محبوبترینها
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854258898
محصولات تراریخته در بشقاب ایمنی زیستی
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: بین سالهای ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ تحقیقات ژنتیک منجر به ایجاد انقلابی در بیولوژی مولکولی شد. این روش جدید امکان انجام آزمایشاتی که در گذشته غیر ممکن بودند را فراهم کرد. این تکنیک که به نام تکنولوژی DNA نوترکیب یا مهندسی ژنتیک نامیده شد، موجب خلق بیوتکنولوژی مدرن شد. مهندسی ژنتیک این امکان را به دانشمندان می دهد که ژنهای سودمند را از سلولهای گیاهی و جانوری برداشته و آنها را به میکروارگانیسم هائی مانند مخمر و باکتری که به آسانی می توانند در مقادیر بالا رشد کنند، انتقال دهند. به این ترتیب فرآورده هائی که زمانی فقط در مقادیر کم قابل تهیه بودند به وسیله میکروب هائی که به سرعت تکثیر می یابند، در مقادیر بالا تهیه می شوند(مانند انسولین و هورمون رشد نوترکیب). علاوه بر آن دانشمندان می توانند ژن های دلخواه را از یک گیاه یا جانور یا میکروارگانیسم به گونه غیر مرتبط دیگری انتقال دهند. بدین ترتیب عوامل بازدارنده ای که در تلفیق های طبیعی بین گونه ها وجود دارد، برطرف می شوند و طیف گسترده تری از صفات در دسترس کشاورزان و دامداران قرار می گیرد. برای مثال آنها می توانند ژنها را از یک ماهی آبهای سرد وارد یک گوجه فرنگی کرده و یک گیاه مقاوم به سرما ایجاد کنند یا با استفاده از ژن های باکتریائی یک ذرت مقاوم به علف کش را بوجود آورند. نتیجه حاصل از این کار را موجودات زنده تغییر ژنتیک یافته (LMO) یا موجودات اصلاح شده ژنتیکی (GMO) می نامند. با چنین پتانسیلی، مهندسی ژنتیک تحولات عظیمی را در زمینه دارو، کشاورزی و دیگر زمینه ها مانند درمان های جدید پزشکی و واکسن ها، محصولات جدید صنعتی و سوخت های جدید بوجود آورده است. در سال ۱۹۷۸، اولین موجود تغییر یافته ژنتیک که در سطح تجاری تولید شد، از طریق ایجاد یک باکتری به نام “اشرشیا کلی” بود که پروتئین انسولین انسانی تولید می کرد. در سال ۱۹۹۶، اولین بذر اصلاح شده ژنتیکی برای استفاده تجاری در ایالات متحده امریکا کاشته شد. تا به امروز، بیشترین موجودات تغییر یافته ژنتیک تجاری که به محیط زیست ارائه شده اند، محصولات زراعی هستند. چنانکه طبق آمار ارائه شده توسط سرویس بین المللی برای کسب برنامه های زیست فناوری کشاورزی (ISAAA) در سال ۲۰۱۴ میزان کشت گیاهان زراعی تراریخته ۶ میلیون هکتار افزایش پیدا کرد و از ۱۷۵ میلیون هکتار در سال ۲۰۱۳ به بیش از ۱۸۱ میلیون هکتار در سال ۲۰۱۴ رسید. این میزان زمین های کشاورزی توسط ۱۸ میلیون کشاورز در ۲۸ کشور کشت شدند. گیاهان زراعی تراریخته برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ به میزان ۱ر۷ میلیون هکتار کشت شدند؛ یعنی در مقایسه با سطح زیر کشت آن در سال ۲۰۱۴، این رقم بیش از ۱۰۰ برابر شده است. از ۲۸ کشوری که در سال ۲۰۱۴ این گیاهان را کشت کرده اند، ۲۰ کشور در حال توسعه و ۸ کشور صنعتی بودند. ۱۰ کشور اولی که این گیاهان را کاشته بودند به ترتیب عبارت بودند از: آمریکا (۷۳ر۱ میلیون هکتار)، برزیل (۴۲ر۲ میلیون هکتار)، آرژانتین (۲۴ر۳ میلیون هکتار)، هندوستان (۱۱ر۶ میلیون هکتار)، کانادا (۱۱ر۶ میلیون هکتار)، چین (۳ر۹ میلیون هکتار)، پاراگوئه (۳ر۹ میلیون هکتار)، پاکستان (۲ر۹ میلیون هکتار)، آفریقای جنوبی (۲ر۷ میلیون هکتار) و اوروگوئه (۱ر۶ میلیون هکتار). همچنین ۱۸ کشور باقیمانده به ترتیب عبارت بودند از: بولیوی، فیلیپین، استرالیا، بورکینافاسو، میانمار، مکزیک، اسپانیا، کلمبیا، سودان، هندوراس، شیلی، پرتغال، کوبا، جمهوری چک، رومانی، اسلواکی، کاستاریکا و بنگلادش. طبق آمار ارائه شده، کشور امریکا با ۷۳ر۱ میلیون هکتار گیاهان زراعی تراریخته همچنان تولید کننده اصلی این نوع گیاهان زراعی در دنیا است که در حدود ۴۰ درصد کل گیاهان زراعی تراریخته را تولید می کند. علاوه بر آن کشور آمریکا با ۳ میلیون هکتار افزایش نسبت به سال ۲۰۱۳ بیشترین میزان افزایش این محصولات را داشته است. در سال ۲۰۱۴، امریکا دو گیاه زراعی تراریخته جدید یعنی سیب زمینی با ۵۰ تا ۷۵ درصد آکریل آمید کمتر و یونجه با میزان کمتر لیگنین را تصویب کرد. کشور برزیل با تولید ۲۳ درصد گیاهان زراعی تراریخته در مقام دوم قرار دارد. میزان کشت این محصولات در کشور برزیل در مقایسه با سال ۲۰۱۳ معادل ۱ر۹ میلیون هکتار افزایش داشته است. در سال ۲۰۱۴ برزیل برای دومین سال متوالی سویای تراریخته را با دو صفت توام مقاوم به آفات و علف کش تولید کرد. از سال ۲۰۰۲ که پنبه تراریخته برای اولین بار در کشور هندوستان به میزان ۵۰ هزار هکتار کشت شد، میزان کشت این محصول به ۱۱ر۸ میلیون هکتار در سال ۲۰۱۴ رسید (۲۳۰ برابر افزایش در طی ۱۳ سال). بیشترین گیاهان زراعی تراریخته که در سال ۲۰۱۴ کشت شدند، عبارت بودند از: سویا با ۹۱ میلیون هکتار (۵۰ درصد کل زمین های زراعی اصلاح شده ژنتیکی) ، ذرت با ۵۵ر۲ میلیون هکتار (۳۰ درصد زمین های زراعی اصلاح شده ژنتیکی)، پنبه با ۲۵ میلیون هکتار (۱۴ درصد کل زمین های زراعی اصلاح شده ژنتیکی) و کانولا با ۹ میلیون هکتار (۹ درصد زمین های زراعی اصلاح شده ژنتیکی). بدین ترتیب ۸۲ درصد سویا، ۶۸ درصد پنبه، ۳۰ درصد ذرت و ۲۵ درصد کانولای دنیا “ترانسژنیک” هستند. دیگر گیاهان تراریخته عبارت بودند از: یونجه، سیب زمینی، گوجه فرنگی، چغندرقند، پاپایا (انبه هندی)، فلفل دلمه ای، برنج، بادمجان و کدو. با توجه به افزایش روزافزون محصولات زیست فناوری بخصوص در زمینه کشاورزی نیاز به سیستم های کنترلی ایمنی زیستی مناسب که دارای اساس علمی بوده و از نظر زمان و هزینه هم توجیه داشته باشند و بازدارنده زیست فناوری نباشند، مورد تاکید جامعه علمی، سیاستگذاران، قانونگذاران و عموم مردم است. همچنین در سال ۲۰۰۹ یک بز که داروی ضد انعقاد خون انسانی تولید می کرد، اولین حیوان تغییر یافته ژنتیک بود که برای استفاده تجاری به تصویب رسید. ماهی زبرا (Zebra) حاوی ژن های پروتئین “فلوئورسانت” مثال دیگری از حیوانات اصلاح شده ژنتیکی تجاری است. علاوه بر آن، تعداد زیادی واکسن حاوی موجود زنده تغییر ژنتیک یافته برای انسان و حیوانات بصورت تجاری تولید شده اند. در مقابل، مخالفین این فناوری نگرانی هایی را در رابطه با اثرات این فناوری و محصولات آنها بر سلامت بشر و محیط زیست مطرح می کنند. نکته مهمی که بایستی در اینجا مورد توجه قرار گیرد، این است که در ابتدا این خود دانشمندان بودند که به مخاطرات DNAنوترکیب توجه نشان دادند. بطوری که نتیجه این بحث ها منجر به برگزاری یک کنفرانس بین المللی در ایالت کالیفرنیا در فوریه سال ۱۹۷۵ شد که در آن نه تنها دانشمندان بلکه حقوقدانان، مقامات دولتی و خبرنگاران هم حضور داشتند. در این کنفرانس بحث های مهمی در مورد مخاطرات این فناوری ارائه شد. به همین دلیل هم پس از برگزاری این کنفرانس،دستورالعمل های مربوط به تحقیقات DNAنوترکیب توسط انستیتوی ملی سلامت (NIH) امریکا در سال ۱۹۷۶ منتشر شد. این دستورالعمل ها در ابتدا مربوط به کلونینگ DNAنوترکیب در باکتری ها بودند. زیرا فناوری لازم برای کار با سلول های جانوری بسیار محدود بود و برای کار با سلول های گیاهی هم اصلا” وجود نداشت؛ به این ترتیب قوانین اولیه مربوط به DNAنوترکیب و مقررات آن در کل امریکا توسعه یافت تا چارچوب جاری مقررات در این کشور و سایر کشورها را ایجاد کند. ساختار مقررات اتحادیه اروپا مثالی از چگونگی گسترش این مقررات را ارائه می دهد. در ابتدا مقررات ایجاد شده فقط مربوط به کارهای آزمایشگاهی بودند. در حال حاضر این قوانین نه تنها سطوح مختلف کار آزمایشگاهی را شامل می شوند، بلکه در رابطه با رهاسازی موجودات اصلاح شده ژنتیکی در محیط زیست، وجود مواد اصلاح شده ژنتیکی در غذای انسان و حیوان، برچسب گذاری، پایش و ردیابی این گونه مواد هم مقررات خاصی ایجاد شده است. علاوه بر قوانین ملی، مقررات بین المللی هم در این زمینه وجود دارد که از مهم ترین آنها می توان به پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا اشاره کرد که در ژانویه سال ۲۰۰۰ به تصویب کشورهای عضو کنوانسیون تنوع زیستی رسید. در حال حاضر ۱۷۰ کشور عضو این پروتکل هستند. یکی از مواد مهم پروتکل، ماده ۱۵ و ضمیمه ۳ آن است که به ارزیابی مخاطرات احتمالی موجودات تغییر یافته ژنتیک می پردازد. پس از الحاق کشورها به پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا، بسیاری از آنها قوانین کنترلی و سیستم های اجرایی ایمنی زیستی خود را ایجاد کردند. طبق قوانین ملی کشورها، قبل از آنکه هر موجود تغییر یافته ژنتیک یا محصول آن بتواند تولید و رهاسازی شود، بایستی سیستم ارزیابی مخاطرات زیست محیطی و سلامتی را طی کرده و مجوز سلامت محصول (برای انسان، حیوانات و محیط زیست) را از مرجع صلاحیت دار ملی اخذ کند. طبعاً موجودات تغییر ژنتیک یافته ای که بدین طریق به تصویب می رسند و اطلاعات آنها هم در اتاق تهاتر ایمنی زیستی (BCH) به ثبت می رسد، ایمن بوده و به عبارتی مشابه انواع سنتی و غیر دست ورزی شده هستند. بر اساس اطلاعات ثبت شده در اتاق تهاتر ایمنی زیستی، تاکنون ۱۰۳۷ رکورد در خصوص تصمیمات اتخاذ شده در رابطه با استفاده از موجودات تغییر یافته به عنوان غذا، علوفه یا فرآوری شده توسط کشورهای آرژانتین، استرالیا، امریکا، برزیل، چین، ژاپن، مالزی، مکزیک، فیلیپین، کانادا، کلمبیا، کره جنوبی، افریقای جنوبی، اسپانیا، اوروگوئه، ویتنام و حتی اتحادیه اروپا به ثبت رسیده است. این موضوع نشانگر آن است که زیست فناوری همراه با اصول ایمنی زیستی در کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه دنیا مورد قبول است. کشور جمهوری اسلامی ایران هم در سوم اردیبشهت ۱۳۸۰ پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا را امضاء و در مرداد سال ۱۳۸۲ رسما به آن ملحق شد. برای اجرای مفاد پروتکل در سطح ملی، قانون ملی ایمنی زیستی در سال ۱۳۸۸ به تصویب رسید. علاوه بر قانون ملی ایمنی زیستی یک آیین نامه و یک دستورالعمل هم به تصویب رسیده است. دستورالعمل اجرایی وزارت بهداشت،درمان وآموزش پزشکی درخصوص موجودات زنـده تغـیـیرژنتیکی یافته و فرآورده های آن مرتبط با مواد غذایی هم در دی ماه سال۱۳۹۳ توسط کار گروه تخصـص ایمنی زیستی وزارت بهداشت،درمان وآموزش پزشکی به تصویب رسیده و همچنین آیین نامه اجرایی بند ”ب“ ماده (۷) قانون ملی ایمنی زیستی در خصوص شرایط بسته بندی و برچسب گذاری و حمل و نقل داخلی و فرامرزی موجودات تغییر یافته ژنتیک در جلسه مورخ ۲۹ فروردین سالجاری توسط شورای ملی ایمنی زیستی به تصویب رسیده است. از سوی دیگر،دستورالعمل ایمنی زیستی کار در محیط محصور هم توسط کارگروه ایمنی زیستی وزرات علوم و دستورالعمل ارزیابی مخاطرات احتمالی برای رهاسازی موجودات تغییر یافته ژنتیک به محیط زیست توسط کارگروه ایمنی زیستی سازمان حفاظت محیط زیست در حال تدوین هستند. با توجه به ایجاد مقررات لازم برای استفاده ایمن از زیست فناوری نوین در سطوح ملی و بین المللی،ضمن آگاهی رسانی عموم مردم از این اقدامات که بایستی از طریق منابع معتبر و موثق صورت بگیرد، آنها را از اجرای این مقررات مطمئن کرد تا راه پیشرفت ایمن این فناوری فراهم شده و از بحث های جنجال برانگیر که بعضاً شاید ممانعت کننده هم باشد، جلوگیری کرد. با توجه به اهمیت این موضوع، پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا در حداقل سه ماده از مواد خود به توانمندسازی (ماده ۲۲)، آگاهی، آموزش و مشارکت عموم (ماده ۲۳) و تبادل اطلاعات و اتاق تهاتر ایمنی زیستی (ماده ۲۰) می پردازد. متاسفانه به علت عدم توجه کافی به امور فوق، علیرغم اینکه در حدود ۱۵سال از امضاء پروتکل ایمنی زیستی کارتاهنا و الحاق کشور جمهوری اسلامی ایران به این پروتکل می گذرد، نه تنها عموم مردم بلکه سیاستگذاران، قانونگذاران، دانشمندان، محققین و دانشجویان ما هم هنوز اطلاعات کافی و مناسبی از موجودات تغییر یافته ژنتیک و موضوعات مرتبط با آن ندارند. این وظیفه مراجع ذیصلاح ملی است که در کنار وظایف اجرایی و مدیریتی در زمینه ایمنی زیستی نه تنها نسبت به توانمندسازی پرسنل خود، بلکه نسبت به آگاهی، آموزش و مشارکت عموم هم اقدام کنند. زیرا این مردم هستند که مصرف کنندگان نهایی محصولات زیست فناوری هستند و بدون حمایت آنها در واقع همه این فعالیت ها بی ثمر است. اتاق تهاتر ایمنی زیستی (Biosafety Clearing House) به عنوان سنگ زیربنای پروتکل، امکان تبادل و مشارکت اطلاعات مرتبط با ایمنی زیستی را به طور سریع، آسان و شفاف فراهم کرده است که با دسترسی آسان و بدون محدودیت به اطلاعات کلیدی اتاق تهاتر ایمنی زیستی به عنوان یک وسیله معتبر و موثق، به آگاهی، آموزش و مشارکت عموم کمک می کند. برگزاری کارگاه های آموزشی، برگزاری جلسات بحث و مناظره، تهیه و انتشار پوستر، بروشور و نشریات مرتبط، استفاده از وسایل ارتباط جمعی و از همه مهمتر افزودن واحد درسی ایمنی زیستی به دروس رشته های مرتبط دانشگاهی به آگاهی مردم کمک شایسته ای خواهد کرد. *این گزارش با استفاده از مطلب خانم نسرین سادات اسمعیل زاده مسئول اتاق تهاتر ایمنی زیستی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری و یک گزارش دیگر این پژوهشگاه تهیه شده است.
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها