تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816293878
روش های اصولی تشویق و تنبیه فرزندان مان کدام است؟
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: یک روان شناس گفت: تشویق و تنبیه اصولی باید به گونه ای باشد که در نهایت فرزندمان نتیجه عمل نیکو و عواقب رفتار ناپسند خود را تشخیص دهد. «فریبا احمدی» در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، اظهار کرد: تشویق در لغت به معنای کار کسی را ستودن، به شوق آوردن و او را دلگرم کردن است و در مقابل تنبیه عبارت است از آگاه کردن فرد نسبت به نتایج نامطلوب رفتارش، از این رو وقتی در تعلیم و تربیت از تشویق و تنبیه فرزندان صحبت می شود منظور این است که آن ها را با رفتارهای درست و نادرست آشنا کنیم و البته این آشنایی باید با روش های صحیح و اصولی باشد. این روان شناس ادامه داد: در واقع تشویق درست، به جا و به موقع باعث رشد اعتماد به نفس در کودک می شود و در نهاد او تأثیر فوق العاده ای بر جا می گذارد. از همین رو کودک بدون این که اجباری بالای سرش باشد به انجام کارهای نیکو ترغیب می شود. وی افزود: متأسفانه برخی والدین تنها راه تربیت فرزندان شان را تنبیه بدنی می دانند و کتک زدن هنوز هم در برخی خانواده ها تا حدودی رایج است. در حالی که امروزه روان شناسان راه های بهتری به جای اعمال خشونت فیزیکی به والدین پیشنهاد می کنند، چون این نوع از تنبیه عوارض متعدد و طولانی مدتی در رفتار و روحیه کودک دارد، به طوری که گاهی در شخصیت فرد ماندگار شده و به شکل گیری اختلالات جبران ناپذیری منجر می شود. احمدی تصریح کرد: پاداش و تنبیه زمانی موثر است که متناسب با عمل، به موقع و متناسب باشد. هم چنین تشویق نیز باید هر چند وقت یک بار و فقط در برابر کارهای برجسته انجام شود نه به صورت همیشگی و برای هر کاری، چون در این صورت کودک را شرطی کرده، تأثیر خود را از دست می دهد و والدین باید به مرور زمان تشویق های بزرگتری برای فرزندشان در نظر بگیرند. این روان شناس هم چنین با تأکید بر این که تشویق باید واقعی و نه فقط برای دلخوشی باشد، گفت: نباید هنگام تعریف و تمجید از فرزندمان به نکات منفی او اشاره کنیم. مثلاً این که بگوئیم «آفرین، اصلاً فکر نمی کردم تو بتوانی این کار را انجام دهی» نه تنها تشویق محسوب نمی شود، بلکه لطمه زیادی به اعتماد به نفس کودک وارد می کند. علاوه بر این، اگر فرزندمان در یک زمینه خاص تبحر دارد باید حتما آن را شناسایی کرده و زمینه را برای پرورش پشتکار در او فراهم کنیم. احمدی خاطرنشان کرد: اگر تشویق با عمل نیک فرزندمان متناسب نبوده و خیلی بزرگتر از آن باشد، کودک دچار خودبزرگ بینی شده و متوقع بار می آید. از این رو مشاوران به جد معتقدند که اگر شخصی در سنین بحرانی لوس و متوقع بار بیاید به سختی می تواند در سال های جوانی با مشکلات طبیعی زندگی کنار آمده و خیلی زود دچار اختلالات روحی می شود.
سه شنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها