واضح آرشیو وب فارسی:سیرانا: پنهان شدن پشت نقاب بیت امام و تلاش برای استفاده سیاسی از این انتساب با هدف پیشبرد اهداف و اغراض سیاسی، امری است که از روزهای آغازین انقلاب اسلامی در دستور کار فرصت طلبان قرار داشته و بارها پیش آمده که جریانات زاویه دار با خط امام، سعی کرده اند با منسوب کردن خود به نزدیکان ایشان؛ منافع نامشروع خود را کسب کنند. کارنامه ی مواضع برخی از افراد و جریان هایی که بعضا ادعای در خط امام و انقلابی بودن داشتند نشان گر هدف دار بودن این حمایت ها است. این تلاش ها برای سواستفاده ریاکارانه از منسوبین به امام در مقاطعی از تاریخ انقلاب اسلامی به حدی بوده است که در مواردی واکنش شدید حضرت امام (ره) علیه را بدنبال داشته است . ابوالحسن بنی صدر یکی از نخستین افرادی بود که به این حربه دست زد. پس از انتخابات ریاست جمهوری دوره اول و انتخاب بنی صدر از سوی مردم برای تصدی این سمت، او سعی داشت با انتخاب فردی وابسته به خود به عنوان نخست وزیر، برنامه های بلندپروازانه اش برای قبضه ی قدرت را عملیاتی کند. مجلس اما به عنوان قوه ای که باید به نخست وزیر رای اعتماد بدهد حاضر به پذیرش افراد پیشنهادی بنی صدر نبود. از این روی بنی صدر که از طریق رسانه های وابسته به خودش و همچنین رسانه های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) خود را طرفدار امام و مخالفانش را دشمن امام می نامید؛ تلاش کرد تا مجلس را در برابر عمل انجام شده قرار دهد و حجت الاسلام سید احمد خمینی فرزند امام را به عنوان گزینه ی پیشنهادی نخست وزیری برگزید. بنی صدر نیک می دانست که درصورت انتخاب سید احمد خمینی به این سمت، ایشان به دلیل انتساب به بیت امام سعی خواهد کرد از تفرقه و اختلاف جلوگیری کند و همین سبب سوءاستفاده ی شخصیت وقیحی مانند بنی صدر خواهد شد. وی در نامه ای به حضرت امام نوشت: زمان: 1 مرداد 1359/ 10 رمضان 1400 بسمه تعالى حضور مبارک حضرت آیت اللَّه العظمى امام خمینى به عرض مى رساند، در اوضاع و احوال فعلى و با توجه به اینکه جامعه ما جامعه جوانى است و هیجان مثبت کار براى قرار دادن کشور در خط تولید و فعالیت، جنبه معنوى و هیجان آفرین را جنبه اصلى مى گرداند، حاج احمد آقا یکى از مناسب ترین اشخاص براى تصدى نخست وزیرى است. در صورتى که موافقت فرمایید عین صواب است . ابو الحسن بنى صدر امام اما بصیرتر و دنیادیده تر از آن بود که گول سالوس صفتی خود سیاستمدارپندارانی چون بنی صدر را بخورد. بنابراین بلافاصله با این مسأله مخالفت کرد و اعلام کرد که قصد ندارد اعضای خانواده شان در امور حکومتی دخالت داشته باشند. ایشان در پاسخی کوتاه به درخواست نخست وزیری سید احمد؛ خطاب به بنی صدر نوشت: بسمه تعالى بنا ندارم اشخاص منسوب به من متصدى این امور شود. احمد، خدمتگزار ملت است و در این مرحله با آزادى بهتر مى تواند خدمت کند. و السلام علیکم . روح اللَّه الموسوی الخمینى اقدامات سید حسین خمینی در جایگاه نوه ی امام و فرزند سید مصطفی خمینی، دیگر زمینه ای بود که امام را به مخالفت با فرو افتادن اعضای خانواده اش در دامان سیاست بازان واداشت. اگرچه وی در ابتدای انقلاب اسلامی بسیار جوان بود اما در عرصه سیاسی فعالیت محسوسی داشت، به گونه ای که یکی از طرفداران شناخته شده جریان ابوالحسن بنی صدر و سازمان مجاهدین خلق (منافقین) به شمار می رفت و حتی پس از عزل بنی صدر از فرماندهی کل قوا توسط امام خمینی در خردادماه ۱۳۶۰ و همچنین رای مجلس شورای اسلامی به عدم کفایت رییس جمهور چند روز بعد از آن، وی نه تنها حاضر به مرزبندی با بنی صدر و جریان منافقین نشد، بلکه بر حمایت خود از جریان مذکور اصرار کرد و این به حدی رسید که در مشهد در مقابل مخالفین بنی صدر دست به اسلحه برد . اما مرور سیره ی عملی بنیانگذار کبیر انقلاب در برهه های حساس تاریخی می تواند به عنوان الگویی راهگشا در گره های تاریخی عصر حاضر مورد استفاده قرار گیرد. امام در نامه ای به حسین خمینی می نویسند : «پسرم، حسین خمینی! جوانی برای همه خطرهایی دارد که پس از گذشت آنها انسان متوجه می شود . من میل دارم کسانی که به من مربوط هستند در این کوران های سیاسی وارد نشوند، من امید دارم که شما با مجاهدت در تحصیل علوم اسلامی و با تعهد به اخلاق اسلامی و مهار کردن نفس اماره بالسوء، برای آتیه مورد استفاده واقع بشوی .« و در ادامه نیز با تاکید بر عدم ورود سید حسین به بازی های سیاسی به عنوان واجب شرعی تاکید می کنند: «من علاوه بر نصیحت پدری پیر، به شما امر شرعی می کنم که در این بازی های سیاسی وارد نشوی و واجب شرعی است که از این برخوردها احتراز کنی؛ من به شما امر می کنم به حوزه علمیه قم برگرد و با کوشش، به تحصیل علوم اسلامی و انسانی بپرداز.» اینکه نام حضرت امام برای مردم ایران نامی مقدس و به تبع آن منسوبین به ایشان به همین واسطه مورد احترام مردم و رهبر انقلاب هستند، امری غیر قابل کتمان است، و اتفاقا همین جایگاه است که از ابتدای انقلاب تا کنون سیاست بازان حرفه ای را بر آن داشته تا با استفاده از این نام و جایگاه به مقاصد سیاسی خود نائل شوند.
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیرانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]