واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: عمار و استفاده از ظرفيتهاي اكران مردمي
جشنواره عمار اگر براي سينماي تجاري كشور هيچ منفعت مستقيمي نداشته باشد اما حداقل نشان داده توانسته ظرفيت بزرگي را به سينماي ايران معرفي كند كه فراتر از سالنهاي سينما و پرديسهاي گرانقيمت سينمايي است.
نویسنده : محمدصادق عابديني
جشنواره عمار اگر براي سينماي تجاري كشور هيچ منفعت مستقيمي نداشته باشد اما حداقل نشان داده توانسته ظرفيت بزرگي را به سينماي ايران معرفي كند كه فراتر از سالنهاي سينما و پرديسهاي گرانقيمت سينمايي است. عمار ميتواند ادعا كند باعث شده كه در گوشه و كنار كشور استعدادهاي ناشناخته فيلمسازي شناخته شوند، علاقه مندان به سينماي تجربي بتوانند بر اساس سرفصلهاي مورد نظر جشنواره تواناييهاي خود را محك بزنند و خيل عظيمي از جواناني كه توانايي كار گروهي فرهنگي دارند زير چتر يك برنامه واحد فعاليت كنند. اما در اين بين به نظر ميرسد بزرگترين دستاورد عمار چيزي فراتر از موارد ذكر شده باشد. بزرگترين دستاورد اين جشنواره پديدهاي انساني به نام« اكران كنندههاي مردمي» است. اكران كنندههاي مردمي در سيستم جشنواره عمار با هزينه شخصي فيلمهاي جشنواره را تهيه ميكنند و با هر وسيلهاي كه در اختيار دارند براي سايرين اكران ميكنند. اكران كنندههاي عمار در سراسر كشور هستند، از وسايل پيشرفته صوتي و تصويري تا سادهترين وسايل پخش كننده را در اختيار دارند، وابسته به بودجه دولتي نيستند، اكثرا مردمي هستند كه كار و فعاليت شان هيچ ربطي به فيلم و فيلمسازي ندارد. در هر دوره برگزاري جشنواره عمار بر گستره جغرافيايي و تعداد اكران كنندههاي مردمي افزوده شده به طوري هم اكنون در چند كشور خارجي فيلمهاي عمار در حال اكران است، بدون اينكه جشنواره بخواهد هزينه خاصي براي اكران بينالمللي فيلمها داشته باشد. عمار توانسته ظرفيت خاموشي را بيدار كند و از آن براي پيشبرد اهداف جشنواره استفاده كند. به غير از عمار هيچ جشنواره داخلي را نميتوان پيدا كرد كه توانسته باشد از ظرفيتهاي مردمي در اكرانهاي خود استفاده كند يا حداقل بتواند در مقياس عمار در گستره جغرافيايي كشورمان بسط و گسترش داشته باشد. دبيرخانه عمار هم در اكرانها نقش مستقيمي غير از در اختيار قرار دادن بستههاي فيلم با دريافت هزينه ندارد و اين اكران كنندهها هستند كه هوشمندانه و در هر زماني كه خودشان صلاح بدانند و در هرجايي كه خودشان تشخيص بدهند فيلمها را اكران ميكنند. يك چرخه كاملاً مردمي كه در نهايت با اعلام گزارش سادهاي از برگزاري جلسه اكران به پايان ميرسد. اين ظرفيت بزرگ كه تا قبل از اين بدون استفاده بود در جريان راه اندازي و مداومت برگزاري جشنواره عمار نمايان شده است.
جشنوارههاي ديگري به غير از عمار نيز تلاش كردهاند تا اكرانهاي مردمي داشته باشند و حتي اكران هايي در مناطق دور دست و محروم نيز داشتهاند اما همه اين اكرانها به صورت برنامهريزي شده و دستوري بوده است، يعني دبيرخانه جشنواره از پيش نقاط مشخصي را براي اكران معلوم كرده و بعد از آن امكانات اكران را به محل مورد نظر فرستاده و با دعوت از مردم اكران انجام شده است. اما اكرانكننده مردمي در جشنواره عمار دستوري از دبيرخانه دريافت نميكند. كار اين اكران كننده كاملاً دلي و قلبي است، امكاناتش را هم از دبيرخانه نميگيرد و مردم را نيز خودش دعوت ميكند. اين گونه اكران كردن شايد با كيفيت تماشاي فيلم در پرديسهاي سينمايي نباشد اما آنقدر گسترده است كه يك فيلم ساده و مبتديانه در جشنواره عمار را چندين برابر بزرگترين فيلم سينماي ايران در معرض تماشا و نقد قرار ميدهد. اين وجه تمايزي است كه عمار توانسته به وسيله مردم به آن نايل شود و ميتواند ادعا كند مخاطبان جشنوارهاش به تعداد جمعيت ايران بوده و حتي در آن سوي مرزها هم مخاطبان خود را پيدا كرده است.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۴ - ۲۱:۰۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]