واضح آرشیو وب فارسی:جمهوریت: اقتصاد ایران این روزها، امیدوارتر از گذشته به آینده نگاه می کند. روزگار سخت تحریم ها آرام آرام چتر خود را از سر اقتصاد ایران برخواهد داشت و سرمایه گذاران خارجی، خود را مهیای حضور در بازار جذاب ایران می کنند. اقتصاد ایران در روزهای پساتحریم باید از تجربه های سایر کشورهای توسعه یافته به خوبی استفاده کند. آنچه کارشناسان درباره اثرات «برجام» درباره آینده صنعت و تولید کشور پیش بینی می کنند و آن را مهم ترین فاکتور اثرپذیری بخش صنعت در اجرای برجام می دانند، چیزی جز سودآوری مجموعه های تولید نیست؛ چراکه به واسطه تحریم ها و افزایش هزینه های مبادلاتی، به طور میانگین تا ٣٠ درصد، هزینه های عملیاتی شرکت های تولیدی افزایش یافته که باعث کاهش سودآوری این شرکت ها شده است. صادرات، اقتصاد ایران را در جاده توسعه به پیش می راند. برهمین اساس، صادرکنندگان ایران در دوران سخت تحریم ها که بیش از ١٠ سال طول کشید، با هزینه های چندبرابر مسیر کالاهای ایرانی را به سمت بازارهای هدف هموار کردند. این واقعیت بر هیچ فعال اقتصادی ای پوشیده نیست که صادرات کالای ایرانی در دوران رکود داخلی اقتصاد، یگانه عنصر امیدبخش برای ادامه فعالیت های تولیدی به حساب می آید. امروز هم نگاه امیدوار اقتصاد کشور به همین صادرات دوخته شده است، اما چرا صادرات مهم است و چگونه همچنان باید در مسیر توسعه صادرات، گام های اساسی برداشت. «برجام» در ذات خود و درصورتی که طرفین، خود را ملزم به انجام تعهداتشان بدانند، رخداد خوشایندی خواهد بود؛ چراکه با اجرای «برجام» شرایطی فراهم می شود تا ایران بتواند مانند گذشته، مراودات تجاری و اقتصادی خود را با کشورها از سر بگیرد. در حقیقت می توان گفت «برجام»، یعنی فراهم کردن بستر برای یک رشد عادی. بهبودی اقتصادی ایران با اجرای «برجام» در صورتی امکان پذیر است که اقدامات مثبت و منفی در همه ابعاد، با دقت هرچه تمام تر بررسی شود. دراین میان، دولت در جایگاه یک نهاد حاکمیتی، باید فضای اقتصاد را به گونه ای مدیریت کند تا صنعتگران و تولید کنندگان بتوانند در یک فضای آرام و بدون تنش فعالیت کنند. از سوی دیگر، بانک ها نیز در نقش یک نهاد بزرگ اقتصادی، باید بستر اجرای برجام را به درستی هموار کنند. تحلیلگران معتقدند صنایع پتروشیمی، خودروسازی، بانکداری و... به سرعت پس از رفع تحریم ها خودشان را بازیابی خواهند کرد، اما برخی صنایع، مثل فولاد به دلیل مشکلات داخلی، تغییرات سریعی را تجربه نخواهند کرد. تمامی تصمیم گیران کشور در دو دهه گذشته بر موضوع تلاش برای توسعه هرچه بیشتر صادرات، تأکید کرده اند، اما چگونه است که این حجم توجه عمومی در نهایت منجر به بهبود وضعیت صادراتی کشور نشد؟ تردیدی نیست که امروز، دولت به تنهایی نمی تواند مشکلات صادرات را حل کند و لازمه این کار همکاری همه جانبه همه قوا و تعامل با بخش خصوصی است. صادرات کالای ایرانی تنها زمانی امکان پذیر است که محصول داخلی با کیفیت، هم تراز با نمونه خارجی و حداقل با قیمت های متناسب عرضه در بازارهای جهانی تولید شود. تولیدکننده ایرانی این روزها خوشحال است که با تمامی دشواری ها بر تحریم های بین المللی و سوءمدیریت های داخلی غلبه کرده و موفق شده چرخ های کارخانه اش را به گردش درآورد، اما امروز که وارد دوران پساتحریم شده ایم. دیگر نباید با همان قواعدی پیش برویم که مربوط به زمان تحریم هاست. صنعتگران به دلیل نبود تقاضا و ضعیف شدن قدرت خرید مردم، چاره ای جز کاهش ظرفیت تولیدشان نداشته اند، بنابراین هرگونه سیاستی برای خروج از رکود باید با محوریت تحریک تقاضا باشد. البته تحریک تقاضا باید با احتیاط کامل باشد تا منجر به افزایش دوباره تورم نشود. با اجرای «برجام» یک شبه تمام مشکلات کشور حل نخواهد شد؛ چراکه تجربه ثابت کرده تمام روندهای اقتصادی بادوام، همواره کُند بوده اند و اقدامات سریع و بدون برنامه به طور قطع نتایج مثبتی به دنبال نخواهد داشت. از سوی دیگر، دولت باید مراقب باشد که با اجرای «برجام»، شاهد سیل واردات کالاها به ایران نباشیم. اقتصاد ایران امیدواری بسیاری به «برجام» دارد.
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوریت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]