محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826569342
هاشمی پل عبور اصلاح طلبان افراطی!
واضح آرشیو وب فارسی:598: به گزارش پایگاه 598، کیهان نوشت: حمله هاشمی رفسنجانی به منتقدین و تندرو خواندن آنان و این که اعتراضات منتقدین چون فریاد کلاغ ها در او اثری نمی گذارد و این ادعا که تندروها خواهان بازنشستگی او هستند، در حالی منتقدان دلسوز را نشانه گرفته است که نگاهی به پیشینه نشریات و رسانه های موجود کشور از دوره اصلاحات تاکنون نشان از آن دارد که این متحدین امروز هاشمی هستند که روزگاری در تلاش بودند که وی را بازنشسته کرده و به کنج عزلت بفرستند و امروز او را احاطه کرده اند. هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با ایلنا که صفحات اول روزنامه های زنجیره ای دیروز را به خود اختصاص داد به سنت دیرین منتقدان را مورد حمله و هجمه و فحاشی قرار داده و آنان را کلاغ نامید! «افراطی» و «تندرو» نقطه محوری اتهام زنی های هاشمی است. در این مصاحبه ادعا شده است که جریانات ارزشی خواستار بازنشستگی او شده اند ولی مراجعه به پیشینه موضوع عیان می سازد که این مدعیان اصلاحات و مدافعان امروز هاشمی بوده اند که او را روزگاری عالی جناب سرخپوش می خواندند و بر حذف وی از ساختار سیاسی کشور پای می فشردند و امروز مزورانه و منافقانه از وی حمایت می کنند. خاندان هاشمی نوک پیکان حمله مدعیان اصلاحات محمد قوچانی یکی از خبرنگاران رسانه های زنجیره ای است که زندگی و آینده خود را این روزها با خاندان هاشمی گره زده است ولی این کل آن چیزی نیست که درباره قوچانی می توان بدان استناد کرد و از آن سخن گفت. قوچانی که امروز با کارگزاران سازندگی حزب خانوادگی هاشمی شناخته می شود روزگاری نه چندان دور در روزنامه های دوره اصلاحات هر آن چه می خواست در تحقیر و تخفیف هاشمی و خانواده اش بر زبان می راند، سخنان و نوشته هایی که یک صد هزارم آن را نیز امروز رسانه های اصولگرا نمی گویند و نمی نویسند. قوچانی نویسنده جوانی که به تعبیری طعم قدرت را چشید و رندانه وارد عالم سیاست شد مجموعه مقالاتی دارد که در یک کتاب تدوین و جمع آوری شده است. کتاب «پدرخوانده و چپ های جوان» مقالاتی است که قوچانی در آن از دی ماه سال ۷۸ تا خرداد ماه ۱۳۷۹ به گفته خود به مبارزه ای برای نقد قدرت دست زده است. قوچانی در مقاله ای با نام «هاشمی ها خانواده ای در قامت یک حزب» که در شماره روز ۱۳ دی ماه سال ۱۳۷۸ عصر آزادگان منتشر شده است در توصیف فائزه هاشمی می نویسد: سیاستمدار جوانی که جوانان را به دلیل کم سالی از تقبیح اعمال پدرش برحذر می دارد، در تضادی دوگانه به سر می برد از یک سو او فرزند پدر دیپلماسی پنهان است و از دیگرسو چنان در سخن گفتن لحن و صدای مردانه و شفافیت بی پروایی جوانان را پیشه می سازد که همه دستاوردهای پدرش را برای گم کردن سرنخ ها بر باد می دهد. قوچانی که امروز از شاخصین کارگزاران سازندگی است آن روزها در باره این تشکل سیاسی معتقد بود: باید گفت فائزه هاشمی برای همیشه حزبی را که زیر قبای پدرش پنهان شده است و گاه در ردای کارگزاران سازندگی از گوشه چپ عبا بیرون می آید و گاه در جامعه اعتدال و توسعه پرده را از چهره راست او کنار می زند آشکار ساخته است ! حمایت از آزادی های اجتماعی برای جلب رضایت رای دهندگان او در ادامه بار دیگر پلی به اخلاق فائزه هاشمی می زند و از بی بند و باری های او می گوید و می گوید: فائزه از جمله سیاستمداران خوشبختی است که به سبب پسوند هاشمی در نام خود می تواند آزادانه شلوار جین بپوشد و از آزادی های اجتماعی در روابط دختر و پسر تا سرحد عصبانیت محافظه کاران و رضایت رای دهندگان دفاع کند و حتی از خواستگاری پسران توسط دختران دفاع کند و البته صدمه ای نبیند. تنها هزینه ای که او می پردازد تعطیل روزنامه ای است که شاید پدر نیز مصلحتی در ادامه انتشار آن نمی دید. اعتدال گرایی هاشمی برای دوری از اصلاح طلبان! اگر امروز اعتدال نشانه نزدیکی هاشمی با اصلاح طلبان تلقی می شود آن روزها این گونه نبود و سخن گفتن از اعتدال هزینه ها داشت چنان که قوچانی به اعتدال گرایان حمله کرده و می نویسد: حضور فاطمه هاشمی در جمع موسسان حزب اعتدال و توسعه در دوره ای که هاشمی پرچم اعتدال را به نشانه فاصله گرفتن اردوی خود از اصلاح طلبان برافراشته است یادآور روزهایی است که فائزه هاشمی شاخص کاندیداهای حزب کارگزاران سازندگی در عصری بود که پدر با علم کردن بیرق سازندگی می کوشید خود را متمایز از محافظه کاران نشان دهد. هاشمی ها نماد روابط قدرت در جامعه ای با دیپلماسی پنهان قوچانی در این مقاله افشاگرانه از مهدی و یاسر به عنوان برگ های رو نشده پدر که در جیب او جا خوش کرده اند نام می برد، برگه هایی که روزی رو خواهند شد آنگاه که پدر نیاز به آنان را احساس کند و گویا در فتنه ۸۸ این برگه ها از جیب آیت الله برون آمد و چون مدیریت نشد از دستان او بر زمین افتاد و آن شد که دیدیم! قوچانی بعد از ذکر مصادیق به اصل ماجرا می رسد و می نویسد: خانواده هاشمی رفسنجانی نمادی از روابط قدرت در جامعه ای است که هنوز دیپلماسی پنهان روش دیرین سیاستمداران آن است و مشروعیت حکومت به جای رقم خوردن در صندوق های انتخابات در اتاق های پشتی خانواده های مقتدر شکل می گیرد. در پناه این اقتدار فرمانفرمایی است که هنوز سلول تشکیلاتی حکومت نه احزاب سیاسی که خانواده های قدرت است و طبیعتا در این میان نقش احزابی چون کارگزاران سازندگی و اعتدال و توسعه تا زمانی که مانند فرزندان وفادار خانواده گوش به فرمان پدر هستند جز رنگ و لعابی بر چهره چروکیده مناسبات کهنه قدرت نیست. رک هاشمی ها خانواده ای در قامت یک حزب، عصر آزادگان، ۱۳ دی ۱۳۷۸ البته سال ها بعد قوچانی نوشته های آن روز خود علیه هاشمی و خانواده اش را برای ورود به حلقه قدرت و بهره گیری از لذت های دنیوی این قدرت به گونه ای خنده دار توجیه کرد «نوشته های تبیینی و توصیفی بنده در عصر نقد هاشمی جز به معنای مخالفت با او فهمیده نشد» رک قوچانی، محمد، دیدار در سرسرای مرمر، روزنامه شرق، شماره ۸۳ هاشمی؛ علی دایی دنیای سیاست! انتقادات قوچانی به هاشمی به دوره اصلاحات محدود نیست، وی بعد از شکست هاشمی در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز در مقاله ای در روزنامه هم میهن با مقایسه هاشمی با علی دایی نوشت: قهرمان شدن علی دایی در لیگ فوتبال ایران به همان اندازه شگفت انگیز است که اول شدن هاشمی رفسنجانی در انتخابات مجلس خبرگان رهبری و علی دایی در میان اهل ورزش همان اندازه نامحبوب است که هاشمی رفسنجانی در میان اهالی سیاست. وی ادامه داد: هاشمی که دوباره به فاصله هفت سال از پیروزی در انتخابات بازماند آنقدر «حرفه ای» بود که دست به ریسک بزند و یک سال پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ و شش سال پس از شکست در انتخابات پارلمانی سال ۱۳۷۸ باز هم وارد انتخابات شود و این بار بیش از همه نامزدهای اصلاح طلب و اصولگرا (که هر یک در دوره ای او را از خود رانده بودند) رای آورد. این احتمالا آخرین باری بود که هاشمی خود را در معرض رای مردم قرار می دهد چه سن و سال او نسبتی با طبع آزمایی در انتخابات ندارد اما همین انتخاب آخر، هاشمی را در شرایطی قرار داد که احساس کند با رضایت از صحنه انتخابات کنار می رود. اکنون زمان خداحافظی هاشمی است وی در ادامه می نویسد: «هاشمی رفسنجانی اگر پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری از سیاست خداحافظی می کرد نیز زندگی سیاسی خود را با شکست خوردگی پیوند می زد. از این رو هم شرکت هاشمی در انتخابات مجلس خبرگان ضروری بود و هم حضور دایی در رقابت های لیگ فوتبال ایران. اکنون اما زمان خداحافظی است و بهترین زمان خداحافظی.» قوچانی ادامه می دهد: «دایی و هاشمی هر دو باید از بازیگری استعفا دهند. چه بازی ورزش و چه بازی سیاست و این به معنای پایان دایی و هاشمی نیست، آنها می توانند مربیگری پیشه کنند و به جای بازیگری، بازی سازی کنند. به جای رئیس جمهور شدن، رئیس جمهور تعیین کنند، به جای قهرمان شدن قهرمان معرفی کنند و این کاری است که اگر امروز نکنند هرگز فرصتی برای دیدن یک «پایان خوش» در زندگی حرفه ای خویش نخواهند یافت. نیمکت نشینی همیشه به معنای حذف شدن نیست، گاه به معنای پیروز شدن است.» هاشمی به گلیم خود قناعت کند و صد البته این تنها محمد قوچانی نبود که هاشمی را به شدت می نواخت که او ادامه دهنده راهی بود که اکبر گنجی ها از مدت ها پیش آغاز کرده بودند و روزنامه نگار جوان اصلاح طلب آینده سیاسی خود را در آن می دید که همانند دیگر هم مسلکانش هاشمی را بکوبد چنان که امروز نیز آینده را با جهت وزش باد به گونه ای دیگر و در حمایت بی حد و حصر از خاندان هاشمی تفسیر می کند. اکبر گنجی یکی از اصلاح طلبان پناه گرفته به دشمن است که در دوره اصلاحات مجموعه مقالات او علیه هاشمی و خانواده اش در کتابی تحت عنوان «عالی جناب سرخپوش و عالی جنابان خاکستری» جمع و منتشر شد. در برهه ای که هاشمی رفسنجانی تلاش داشت نماینده مجلس شده و ریاست بهارستان را از آن خود سازد، اکبر گنجی در مقاله ای به وی خاطرنشان ساخت که به همان «مجمع تشخیص مصلحت» قناعت کند و پای از گلیم خود بیرون دراز نکند. در بخشی از این مقاله آمده بود: «شهروندان نمایندگان مجلس را برمی گزینند تا مطالبات و انتظارات آنان را دنبال کنند. مجلس منتخب مردم، به سادگی از کنار طرد و رد مطالبات مردم نمی گذرد لذا اگر شرایطی ایجاد شود که شورای نگهبان مصوبات مهم و اساسی مجلس را رد نماید و مجمع تشخیص مصلحت نظام هم رویه شورای نگهبان صحه بگذارد مجلس به سمت اجرای اصل ۵۹ قانون اساسی گام برمی دارد یعنی کلیه مسائل مهم سیاسی - اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و ... را با تصویب دو سوم مجلس به آرای عمومی ارجاع خواهد داد ... آنچه آقای هاشمی رفسنجانی اگر نگران امنیت ملی است باید در مجمع تشخیص مصلحت باقی بماند و سطح خود را تا مرضی الطرفین گروه های سیاسی ارتفاع دهد تا سخنش برای همگان مقبول باشد» رک صبح امروز، ۲۴ آذر ۷۸ هاشمی نماد عصر سپری شده تاریکخانه ای گنجی در مقاله ای دیگر دوره هاشمی را سپری شده خواند و نوشت «هاشمی با دوپینگ به مجلس راه یابد یا نیابد، رئیس مجلس شود یا نشود، مردم به او و سیاست هایش رای منفی داده اند و او را نماد عصر سپری شده تاریک خانه ای می دانند.» رک آفتاب امروز، ۴ اسفند ۱۳۷۸ و یا در مقاله ای دیگر نوشت: «آقای هاشمی در دهه اول انقلاب پس از حضرت امام و در دهه دوم انقلاب پس از مقام رهبری نیرومند ترین مرد نظام جمهوری اسلامی ایران بود. عالی جناب سرخپوش می خواهد تا در دهه سوم انقلاب همچنان قدرتمند باقی بماند و برای بسط قدرت در صدد تصاحب همزمان کرسی ریاست مجلس و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام است تا از این طریق به عضویت بسیاری از دیگر نهادها و ارگان های تصمیم گیر اصلی نظام درآید. ولی متاسفانه ایشان حاضر به پاسخگویی به پرسش های شهروندان و روزنامه نگاران نیست. قدرت غیر پاسخگو برای هر ملتی مضر و خطرناک است.» گنجی همچنین نوشت: «آقای هاشمی و کارگزاران اینک که به پایگاه اجتماعی و مشروعیت دوم خردادیان نیاز دارند هیچ گونه انتقادی را از ایشان برنمی تابند اگر ایشان بر کرسی ریاست مجلس تکیه زند با چنین شخصیتی چه نوع رابطه ای می توان برقرار کرد؟» بر اساس استدلال اصلاح طلبان در نشریات زنجیره ای «آیا هاشمی رفسنجانی غیر از تبعیت محض نوع دیگری از رابطه را به رسمیت می شناسد؟» رک عالی جناب سرخپوش و عالی جنابان خاکستری، صفحه ۱۴۳ بر اساس آنچه ذکرش رفت به خوبی می توان فهمید که هاشمی برای اصلاح طلبان از گذشته چون پل بوده که باید از روی آن برای رسیدن به مقاصد سیاسی عبور کنند، روزگاری خواستار بازنشستگی هاشمی بودند و اینکه حد و حدودش را بشناسد و به مجمع تشخیص مصلحت قناعت کند و امروز خواستار حضور پررنگ هاشمی در انتخابات های پیش رو هستند و حال با چنین اوصافی هاشمی چگونه با چشم بستن به این خواسته ها و تقاضاهای دیروز اصلاح طلبان به تغییر رنگ امروز آنان دل بسته است سوالی است که ظاهرا هاشمی تمایلی به پرداختن به آن ندارد. به گزارش پایگاه 598، کیهان نوشت: حمله هاشمی رفسنجانی به منتقدین و تندرو خواندن آنان و این که اعتراضات منتقدین چون فریاد کلاغ ها در او اثری نمی گذارد و این ادعا که تندروها خواهان بازنشستگی او هستند، در حالی منتقدان دلسوز را نشانه گرفته است که نگاهی به پیشینه نشریات و رسانه های موجود کشور از دوره اصلاحات تاکنون نشان از آن دارد که این متحدین امروز هاشمی هستند که روزگاری در تلاش بودند که وی را بازنشسته کرده و به کنج عزلت بفرستند و امروز او را احاطه کرده اند. هاشمی رفسنجانی در مصاحبه با ایلنا که صفحات اول روزنامه های زنجیره ای دیروز را به خود اختصاص داد به سنت دیرین منتقدان را مورد حمله و هجمه و فحاشی قرار داده و آنان را کلاغ نامید! «افراطی» و «تندرو» نقطه محوری اتهام زنی های هاشمی است. در این مصاحبه ادعا شده است که جریانات ارزشی خواستار بازنشستگی او شده اند ولی مراجعه به پیشینه موضوع عیان می سازد که این مدعیان اصلاحات و مدافعان امروز هاشمی بوده اند که او را روزگاری عالی جناب سرخپوش می خواندند و بر حذف وی از ساختار سیاسی کشور پای می فشردند و امروز مزورانه و منافقانه از وی حمایت می کنند. خاندان هاشمی نوک پیکان حمله مدعیان اصلاحات محمد قوچانی یکی از خبرنگاران رسانه های زنجیره ای است که زندگی و آینده خود را این روزها با خاندان هاشمی گره زده است ولی این کل آن چیزی نیست که درباره قوچانی می توان بدان استناد کرد و از آن سخن گفت. قوچانی که امروز با کارگزاران سازندگی حزب خانوادگی هاشمی شناخته می شود روزگاری نه چندان دور در روزنامه های دوره اصلاحات هر آن چه می خواست در تحقیر و تخفیف هاشمی و خانواده اش بر زبان می راند، سخنان و نوشته هایی که یک صد هزارم آن را نیز امروز رسانه های اصولگرا نمی گویند و نمی نویسند. قوچانی نویسنده جوانی که به تعبیری طعم قدرت را چشید و رندانه وارد عالم سیاست شد مجموعه مقالاتی دارد که در یک کتاب تدوین و جمع آوری شده است. کتاب «پدرخوانده و چپ های جوان» مقالاتی است که قوچانی در آن از دی ماه سال ۷۸ تا خرداد ماه ۱۳۷۹ به گفته خود به مبارزه ای برای نقد قدرت دست زده است. قوچانی در مقاله ای با نام «هاشمی ها خانواده ای در قامت یک حزب» که در شماره روز ۱۳ دی ماه سال ۱۳۷۸ عصر آزادگان منتشر شده است در توصیف فائزه هاشمی می نویسد: سیاستمدار جوانی که جوانان را به دلیل کم سالی از تقبیح اعمال پدرش برحذر می دارد، در تضادی دوگانه به سر می برد از یک سو او فرزند پدر دیپلماسی پنهان است و از دیگرسو چنان در سخن گفتن لحن و صدای مردانه و شفافیت بی پروایی جوانان را پیشه می سازد که همه دستاوردهای پدرش را برای گم کردن سرنخ ها بر باد می دهد. قوچانی که امروز از شاخصین کارگزاران سازندگی است آن روزها در باره این تشکل سیاسی معتقد بود: باید گفت فائزه هاشمی برای همیشه حزبی را که زیر قبای پدرش پنهان شده است و گاه در ردای کارگزاران سازندگی از گوشه چپ عبا بیرون می آید و گاه در جامعه اعتدال و توسعه پرده را از چهره راست او کنار می زند آشکار ساخته است ! حمایت از آزادی های اجتماعی برای جلب رضایت رای دهندگان او در ادامه بار دیگر پلی به اخلاق فائزه هاشمی می زند و از بی بند و باری های او می گوید و می گوید: فائزه از جمله سیاستمداران خوشبختی است که به سبب پسوند هاشمی در نام خود می تواند آزادانه شلوار جین بپوشد و از آزادی های اجتماعی در روابط دختر و پسر تا سرحد عصبانیت محافظه کاران و رضایت رای دهندگان دفاع کند و حتی از خواستگاری پسران توسط دختران دفاع کند و البته صدمه ای نبیند. تنها هزینه ای که او می پردازد تعطیل روزنامه ای است که شاید پدر نیز مصلحتی در ادامه انتشار آن نمی دید. اعتدال گرایی هاشمی برای دوری از اصلاح طلبان! اگر امروز اعتدال نشانه نزدیکی هاشمی با اصلاح طلبان تلقی می شود آن روزها این گونه نبود و سخن گفتن از اعتدال هزینه ها داشت چنان که قوچانی به اعتدال گرایان حمله کرده و می نویسد: حضور فاطمه هاشمی در جمع موسسان حزب اعتدال و توسعه در دوره ای که هاشمی پرچم اعتدال را به نشانه فاصله گرفتن اردوی خود از اصلاح طلبان برافراشته است یادآور روزهایی است که فائزه هاشمی شاخص کاندیداهای حزب کارگزاران سازندگی در عصری بود که پدر با علم کردن بیرق سازندگی می کوشید خود را متمایز از محافظه کاران نشان دهد. هاشمی ها نماد روابط قدرت در جامعه ای با دیپلماسی پنهان قوچانی در این مقاله افشاگرانه از مهدی و یاسر به عنوان برگ های رو نشده پدر که در جیب او جا خوش کرده اند نام می برد، برگه هایی که روزی رو خواهند شد آنگاه که پدر نیاز به آنان را احساس کند و گویا در فتنه ۸۸ این برگه ها از جیب آیت الله برون آمد و چون مدیریت نشد از دستان او بر زمین افتاد و آن شد که دیدیم! قوچانی بعد از ذکر مصادیق به اصل ماجرا می رسد و می نویسد: خانواده هاشمی رفسنجانی نمادی از روابط قدرت در جامعه ای است که هنوز دیپلماسی پنهان روش دیرین سیاستمداران آن است و مشروعیت حکومت به جای رقم خوردن در صندوق های انتخابات در اتاق های پشتی خانواده های مقتدر شکل می گیرد. در پناه این اقتدار فرمانفرمایی است که هنوز سلول تشکیلاتی حکومت نه احزاب سیاسی که خانواده های قدرت است و طبیعتا در این میان نقش احزابی چون کارگزاران سازندگی و اعتدال و توسعه تا زمانی که مانند فرزندان وفادار خانواده گوش به فرمان پدر هستند جز رنگ و لعابی بر چهره چروکیده مناسبات کهنه قدرت نیست. رک هاشمی ها خانواده ای در قامت یک حزب، عصر آزادگان، ۱۳ دی ۱۳۷۸ البته سال ها بعد قوچانی نوشته های آن روز خود علیه هاشمی و خانواده اش را برای ورود به حلقه قدرت و بهره گیری از لذت های دنیوی این قدرت به گونه ای خنده دار توجیه کرد «نوشته های تبیینی و توصیفی بنده در عصر نقد هاشمی جز به معنای مخالفت با او فهمیده نشد» رک قوچانی، محمد، دیدار در سرسرای مرمر، روزنامه شرق، شماره ۸۳ هاشمی؛ علی دایی دنیای سیاست! انتقادات قوچانی به هاشمی به دوره اصلاحات محدود نیست، وی بعد از شکست هاشمی در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز در مقاله ای در روزنامه هم میهن با مقایسه هاشمی با علی دایی نوشت: قهرمان شدن علی دایی در لیگ فوتبال ایران به همان اندازه شگفت انگیز است که اول شدن هاشمی رفسنجانی در انتخابات مجلس خبرگان رهبری و علی دایی در میان اهل ورزش همان اندازه نامحبوب است که هاشمی رفسنجانی در میان اهالی سیاست. وی ادامه داد: هاشمی که دوباره به فاصله هفت سال از پیروزی در انتخابات بازماند آنقدر «حرفه ای» بود که دست به ریسک بزند و یک سال پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۴ و شش سال پس از شکست در انتخابات پارلمانی سال ۱۳۷۸ باز هم وارد انتخابات شود و این بار بیش از همه نامزدهای اصلاح طلب و اصولگرا (که هر یک در دوره ای او را از خود رانده بودند) رای آورد. این احتمالا آخرین باری بود که هاشمی خود را در معرض رای مردم قرار می دهد چه سن و سال او نسبتی با طبع آزمایی در انتخابات ندارد اما همین انتخاب آخر، هاشمی را در شرایطی قرار داد که احساس کند با رضایت از صحنه انتخابات کنار می رود. اکنون زمان خداحافظی هاشمی است وی در ادامه می نویسد: «هاشمی رفسنجانی اگر پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری از سیاست خداحافظی می کرد نیز زندگی سیاسی خود را با شکست خوردگی پیوند می زد. از این رو هم شرکت هاشمی در انتخابات مجلس خبرگان ضروری بود و هم حضور دایی در رقابت های لیگ فوتبال ایران. اکنون اما زمان خداحافظی است و بهترین زمان خداحافظی.» قوچانی ادامه می دهد: «دایی و هاشمی هر دو باید از بازیگری استعفا دهند. چه بازی ورزش و چه بازی سیاست و این به معنای پایان دایی و هاشمی نیست، آنها می توانند مربیگری پیشه کنند و به جای بازیگری، بازی سازی کنند. به جای رئیس جمهور شدن، رئیس جمهور تعیین کنند، به جای قهرمان شدن قهرمان معرفی کنند و این کاری است که اگر امروز نکنند هرگز فرصتی برای دیدن یک «پایان خوش» در زندگی حرفه ای خویش نخواهند یافت. نیمکت نشینی همیشه بهمعنای حذف شدن نیست، گاه به معنای پیروز شدن است.» هاشمی به گلیم خود قناعت کند و صد البته این تنها محمد قوچانی نبود که هاشمی را به شدت می نواخت که او ادامه دهنده راهی بود که اکبر گنجی ها از مدت ها پیش آغاز کرده بودند و روزنامه نگار جوان اصلاح طلب آینده سیاسی خود را در آن می دید که همانند دیگر هم مسلکانش هاشمی را بکوبد چنان که امروز نیز آینده را با جهت وزش باد به گونه ای دیگر و در حمایت بی حد و حصر از خاندان هاشمی تفسیر می کند. اکبر گنجی یکی از اصلاح طلبان پناه گرفته به دشمن است که در دوره اصلاحات مجموعه مقالات او علیه هاشمی و خانواده اش در کتابی تحت عنوان «عالی جناب سرخپوش و عالی جنابان خاکستری» جمع و منتشر شد. در برهه ای که هاشمی رفسنجانی تلاش داشت نماینده مجلس شده و ریاست بهارستان را از آن خود سازد، اکبر گنجی در مقاله ای به وی خاطرنشان ساخت که به همان «مجمع تشخیص مصلحت» قناعت کند و پای از گلیم خود بیرون دراز نکند. در بخشی از این مقاله آمده بود: «شهروندان نمایندگان مجلس را برمی گزینند تا مطالبات و انتظارات آنان را دنبال کنند. مجلس منتخب مردم، به سادگی از کنار طرد و رد مطالبات مردم نمی گذرد لذا اگر شرایطی ایجاد شود که شورای نگهبان مصوبات مهم و اساسی مجلس را رد نماید و مجمع تشخیص مصلحت نظام هم رویه شورای نگهبان صحه بگذارد مجلس به سمت اجرای اصل ۵۹ قانون اساسی گام برمی دارد یعنی کلیه مسائل مهم سیاسی - اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و ... را با تصویب دو سوم مجلس به آرای عمومی ارجاع خواهد داد ... آنچه آقای هاشمی رفسنجانی اگر نگران امنیت ملی است باید در مجمع تشخیص مصلحت باقی بماند و سطح خود را تا مرضی الطرفین گروه های سیاسی ارتفاع دهد تا سخنش برای همگان مقبول باشد» رک صبح امروز، ۲۴ آذر ۷۸ هاشمی نماد عصر سپری شده تاریکخانه ای گنجی در مقاله ای دیگر دوره هاشمی را سپری شده خواند و نوشت «هاشمی با دوپینگ به مجلس راه یابد یا نیابد، رئیس مجلس شود یا نشود، مردم به او و سیاست هایش رای منفی داده اند و او را نماد عصر سپری شده تاریک خانه ای می دانند.» رک آفتاب امروز، ۴ اسفند ۱۳۷۸ و یا در مقاله ای دیگر نوشت: «آقای هاشمی در دهه اول انقلاب پس از حضرت امام و در دهه دوم انقلاب پس از مقام رهبری نیرومند ترین مرد نظام جمهوری اسلامی ایران بود. عالی جناب سرخپوش می خواهد تا در دهه سوم انقلاب همچنان قدرتمند باقی بماند و برای بسط قدرت در صدد تصاحب همزمان کرسی ریاست مجلس و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام است تا از این طریق به عضویت بسیاری از دیگر نهادها و ارگان های تصمیم گیر اصلی نظام درآید. ولی متاسفانه ایشان حاضر به پاسخگویی به پرسش های شهروندان و روزنامه نگاران نیست. قدرت غیر پاسخگو برای هر ملتی مضر و خطرناک است.» گنجی همچنین نوشت: «آقای هاشمی و کارگزاران اینک که به پایگاه اجتماعی و مشروعیت دوم خردادیان نیاز دارند هیچ گونه انتقادی را از ایشان برنمی تابند اگر ایشان بر کرسی ریاست مجلس تکیه زند با چنین شخصیتی چه نوع رابطه ای می توان برقرار کرد؟» بر اساس استدلال اصلاح طلبان در نشریات زنجیره ای «آیا هاشمی رفسنجانی غیر از تبعیت محض نوع دیگری از رابطه را به رسمیت می شناسد؟» رک عالی جناب سرخپوش و عالی جنابان خاکستری، صفحه ۱۴۳ بر اساس آنچه ذکرش رفت به خوبی می توان فهمید که هاشمی برای اصلاح طلبان از گذشته چون پل بوده که باید از روی آن برای رسیدن به مقاصد سیاسی عبور کنند، روزگاری خواستار بازنشستگی هاشمی بودند و اینکه حد و حدودش را بشناسد و به مجمع تشخیص مصلحت قناعت کند و امروز خواستار حضور پررنگ هاشمی در انتخابات های پیش رو هستند و حال با چنین اوصافی هاشمی چگونه با چشم بستن به این خواسته ها و تقاضاهای دیروز اصلاح طلبان به تغییر رنگ امروز آنان دل بسته است سوالی است که ظاهرا هاشمی تمایلی به پرداختن به آن ندارد.
چهارشنبه ، ۲۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[مشاهده در: www.598.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
گوناگون
پربازدیدترینها