محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829176222
رونمایی از کتاب «آیین زندگی، شرحی بر دفتر اول مثنوی معنوی» در کتابخانه ملی
واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: سرویس فرهنگی، هنری: مراسم رونمایی از کتاب «آیین زندگی، شرحی بر دفتر اول مثنوی معنوی به قلم رشید بهنام و روایت دکتر شاه خلیلی دیروز در اندیشگاه کتابخانه ملی ایران با حضور جمعی از استادان و فرهیختگان برگزار شد. به گزارش خبرنگار ما،در آغاز این مراسم، رشید بهنام نویسنده کتاب، ضمن خیر مقدم به حاضران از سید محمود دعایی مدیر مسئول روزنامه اطلاعات برای سخنرانی دعوت کرد. پس از سخنان سید محمود دعایی پروفسور سید حسن امین با عنوان اندیشه های مولانایی سخنرانی کرد. وی گفت: کتاب حاضر که امروز رونمایی خواهد شد مثل خود مثنوی از ویژگی مهمی برخوردار است به این معنا که از حاج ملاهادی سبزواری حکیم معروف که آخرین فرد شاخص از سلسله حکمای مسلمان است پرسیدند که اختلاف بین مولانا و حافظ چیست و از این دو شخصیت بزرگ، کدام بالاتر است. با آن تواضعی که بزرگانی از این دست دارند، حاج ملاهادی فرمود که من شایستگی ندارم بین این دو بزرگ داوری کنم اما هر مؤلفی و هر مورخ و نویسنده ای در سرآغاز اثر، خود را می شناساند و بنابراین هنگامی که به دفتر و دیوان حافظ مراجعه می کنیم، می بینیم که در غزل اول می گوید: که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها. در مقام مقایسه هنگامی که مثنوی مولانا را باز می کنیم، می بینیم که می گوید عشق از اول سرکش و خونی بود تا گریزد هرکه بیرونی بود. به همین اعتبار من به اولین صفحات این کتابی که امروز رونمایی می شود توجه کردم و دیدم که نوشته است: بشنو. بشنو از نی چون حکایت یا شکایت می کند وز جدایی ها حکایت یا شکایت می کند. این نی همان روح انسانی است. همان چیزی است که مولانا تا این حد دربارة آن صحبت کرده است. دیدم که این کتاب با «بشنو» آغاز شده است یعنی درک کن و آگاه باش و بعد از همه مهم تر پایان این کتاب با آن فراز زیبای مثنوی است که می گوید: از علی(ع) آموز اخلاص عمل، بیش از 12 صفحه پایانی این کتاب مربوط به این است که الگو و اسوه حسنه انسان متعالی همان اخلاصی است که در از «علی آموز اخلاص عمل» آمده است. در ادامه دکتر حسین وحیدی با عنوان «گاتما در مثنوی معنوی» سخنرانی کرد. وی گفت: ما در جایی گردهم آمده ایم که عنوان اندیشگاه را برخوددارد برای شناخت کتاب بسیار ارزشمند جناب آقای بهنام بنابراین چون سخن از اندیشه است بد نیست که به گذشته باز گردیم و درباره اندیشه، سروده هایی از زرتشت را بخوانیم: «و آنگاه که در آغاز آن دو اندیشه به هم رسیدند زندگی و نازندگی را پدید آوردند». در آن سال ها زرتشت چه می گوید؟ می گوید وقتی اندیشه نیک و اندیشه بد به هم رسیدند اندیشه نیک زندگی را پدید آورد و اندیشه بد نازندگی را. حالا به دنیای امروز نگاه کنید و ببینید این گفته هزاران سال قبل امروز در جهان چگونه خود را آشکار کرده است و مولانا در آن زمانه می گوید: ای برادر تو همه اندیشه ای مابقی خود استخوان و ریشه ای بد نیست باز هم از مولوی درباره اندیشه سخن بگوییم. مثنوی دریایی بی کرانه است درباره همه زمینه های وابسته به انسان مولانا می فرماید: از یکی اندیشه کاید در درون صد جهان گردد به یک دم واژگون. وی در پایان افزود: مثنوی را باید پایه زندگی بشر امروز قرار دهیم. در ادامه مراسم استاد میلاد کیایی قطعاتی از ساخته های خود را با سنتور نواخت که با استقبال چشمگیر حاضران روبرو شد. دکتر امیرحسین شاه خلیلی راوی کتاب «آیین زندگی» دیگر سخنران این مراسم بود. متن کامل سخنان دکتر شاه خلیلی به شرح زیر است: ما امروز در اینجا جمع شده ایم تا از کتابی رونمایی نماییم که هدف نویسنده محترم و دانشمند آن افزودن کتابی دیگر بر سلسله کتب بی شماری که تاکنون در مورد مولانا جلال الدین محمد بلخی و شرح و تفسیر اشعارش به چاپ رسیده نمی باشد. نویسنده محترم از اول توجه خواننده را به این موضوع مهم معطوف می دارد که هدف این کتاب نه شرح دستوری و لغوی مثنوی است و نه حل مشکلات و معضلات آن. بلکه هدف اصلی کتاب بیان و شرح پیام تجربیات معنوی مولاناست که بصورت کتاب شریف مثنوی معنوی جهت هدایت سالکان راه معنویت ارائه گردیده است. هدف این کتاب بازنمودن دریچه ای است به سوی جهان معنا، جهانی که گم گشته انسان امروزی است. انسانی که در روزمره گی زندگی این جهانی آن چنان غرق شده که حتی خودش را فراموش نموده و دچار غفلت وجود گشته، جایگاه انسانی خود را از دست داده و تبدیل به شئی در میان اشیاء این جهان شده است و از مقام احسن تقویم به جایگاه اسفل سافلین نُزل کرده و در این هبوط بی سرانجام مقام «بل هم اضل» را از آن خود نموده است. مخاطب این کتاب انسانی است که از خواب چنین غفلتی بیدار شده و به دنبال گم گشته خود رو به سوی مولانا آورده و می خواهد با دریافت تجربیات معنوی او و در پرتو فروغ چراغی که او برافروخته در مسیر سلوک معنوی بسوی جایگاه حقیقی خود یعنی جایگاهی که در سلسله مراتب هستی به او تعلق دارد و از آن اوست حرکت نماید. چنین سفری نیازمند درکی صحیح از پیام کتاب مثنوی شریف که چکیده تجربیات معنوی مولاناست می باشد. نویسنده محترم در این کتاب تلاش نموده این پیام را هرچه روشن تر و با زبانی بی تکلّف در اختیار مخاطب خود قرار دهد، تا شاید گامی در راه گشودن دریچه ای به سوی جهان معنا برای سالکان راه معنوی برداشته باشد. دریافت پیام مثنوی شریف و شناخت حضرت مولانا برای ما ایرانیان، شناخت فرهنگ و هویت ملّی ماست. براستی امروزه ما ایرانیان چه شناختی از حضرت مولانا داریم؟ و چگونه می توانیم از تجربیات عظیم وجودی که او و سایر بزرگان این سرزمین مقدس جاوید در اختیارمان گذاشته اند در راه سعادت و کمال و پیشرفت زندگی بهره مند شویم؟ باید از خود بپرسیم که چرا در قرن چهاردهم هجری شمسی و آغاز قرن بیست و یکم میلادی، با تمام پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی که جهان امروز بدست آورده، مولانا چنین مورد توجه جهانیان قرار گرفته است که هر ساله میلیون ها انسان از سراسر جهان از نژادهای گوناگون و زبان ها و فرهنگ های مختلف برای زیارت آرامگاه او به قونیه سفر می کنند. هدف آنها از این سیر در آفاق چیست؟ آیا این تنها یک سیر در آفاق است و یا هدف اصلی آن سیر در انفس یعنی یافتن آن گم گشته ایست که انسان امروزی با تمام پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی خود کمبود آنرا در زندگی حس می کند و بدنبال یافتن آن در تلاش است. رنسانس و فرهنگ مدرنیته انسان را از جایگاه اصلی اش یعنی آن جایگاهی که در سلسله مراتب وجود به او تعلق داشت، بیرون آورد و او را در جایگاهی قرار داد که متعلق به او نیست و چون این جایگاه از آن او نیست نمی تواند در آن احساس آرامش و آسایش کند و هرچقدر هم که در ایجاد و فراهم آوردن امکانات بیرونی برای خود کوشش نماید و داشته های بیرونی و مادی خود را بیشتر کند، از جایگاه اصلی خود دورتر شده و این احساس عدم تعلق و غربت آگاهی در او بیشتر می شود. روزمرگی زندگی انسان اگرچه بخش بسیار مهمی از زندگی این جهانی اوست ولی تمامی گستره زندگی او را در بر نمی گیرد و اگر انسان تمامی توجه خود را معطوف به آن نماید، همانطور که امروز شاهد آن هستیم، آنوقت بخش بزرگ و بسیار مهمی از گستره زندگی خود را از دست داده و خود را از آن محروم می نماید. زندگی روزمرّه و تک ساختی و یک بُعدی این جهانی، بریده شده از تمامیت و کلیّت حیات انسانی و جهان معنا تبدیل به روزمرگی و پوچی می شود. همانند آب جاری شده از چشمه زلال و گوارا و حیات بخشی که در گودالی افتاده باشد و ارتباطش با اصل و سرچشمه و نیستان وجودش قطع گردد. چنین آبی نهایتاً تبدیل به گندابی می شود. گندابی مسخ شده که هیچکدام از خواص سرچشمه اصلی خود را ندارد. زندگی روزمرّه و این جهانی انسان تنها در چارچوب کلیّت و تمامیت زندگی انسان و در ارتباط با مبناء و معاد او و جهان معنا ارزش و مفهوم پیدا می کند. امروزه اصل زندگی انسان زندگی این جهانی اوست، حتی در میان کسانی که به زندگی پس از مرگ اعتقاد دارند و معتقد اند که حیات این جهانی تنها زندگی نیست که تجربه خواهند کرد. انسان امروزی اصل زندگی را محدود به زندگی این جهانی می کند. بنابراین زمانی احساس شادی و موفقیت می کند که به امکانات بیشتری در این جهان دست یابد، امکانات مادی، اجتماعی و لذات این جهانی. خلاصه کردن زندگی انسانی به زندگی مادی این جهانی و عدم توجه به گستره بیکران حیات انسانی موجب سرگشتگی و گم گشتی انسان امروزی گردیده است. انسانی که برای یافتن گم گشته خود و یافتن پاسخی به ناله درونی اش رو بسوی مولانا آورده است. اما امروز ما به چه نوع شناختی از مولانا نیازمندیم؟ اینکه بدانیم در چه سالی و در کدام شهر به دنیا آمده و پدرش کی بوده و همسرش چه نام داشته و چند فرزند از او به جا مانده و اسم هرکدام چه بوده و نهایتاً در چه سالی وفات یافته و چند کتاب به نظم و نثر از او باقی مانده است کفایت می کند؟ آیا دانستن این مطالب شناخت مولاناست؟ تب مولاناشناسی، آن هم به خاطر توجهی که جهان امروز به مولانا نموده، در ایران هم بالا گرفته است. ولی آیا واقعاً امروزه ما او را می شناسیم؟ به درستی امروز ما چه شناختی از این عارف و متفکر بزرگ خود داریم؟ بیشتر مطالب بیان گردیده در مورد او شرح زندگی نامه اوست، آن هم براساس کتاب مناقب العارفین شمس الدین احمد افلاکی و رساله فریدون سپهسالار. کمتر کسی به منبع سوم، که شاید از دو کتاب دیگر پراهمیت تر باشد و بطور حتم از هر دو آنها قدیمی تر است، یعنی وَلدنامه که توسط پسر مولانا سلطان وَلد در مورد زندگی پدر و اجدادش و پیران طریقت مولویه سروده شده مراجعه می نماید. مطالب ذکر گردیده در مناقب العارفین و رساله سپهسالار به هیچ وچه از دقت و صحت علمی برخوردار نمی باشند و پر است از تناقض گویی و افسانه پردازی. لذا آن چه در مورد مولانا و مراد و پیر او یعنی حضرت مولانا شمس ارائه گردیده بیشتر موجب سردرگمی و مانع بزرگی در جهت شناخت درست شخصیت و زندگی آن ها شده است. امروز ما مولانا را بیشتر در رقص نمایشی سماع قونیه و پیر او حضرت مولانا شمس را در رابطه با کیمیا خاتون می شناسیم. هنوز هم اکثر محققین ما کتاب شریف مثنوی معنوی و دیدگاه های حضرت مولانا را در چارچوب تفکرات ابن عربی و کلام اشعری تفسیر می نمایند و او را یک متکلم اشعری به حساب می آورند و توجه ای درست به آنچه او در مثنوی معنوی و دیوان شمس ارائه می دهد نمی کنند و کلام او را براساس ذهنیت از پیش ساخته خود تفسیر می نمایند. چنین برداشتی موجب گمراهی در شناخت اندیشه های مولانا می گردد. هرکسی از ظّن خود شد یار من از درون من نجُست اسرار من حتی در شرح داستان های مشهور مثنوی مانند پادشاه و کنیزک که مولانا آنرا «خود حقیقت نقد حال ماست آن» می خواند و یا موسی و شبان و پیرچنگی منظور مولانا و پیام او به درستی فهمیده نمی شود. در نتیجه آن چه در اختیار مشتاقان حضرت مولانا قرار می گیرد نه مولانائی است که آن تجربیات عظیم وجودی را تجربه کرده و نه مولانائی که مثنوی را به نظم کشیده و آنرا اصول اصول اصول الدین، فی کشف اسرار الوصول و الیقین نام نهاده است. بلکه مولانایی است ساخته شده ذهن افرادی مانند احمد افلاکی و فریدون سپهسالار، چنین مولانایی با مولانای حقیقی بسیار تفاوت دارد و شناخت او نمی تواند هیچ پاسخی به نیازهای روحی و ناله های درونی انسان امروزی باشد. آنچه امروز محتاج آنیم شناختی درست از مولانای حقیقی است. مولانائی بدون افسانه پردازی های تذکره نویسان یا آنچه که مخلوق ذهنیت و تفسیر به رأی مفسرین آثار او باشد. حضرت مولانا نیازمند چنین توصیف هایی نیست. او بسیار بزرگتر از آن است که چنین وصف و تفسیر گردد. اصلاً وجود مولانا جلال الدین محمد بلخی و حضرت مولانا شمس الدین در آن زمان پُر آشوب خود یک معجزه است. معجزه ائی که مقام و جایگاه انسان را در سلسله مراتب هستی متجلی می سازد. جایگاهی که اگر انسان آنرا از دست دهد و گستره زندگی خود را تنها از تولد تا مرگ در این جهان بداند، آنوقت زندگی اش تبدیل به دکانی کوچک می گردد که همچون بقال تنها معیار ارزش ها در زندگی او سوددهی مادی و بدست آوردن امکانات این جهانی است و یا همانند طوطی که به منظور جلب توجه دیگران و خودآرایی و مطربی خود را در قفس تنگ وسوسه های نفس اماره و توهمات این جهانی اسیر می کند. گفت طوطی گو به فعلم پند داد که رها کن لطف آواز و وداد زآنکه آوازت تو را در بند کرد خویشتن مرده پی این پند کرد یعنی ای مطرب شده با عام و خاص مرده شو چون من که تا یابی خلاص چنین انسانی به گفته مولانا مزاحم خودش و مزاحم سایر انسان ها و مزاحم کل هستی است. انسان هائی در گذشته چنین بوده اند و از قرن هیجدهم میلادی به بعد تبدیل به اکثریت مسلط در جهان گردیده اند. مولانا را باید آن طور که حقیقتاً بود شناخت و پیام او را در مورد انسان و جهان هستی همانطور که او تجربه نموده بود فهمید و درک کرد. مثنوی معنوی درد نامه انسان است. انسان جدا افتاده از اصل و نیستان وجود خویش. این دردی است که در نفیر«نی» طنین انداز است و امروز انسان بیدار شده از خواب غفلت و سرگشتی وجود آنرا به خوبی درک می کند و در جستجوی درمان آن و یافتن دوباره کرامت وجودی و مقام انسانی خود در سلسله مراتب هستی، یعنی جایگاهی که از زمان رنسانس تاکنون آنرا گم نموده است، به حرکت در می آید تا شاید سعادت یافتن پیرباطنی و شمس وجود خود را پیدا کند و هم چو مولانا در پرتو فروغ بی پایان خورشید وصل به اصل چرخ زنان تا بیکران و جود بالا رود و مقام انسانی خود را در سلسله مراتب هستی باز یابد ولایق خطاب «و لقدکرمنا بنی آدم» گردد. در ادامه مراسم دکتر پریوش ابراهیمی گفت: انتشار این کتاب ارزشمند را به جناب استاد شاه خلیلی تبریک می گویم و از زحمات فراوان آقای بهنام تشکر می کنم که این گنج را به گنجینه های ادب فارسی اضافه کردند. تفسیرهای زیادی درباره مثنوی تاکنون به چاپ رسیده است ولی به قول حافظ یک قصه بیش نیست هم عشق وین عجب/ از هر زبان که می شنوم نامکرراست. مثنوی هم قصه عشق است و وقتی کتاب را دیدم بالای هر صفحه آن نوشته بود بشنو و پژواک این کلمه در مغز انسان می پیچد. چه چیزی را بشنوم؟ پیام مولانا را از که بشنوم؟ از آن نی تو خالی که پر است از حضرت مولانا. چرا باید بشنوم؟ برای اینکه راهی پیدا کنم برای اینکه بدانم که بوده ام و حالا چه شده ام. چگونه بشنوم؟ با گوش جان بشنو. باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی باید مثل مولانا از منیت ها خالی شوی و مثل نی بشوی تا با گوش جانت بشنوی. همان تکرار کلمه بشنو خواننده را ترغیب می کند تا متن را بخواند و بداند که چه چیزی را باید بشنود. آخرین سخنران مراسم دکتر ابوطالب مهندس بود که درباره محکمات و متشابهات قرآن و سهم و نقش مولانا در این زمینه سخنرانی کرد. در پایان این مراسم با حضور استادان و فرهیختگان حاضر در این مراسم از کتاب «آیین زندگی» رونمایی شد.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[مشاهده در: www.ettelaat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها