محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830520059
پرداخت الکترونیکی پس از رفع تحریم چه مشکلاتی خواهد داشت؟
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد ایران آنلاین: قوانین و مدل کسب و کار در صنعت پرداخت و بانکداری الکترونیکی از مهمترین چالش های این حوزه است. ذی نفعان اصلی این صنعت معتقد هستند این دو معضل نیاز به اصلاح و بازنگری دارد اما هیچ یک از این ذی نفعان حاضر به آغاز این تغییر نیستند.یکی از مهم ترین موضوعاتی که در فضای صنعت پرداخت الکترونیکی وجود دارد موضوع SWT و فرصت ها و تهدیدهای مربوط به آن است. بررسی وضعیت فعلی و ظرفیت شبکه پرداخت الکترونیکی کشور در بخش فنی و تکنیکال از یک سو و در فضای کسب و کار از سوی دیگر آمادگی لازم برای ورود به دوران پس از تحریم ها را نشان خواهد داد. از مهمترین اقداماتی که دولت می تواند برای مواجه شدن شبکه پرداخت الکترونیکی کشور با دوران پس از تحریم انجام دهد اصلاح فضای قانون گذاری و فرهنگ سازی است. شهاب جوانمردی، مدیرعامل شرکت فناوری اطلاعات و ارتباطات پاسارگاد آریان (فناپ) و محمد نژاد صداقت، مدیر کسب و کاری پرداخت الکترونیک فناپ با حضور در کافه خبر خبرآنلاین با تشریح مشکلات نهادی و ساختاری پرداخت الکترونیکی کشور، از توانایی ها و ظرفیت های ایجاد شده در سال های اخیر گفتند. مشروح این گفتگو را در ادامه بخوانید: * در حوزه پرداخت الکترونیکی ما می توانیم به عنوان یک کشور پیشرفته تلقی شویم؟ جوانمردی: در فضای بین المللی اگر ما جایگاه خودمان را به درستی تشخیص ندهیم، در هر حوزه ای ممکن است اقداماتی که انجام می دهیم اقدامات متناسبی نباشد. ولی به گمان من به واسطه اقدامات و فرهنگ سازی هایی که در کشور طی بیش از دو دهه اخیر انجام شده است در حوزه پرداخت الکترونیکی جایگاه شایسته ای را پیدا کرده ایم و آن چیزی که مهم است این است که ابتدا بررسی کنیم که در پیوستن مجدد به زیست بوم جهانی چه کم و کاستی های داریم. یکی از مهم ترین مسائلی که در این بازگشت مجدد به زیست بوم باید به آن توجه کنیم، استانداردها و زیرساخت هایی است که در حوزه امنیتی، حوزه کاربری و در بحث های توسعه ای باید ایجاد شود. ضریب نفوذ کارت در مردم ما بسیار بالا است و از حیث نفوذ دستگاه ها و یا مکانیزم های پرداخت در درگاه های مختلف اعم از کیوسک ها، اینترنت و موبایل از حیث حجم تراکنش ها به استناد اعداد و آمار ما با یک اکوسیستم بسیار فعال در داخل کشور مواجه هستیم. * اما دو مساله را باید جدی ببینیم. نخست اینکه آیا پایداری و پایایی این اکوسیستم به واسطه زیر ساخت های فنی و امنیتی و مدل های کسب و کاری ادامه حیات و توسعه آن را تضمین می کند یا نه؟ و دوم این یک زیست بوم کاملا مستقل و مجرد است و در حال حاضر به جریان ها و شریان های جهانی متصل نیستیم. این عدم اتصال چه مشکلاتی را برای ما ایجاد کرده است و ما چه مشکلاتی را در اتصال خواهیم داشت؟ جوانمردی: در این رابطه باید بگویم ابتدا باید دید هدف ما از اتصال به سیستم جهانی چیست؟ برای پاسخ به بخش اول ابتدا باید پاسخ این سوال را داشت. برای پاسخ به این سوال باید گفت قاعدتا وقتی که ما در یک جزیره به تنهایی به سر ببریم تبادلات فرهنگی و گردشگری و تجاری نباشد و یا بسیار محدود باشد، ممکن است که این نیاز هم بسیار محدود تلقی بشود. همانطور که این روزها این مطرح می شود که مگر حالا مردم چند بار می روند خارج و یا چند تا خارجی می آیند که ما این نیاز را این قدر پر رنگ می بینیم. در حالی که اولا تعداد مسافرین و گردشگران خارجی در کشور ما کم نیست، و پس از رفع تحریم ها نیز هدف گذاری بسیار جدی شده است برای پذیرش توریست و وقتی صحبت بیش از هزار پروژه برای یک سرمایه گذاری سنگین می شود تا حدود بیست و پنج تا سی میلیارد دلار در حوزه گردشگری کسب درآمد شود، قطعا معنی آن این است که ما می خواهیم پذیرش توریست را هم خیلی جدی تر هم انجام بدهیم پس به طبع این ها برنامه ریزی های خاص خودش را می خواهد. در حالی که امروز به راحتی نمی توانیم یک هتل یا خودرو را خارج از کشور رزور کنیم، یا خریدهای خودمان را خارج از کشور انجام بدهیم. چراکه نه از آن طرف برای پذیرش ابزارها آمادگی وجوددارد و نه ارتباط ما برقرار است. چه به صورت بحث های آنلاین و چه به صورت حضوری. مستقل از این که شبکه پرداخت فعلی ما چقدر آمادگی و پذیرش این تعامل ها را دارد، در گام های نخست ما طرح اقدامی را باید داشته باشیم که حتی اگر شده است به صورت یک سیستم مجزا و موازی بتواند امکانات را فراهم بکند و در یک دوره میان مدت نگاه کنیم به این که آیا این ها را باید با هم ترکیب کنیم که یکی بشوند و یا خیر. این سوالی است که نیاز به یک کارشناسی جدی تر دارد و حتما باید یک اقدام فوری و عاجل برای تسهیل گری طرفین این قضیه انجام بدهیم. و سوال این است که آیا برای این که به نظام پرداخت جهانی متصل بشویم می توان گفت آمادگی کامل برای این اتصال و ورود به زیست بوم جهانی را داریم یا نه؟ من فکر می کنم که حالا می توانم گریز بزنم به سوال شما و پاسخ آن را بدهم. در حال مطالعه و بررسی بسیاری از استانداردها و قوانین هستیم و با بسیاری از زیرساخت های مورد نیاز مدون آشنایی عمیق تری را پیدا خواهیم کرد و به طبع یک فرصتی را برای ما فراهم می کند که برای ارتقای استاندارهای موجود خودمان هم با یک شناخت واقعی بینانه و عملیاتی اقدام بکنیم. شما در نظر بگیرید که در حال حاضر ما نه تنها از کارت های مگنت استفاده می کنیم، بلکه استانداردهای EMV در کشور برای حوزه پرداخت الکترونیکی مستقر نشده اند. حال اگر ما بخواهیم راجع به تغییر در سه میلیون پایانه فروش و سی هزار ای تی ام و بیش از یکصد میلیون کارت صحبت کنیم پروژه بسیار بسیار عظیم با منابع مورد نیاز بسیار سنگین است. اما اگر درباره این صحبت بکنیم که می خواهیم یک شبکه ای به موازات همان شبکه اول ایجاد کنیم و احتمالا نقاط پذیرش آن لازم نیست که سه میلیون باشد و شاید مثلا ده هزار نقطه باشد، گام اول و کارت هایی که صادر می شود برای پذیرش در خارج از کشور ممکن است که مثلا صد میلیون نباشد، یک عدد زیر ده میلیون باشد. از طرف دیگر تسهیلاتی که برای خارجی ها در بدو ورود به کشور فراهم می کنیم با تمهیدات میانی و کارت های موقت و یا پذیرش در نقاط محدود و کارت های بین المللی است. با این کار عملا داریم خودمان را در شرایط استانداردهای جهانی داریم محک می زنیم و آن موقع من فکر می کنم که با چشم بازتری می توانیم راه مناسب برای ارتقای استانداردها و همگونی آن با نظام پرداخت جهانی را فراهم بکنیم. * در رابطه با هدف از اتصال سیستم جهانی گفتید دستاورد مهمی برای ما دارد و آن هم کاهش هزینه ها است. شما بفرمایید که از لحاظ عملیاتی اگر بخواهیم چنین کاری انجام دهیم چقدر آمادگی داریم؟ چه از نظر ابزار و زیر ساخت و چه از لحاظ قوانین و مقررات ؟ نژاد صداقت: ما به لحاظ صنعت پرداخت، کشور ضعیفی نیستیم و بسیاری از چیزهایی که ما این جا تجربه می کنیم شاید در دنیا نمونه های آن بسیار نادر باشد. به لحاظ قابلیت ها و فیوچرها و توسعه هایی که در این شبکه داشتیم و همیچنین در بحث های سیستم و استانداردهای داخلی می توانیم این ادعا راداشته باشم. به هر حال بسیاری از پی اس پی های ما جزء اکوورهای بزرگ دنیا محسوب می شوند. یعنی جزء صد و پنجاه اکوورهای بزرگ دنیا چند پی اس پی ایرانی وجود دارد. پس می توان گفت به لحاظ توان فنی کمبودی نداریم ولی آن چیزی که کمبود داریم این است که در سال های تحریم طبق روال استاندارد بین المللی عمل نکردیم. پس بسیار کار داریم که این روند را تبدیل کنیم به روال استاندارد. اما خیلی کار دشوار و دور از دسترسی نیست. * ما این جمله را زیاد می شنویم که کشور ما یک جزیره پیشرفته در صنعت پرداخت الکترونیکی است و از نظر عملکردی در یک بازه کوتاه زمانی خودمان را به دنیا رساندیم و الان کاملا همسان با دنیا پیش می رویم. حال باید دید اگر ما به سیستم های بین المللی هم وصل بودیم با رعایت استانداردها همین سرعت رشد را داشتیم؟ ما چه از لحاظ فضای کسب و کار که همه بازیگران این صنعت ناراضی هستند و چه از نظر خدمات و دریافت سرویس ها که نمی توانیم بگوییم مشتریان ما در سطح بالایی از رضایت هستند و حتی به اذعان خود فعالان این صنعت از لحاظ کیفی هنوز جای کار داریم. اگر ما یک جزیره هستیم که یک سری خدمات در حوزه پرداخت الکترونیکی ارائه می دهیم، به هیچ جای دنیا وصل نیستیم و از هیچ جایی هم خدمات نمی گیریم، اما خودمان را به سیستم های دنیا رساندیم. پس چرا به آن سطح کیفی که لازم است نرسیدیم هنوز؟ نژادصداقت: ببینید این ها چند تا پارامتر نزدیک بهم وجود دارد و ببینید در صنعت نرم افزار شما 0:13:22 را دارید، اویلبیتی را دارید، به عنوان چیزهای غیر فانکشنال که سیستم را جواب بدهد. سکیوریتی را دارید. ما ممکن است که در 0:13:31 بالا باشیم ولی در سکوریتی پایین هستیم. این نیست که این را که داریم می گوییم این است که ما شبکه ای را داریم که دارد میلیون ها ترنزکشن را ساپورت می کند و این در دنیا کم نظیر است و اما این که در بعد سکیوریتی خوب عمل کر دیم یا نه؟ آن جا ضعیف عمل کردیم. ما رگولاتور ما آن طور که باید نظارت نکرد و شبکه های ما خیلی توسعه پیدا کرد مبتنی بر یک بیزیس مدل های غلطی و آن وقت که آمد دخالت کرد رگولاتور ما فرایند آن را باز کامل نکرد و آمد یک ضربه ای زد و شرایط را عوض کرد ولی ادامه نداد مسیرش را و شرایطی را به وجودآورد که پی اس وا نارضایتی داشته باشند و مشتری نارضایتی داشته باشد به خاطر این که خب زمانی که ورودی نداشته باشیم خب نمی توانیم هزینه بکنیم. هزینه ما می آید پایین و این خیلی متفاوت است از این که در دنیا دارد رخ می دهد و یعنی این که جزیره ما جزیره ما جزیره قوی است کاملا درست است ولی با مدل درستی این جزیره شکل نگرفته است. * یعنی هر آن احتمال دارد منجر به خطر آفرینی و خطر سازی بشود؟ احتمال دارد در صورتی که ما از حالت جزیره دربیآییم این سیستم کلا برود زیر آب؟ نژاد صداقت: نه، ما باید تلاش کنیم که خودمان را با استانداردهای جهانی تطبیق دهیم و این تلاش، تلاشی است که خیلی دور از دسترس نیست. یعنی اگر از الان تصمیم بگیریم که ظرف شش ماه تا یک سال آینده خودمان را با استانداردهای جهان تطبیق بدهیم، به شرط تلاش تمام فعالان، بازیگران، رگولاتور، تیم های فنی و همه دست اندکاران این صنعت، قطعا می توانیم. * به نظر شما برای ساماندهی این وضعیت رگولاتور باید چه کند؟ یعنی مطالباتی که صنعت پرداخت از رگولاتور دارد چیست؟ جوانمردی: من فکر می کنم که مساله ای که می خواهیم حل کنیم خیلی شبیه باز کردن یک کلاف کاموای در هم پیچیده است و این که از کجا اول سر این نخ را می کشیم خیلی مهم است. ممکن است از یک جایی شروع کنید، کلاف باز می شود اما به سختی. در نهایت هم تعدادی گره روی نخ اصلی باقی بماند. اما ممکن هم است از یک جایی به درستی سر نخ را بکشید که کلاف خیلی هم عادی باز شود و هیچ گره ای هم نخورد. به نظر من در سال های گذشته موضوع فناوری برای ما خیلی اصالت داشته است. البته این موضوعی که می خواهم بگویم در مباحث جامعه شناسی است و تخصص من نیست. مردم ما مردمی تکنولوژی فن هستند پس تصمیم گیری ما هم بر مبنای تکنولوژی است یعنی در لایه های سیاست گذار و بهره بردار همه منظر آن ها منظر تکنولوژی است. در حالی که من فکر می کنم که در همه جای دنیا از مفهوم کسب و کار مسائل شروع می شود، نه از مفهوم تکنولوژی. تکنولوژی یک ابزار است برای این که ما بتوانیم کسب و کار خودمان را به عنوان گسترده ترین و پایین ترین لایه خوب پیش ببریم. اگر مدل کسب و کار ما درست تعریف نشده باشد به طبع هر ابزاری که استفاده می کنیم و و هر اقدامی که انجام می دهیم ممکن است که یکی از آن گره ها را برای فعالیت ما ایجاد کند. این امکان هم وجود دارد که در جاهایی با گلوله هایی از کلاف مواجه بشویم که حتی مجبور بشویم دو سر آن را قیچی بکنیم و به یک گره قناعت بکنیم برای این که این نخ قابل استفاده بشود. * گره اصلی این کلاف در صنعت پرداخت کدام است؟ من فکر می کنم در حوزه پرداخت ما همیشه سعی می کنیم که از موضوع کسب و کار دور شده و به آن اهمیت ندهیم. به جای آن سعی می کنیم با مسائل دیگر بحث کم و کاستی های حوزه کسب و کار را پوشش دهیم. در حالی که در گام نخست باید فکر کرد که در یک صنعت با ذی النفع های مختلف، اعم از ارائه کنندگان خدمت و تسهیل کنندگان خدمت و بهره برداران خدمت، و هر ذی النفع دیگری در این زیست بوم چه رابطه ای باید برقرار کنیم تا یک کسب و کار شکل گرفته و پایا و مانا و توسعه یابنده باشد و در دراز مدت هم مدام بتواند خودش را حفظ کرده و مسائل خودش را مرتفع کند. در حال حاضر در این بحث ما مشکل مدل کسب و کار داریم. اما با این حال ساختار و سازمان ما از این جهت فرو نمی پاشد که در یک نظام پولی و اقتصادی تورمی می توانیم به واسطه قیمت بالای تمام شده پول برای بنگاه هایی مثل بانک ها آن ها را متقاعد بکنیم که صنعت پرداخت را به عنوان یک دکاپ جدی جذب منابع کوتاه مدت ارزان قیمت تلقی بکنند. به این واسطه می گوییم چون شما این منابع را دارید و با چند درصد پایین تر دارید این را جذب می کنید خب اشکال ندارد یک بخشی از این هزینه های صنعت پرداخت را شما آن داخل پوشش بدهیم . در اصل با این روش داریم مثل تام و جری که در کارتون این آشغال ها را زیر فرش قائم می کردند بازی می کنیم.یعنی بخشی از مشکلات خودمان را پوشش می دهیم و پنهان می کنیم که فردا روز ممکن است که اصلا و ابدا پاسخگوی حل مسائل جاری ما نباشد. اگر شما بیزینس مدل را درست تنظیم کرده باشید می توانیم بگوییم به صورت پارامتریک می شود بخشی از هزینه ها را از نقطه آ به نقطه ب منتقل کرد، ولی به این شرط که وقتی وضعیت برگشت دوباره بتواند به همان نقطه آ برگردد. در حال حاضر این وضعیت را ما نمی بینیم و یعنی در گروه های تخصصی و غیر رسمی این دغدغه در ذی نفع های مختلف بسیار بسیار پر رنگ دنبال می شود. ولی رگولاتور حداقل این قدر که ما احساس می کنیم عکس العمل نشان نمی دهد. البته ما از تمام گفتمان های درون رگولاتور مطلع نیستیم و این قدر که ما احساس می کنیم به این موضوع اهمیت لازم را نمی دهد. شاید هم نقشه هایی دارد که نیازی نیست که با دیگر ذی نفع ها به اشتراک بگذارد و مطرح بکند. ولذا گمان این است که ما از اصلاح مدل کسب و کار خودمان باید شروع بکنیم و اگر از این جا شروع بکنیم شبکه نوسازی و بهسازی و استاندارد می شود، رضایت خاطر ذی نفع ها فراهم می شود. اما باید بذیریم این به منزله یک جراحی است و چون ما با یک مدل غلط و یا بدون در نظر گرفتن مدل کسب و کار جلو رفتیم و جایی که اتفاقا به آن پرداختیم از حیث مدل کسب و کاری به گمان من یک نقطه بسیار اشتباه بود.
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد ایران آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadeiranonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها