تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805275378
چگونه تز افزایش تولید ایران در ۷۲ ساعت، آتش به سرمایه ملی کشور زد؟!
واضح آرشیو وب فارسی:خط امید: قیمت نفت همچنان در کانال کاهش پیش می رود؛ کار برای ایران سخت شده و بشکه های نفتی اعراب در حال غصب کامل سهم ایران از بازار هستند آن هم به دلیل راهبرد اشتباه وزارت نفت در پیشبرد اهداف خود.به گزارش خط امید بهشهر، استراتژی وزارت نفت برای بازپس گیری سهم خود از بازار نفت بر خلاف عرف رایج مبتنی بر «تهدید» بود؛ وزیر نفت طی دو سال گذشته در نشست های خبری، در مصاحبه های پیش از اجلاس های اوپک، در سخنرانی ها و. . . از ورود بی محابای نفت ایران سخن گفت و به نوعی کشورهای نفتی را تهدید کرد که ایران با یک میلیون ظرفیت تولید دیگر به بازارها یورش می برد. مدیران زنگنه هم بدون اندکی تأمل در این بازی اشتباه غرق شده و به افزایش ۷۲ ساعته تولید نفت ایران به میزان یک میلیون بشکه اشاره می کردند. همین موضوع کافی بود تا کشورهایی نظیر عربستان، عراق، روسیه و... به شدت به تولید خود بیفزایند و بیش از ۳ میلیون بشکه عرضه بیش از تقاضا در بازار شکل بگیرد. سبقت عرضه بر تقاضا باعث شد تا قیمت ها سقوط کند که قطعاً یکی از عوامل آن ایران است؛ ایرانی که نه با افزایش صادرات نفت خود بلکه با «ادعای» آن یکی از بازیگران اصلی این وضعیت نام گرفت. وزیر نفت حتی پا را فراتر گذاشت و گفت اگر قیمت نفت به ۲۰ دلار هم کاهش پیدا کند برای ایران مهم نیست و کشور فقط سهم خود را می خواهد فارغ از اینکه برای بازپس گیری سهمیه باید با چراغ خاموش و با ظرفیت عملیاتی به میان آمد و نه با پاس دادن ظرفیت عملیاتی به آینده! چنین وضعیتی کشورهای دوست و دشمن نفتی را بر آن داشت تا با تمام توان تولید کنند و بازارها را تسخیر و کار را برای ایران سخت کنند. اقدام در مسیر کاهش قیمت نفت بیژن نامدار زنگنه علاقه فراوانی به فروش نفت دارد؛ طبق منویات وزیر نفت قدرت چانه زنی ایران به بشکه های نفت بستگی دارد و نه بنزین و فرآورده های نفتی؛ او علاقه زیادی به افزایش صادرات نفت خام دارد و در این میان به قیمت فکر نمی کند. او طی دو سال اخیر با صحبت های خود همواره از قیمت نفت کاسته است. او می گوید ایران صادرات نفت خود را دو برابر می کند و اگر قیمت نفت نصف شود برای ما توفیری ندارد زیرا ما همان درآمد خود را داریم ولی کشورهای دیگر با ضررهای میلیارد دلاری می جنگند. خبرگزاری بلومبرگ هفته گذشته در گزارشی نوشت که اظهارات مقامات ایرانی درباره ورود به بازار، قیمت نفت را طی هفت سال اخیر در پایین ترین قیمت خود قرار داد. زنگنه با سابقه طولانی خود در نفت و اوپک و شناخت خوبی که از بازار نفت دارد اظهاراتی را به میان می آورد که واقعاً تعجب بر انگیز است. وی در هشت سال نخست وزارت خود در نفت، نسبت به سخنان خود حساس تر بود و کمتر در این باره اظهار نظر می کرد ولی درست در شرایط سخت اقتصادی کشور طی دو سال اخیر، با نظرات گاه و بیگاه خود که بیشتر جنبه «مصرف داخل » دارد به کاهش قیمت نفت سرعت بخشیده است که از نظر کارشناسان قابل تأمل است. درست در شرایطی که کشور در وضعیت بحران درآمدی قرار داشت نظرات زنگنه شرایط را سخت کرد. وزیر نفت ایران حق دارد سهم خود را از بازار بگیرد اما نه با اشتباهاتی وحشتناک. مقایسه ایران و عراق برای پی بردن به اشتباهات استراتژیک وزارت نفت ایران، تحلیل رفتاری عراق می تواند روشن کننده وضعیت فعلی باشد. روزی که بند تحریم ها از پای عراق باز شد این کشور توسعه میادین نفت خود را آغاز کرد. آنها برای تولید ۱۲ میلیون بشکه برنامه ریزی کردند و در نهایت با ۷ میلیون بشکه عملیات توسعه را آغاز کردند. به سرعت ظرفیت تولید و صادرات خود را آغاز کردند و در «داخل جلسات» اوپک به اعضا گفتند سهمیه نمی خواهند و خودشان نفت را وارد بازار می کنند. نه مصاحبه کردند که می خواهند به بازارها حمله کنند و نه گفتند که سهممان را از دیگران پس می گیریم. در سال هایی که عراق به دلیل تحریم ها با کاهش شدید تولید و صادرات روبه رو شده بود کشورهای عربستان، کویت، امارات و ایران سهم این کشور را به نام خود سند زده بودند و کسری نفت این کشور را متناسب با قدرت خود جبران کردند. عراق که برنامه افزایش تولید و صادرات را آغاز کرد نه کشوری را تهدید کرد که سهمم را پس بدهید و نه ماهی را برای افزایش تولید خود اعلام کرد چراکه می دانست در صورت اعلام عمومی برنامه های خود، نه تنها قیمت نفت کاهش می یابد بلکه سایر کشورهای نفتی برای حفظ موقعیت خود، نفت بیشتری روانه بازار می کنند تا جای خالی برای این کشور نباشد. آنها نه سهمیه گرفتند و نه ادعایی کردند زیرا می خواستند با تولید ۵ میلیون بشکه به سیستم سهمیه ها برگردند درست بر عکس ایران. وزارت نفت دو سال است که اعلام می کند ما سهمیه می خواهیم و به بازار شبیخون می زنیم که همین مواضع باعث شد تا بعد از چند هفته از اجلاس ۱۶۸ اوپک، عراق نفت بیشتری به بازار پمپاژ کند و کار را برای ایران سخت تر. سایر کشورها نیز چنین وضعیتی دارند. ایران هنوز نتوانسته است توان تولید خود را به بیش از ۹/۲ میلیون بشکه برساند ولی با هدف ۹/۳ میلیون بشکه همه را تهدید می کند. در اوپک سهمیه می خواهد در حالی که ظرفیت بالفعل تولیدی اش یک میلیون از ظرفیت بالقوه اش کمتر است. در چنین وضعیتی برد با کشورهای دیگر اوپک است که از ترس ایران، حاضرند قیمت پایین تری را تحمل کنند اما سهم خود را در بازار از کف رفته نبینند. در صورت ورود همه جانبه ایران به بازار نفت، قیمت ها به شدت افت پیدا می کند و کشورمان به عنوان مقصر اول و آخر کاهش قیمت نفت معرفی می شود. شرایط فعلی بازار نفت و بحران بازار برای ایران به دلیل مواضع قابل تأمل و غیرمنطقی وزارت نفت است درست بر خلاف کشوری مانند عراق که چراغ خاموش افزایش ظرفیت داد و امروز بازارهای ایران را گرفته است بدون ذره ای «ادعا» و سخنرانی. بغداد به خوبی این قاعده را رعایت کرد که برای کامیابی در بازار نفت باید بدون حرف و ادعا به پیش رفت و به جهان اطمینان داد که شیوه پارتیزانی را بر نمی گزیند. در نقطه مقابل این قاعده، ایران قرار دارد که دوسال است به قیمت ها روند نزولی تر داده است با اظهارات نا پخته. وزیر نفت ایران به «شیخ الوزرا» معروف است و قطعاً باید با دیدی باز و آینده نگری محض به اظهار نظر بپردازد اما اتفاقی که امروز رخ داده حتی از علی آبادی هم سر نزد؛ کمک زنگنه به سقوط قیمت نفت از یک سو و از دست دادن نسبتاً کامل بازار نفت ایران به این زودی ها اصلاح شدنی نیست. به وزیر نفت در حالی لقب وزیر دوم امور خارجه را می دهند که اصولاً و اساساً هیچ شباهتی میان رفتارهای این دو وجود ندارد؛ ظریف در میانه حرکت می کند و زنگنه از یک سوی بام می افتد. منبع : جهان
شنبه ، ۲۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خط امید]
[مشاهده در: www.khateomid.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها