محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831054336
ساختمان های تهران روی بمب هستند/بیمارستان ها برای پاسخگویی در زمان حوادث چقدر آماده هستند؟
واضح آرشیو وب فارسی:سلامت نیوز: سلامت نیوز : خیلی از ساختمان های تهران روی بمب اند؛ بمبی نه از جنس انفجار بلکه از جنس آوار؛ بمبی مخفی شده در اعماق زمین؛ بمبی به نام گسل. بمبی که زندگی پایتخت نشین ها را تهدید می کند و هیچ پیش بینی بر آن نمی توان داشت. با این حال فرض را بر این بگذاریم که وقوع حادثه ای ملی مانند زلزله، آسیبی به زیرساخت ها و سامانه های ارایه خدمت نزند و فقط درمان مصدومان، اولویت مقابله با شرایط بحرانی باشد؛ سوال کلیدی این جمله این است که بیمارستان ها برای پاسخگویی در زمان حوادث چقدر آماده هستند؟ تجهیزات شان چقدر است؟ تخت دارند؟ وسایل پزشکی، آزمایشگاهی و دارویی شان برای چه تعداد مصدوم کفایت می کند؟ در بهترین شرایط سازه ای و تجهیزات پزشکی، ازدحام مصدومان و مردم به بیمارستان های تهران، این اوضاع را با چالش بزرگتری مواجه می کند. به گزارش سلامت نیوز، روزنامه شهروند نوشت: دکتر امین صابری نیا، رئیس مرکز حوادث و فوریت های پزشکی کشور درباره ظرفیت پذیرش مصدومان در زمان بحران می گوید: «در بحث حوادث غیرمترقبه تنها به ظرفیت های شهر حادثه دیده بسنده نمی شود، در دنیا هم به همین شکل است. ما الان در حالت عادی با توجه به پذیرش بیماران غیراورژانسی در بخش ها ظرفیت کمی برای پذیرش داریم اما در زمان بحران نخستین نکته ای که اتفاق می افتد، این است که ورودی ما از غیراورژانس تعطیل می شود. یعنی ٥٠ تا ٦٠ درصد به ظرفیت اورژانس هر بیمارستان اضافه می شود زیرا بیماران غیراورژانسی در حالت بحران از سیستم حذف و خیلی از آنها غیراورژانسی از بیمارستان ترخیص می شوند. این امر باعث می شود تا بیمارستان ها در زمان بحران ظرفیت پذیرش بیشتری پیداکنند. ولی این که آیاظرفیت ها پاسخگوی زلزله بزرگ تهران باشد، بستگی به تعداد مصدومان دارد، مثلا اگر بخشی از شهر تهران با جمعیت یک میلیون نفر آسیب ببیند، و ١٠ درصد از این تعداد نیاز به خدمات پزشکی بیمارستانی پیدا کنند یعنی نیاز به صد هزار تخت خالی در بیمارستان ها. این درحالی است که ظرفیت تخت های بیمارستانی در تهران به ١٠ هزار تخت هم نمی رسد. بنابراین نمی توان به ظرفیت های بیمارستان های داخل شهر بسنده کرد. روش هایی که در دنیا وجود دارد، استفاده از بیمارستان های معین در شهرهای اطراف شهر حادثه دیده است. براساس این تعریف، ظرفیت ها به بیماران قابل درمان یا قابل انتقال تقسیم می شود. در زمان زلزله بم نیز همین اتفاق افتاد و به دلیل تخریب ساختمان بیمارستان شهر بم، ظرفیت داخل شهر صفر شد و مصدومان از طریق امداد هوایی به بیمارستان های تهران، شیراز و اصفهان منتقل شدند. یک روش دیگر راه اندازی بیمارستان های صحرایی توسط ارگان های نظامی است و این باعث می شود ظرفیت تقسیم بندی ها افزایش پیدا کند. روش دیگر هم نوع پذیرش بیماران است. به این معنی که در بحرانی مانند زلزله ما همه مصدومان را بستری نمی کنیم، بیماران را تقسیم می کنیم، تریاژ می کنیم و هر مصدومی که می توان به صورت سرپایی و موقت درمان کرد را از حالت بستری خارج می کنیم و این روش باز هم به افزایش ظرفیت بیمارستان ها کمک می کند. بدین ترتیب شاید در حالت عادی ظرفیت سنجی بیمارستان ها پاسخگوی تعداد بالای سلامت نباشد اما وقتی با تعاریف مدیریت بحران همراه می شویم به این نتیجه می رسیم که ما با ظرفیت بالای ٧٠ درصد پاسخگوی بیماران در حوادث غیرمترقبه هستیم.» کلیات این موضوع این است که ما تا قبل از وقوع حادثه ای گسترده و فراگیر هم توانایی درمان مصدومان را در زمان مناسب نداریم. بیمارستان ها نه تنها در زمان زلزله مثل سایر ساختمان های شهر فرو می ریزند بلکه در شرایط فعلی نیز توانایی ارایه خدمات مطلوب به بیماران را ندارند. چراکه براساس آمارها ٥٠ درصد از مصدومان تصادفات بعد از رسیدن به بیمارستان فوت می کنند و یکی از دلایل این موضوع معطل شدن ١٤دقیقه ای آنها در صف تشکیل پرونده برای بستری شدن در اورژانس بیمارستان است. آنالیز بیمارستان ها پیش از بحران داروها و تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی در انبار بیمارستان ها دپو می شوند تا در زمان بحران به کار بیایند، اما هیچ تضمینی برای سالم ماندن ساختمان های بیمارستان های قدیمی و فرسوده شهر وجود ندارد؛ که همین ممکن است عاملی باشد تا ذخایر دارویی مثل خیلی ها یا خیلی چیزها زیر آوار بمانند. با این حال با پیشنهاد کارگروه بهداشت و درمان در حوادث غیرمترقبه و گروه آموزشی و مرکز تحقیقات سلامت در بلایا و فوریت های پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی فرمی به نام «ارزیابی خطر بلایا در بیمارستان ها» (Hospital safty Index) تهیه شد. این فرم ١٤٥شاخص ایمنی بیمارستان را در ٣سطح ایمنی عملکردی، سازه ای و غیرسازه ای بررسی می کند تا نهایتا بیمارستان ها در یکی از سطوح ایمنی A و B طبقه بندی شوند. براساس این فرم بیمارستان ها باید سالانه به عملکرد خودشان نمره دهند. پس از ابلاغ این فرم به تمامی بیمارستان ها، یک ماه پیش متوسط آمادگی بیمارستان های کشور بین ٨٧ تا ٤٠ درصد تخمین زده شد. بیمارستان ها در این فرم به سطح آمادگی پرسنل، سطح آمادگی بیمارستان در زمان حادثه، دپوهای دارویی و تجهیزاتی که در بحران موردنیاز است، نمره داده بودند. این تعیین سطح هرچند سیستمی اجباری نیست اما به دلیل رقابتی که بین مدیریت بیمارستان ها رخ می دهد، در هر بیمارستانی اجرایی می شود، ضمن این که ارزیابی فرم مقابله با خطر و بلایا در سیستم اعتبار بخشی به بیمارستان ها تاثیرگذار خواهد بود. پیشنهاد طرح محله محوری در زمان بحران زمین اگر بلرزد؛ سقف اگر فرو ریزد؛ مردم اگر زیر آوار بمانند، منطقی وجود دارد که حکم می کند در این شرایط، مسیرهای دسترسی مردم برای رسیدن به مراکز درمانی و بیمارستان ها بسته خواهد شد و شاید امکان جابه جایی مصدومان وجود نداشته باشد. ناوگان امدادهوایی نیز که قطعا نمی تواند پاسخگوی همه مناطق بحران زده باشد. پس راهکار چیست؟ آگاهی مردم در زمان حوادث غیرمترقبه، مقابله بابحران، نجات مصدومان و ظرفیت سنجی بیمارستان ها نیاز مبرمی به مدیریت و برنامه ریزی دارد. اهدافی که هم اکنون محوریت اصلی پدافند غیرعامل در نظام سلامت را نیز به خود اختصاص داده است. با این حال همین امسال در گردهمایی پدافند غیرعامل در نظام سلامت، سطح آمادگی مردم ایران نسبت به ادبیات مدیریت بحران ٨ تا ٩,٥ از ١٠٠ اعلام شد، به این معنی که تنها ٩ درصد مردم ایران از نحوه برخورد با حوادث غیرمترقبه آگاه هستند. صابری نیا در رابطه با مدیریت و برنامه ریزی بیمارستان ها در زمان بحران می افزاید: «علم مدیریت بحران در کشور نه قدیمی است و نه نوپا. درحال حاضر ما شروع به نوشتن برنامه های مدیریت حوادث غیرمترقبه کرده ایم. بهترین روشی که در برخورد با حوادث غیرمترقبه در تهران داریم، بحث محله محوری کردن و آموزش به مردم است. در نظر بگیرید در تمام محله های شهر، انواع و اقسام افراد با تعاریف علمی متفاوت مانند پزشک، پرستار و بهیار وجود دارند. در صورت وقوع یک زلزله بزرگ به خاطر ساخت وساز و بافت شهری، به طور قطع مسیرهای امدادی بسته خواهند شد. در این حالت اگر ساختمان های بیمارستان ها نیز تخریب نشده باشند و تجهیزات پزشکی و دارویی نیز در زمان پیش از حادثه تکمیل شده باشد اما باز هم انتقال مصدوم به بیمارستان با تأخیر انجام خواهد شد. راهکار این موضوع استفاده از ظرفیت های محلی است. من طرح آموزش محله محوری فوریت های پزشکی را نوشته ام و به شهرداری داده ام اما این پیشنهاد تا زمان اجرایی شدن نیاز به بازبینی، بازطرحی، طراحی و نهایتا نتیجه گیری صحیح دارد.به نظر من، ما نباید تنها به دولت محوری در زمان حوادث اتکا کنیم بلکه باید به سطح آگاهی و رفتار مردم در زمان بحران نیز توجه کنیم. آموزش دادن به مردم و نهادینه کردن این موضوع در محله های مختلف شهر باعث می شود که در زمان حادثه آنهایی که آموزش های پزشکی و امدادرسانی به مصدومان را آموخته اند تا قبل از رسیدن نیروهای امدادی مصدومان و حادثه دیدگان را تریاژ کنند، این کار قطعا به کاهش تلفات در زمان وقوع حادثه کمک خواهد کرد.» طرح هایی که قبل از بحران شکسته می شوند فرضیه ها می توانند ما را به اجرایی شدن طرح ها نزدیک کنند اما خیلی از طرح های مطرح شده از سوی کارشناسان مدیریت بحران یا با شکست روبه رو می شود یا دولت توانایی اجراکردن آنها را ندارد. محمدعلی باباپور، کارشناس ارشد مدیریت بحران یکی از کسانی است که از دولت قبل تا امروز طرحی مبنی بر ایجاد یک وزارتخانه فرضی را در زمان بحران پیشنهاد داد، طرحی که یکی از موارد خرد ش به بحث محله محوری در زمان بحران اشاره داشت او درباره اجرایی نشدن این طرح به «شهروند» می گوید: «طرح تشویقی امداد مبتنی بر محله محوری و امداد بیمارستانی براساس خرده سیستم از دولت قبل به وزارت کشور داده شد. در این طرح قرار بود ما از ترکیه شروع کنیم و سپس کشورهای شرق را مانند کوالالامپور مالزی، جاکارتای اندونزی و بعد از سمت غرب چند کشور را ببینیم تا حاصل کار مشخص شود؛ اما متاسفانه این طرح به صورت اتوماتیک تصویب نشد. در این طرح که از طریق وزارت کشور مطرح شده بود، ما با تشکیل اتاق بحران و وزارت فرضی بحران، ١٢نهادICS را در فرماندهی بحران مانند سپاه، ارتش و.. الگو قرار دادیم. یکی از این خرده سیستم ها در این طرح هم مربوط به امدادرسانی و بیمارستان ها بود. در تمام قسمت های این طرح نیز نقش جایگاه و خاستگاه های هر سازمان در بحث پیش بینی، آمادگی، پیشگیری و ترمیم مشخص شده بود، اما هیچ ارگانی این طرح را حمایت نکرد و بعد از آن هم دولت عوض شد و به دلیل تغییر سیاست های دولت دهم با یازدهم این طرح از سیستم حذف شد.» این کارشناس ارشد مدیریت بحران معتقد است، در موارد بیمارستانی و امداد محله محور در شهری مثل تهران باید ابتدا گروه های دوام ستاد بحران (گروه های داوطلب واکنش اضطراری) در هر محله تشکیل شده و بعد آموزش ببینند. آموزش در این گروه ها باید به صورت دوره های مشخص برگزار شود، این بازآموزی ها باید براساس جدول و زمانبندی دقیق باشد چون فاصله زمانی باعث می شود اثربخشی آموزشی از بین برود. اگر پشتیبانی از طرح آموزشی امدادی نباشد، این سیستم یک چرخه ناقص خواهد بود. مردم از دولت بهتر عمل می کنند مدیریت جامعه محور بلایا( Community ‐ based disaster management ) یک نوع از مدیریت بحران است و درواقع به این معنی است که مدیریت بحران را به دست مردم بسپاریم. دکتر علی نصیری، یکی از منتقدان قانون مدیریت بحران درباره جامعه محوری کردن بلایا به «شهروند» می گوید: «هرچقدر اورژانس ها، پایگاه های امدادی و... را گسترش دهیم، قطعا در زمان حادثه های بحرانی نمی توانند پاسخگوی چند دقیقه حیاتی برای مردم حادثه دیده باشد. کسی که سکته می کند ٣ تا ٤ دقیقه فرصت نجات دارد، یا مثلا کسی که زیرآوار مانده به خاطر کمبود اکسیژن یا صدمات وارد شده به بدنش، فرصت کمی برای نجات پیداکردن خواهد داشت.» زمان طلایی در مرحله پیشگیری و کاهش اثرات بلایا درست به اندازه ثانیه های حیاتی رسیدگی به مصدومان در زمان مقابله با حادثه مهم است. این کارشناس سلامت در بلایا می افزاید: «در کشورهای خارجی امداد محله محور به ٢دلیل تشکیل می شود؛ اول این که گسترش دادن امکانات از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نخواهد بود و دوم این که مردم آموزش دیده در زمان طلایی پس از حادثه می توانند بهترین عملکرد را در برابر مصدومان داشته باشند.» دکتر نصیری درباره ایده تشکیل « مدیریت جامعه محور در بلایا» افزود: « در سازمان مدیریت بحران طرح هایی مثل گروه های دوام یا مدیریت مسجدمحور بلایا وجود دارد، یکی از این ایده ها محله محوری کردن بلایا در بحث امدادرسانی است. به هرحال در همه محله های شهر، پزشک، پرستار و بهیار وجود دارد و اینها از خود مردم هستند و شناسایی این افراد نیاز به برنامه ریزی و یک طراحی جامع دارد. می توان شیفت های مختلف را برای هرکدام از این افراد در نظر گرفت و حتی به آنها حق ماموریت داد. به نظر من، سپردن امور و مسئولیت و ایجاد انگیزه و وظیفه در مردم یکی از اصلی ترین نکاتی است که می تواند تأثیر بسزایی در مدیریت بحران چه از حیث پیشگیری و چه در زمان آمادگی و مقابله داشته باشد.» «مردم نقش کلیدی در کاهش یا افزایش بحران سلامت پس از حوادث را دارند». این نشان دهنده نیاز کشور به تشکیل یک جامعه مدنی است. وضع سازه و تجهیزات ایمنی بیمارستان های تهران درحالی سیر تکامل، مقاوم سازی یا جایگزینی شان در هاله ای از ابهام قرار دارد که سال هاست کارشناسان زمین شناسی هشدار وقوع زلزله ای بزرگ در تهران را می دهند؛ پس مدیریت جامعه محور در بلایا قطعا مبارزه ای جذاب بین انسان و بحران خواهد بود. چراکه هنوز کلید حل این معما در دست مسئولان و سازمان ها درحال چرخیدن است زیرا غیر از این، مثل خواندن دعای باران باید دعا کرد که حادثه با ذات غیر مترقبه بودنش به هیچ نقطه از ایران؛ «سر نزند».
چهارشنبه ، ۲دی۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلامت نیوز]
[مشاهده در: www.salamatnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها