تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849947004
آنچه درباره آمریکا نگفته اند
واضح آرشیو وب فارسی:نما: تعداد سیاه پوستان کشته شده توسط آمریکایی ها حدود صد میلیون نفر است. تعدادی از این صد میلیون نفر در حین حمله به آفریقا، تعدادی در حین انتقال از آفریقا به آمریکا و تعدادی هم در زندان های غنا و آگری کوست کشته شده اند. در کشتی هایی که به وسیله ی آن ها برده ها به آمریکا منتقل می شدند، مانند حیوان با این افراد برخورد می شد.به گزارش نما تاریخ دویست ساله ی آمریکا در این کشور را که ورق می زنیم، پر است از مواردی همچون کشتار بومیان، جنایات علیه سیاه پوستان و برده ها، اشغال کشورها و... که این کشور برای رسیدن به استقلال، پیشرفت و ثبات سیاسی و اقتصادی اش انجام داده است. از طرف دیگر بین وضعیت کنونی آمریکا و اعلامیه ی استقلال آن تفاوت های فاحشی وجود دارد که نتیجه ی آن در سیاست های اجرایی این کشور قابل مشاهده است. رهبر انقلاب نیز در دیدار با رئیس و مدیران صداوسیما با اشاره به مشکلات فراوان و جنگ های داخلی خونین در این کشور فرمودند: «باید موقعیت کنونی ایران را با موقعیت آمریکا در حدود چهل سال پس از اعلامیه ی مهم استقلال آن کشور و موقعیت فرانسه پس از ۴دهه از انقلاب کبیر فرانسه مقایسه کرد.» در این باره با دکتر فؤاد ایزدی، عضو هیأت علمی دانشکده ی مطالعات جهان و کارشناس مسائل آمریکا به گفت وگو نشستیم. * به عنوان سؤال نخست، لطفاً اشاره ای کوتاه به تاریخچه و نحوه ی استقلال ایالات متحده داشته باشید. در مورد انقلاب آمریکا و به استقلال رسیدن این کشور، نکته ی بسیار قابل توجهی وجود دارد و آن هم اینکه به طور معمول در انقلاب های جهان، توده ی مردم به سمت سرنگونی رژیم حاکم ظالم رفتند، اما در آمریکا اوضاع به شکل دیگری پیش رفت. در این کشور، قشر ثروتمندتر و مالکین جامعه، بانی اصلی تقابل با دولت انگلیس بودند؛ چراکه در آن زمان آمریکا مستعمره ی انگلستان بود و این قشر نسبت به انگلستان نقد داشتند. نقد آن ها هم جنبه اقتصادی داشت و در حوزه ی مالیات ها بر کالاهای آمریکایی بود. از این جهت است که در بیانیه ی استقلال آمریکا نیز تأکید می شود که یکی از دلایل اصرار بر استقلال، مالیات های سنگین دولت انگلستان است. جالب آنکه دولت انگلستان در برخورد اولیه با موج اعتراضات، دست به تحریم اقتصادی آمریکا می زند و مقابله با تحریم نیز از دیگر دلایل ذکرشده در بیانیه ی استقلال آمریکاست. حال این کشور با چه توجیهی دست به تحریم سایر کشورها می زند، سؤالی است که پاسخ آن برای افکار عمومی در هاله ای از ابهام قرار دارد. البته در نهایت مردم هم به انقلاب پیوستند، اما حضور مردم نیز مانند حضور مردم ایران در جریان انقلاب اسلامی نبود، بلکه حضوری مسلحانه بود که ساکنان اروپایی تبار آمریکا در آن نقش آفرینی نمودند و علیه دولت انگلستان شورش کردند. منتها باید توجه داشت که بانیان اصلی انقلاب آمریکا، همان یک درصد امروز هستند و از این جهت انقلاب آمریکا حتی هیچ شباهتی به انقلاب فرانسه هم ندارد. این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که تأثیرش را در نگارش قانون اساسی آمریکا معنا نشان می دهد. بر همین اساس است که در قانون اساسی آمریکا، توجه به قشر ثروتمند جامعه وجود دارد. در عرصه ی عمل، اگرچه نکات مثبتی نیز در قانون اساسی آمریکا به چشم می خورد، اما مدیریت نهادهای اقتصادی آمریکا، پیش و پس از انقلاب این کشور، تغییری نکرد. با طی چنین روندی در ۴ جولای ۱۷۷۶ آمریکا به استقلال می رسد و بیانیه ی معروف خود را صادر می کند. آماری که در مورد سرخ پوست ها وجود دارد، نشان می دهد که تا پیش از ورود سفیدپوستان اروپایی به آمریکا، حدود هجده میلیون سرخ پوست در آمریکا سکونت داشتند و پس از طی چند دهه، این تعداد به دو میلیون نفر می رسد. بدین ترتیب چیزی نزدیک به شانزده میلیون سرخ پوست از بین می روند. * کشتار بومیان آمریکا در کدام برهه ی زمانی به وقوع پیوست؟ اشغال سرزمین ها و کشتار بومیان آمریکا به ده ها سال پیش از انقلاب آمریکا بازمی گردد. منتها پس از استقلال، با توجه به اینکه دولتی محلی روی کار می آید و دیگر خبری از دخالت های انگلستان نیست، وضع سرخ پوست ها بدتر می شود. تا پیش از استقلال، مهاجرین با کشتار سرخ پوست ها در آنجا مستقر می شدند و دولت حاکم (انگلستان) نیز دغدغه ای برای رفع این معضل نداشت، اما زمانی که دولت آمریکا (به صورت مستقل) شکل می گیرد، قشر ثروتمند حاکم به دنبال کسب منافع بیشتر و خارج کردن تعداد بیشتری از بومیان آمریکا از سرزمین های خود هستند. از همین جهت می بینیم که در زمان ریاست جمهوری آقای توماس جفرسون (دومین رئیس جمهور آمریکا) فردی به نام اندرو جکسون مسئول کشتار سرخ پوستان می شود و همین آقای جکسون نیز بعدها در جایگاه هفتمین رئیس جمهور آمریکا قرار می گیرد. در این زمان، دولت آمریکا به صورت سیستماتیک قصد از بین بردن بومیان آمریکا را داشت و پس از مدتی آن را به قانون «Indian remove act» تبدیل کرد. در راستای اجرایی کردن این قانون نیز ارتش آمریکا با ورود به منطقه ی سرخ پوستان، پس از کشتار آن ها، افراد باقی مانده را به سمت غرب کوچ داد. آمارها نشان می دهد در مناطقی که آقای اندرو جکسون حضور پیدا کرد، جمعیت سرخ پوستان از ۱۲۰ هزار نفر به سی هزار نفر رسید و آن سی هزار نفر نیز به مناطق غربی آمریکا منتقل شدند. علاوه بر این، آقای اندرو جکسون در سال ۱۸۱۴ جنگی را اداره می کند که طی آن هشت صد سرخ پوست آمریکایی قتل عام می شوند. در ۱۸۱۶ نیز جنگ سمینول به فرماندهی جکسون به وقوع می پیوندد که در آن نیز کشتار سرخ پوستان تکرار می شود. جالب است که آقای جکسون با همه ی جنایات خود، امروز از سوی گفتمان رسمی این کشور تأیید می شود. برای نمونه، آمریکا شش قطعه اسکناس دارد که عکس شش رئیس جمهور روی آن ها درج شده است. از ۴۴ رئیس جمهور این کشور، عکس تنها شش رئیس جمهور انتخاب شده است و بر روی اسکناس های بیست دلاری، عکس جکسون وجود دارد. بنابراین نه تنها این فرد امروزه مورد نقد قرار نمی گیرد، بلکه این چنین حمایت می شود. به همین ترتیب، حرکت آمریکا از سمت شرق به غرب ادامه داشت و علاوه بر سرخ پوستان، مردم سرزمین مکزیک فعلی نیز درگیر جنگ شدند. ایالاتی مانند تگزاس، آریزونا و کالیفرنیا بخشی از خاک مکزیک بوده و از همین جهت اسامی برخی از شهرها (مانند لوس آنجلس، سن دیه گو و...) مکزیکی است. بنابراین تاریخ آمریکا پس از استقلال نیز مملو است از کشتارها و اشغال ها و محلی که به اشغال آمریکایی ها درمی آید، به محمل جنایت دوم آمریکا، یعنی برده داری تبدیل می شود. آماری که در مورد سرخ پوست ها وجود دارد، نشان می دهد که تا پیش از ورود سفیدپوستان اروپایی به آمریکا، حدود هجده میلیون سرخ پوست در آمریکا سکونت داشتند و پس از طی چند دهه، این تعداد به دو میلیون نفر می رسد. بدین ترتیب چیزی نزدیک به شانزده میلیون سرخ پوست از بین می روند. تعداد سیاه پوستان کشته شده توسط آمریکایی ها حدود صد میلیون نفر است. تعدادی از این صد میلیون نفر در حین حمله به آفریقا، تعدادی در حین انتقال از آفریقا به آمریکا و تعدادی هم در زندان های غنا و آگری کوست کشته شده اند. در کشتی هایی که به وسیله ی آن ها برده ها به آمریکا منتقل می شدند، مانند حیوان با این افراد برخورد می شد. * انتقال برده های سیاه پوست به آمریکا پس از کشتار بومیان آمریکایی به وجود می آید؟ پس از کشتار وسیع سرخ پوستان و اشغال سرزمین های متعلق به آنان، زمین های کشاورزی بکری در اختیار دولت آمریکا قرار می گیرد. برای نمونه، طی یک جنگ (که با فرماندهی جکسون انجام شد) حدود ۲۳ میلیون هکتار به دست سفیدپوستان افتاد که زمینه را برای برده داری فراهم کرد. قرار شد که این زمین ها توسط برده ها کشت شوند و از همین جا بود که جنایت دوم آمریکا آغاز شد. اگر در مورد سرخ پوستان تخمین زده می شود که حدود شانزده میلیون نفر قتل عام شدند، تعداد سیاه پوستان کشته شده توسط آمریکایی ها حدود صد میلیون نفر است. تعدادی از این صد میلیون نفر در حین حمله به آفریقا، تعدادی در حین انتقال از آفریقا به آمریکا و تعدادی هم در زندان های غنا و آگری کوست کشته شده اند. در کشتی هایی که به وسیله ی آن ها برده ها به آمریکا منتقل می شدند، مانند حیوان با این افراد برخورد می شد. آمارهایی که در کتاب های مرتبط با جمعیت جهان وجود دارد، در خصوص جمعیت آفریقا تکان دهنده است. برای نمونه، در سال ۱۶۵۰ (زمان آغاز برده داری)، جمعیت اروپا حدود صد میلیون نفر و جمعیت آفریقا نیز به همین میزان تخمین زده می شود. اما در سال ۱۸۵۰ جمعیت اروپا از صد میلیون نفر به ۲۶۵ میلیون می رسد و این در حالی است که جمعیت آفریقا در همین سال (پس از دویست سال) نه تنها افزایش نمی یابد، بلکه با پنج میلیون کاهش، به ۹۵ میلیون نفر می رسد. این وضعیت آمریکا در سال های نخستین استقلال خود در زمینه ی حقوق بشر است که علاوه بر کشتار میلیونی سرخ پوستان و سیاه پوستان، به دلیل به تفوق رسیدن ثروتمندان، حتی به سفیدپوستان کم درآمد نیز فشار وارد می آید. البته در این سال ها رشد اقتصادی هم در آمریکا وجود داشت؛ چراکه هم زمین وسیع مفت و هم کارگر مفت در اختیار سرمایه داران سفیدپوست قرار داشت و این عامل مهم رشد اقتصادی آن ها بود. * استقلال آمریکا و رسیدن این کشور به ثبات سیاسی و اقتصادی چه مدت زمانی طول کشید و طی این مدت، چه بحران های مهمی گریبان گیر جامعه ی آمریکایی بود؟ آن چیزی که ما به آن ثبات می گوییم، در آمریکا تا زمان وقوع جنگ های داخلی (۱۸۶۰) وجود نداشت. به عبارت دیگر، حدود صد سال بعد از اعلام استقلال آمریکا، همچنان ثبات در این کشور ایجاد نشده بود. علت این بی ثباتی نیز از این قرار است که دولت آمریکا در این سال ها در پی افزایش سرزمین های خود بود. همین موضوع برای بی ثباتی کافی است. در سال ۱۸۶۰ جنگ های داخلی آمریکا آغاز می شود که علت اصلی آن نیز آزادی برده ها نبود، بلکه رقابتی بود که در حوزه ی اقتصادی میان ساکنان شمال و جنوب آمریکا وجود داشت. این رقابت ها در نهایت منجر به درگیری نظامی می شود و پس از آن، آقای لینکلن (که در ایالات شمالی به سر می برد) از برده داری برای پیروزی در جنگ استفاده می کند؛ چراکه برده ها بیشتر در ایالات جنوبی آمریکا بودند و لینکلن این ایده به ذهنش می رسد که اگر حمایت برده ها را جلب کند، می تواند آن ها را علیه حاکمان جنوب بشوراند. بنابراین آزادی برده ها تنها یک تاکتیک جنگی برای آبراهام لینکلن بود تا از برده ها به عنوان یک ستون پنجم در ایالات جنوبی آمریکا استفاده کند. جالب اینجاست که اعلامیه ی آقای لینکلن نیز تنها به آزادی برده های جنوب مربوط می شود و بر همین اساس، بحث آزادی برده های غرب و شمال آمریکا اساساً مطرح نمی شود. پس از اتمام جنگ نیز اگرچه برده ها به ظاهر آزاد شدند، اما در واقع وضع بدتری پیدا کردند؛ چراکه مجبور شدند مجدداً برای مالکین قبلی خود کار کنند. این برده ها تا پیش از جنگ داخلی در ازای کار خود خوراک، پوشاک و مسکن حداقلی دریافت می کردند، اما پس از آزادی در ازای کار خود، دستمزد بسیار ناچیزی می گرفتند؛ در حدی که حتی تأمین کننده ی همان موارد حداقلی هم نبود و مجبور می شدند از مالکین خود قرض کنند. این تقابل و درگیری همچنان نیز ادامه دارد و آمارها نشان می دهد که در آمریکا، سالیانه حدود ۳۳ هزار نفر با اسلحه کشته می شوند و این کشور هنوز نتوانسته است ثبات امنیتی مناسبی در داخل فراهم آورد. هنوز هم این کشور هرازچندگاهی به یک کشور حمله می کند و اگر این کار را نکند، جای تعجب است. بنابراین آمریکا هنوز هم نتوانسته است ثبات خود را تأمین کند و با مشکلات گذشته ی خود همچنان دست وپنجه نرم می کند. * ایالات متحده در دهه های نخستین پس از استقلال خود، دارای چه شاخص هایی در رشد اقتصادی و علمی بوده است؟ همان طور که اشاره کردم، از آنجایی که آمریکا به طور هم زمان زمین و کارگر ارزان قیمت در اختیار داشته، به طور طبیعی طی مدت کوتاهی، رشد اقتصادی قابل توجهی کسب کرده است. اما فواید حاصل از این ثروت به همان یک درصدی های جامعه رسید و عموم مردم تحت فشار اقتصادی بودند. ممکن است آمریکا به فاصله ی چهل سال پس از استقلال خود، از کشور ما (به فاصله ی چهل سال پس از انقلاب اسلامی) جلوتر باشد، اما این پیشروی به قیمت کشتارهای وسیع انجام شد، نه به واسطه ی کار طبیعی مردم این کشور که این موضوع، نکته ی بسیار مهمی است. کشتار عظیم برده ها، تبعیض و ظلم فراوان، ثروت زیادی را برای یک قشر خاص فراهم آورد و از این جهت اگر بخواهیم خودمان را به فاصله ی چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی با آمریکا مقایسه کنیم، می بینیم با اینکه ممکن است مشکلات اقتصادی داشته باشیم، ولی هم ثبات سیاسی بسیار خوبی داریم و هم قاطبه ی مردم ما در وضعیت متوسط اقتصادی زندگی می کنند. ضمن آنکه بحث کشتار و جنایت گسترده هم مطرح نیست. اگر هم پیشرفتی در تولید در آمریکا در آن سال ها وجود داشت، نتیجه ی انباشت سرمایه بود و فلان ایالت با دریافت مالیات های فراوان، فلان دانشگاه را هم تأسیس کرد. کشتار عظیم برده ها، تبعیض و ظلم فراوان، ثروت زیادی را برای یک قشر خاص فراهم آورد و از این جهت اگر بخواهیم خودمان را به فاصله ی چهل سال از پیروزی انقلاب اسلامی با آمریکا مقایسه کنیم، می بینیم با اینکه ممکن است مشکلات اقتصادی داشته باشیم، ولی هم ثبات سیاسی بسیار خوبی داریم و هم قاطبه ی مردم ما در وضعیت متوسط اقتصادی زندگی می کنند. ضمن آنکه بحث کشتار و جنایت گسترده هم مطرح نیست. متأسفانه امروز بسیار از جوانان ما ظاهر آمریکای امروزی را از ورای فیلم ها می بینند و با وضعیت فعلی ما مقایسه می کنند، اما آن عقبه ی سیاه را که منجر به چنین پیشرفتی شد، در نظر نمی گیرند که باید به آن توجه شود. بعضی وقت ها می بینیم که حتی امروز هم افرادی جنایات آمریکا را با توجه به قدرتمند بودن این کشور توجیه می کنند که جای تعجب دارد. حتی اگر بخواهیم نحوه ی برده داری آمریکایی ها را نیز مورد بررسی قرار دهیم، باید توجه کنیم که پیش از آمریکایی ها نیز برده داری وجود داشت، اما هیچ کس این چنین با برده ها برخورد نمی کرد. برده های آمریکا حتی اجازه ی ازدواج هم نداشتند و برای تولیدمثل برده ها، به یک مرد و زن توانمند اجازه ی ازدواج می دادند و پس از آبستن شدن زن نیز مرد می بایست زن را رها می کرد و هیچ خانواده ای شکل نمی گرفت. برده داری در بالاترین سطوح سیاسی آمریکا به شکل عجیبی وجود داشته است؛ به نحوی که جرج واشنگتن (نخستین رئیس جمهور آمریکا) حدود ۳۵۰ برده و توماس جفرسون و اندرو جکسون (از دیگر رؤسای جمهور آمریکا) نیز حدود دویست برده داشتند. برده ها در بدترین شرایط در آمریکا زندگی می کردند و کوچک ترین حقی نداشتند. هیچ جای تاریخ برده داری این چنین حیوانی با برده ها برخورد نشده است. خویی که سفیدپوست های اروپایی تبار در قبال برده ها داشتند، در هیچ جای دیگر دنیا نمی توان دید. * این فجایع عمدتاً به داخل آمریکا اختصاص داشت. آمریکا برای پیشرفت خود در آن سال ها، چه اقدامات خشونت آمیزی در عرصه ی بین المللی انجام داد؟ در سال ۱۸۱۶ (دقیقاً چهل سال پس از اعلام استقلال آمریکا)، جیمز مونرو در آمریکا به عنوان رئیس جمهور انتخاب می شود. این شخص بانی «دکترین مونرو» در عرصه ی روابط بین الملل آمریکا بود که براساس آن آمریکای لاتین به عنوان حیاط خلوت آمریکا اعلام می شود. به عبارت دیگر، آمریکایی ها برای پیشبرد اهداف خود، نه تنها جنایاتی را در داخل خاک آمریکا مرتکب می شوند، بلکه آمریکای لاتین را نیز به عنوان حیاط خلوت در نظر می گیرند. در بازه ی زمانی ۱۸۱۶ تا ۱۹۱۶ میلادی، مورخین اعلام می دارند که آمریکا حدود صد بار به آمریکای جنوبی لشکرکشی کرده و در تعیین حکومت های این کشور نیز دخالت نموده است. در عرصه ی دیپلماسی نیز اصطلاح «دیپلماسی کشتی بزرگ» به همین منظور به وجود آمده است که آمریکایی ها با توسل به زور خودشان، حکومت های آمریکای لاتین را تعیین می کردند. عمده ی این حکومت ها نیز دست نشانده و دیکتاتوری بودند. برده داری در بالاترین سطوح سیاسی آمریکا به شکل عجیبی وجود داشته است؛ به نحوی که جرج واشنگتن (نخستین رئیس جمهور آمریکا) حدود ۳۵۰ برده و توماس جفرسون و اندرو جکسون (از دیگر رؤسای جمهور آمریکا) نیز حدود دویست برده داشتند. برده ها در بدترین شرایط در آمریکا زندگی می کردند و کوچک ترین حقی نداشتند. هیچ جای تاریخ برده داری این چنین حیوانی با برده ها برخورد نشده است. از این جهت است که می گوییم اشغال کشورها توسط آمریکایی ها یک سنت دویست ساله در این کشور است که پس از قرن بیستم نیز گسترش پیدا کرد. بعد از جنگ جهانی دوم که آمریکا به عنوان جایگزین انگلستان در عرصه ی بین الملل مطرح می شود هم شاهد اقدامات مداخله جویانه ی وسیعی از سوی این کشور در سایر کشورها هستیم. ایران نیز یکی از قربانیان سیاست های مداخله جویانه ی آمریکا پس از جنگ جهانی دوم بوده که سیزده آبان یکی از نشانه های مقابله با این قبیل اقدامات است. * بیانیه ی استقلال آمریکا می تواند معیار مناسبی برای سنجش وضعیت فعلی این کشور باشد. آمریکا در روزگار فعلی برخلاف کدام یک از بندهای بیانیه ی استقلال یا سایر قوانین اولیه ی خود عمل می کند؟ ما یک بیانیه ی استقلال در اختیار داریم که در همان سال ۱۷۷۶ اعلام می شود. پس از آن است که قانون اساسی آمریکا تصویب می شود و به فاصله ی چند سال پس از تصویب قانون اساسی، متممی با عنوان BILL OF RIGHTS به تصویب می رسد. بسیاری از تناقضات آمریکا نیز به همین متمم مربوط می شود؛ چراکه بیانیه ی استقلال عمدتاً به نقد حاکمیت انگلستان اختصاص دارد. آنچه به رفتار دولت آمریکا پس از به استقلال رسیدن شکل می دهد، همین متمم است. با مطالعه ی بندهای این متمم درمی یابیم آمریکای فعلی دارای چه تناقضاتی با قانون اساسی خودش است و پاسخ قانع کننده ای نیز در توجیه آن ندارد. برای نمونه، در بند اول متمم قانون اساسی آمریکا مطرح شده است که افراد می بایست در پیروی آزادانه از دین خود منع نشوند. این در حالی است که می بینیم برخورد دولت و نهادهای عمومی آمریکا در قبال مسلمانان، سرشار از فشار و تبعیض است. امروز مسجدی در ایالات متحده وجود ندارد که جاسوس و نیروهای امنیتی در آن حضور نداشته باشند. بحث اسلام هراسی و اسلام ستیزی که امروز در آمریکا به شدت پیگیری می شود، نشان می دهد که این بند حداقل نسبت به مسلمانان اجرا نمی شود و اینکه نسبت به خودشان تا چه میزان اجرایی می شود، بحث دیگری است. علاوه بر مسلمانان، سایر فرقه هایی که آمریکا با آن ها احساس ناهماهنگی کند نیز در امان نخواهند بود. برای نمونه، در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ میلادی در ایالت تگزاس آمریکا، یک فرقه ی مسیحی به نام «داودی ها» یا «دیویدی ها» وجود داشت که پلیس آمریکا به بهانه ی دستگیری افراد و مقاومت آن ها، به سمت محل سکونت این فرقه حمله کرد. حمله ی پلیس آمریکا در حالی اتفاق افتاد که ده ها خانواده در آنجا زندگی می کردند. چندین روز آن ها را به محاصره درآوردند و علی رغم آنکه دولت می توانست از طریق روش های غیرمسلحانه، افراد متهم را بازداشت کند، اما تصمیم گرفت کل شهرک را به آتش بکشد. این حادثه پیامی از سوی دولت آمریکا بود که براساس آن، فرقه های دینی هم نباید ناهماهنگ با دولت باشند و اگر اقدامی از خود نشان دهند، با چنین برخوردی روبه رو می شوند. یک فرقه ی مسیحی به نام «داودی ها» یا «دیویدی ها» وجود داشت که پلیس آمریکا به بهانه ی دستگیری افراد و مقاومت آن ها، به سمت محل سکونت این فرقه حمله کرد. حمله ی پلیس آمریکا در حالی اتفاق افتاد که ده ها خانواده در آنجا زندگی می کردند. چندین روز آن ها را به محاصره درآوردند و علی رغم آنکه دولت می توانست از طریق روش های غیرمسلحانه، افراد متهم را بازداشت کند، اما تصمیم گرفت کل شهرک را به آتش بکشد. حتی در خصوص خود مردم آمریکا نیز اسنادی که اسنودن منتشر کرده است، نشان می دهد که جاسوسی از اطلاعات محرمانه ی مردم آمریکا شده که برخلاف قانون اساسی آمریکاست. در همین بند، بحث آزادی بیان و مطبوعات مطرح می شود که موارد نقض آن نیز فراوان است. برای نمونه، زمانی که یک خبرنگار جرئت پیدا می کند و در نقد صهیونیست ها مطلبی می نویسد، بسیار سریع با او برخورد می شود و حتی کار را به اخراج نیز می کشانند. علاوه بر این، نوعی «خودسانسوری» هم در مطبوعات آمریکایی وجود دارد. کشور آمریکا در عرصه ی مطبوعات، خطوط قرمزی دارد که اگر کسی از آن عبور کند، به شدت با آن برخورد می شود. این موضوع تنها به زمان فعلی مربوط نمی شود. متمم قانون اساسی آمریکا در سال ۱۷۹۱ به تصویب رسید و هفت سال پس از آن، قانونی با نام «قانون مبارزه با شورش» در این کشور وضع شد. سال ۱۷۹۸ مصادف با آغاز انقلاب فرانسه و همچنین قیام مردم ایرلند علیه انگلستان است. به همین علت، دولتمردان آمریکایی به هراس می افتند که انقلاب مردم فرانسه به الگویی برای آمریکایی ها نیز تبدیل گردد و ساختار حکومت آمریکا (که ثروتمندان منشأ انقلاب آن بوده اند) با مشکل روبه رو شود. از این جهت، در این کشور قانون مقابله با شورش تصویب می شود و در نهایت نیز محدودیت های فراوانی در بحث آزادی بیان و مطبوعات ایجاد می کند. در ادامه ی بند یک متمم تصریح می شود که تجمع افراد نیز بلامانع است، اما همگان به خاطر می آوردند که پلیس آمریکا در مواجهه با تجمعات جنبش تسخیر وال استریت چه کرد و چگونه این بند زیر سؤال رفت. این موارد مختصری بود از تاریخچه ی آمریکا و وضعیت فعلی این کشور و حال سؤال این است که چرا عده ای می خواهند چهره ی آمریکا را بزک کنند و جنایات آمریکا (در داخل و خارج از مرزهای این کشور) را نادیده می گیرند. حالت شیفتگی به آمریکا واقعاً جای تعجب دارد؛ چراکه مطالعه ی گذرای تاریخ آمریکا نشان می دهد این کشور چه جنایاتی در داخل و خارج از آمریکا مرتکب شده است. منبع: بولتن نیوز
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[مشاهده در: www.namanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها