واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت وارده؛ سلیمصافی
افغانستان؛ آوردگاه جنگ نیابتی هند و پاکستان
پاکستان و هند هر دو با تکیه بر افغانستان و ریختن خون مردم این سرزمین جنگ نیابتی علیه یکدیگر را ادامه میدهند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس،«سلیمصافی» کارشناس و نویسنده معروف پاکستانی با انتشار یادداشتی در روزنامه جنگ نوشت: هند و پاکستان در برابر مردم افغانستان مسئول هستند زیرا اسلام آباد و دهلینو اختلافات خود را به افغانستان کشاندهاند. در این یادداشت آمده است: پاکستان و هند هر دو با تکیه بر افغانستان و ریختن خون مردم این سرزمین جنگ نیابتی علیه یکدیگر را ادامه میدهند البته شاید پاکستان در این زمینه کمتر مقصر باشد زیرا به هر حال اوضاع افغانستان در گذشته و حال بر این کشور تأثیرگذار بوده اما هند بدون تأثیر پذیرفتن از اوضاع افغانستان از این کشور برای ضربه زدن به پاکستان استفاده میکند. مسئله خط دیورند همچنان پابرجاست و دولت کابل نمیتواند مهاجرین افغانستانی مقیم پاکستان را بازگرداند. دو کشوری که روزانه 30 تا 50 هزار نفر از مردم این کشورها به صورت غیر قانونی از مرز عبور کنند چطور میتوانند از یکدیگر تأثیر نپذیرند و نسبت به هم بی تفاوت باشند. حتی اگر پاکستان بخواهد نمیتواند مرزهای خود را در برابر طالبان و مهاجران افغانستانی کنترل کند اما هند در برابر افغانستان با چنین مشکلاتی مواجه نیست. بی وفایی پاکستان نسبت به طالبان و کمک به آمریکا و متحدانش اوضاع افغانستان را وخیم تر کرد. تا سال 2003 اوضاع سیاسی افغانستان در حال بهبود یافتن بود اما آمریکا بدون در نظر گرفتن منافع پاکستان و سر و سامان دادن به اوضاع افغانستان به عراق لشکرکشی کرد. سرانجام پاکستان نیز مانند ایران، روسیه و چین نسبت به آمریکا بدبین شد و کم کم اوضاع تغییر کرد. ارتش پاکستان بازی دوگانهای را آغاز کرد هدف از آن به جای هند، آمریکا و افغانستان بود. تمام اقدامات هند در افغانستان برای محدود کردن پاکستان است اما این کشور در حال مرتکب شدن همان اشتباهی است که سازمان اطلاعات پاکستان مرتکب شده بود. هند باید بداند اگر از گروه های افراطی پشتیبانی کند روزی این شبه نظامیان برای این کشور دردسر ساز خواهند شد. پاکستان و هند باید به جای اینکه افغانستان را به میدان جنگ نیابتی خود تبدیل کنند بهتر است برای پیشرفت اقتصادی و سایر موارد با یکدیگر همکاری نمایند که بعید به نظر میرسد. مذاکرات صلح افغانستان بدون همکاری همه کشورهای به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. برخی کارشناسان بر این باورند که اگر خبر مرگ ملا عمر بعد از مرحله اول مذاکرات که در منطقه مری نزدیک اسلامآباد انجام شد افشا نمیشد رسوایی کمتری به بار می آمد اما باید توجه داشت که آمریکا تا 2 سال از مرگ رهبر گروه مخالف خود بی خبر بود این رسوایی بیشتری برای واشنگتن به بار میآورد. آن قسمت از طالبان که مدت ها قبل با اطلاع یافتن از مرگ ملا عمر از این گروه جدا شد در واقع تحت سرپرستی سازمان اطلاعات افغانستان یا بهتر بگوییم آمریکا فعالیت میکند بنابراین این ادعا درست نیست که سازمان اطلاعات افغانستان از مرگ ملا عمر بی اطلاع بوده است. اگر ما این موضوع را بپذیریم که پاکستان در ناکام ماندن مذاکرات طالبان در منطقه مری مقصر است،مقصر اصلی در به نتیجه نرسیدن مذاکرات قطر چه کشوری میباشد. مخالفت کرزی رئیس جمهور سابق افغانستان با افراشته شدن پرچم امارات اسلامی و آزاد نکردن زندانیان طالبان از زندان گوانتانامو سبب شکست مذاکرات قطر شد که دولتهای افغانستان و آمریکا دراین زمینه مقصر بودند. مهمترین مسئله این است که هیچ لابی درستی در افغانستان وجود ندارد که بتواند با اختیارات کامل با طالبان وارد مذاکره شود. شاید طالبان حاضر باشند با اشرفغنی کنار بیایند اما هرگز با ژنرال دوستم و عبد الله عبد الله کنار نخواهند آمد. هماهنگ نبودن سیاستمداران افغانستانی مانع اصلی بر سر مذاکرات صلح است. حامد کرزی بزرگترین مخالف ادامه مذاکرات صلح در منطقه مری بود و برخی کارشناسان معتقدند که وی با نفوذی که در دولت افغانستان داشت سبب انتشار خبر مرگ ملا عمر و به چالش کشیده شدن مذاکرات صلح شده است. هند و پاکستان نقش مهمی در ایجاد صلح و ثبات در افغانستان دارند اما رفتار رسانههای دو کشور منفی است. رسانههای هر دو کشور به جای تلاش برای صلح به دنبال شعلهور ساختن آتش جنگ هستند. رسانهها حتی برخلاف میل دولتهای هند و پاکستان میتواند اوضاع را به سمتی پیش ببرند که جنگ ناگزیر شود. مسئله این است که ابتدا عناصر دولتی از رسانهها برای پیشبرد اهداف خود استفاده میکنند اما بعد از اینکه آن رسانهها تبدیل به مهره دولت یا ارتش شدند با افشای اطلاعات سری مردم را تحت تأثیر قرار میدهند و سرانجام و در این مرحله رسانه ها حتی اگر بخواهند نمی توانند از مواضع قبلی و تأثیراتی که روی مردم گذاشته اند عقب نشینی کنند. برخی اوقات کار به جایی میرسد که دولت و سازمان اطلاعات مجبور میشوند با رسانهها همکاری کنند و کار برعکس میشود. اوضاع هند و پاکستان نیز چنین است. رسانه های هند احساسات ضد پاکستانی را در بین مردم این کشور نهادینه کردند و حتی اگر بخواهند نمیتوانند از این مواضع خود عقب نشینی کنند. رسانههای پاکستان نیز تحت تأثیر سازمان اطلاعات این کشور مردم را از هند متنفر کردند و در حال حاضر حتی اگر رسانهها و سازمان اطلاعات بخواهند نمی توانند تنفر مردم نسبت به این کشور را کاهش دهند. در حال حاضر دو کشور نمی خواهند با یکدیگر بجنگند مگر اینکه تحت شرایط خاص مجبور به این کار شوند. خبرگزاری جنگ و داون همیشه از رفتار سازمان اطلاعات پاکستان انتقاد کردهاند اما در هند هیچ یک از رسانهها نسبت به سیاست های دولت و ارتش این کشور معترض نیست. در پاکستان 50 درصد رسانهها مخالف و 50 درصد موافق دولت یا ارتش هستند و تا حدی تعادل برقرار است اما در هند چنین چیزی دیده نمی شود. انتهای پیام/ح
http://fna.ir/HJAEVW
94/09/26 - 11:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]