گیرند و به دنبال پیچیدن نسخه زیست جهان از سوی خود هستند، اما در درون خود جهنمی دارند و به تدریج با بازگشایی مرزهای حقیقت، شکل ماجرا به ابعاد تازه ای می رسد. آن چنان که در فیلم «دونده» نیز درونگاه کالین پرایس روی خود را برملا می سازد. به نحوی که این سیاست پیشه که بخشی از اعتبار خود را از طریق حمایت از محیط زیست و جلوگیری از آلودگی دریا بر اثر انتقال آلنده های نفتی، به دست آورده در نهایت خود دست در دست دلالان نفتی می گذارد! از سویی فیلم «دونده» در مسیری از روایت خود نزدیکی هایی به سریال «خانه پوشالی» می یابد، چرا که فیلم به دنبال تزریق نوعی سیاست دروغ پردازانه و ریاکار در بدنه قدرت طلبی ها است و همان رویه ای را در پیش می گیرد که فرانک آندروود در سریال «خانه پوشالی» آن را دنبال کرده است. نگاهی که در فیلم «دونده» روی می دهد، بخشی از پروژه بسیار پیچیده از قدرت طلبی سیاست مدارانی است که داعیه رستگاری جهان دارند اما خود در درون، با جهانی دیگر روبرو هستند و از این رو پُر بیراه نیست که شاهد انواع جنگ های شکل یافته در جهان باشیم که خون مظلومان در آن بازیچه بازی های قدرت خواهی سیاستمداران شده است. جهانی نقش بسته از تظاهر که رنگ درون با ظواهر بیرون فرسنگ ها فاصله دارد. قدری درنگ باید تا در آن بدانیم و بیابیم که چرا مثلا سیاستمداران شناخته شده ای در احزاب سیاسی بریتانیا چون دیوید کامرون، نیک کلِگ و اد میلی بَند در تعطیلات شان کتاب هایی درباره جنگ، دروغ و سیاست می خوانند، چرا که آن ها مرشدان انگاره های دروغ و تزریق گر رسوایی بشری در جهان هستند.
پنجشنبه ، ۳دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]