محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831206380
تهرانی ها سالانه چند کیلوگرم دود می خورند ؟
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: اگر میانگین جمعیت ثابت و شناور تهران را 12 میلیون نفر به حساب بیاوریم، هر تهرانی روزانه 114 گرم اکسیدگوگرد و هیدورکربن های سوخته نشده و منوکسید کربن را به داخل شش هایش می کشد که می شود سالی بیش از 41 کیلوگرم آلودگی. به گزارش تحلیل ایران ، روزنامه ایران نوشت: جیک جیک گنجشک ها در نمی آید، آلودگی هوا صدای آنها را هم بریده . شاید هم توی لانه هایشان مانده اند تا هوا کمی بهتر بشود. چند سال پیش که به جای بنزین، بنزن مصرف می کردیم تقریباً جز کلاغ ها، هیچ پرنده ای در تهران نمانده بود تا اینکه آرام آرام سر و کله فنچ ها و هفت رنگ ها و قناری ها و یاکریم ها پیدا شد. اما اواسط همین هفته باز هوا وارونه شد و دوباره کلاغ ها شهر را تسخیر کردند. آسمان را تا به حال اینجور ندیده بودیم. ابری با غبار و بدون وزش باد. مه سنگینی که بوی اگزوز می داد شهر را پوشاند و دیدن این سوی و آن سوی خیابان هم سخت شد. هوا آنقدر ساکن بود که چند دقیقه پیاده روی همراه می شد با سوزش شدید چشم و سرفه های خشک. هوای تهران در روزهای عادی هم بوی لنت ترمز و لاستیک اتومبیل و بخار بنزین می دهد اما زمستان ها با وارونه شدن هوا نفس کشیدن کار ساده ای نیست. اواسط هفته گذشته تهران اوج آلودگی را تجربه کرد. هنوز از تجربه لذت هوای تر و تمیز بعد از بارندگی های دست و دلبازانه آسمان بخیل تهران چند روزی نمی گذشت که دوباره در بر همان پاشنه چرخید. زمستان نشده، ولی نخستین وارونگی زمستانی به شکل پررنگ و پر زوری خود را به رخ کشید. شرایط آلودگی هوای روز دوشنبه به حدی رسید که وضعیت قرمز برای افراد حساس اعلام شد و از آنها خواسته شد از خانه بیرون نیایند. این در حالی است که از ابتدای آذرماه تا روز 23 همین ماه تهرانی ها 2 روز هوای پاک، 8 روز هوای سالم، 13 روز ناسالم برای گروه های حساس را تجربه کرده بودند. البته باید گفت که آذرماه امسال نسبت به مدت مشابه در سال های 91 و 92 اوضاع بهتری داشت هرچند با کیفیت استاندارد هنوز فاصله زیادی داریم. دود کیلویی چند؟ کارشناسان هواشناسی وارونگی هوا را در فصل سرما امری نسبتاً عادی می دانند ولی آسمان تهران با این وضعیت باید چگونه کنار بیاید؟ چند روز هوا خوب است و مدتی بعد دوباره چرک و خاکستری می شود. با افزایش بی رویه تعداد موتورسیکلت و ماشین ها و البته فعالیت کارخانه هایی که داخل شهر هستند نباید هم انتظار هوای تمیز داشت. به قول قدیمی ها با این وضعیت کلاه مان پس معرکه است. از سال 92 به لطف استفاده از بنزین های باکیفیت تر نسبت به سال های 90 و 91 و البته افزایش بارندگی ها وضعیت بهتری را نسبت به سال های قبل تجربه کردیم. ولی هنوز هم خطر آلودگی هوا، کودکان و خانواده هایمان را تهدید می کند. هر سال در تهران بیش از چهار هزار نفر به خاطر آلودگی هوا مستقیماً جان خود را از دست می دهند و بیش از 100هزار شهروند نیز به طور غیرمستقیم بر اثر پیامدهای آلودگی هوا می میرند. هم اکنون آلودگی هوا با توجه به پیامدهای زیانبارش به یکی از ملموس ترین معضلات زیست محیطی تهران تبدیل شده است. آمارها نشان می دهد که در روزهای تشدید آلودگی هوای پایتخت، شمار بیماران تنفسی تا 60 درصد افزایش می یابد. بیشترین عامل مرتبط با تشدید بیماری های سیستم قلبی، عروقی و ریوی، افزایش آلاینده های دی اکسید گوگرد، ذرات معلق و منواکسید کربن است، به طوری که آلودگی هوا در تهران به طور متوسط موجب کاهش پنج سال از عمر تهرانی ها شده است. تهرانی ها با موتورها و ماشین های خود روزانه هزار و 370 تن آلودگی تولید و تنفس می کنند. اگرچه بیش از هشت هزار واحد صنعتی مستقر در تهران سهم بزرگی در آلودگی این شهر دارند، 88 درصد آلودگی هوای تهران ناشی از آلایندگی وسایل نقلیه است. مصرف سوخت خودروهای فرسوده 3 برابر خودروهای جدید و میزان آلایندگی شان نیزچندین برابر آنهاست و از سوی دیگر برخی از خودروهای تولید داخلی با اینکه نو هستند، اما هنوز از استانداردهای لازم و به روز برخوردار نیستند. بیشترین آلاینده ها در کلانشهری مثل تهران مربوط به اکسیدهای گوگرد با انتشار 695 تن در روز است که بعد از آن به ترتیب اکسیدهای نیتروژن، منواکسیدکربن و هیدروکربن های سوخته نشده عمده آلاینده های هوای تهران محسوب می شوند. اگر میانگین جمعیت ثابت و شناور تهران را 12 میلیون نفر به حساب بیاوریم، هر تهرانی روزانه 114 گرم اکسیدگوگرد و هیدورکربن های سوخته نشده و منوکسید کربن را به داخل شش هایش می کشد که می شود سالی بیش از 41 کیلوگرم آلودگی. با این عدد براحتی می شود فهمید ما تهرانی ها بیشتر از اینکه گوشت و ماهی و پسته بخوریم دود می خوریم، آن هم نه دود کباب بلکه دود ماشین! وضعیت بهتر از گذشته است ولی خوب نیست بررسی آمارهای کیفیت هوا در سال های گذشته نشان می دهد وضعیتی که الان داریم بهتر از گذشته است؛ تعداد روزهای پاک از ابتدای فروردین تا روز 23 آذر سال 91 تا 94 حاکی از این است که سال جاری با 14 روز هوای پاک به بالاترین حد خود در این چند ساله رسیده است و این در حالی است که تهران در سال 91 تنها یک روز هوای پاک داشته است. همین آمار نشان می دهد تعداد روزهای سالم از 171 روز سال 91 به 188 روز در سال 94 رسیده و تعداد روزهای ناسالم برای گروه های حساس از 88 روز به 63 روز در سال جاری کاهش داشته است. البته هر چقدر کیفیت بنزین خوب هم بشود ولی عملاً نتیجه تأثیرگذاری ندارد. تا وقتی که بیش از 10 درصد از خودروهای تهران و 90 درصد موتورسیکلت ها کاربراتوری هستند نمی توانیم امیدی به آینده آبی آسمان داشته باشیم. یکی از مهم ترین راه های حل این مشکل، جدیت مسئولان در بیرون راندن کارخانه هایی است که در حاشیه و نزدیک به شهر هستند و وادار کردن آنها به رعایت حد فاصل معین است. حساسیت برطرف کردن آلودگی هوا و آلودگی های زیست محیطی برای همه بویژه مسئولان باید مهم تلقی شود ولی این را هم باید در نظر گرفت که رفع آن نباید فقط بر دوش دولت باشد و سایر دستگاه ها و نهادها نیز باید تلاش خود را انجام دهند و توپ بی مسئولیتی را به زمین این دستگاه و آن سازمان نیندازند. بنابراین باید موضوعاتی از جمله استاندارد سازی سوخت و خودرو به عنوان راهکار طولانی مدت و راهگشا مدنظر قرار گیرد و البته بهینه سازی سوخت، استاندارد سازی واحدهای آلاینده، تولید خودرو با استاندارد یورو4، توسعه فضای سبز و توسعه حمل و نقل عمومی می تواند در کاهش آلودگی هوا مؤثر باشد. فضای سبز و بارش ها تنها راه نجات از این وضعیت اواسط هفته ای که گذشت مسئولان وزارت بهداشت با هشدار وضعیت قرمز در تهران هرگونه فعالیت بدنی خارج از خانه که باعث افزایش ضربان قلب می شود یا فعالیت های بدنی سنگین مثل ورزش و پیاده روی یا فعالیت های خدماتی در فضای باز را برای کسانی که مشکلات عروقی و ریوی دارند ممنوع کرد. از طرفی راهنمایی و رانندگی نیز از شهروندان تهرانی خواست برای کاهش آلودگی هوا تا حد امکان از خودروهای شخصی خود استفاده نکنند. حالا معلوم نیست این هشدارها و توصیه ها چقدر نتیجه بخش باشد و روزهای سرد زمستان و تجربه وارونگی هوا را قابل تحمل تر کند. آیا می توان زمستانی بدون آلودگی شدید هوا را تجربه کرد یا نه؟ تجربه نشان می دهد فضای سبز و بارش باران و وزش باد به طور موقت ما را از شر آلودگی هوا نجات داده است. ولی تا کی باید منتظر وزش باد باشیم یا دست به دامن آسمان که ببار و هوا را تمیز کن! کوره های آسفالت پرچم آلودگی هوا کارخانه های تولید آسفالت را از مهم ترین آلاینده های هوا می دانند. این کارخانه ها با انتشار ذرات معلق سمی، سلامت افراد را به خطر می اندازند. با وجود انواع آلاینده ها بخصوص وسایل نقلیه، شاید توجه کمتر کسی به سمت کارخانه هایی جلب شود که روزانه مقادیر قابل توجهی از آلاینده ها را وارد هوا می کنند. تهران، به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای ایران، از استقرار کارخانه های آسفالت سازی هم بی نصیب نیست. آسفالت گرم در کارخانه هایی تولید می شود که دارای مجوز هستند و در حاشیه تهران به فعالیت می پردازند. جاده مخصوص کرج، پاکدشت، شهریار، اتوبان فتح و جاده های حاشیه ای تهران، همان مکان هایی هستند که اگر گذرتان به آنجاها افتاده باشد، احتمالاً دود غلیظ کارخانه های آسفالتش را هم دیده اید که چطور آسمان نه چندان آبی را کدرتر می کند. این هوایی است که ما تنفس می کنیم. قرار است این کارخانه ها در محدوده پایتخت همچنان مستقر باقی بمانند؟ یکی از بهانه های اصلی این کارخانه ها این است که اگر کوره های خود را جمع کنند و به خارج از تهران بروند، دیگر نمی توانند آسفالتشان را داغ داغ به شهر برسانند. می گویند این کار ماشین های مخصوصی می خواهد که این چندساله به خاطر تحریم ها نتوانسته ایم وارد کنیم. برای ساماندهی و به حداقل رساندن آسیب ناشی از فعالیت این کارخانه ها چه باید کرد؟ بویژه اینکه دیگر بهانه ای هم به نام تحریم وجود ندارد. جواب این سؤال ها را باید از مسئولان مربوط پرسید. محمدهادی حیدرزاده، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تهران به گشت های این اداره جهت پایش صنایع پایتخت اشاره می کند و می گوید: «این پایش در سه محور شهریار و پاکدشت، قدس و جنوب غربی تهران در ساعات اداری و غیراداری و در طول روز و شب انجام می شود.» به گفته او، در نتیجه اجرای پایش شبانه صنایع، تعدادی پرونده قضایی هم تشکیل شده و درحال حاضر گشت شبانه اثر خود را گذاشته و تعداد بسیاری از این صنایع به سمت اصلاح رفته اند و میزان صنایع آلاینده کاهش یافته. حیدرزاده با اشاره به پایش های اخیر صورت گرفته در حوزه معادن استان تهران ادامه می دهد: «طی این پایش ها که هنوز هم ادامه دارد، از مجموع 46 معدن فعال در محدوده غرب و شرق استان تهران، 10 واحد معدن و چهار کارخانه آسفالت پلمب شده اند، دو واحد نیز توقف فعالیت گرفته و چهار واحد هم اخطار دریافت کرده اند.» البته در مورد کارخانه های تولید آسفالت، با توجه به میزان بالای آلایندگی شان گویا اصلاح و تذکر چندان هم کارساز نیست و توقف فعالیت و انتقال این کارخانه ها، تنها راه حل مؤثر به نظر می رسد. حیدرزاده دی ماه سال گذشته و در پی بروز پدیده پایداری هوا عنوان کرده بود فعالیت تمامی معادن و کارخانه های آسفالت سازی موجود در استان تهران از جمله مناطق شهریار، ملارد و پاکدشت در روزهای بروز پایداری هوا، متوقف می شود. البته توقف دو روزه فعالیت کارخانه ها، تنها تسکینی موقت برای دردی است که آنها به جان هوای شهر می ریزند؛ آن هم در شرایطی که کارشناسان، هر روز نسبت به آلودگی هوای تهران هشدار می دهند، بخصوص در فصل سرما که پدیده وارونگی هوا و افزایش غلظت آلاینده ها، راه تنفس تهرانی ها را هر روز تنگ تر از روز قبل می کند. هواشناسان از کوره های بلند کارخانه های آسفالت به عنوان شاخصی برای وارونگی هوا در زمستان استفاده می کنند؛ وقتی هوا وارونه می شود و هوای گرم آلوده به جای آنکه بالا برود، در ارتفاع کمی از آسمان شهر باقی می ماند و تبدیل به گنبدی نامرئی می شود، دود کوره ها مثل پرچم بلند آلودگی به شکلی افقی پیچ می خورد و سنگین و رخوتناک، معلق می ماند. منبع: ایسنا
جمعه ، ۲۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها