محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831528826
کیفرخواست علیه اوباما
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: دولتی که توسط یک دولت دیگر به حمله ی نظامی تهدید می شود، می تواند وضعیت را به شورای امنیت ارجاع دهد. شورا نیز ممکن است براساس ماده ی 39 منشور وضعیت را به عنوان تهدید علیه صلح تلقی کند و تصمیم بگیرد اقدامات ضروری را برای حفظ یا اعاده ی صلح و امنیت بین المللی اتخاذ نماید. تحلیل ایران : در بخشی از نامه ی رهبر انقلاب به رئیس جمهور اسلامی ایران در خصوص الزامات اجرای برجام آمده بود: «اظهارات رئیس جمهور آمریکا در دو نامه به اینجانب مبنی بر اینکه قصد براندازیِ جمهوری اسلامی را ندارد، خیلی زود با طرفداری اش از فتنه های داخلی و کمک مالی به معارضان جمهوری اسلامی، خلاف واقع از آب درآمد و تهدیدهای صریح وی به حمله ی نظامی و حتی هسته ای (که می تواند به کیفرخواست مبسوطی علیه وی در دادگاه های بین المللی منتهی شود) پرده از نیت واقعی سران آمریکا برداشت.» در این مطلب سعی داریم ضمن مروری بر نمونه هایی از تهدیدات نظامی و هسته ای آمریکا علیه ایران طی سال های اخیر، پیگیری این تهدیدات را به لحاظ حقوقی بررسی نماییم. نمونه های تهدیدات نظامی و هسته ای آمریکا علیه ایران طی سال های اخیر همان طور که رهبر انقلاب خاطرنشان کردند، ایالات متحده بارها ایران را به حمله ی نظامی و حتی اتمی تهدید کرده است. این تهدیدات حتی بعد از اعلام توافق نهایی نیز ادامه داشته است. در این قسمت تنها به بخشی از این تهدیدات اشاره خواهد شد: باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، در تیرماه سال 1394 گفت: «ایرانی ها از تمایل برای اقدام نظامی در جایی که برای منافع و امنیت ملی آمریکا مهم باشد، باخبر هستند. ما می توانیم اگر بخواهیم و انتخاب کنیم، ارتش آن ها را از بین ببریم.» جاش ارنست، سخنگوی کاخ سفید، در تیرماه سال 1394 مدعی شد: «پس از توافق، گزینه های متعددی را که حالا هم در اختیار داریم، در اختیار خواهیم داشت، خواه بازگرداندن فوری تحریم ها باشد یا استفاده از گزینه ی نظامی.» وی در اظهارنظری گستاخانه اعلام کرد که با وجود توافق هسته ای، ایالات متحده اطلاعات بیشتری از ایران پیدا خواهد کرد. هیلاری کلینتون، نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نیز در تیرماه سال 1394 بعد از اعلام توافق، با طرح اتهامات گسترده علیه مردم ایران، در اظهارات ضدایرانی خود گفت: من به ایرانی ها اعتماد ندارم و مطمئنم آن ها از رفتارهای بد خود دست نخواهند کشید. وی در این اظهارنظرات، ایران را به حمله ی نظامی تهدید کرد. اما در خصوص مهم ترین تهدید مطرح شده علیه ایران باید گفت که اوباما طی سخنانی در سال 2010 گفته بود که هیچ تضمینی وجود ندارد که کشورش علیه ایران از بمب اتمی استفاده نکند. در واقع بعد از دوران جنگ سرد، این اولین بار بود که یک کشور، کشور دیگر را به حمله ی اتمی تهدید می کند. پیگیری تهدیدات نظامی آمریکا علیه ایران از منظر حقوق بین الملل با توجه به مواردی که ذکر شد، باید بگوییم که در قوانین و مقررات بین المللی، راهکارهای قانونی برای مقابله با استفاده از قدرت نظامی یا تهدید به استفاده از آن در نظر گرفته شده است. این راهکارها با استناد به قوانین و عرف بین المللی قابلیت پیگیری در سازمان ملل متحد و دیوان بین المللی دادگستری را دارا هستند که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم. 1. منشور سازمان ملل متحد بند 4 ماده ی 2 منشور ملل متحد مقرر می دارد که «کلیه ی اعضا در روابط بین المللی خود از تهدید به زور یا اعمال آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری و یا از هر روش دیگری که با اهداف ملل متحد مباینت داشته باشد، خودداری خواهند نمود.» این بند نه تنها جنگ به معنای اخص کلمه و کاربرد زور را منع نموده، بلکه حتی تهدید به استفاده از زور را نیز ممنوع کرده است. بنابراین مهم ترین وظیفه ی حقوق بین الملل معاصر، حفظ صلح و امنیت بین المللی است. در واقع دیگر زور وسیله ای برای پیشبرد سیاست ملی نیست و کاربرد آن به جز در مواقع ضروری و آن هم برای تضمین اجرای مقررات بین المللی، قابل توجیه نیست. مبانی دکترین جدید حقوق بین الملل، به خصوص در مورد روابط مخاصماتی، مبتنی بر ممنوعیت تهدید یا کاربرد زور برضد تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی یک دولت، برابری همه ی دولت ها و بالأخره حل وفصل اختلافات بین المللی از طرق مسالمت آمیز است. براساس منشور ملل متحد، شورای امنیت به عنوان نماینده ی جامعه ی بین المللی، مسئولیت اجرای بندهای 3 و 4 ماده ی 2 را برعهده دارد. ازاین رو جمهوری اسلامی ایران می تواند شکایت خود را نسبت به تهدیدات نظامی و اتمی آمریکا به این مرجع ابراز دارد. اگرچه آمریکا خود یکی از اعضای شورای امنیت است، اما صرف مطرح شدن این بحث و اعلام نقض قوانین بین المللی توسط آمریکا می تواند نوعی بازدارندگی از تهدید به زور در آینده ایجاد نماید. همان طور که در ادامه ی مطلب ذکر خواهد شد، کره ی شمالی نسبت به تهدیدات اتمی آمریکا به این شورا شکایت کرد. 2. دیگر قوانین بین المللی علاوه بر منشور ملل متحد، که یکی از مهم ترین و معتبرترین اسناد حقوق بین الملل است، در دیگر قوانین بین المللی نیز صراحتاً تهدید به حمله ی نظامی منع شده است. موارد زیر دربرگیرنده ی همین موضوع است: - ماده ی 301 کنوانسیون 1982 ملل متحد در مورد حقوق دریاها - ماده ی 1 معاهده ی بین آمریکایی کمک متقابل سال 1947 - ماده ی 1 معاهده ی بین آمریکایی در مورد حل وفصل مسالمت آمیز اختلافات (پیمان بوگوتا) سال 1948 - ماده ی 1 پیمان آتلانتیک شمالی سال 1949 - ماده ی 1 پیمان ورشو سال 1955 (در حال حاضر متروک) - ماده ی 1 پیمان تأسیس سازمان اتحادیه ی جنوب شرق آسیا سال 1954 موسوم به پیمان مانیل - ماده ی 2 منشور سازمان کنفرانس اسلامی سال 1972 - پیمان کوواس - ماده ی 1 پیمان امنیتی سال 1951 استرالیا، زلاندنو و ایالات متحده ی آمریکا - ماده ی 2 سازمان همکاری شانگهای سال 2002 - ماده ی 4 پیمان مؤسس اتحادیه ی آفریقا سال2002 - پاراگراف هفتم مقدمه ی اساسنامه ی دیوان بین المللی کیفری سال 1998 معروف به اساسنامه ی رم - ماده ی 19 منشور سازمان کشورهای آمریکایی اسناد مذکور توسط تعداد قابل توجهی از دولت ها تصویب شده و شبکه ی گسترده ای از ترتیبات جهانی، منطقه ای و دوجانبه، ممنوع کردن تهدید به زور مسلحانه علیه دولت های دیگر را مطرح کرده اند. به بیان دیگر، کشورهایی که هرکدام از این اسناد را امضا کرده اند، پذیرفته اند که نه تنها نباید به دیگر کشورها تجاوز نمایند، بلکه حتی حق تهدید به استفاده از قدرت نظامی را نیز نخواهند داشت. 3. عرف بین المللی و سابقه ی دیگر کشورها از آنجایی که عرف بین المللی نیز یکی از منابع حقوق بین الملل شناخته می شود. باید مسئله ی تهدید به استفاده از زور و حمله ی نظامی را از این بعد نیز بررسی نماییم. برای این امر، باید به اقداماتی که دیگر کشورها در این زمینه انجام داده اند، اشاره نماییم: - طی دوره ی جنگ سرد، ایالات متحده ی آمریکا و متحدانش علیه برخی اعلامیه های تهدیدآمیز اتحاد جماهیر شوروی (سابق) که تهدید توسل به زور می نمودند، به شورای امنیت سازمان ملل متحد اعتراض می کردند و تأکید می نمودند که مشکلات و اختلافات بین المللی نباید از طریق توسل یا تهدید بهزور حل وفصل شوند، بلکه باید به طرق مسالمت آمیز و مذاکره فیصله یابند. - لیبی و الجزایر در سال 1977 علیه تهدید فرانسه مبنی بر مداخله در صحرای غربی جهت آزاد کردن دو شهروند فرانسوی به گروگان گرفته شده توسط «جبهه ی پولیساریو» اعتراض کردند. - آرژانتین ادعا می کرد که «منطقه ی انحصاری» ایجادشده توسط انگلستان در اطراف جزایر فالکلند در سال 1982، یک تهدید به زور غیرقانونی است و به شورای امنیت شکایت کرد. - نیکاراگوئه در محضر دیوان بین المللی دادگستری ادعا کرد که مانورهای نظامی مشترک ایالات متحده ی آمریکا و هندوراس نزدیک مرز نیکاراگوئه و هندوراس، نقض ماده ی 2 (4) منشور بوده است، زیرا بخشی از سیاست کلی و پایدار تهدید نیکاراگوئه جهت ارعاب و وادار نمودن آن به تمکین و پذیرش خواسته های ایالات متحده ی آمریکاست. - کره ی شمالی نیز در مورد تهدیدات ادعایی ایالات متحده ی آمریکا به توسل به سلاح هسته ای علیه این کشور و تمرین های نظامی گسترده ی نزدیک شبه جزیره ی کره، به شورای امنیت شکایت نمود. - شورای امنیت در قطعنامه ی 326 مورخ 2 فوریه ی 1973، تهدید نظامی رودزیای جنوبی علیه زامبیا را محکوم کرد و استقرار قوای مسلح آفریقای جنوبی در مرز با زامبیا را به عنوان تهدیدی علیه حاکمیت و تمامیت سرزمینی زامبیا توصیف نمود. - طی قطعنامه های دیگر، شورای امنیت تهدید آفریقای جنوبی را علیه کشورهای همسایه محکوم نمود. - شورای امنیت، ترکیه را به خودداری از تهدید علیه قبرس فراخواند. - به اعتقاد مفسرین، خودداری شورای امنیت از صدور مجوز توسل به زور علیه عراق در سال 2003 را می توان به عنوان رد تهدید مقدم بر آن توصیف نمود. - جامعه ی کشورهای عرب، تهدیدات سال 2002 مبنی بر توسل به زور علیه عراق را به عنوان نقض ماده ی 2 (4) منشور محکوم نمود. - پارلمان اروپا در سال 1996، تمرین های نظامی چین در نزدیکی تایوان و پیش از انتخابات ریاست جمهوری در آن جزیره را نشانه ای از تهدید به استفاده از قدرت نظامی توصیف و آن را محکوم نمود. نتیجه گیری با توجه به مطالبی که ذکر شد، می توان این گونه نتیجه گرفت: دولتی که توسط یک دولت دیگر به حمله ی نظامی تهدید می شود، می تواند وضعیت را به شورای امنیت ارجاع دهد. شورا نیز ممکن است براساس ماده ی 39 منشور وضعیت را به عنوان تهدید علیه صلح تلقی کند و تصمیم بگیرد اقدامات ضروری را برای حفظ یا اعاده ی صلح و امنیت بین المللی اتخاذ نماید. طبق نظر کمیسیون حقوق بین الملل، دولت تهدیدشده به تجاوز می تواند به هرگونه اقدام پیشگیرانه به غیر از توسل به زور، شامل رجوع به شورای امنیت و سازمان منطقه ای متوسل شود. بنابراین دولت ایران می تواند برای مقابله با تهدیدات روزافزون آمریکا به مجامع بین المللی شکایت کند؛ به ویژه اینکه این تهدیدات شامل تهدید استفاده از ابزارهای کشتارجمعی می شود. منبع: فارس
چهارشنبه ، ۲۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tahlileiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها