محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845620976
چرا کسی از فوتبال ایران انتقاد نمی کند؟/الان دستیار کی روش نمی شوم
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: 0 0 255 شاید معمار می شد یا خلبان اما هلی کوپتر ایرانی فوتبال را انتخاب کرد؛ بازیکنی با اخلاق، قدرتمند و باهوش بود و حالا همین ویژگی ها را با خود به نیمکت مربیگری برده است. وحید هاشمیان یکی از معدود مردان آسیایی است که مدرک پرولایسنس مربیگری اروپا را دارد. بسیار فعال است و عطش زیادی برای پیشرفت دارد.شاید معمار می شد یا خلبان اما هلی کوپتر ایرانی فوتبال را انتخاب کرد؛ بازیکنی با اخلاق، قدرتمند و باهوش بود و حالا همین ویژگی ها را با خود به نیمکت مربیگری برده است. وحید هاشمیان یکی از معدود مردان آسیایی است که مدرک پرولایسنس مربیگری اروپا را دارد. بسیار فعال است و عطش زیادی برای پیشرفت دارد. به گزارش ایسنا، از روزی که برخلاف انتظارش به او گفتند برای تماشای بازی های تیم ملی در برزیل باید درخواست کتبی بدهد، آزرده خاطر است و فعلا تمایلی برای کار در ایران ندارد. تعجب می کند که "چرا کسی از وضعیت فوتبال ایران انتقاد نمی کند؟" ترکیب مجمع فدراسیون فوتبال برایش ابهام ایجاد کرده و نمی داند افرادی که قرار است درباره آینده فوتبال ایران تصمیم بگیرند، از چه راهی وارد فوتبال شده اند. چند ساعتی با وحید هاشمیان در ایسنا گفت وگو کردیم؛ درباره تفاوت های فوتبال ایران و آلمان، راه طولانی گرفتن بالاترین مدرک مربی گری اروپا، ادبیات سخیف حاکم بر فوتبال ایران و ریشه هایش، مهاجمان جوان تیم ملی، تصمیم های درستش، پشیمانی هایش، جام جهانی 2006، انتخابات فدراسیون فوتبال، فساد فیفا، حضورش در شبکه های اجتماعی، علاقه همیشگی اش به کارهای فرهنگی و حضور در کنار تیم ملی، برنامه هایش برای آینده و ... با سرزن قهار فوتبال ایران، هم کلام شدیم که حاصلش را در ادامه می خوانید. ** از اینجا شروع کنیم که درباره آخرین کارهایی که انجام داده ای صحبت کنیم. رفتی به کوینزپارک رنجرز و شاید برای مردم جالب باشد که بدانند الان چه کار می کنی. راهی که رفتی از دوران بازیگری تا کلاس های مربیگری و مدارکی که گرفتی و ... اولین مدارک مربیگری ام را زمانی گرفتم که بازی هم می کردم. از سال 2008 استارتش خورد. خیلی از بازیکنان، تابستان برای استراحت می روند اما من رفتم مدرک B لیسانس را گرفتم. در آلمان اگر 7 سال در بوندسلیگا باشی یا 100 بازی انجام دهی نیاز به مدرک C نیست. بعد از گرفتن مدرک B هم دوره های کوتاه می رفتم. در پرسپولیس هم یک بار 10 روز یا دو هفته اواخر 2010 رفتم و یک بار اوایل 2011. قانونی هست که می گوید برای ثبت نام در دوره "پرولایسنس" باید حداقل یک سال مربیگری یک تیم را داشته باشید یعنی سرمربی تیمی در لیگ 4، 5 یا 6 یا تیم بانوان در لیگ 1 یا مربی یک تیم 19 ساله در بوندسلیگا یا کمک مربی لیگ ،1 2 یا 3 باشید و حتما هم در آلمان مربیگری کنید و مدارک قبلی را هم در آلمان گرفته باشید. بعد از آن 61 نفر از کل متقاضیان انتخاب می شوند و پس از سه روز امتحان ورودی، 24 نفر را برای دوره 10 ماهه انتخاب کردند. خوشبختانه بار اول در تست قبول شدم. دوستانی داشتم که سابقه بازی در تیم ملی آلمان را داشتند اما رد شدند یا دو بار رد شدند و دفعه سوم قبول شدند. دوره خیلی خوبی بود که شش ماه پیش تمام شد. بعدش با دو تیم مذاکره کردم که متاسفانه توافق حاصل نشد. خودم را محدود می کنم. می خواهم در لیگ قبلی نباشم و نزدیک خانواده باشم. ** بازیگری یا مربیگری؛ کدام جذابیت بیشتری برایت داشت؟ هر کدام برای خودش می تواند جذاب باشد فقط علاقه و پشتکار داشته باشید. به عنوان بازیکن موظفی وظایف خود را انجام دهی اما مربی علاوه بر آن مسئولیت کل تیم را هم به دوش می کشد. اگر تیم مشکل داشته باشد یا باشگاه - مثل تیم های ایرانی که مشکل زیاد دارند - همیشه مقصر مربی است. مربی مسئول کل تیم است. تجربه 14 - 15 ماهه داشتم که تجربه خوبی بود و برای اولین بار دیدم که مربیگری حتی در لیگ های پایین چقدر سخت است. وحید هاشمیان در ایسنا ** این راهی که برای مربی شدن طی کردی، در فوتبال ایران سابقه ندارد. چطور شد که این مسیر طولانی را پیش گرفتی؟ در زمان بازی ام هم خوشبختانه کسی غذای آماده به من نداد. این مساله شامل بعضی ها می شد اما شامل من نشد. هر چه در زمان بازیگری به دست آوردم روی تلاش خودم بود. آن زمان که از پاس به تیم ملی رفتم، رسیدن به تیم ملی برای بازیکنان تیم های غیر پرسپولیس و استقلال سخت بود. آلمان رفتنم هم همینطور. غیر سرخابی ها کسی ترانسفر نمی شد. همیشه مجبور بودم تلاش کنم تا شرایط بهتر را کسب کنم. آلمان خودش مکتب طی کردن سلسله مراتب است. آنجا هم باید بخواهی و هم مجبورت می کنند. کسانی را می شناسم که چون دوره پرولایسنس 10 ماه است دوست ندارند بیایند. تفاوتم شاید از این لحاظ است که که هم نیاز داشتم یاد بگیرم، هم در آلمان سلسله مراتب بود و هم علاقه داشتم. شاید راحت ترین راه این بود که ایران بمانم و از رابطه ها استفاده کنم و سریع به جاهای بالا برسم. خیلی دوست دارم مربیگری را شروع کنم چون دوره اش را دیده ام اما چاقو زیر گلویم نگذاشته اند که حتما مربی بشوم. اگر شد خیلی خوب می شود، نشد هم چیزی را از دست نداده ام چون دوره های خوبی را دیده ام. ** در دوره ای که طی کردی از هم تیمی هایت هم کسی بود که نتواند دوره را طی کند؟ بله! نامشان را نگویم بهتر است اما بودند. هم بازی ام در بوخوم و هامبورگ بود که یکی دو بار رد شد، شما هم می شناسیدش. بازیکنانی که توانستند در تست قبول شوند، تورستن فرینگس بود که بازیکن تیم ملی آلمان و بایرن مونیخ بود. فارن هولسن بود که کمی برای تیم ملی آلمان بازی کرده بود و بازیکن بوخوم بود، کاپیتان ما در بوخوم هم بود. یکی دو نفر دیگر هم بودند که در لیگ آلمان شناخته شده اند اما سیستم جوری است که می خواهند از طریق 10 ماه آموزش، فوتبال را در کل کشور پخش کنند. برای همین آن 24 نفر را سهمیه بندی می کنند مثلا از نفراتی که آمده اند از بین بازیکنان حرفه ای چهار نفر، از کمک مربی ها سه نفر، کسانی که در دانشگاه ها مربیگری می کنند چهار نفر، از کسانی که در هیات های فوتبال شهرهای مختلف مدرس هستند چهار نفر و از هماهنگ کننده های تیم های پایه و ... تلفیق می کنند که این طور نباشد که فقط فوتبالیست معروف بیاورند و تربیت کنند. از این طریق خیلی پیشرفت می کنند. شاید راحت ترین راه این بود که ایران بمانم و از رابطه ها استفاده کنم و سریع به جاهای بالا برسم. خیلی دوست دارم مربیگری را شروع کنم چون دوره اش را دیده ام اما چاقو زیر گلویم نگذاشته اند که حتما مربی بشوم. اگر شد خیلی خوب می شود، نشد هم چیزی را از دست نداده ام چون دوره های خوبی را دیده ام. ** تفاوت فوتبال ایران و آلمان مشخص است. حرفه ای بودن در فوتبال اروپا باعث می شود که وقتی بازیکن می خواهد مربی شود باید روندی را طی کند. بازیکن در ایران اما اراده کند مربی می شود. خیلی کم نمونه داریم که مربیان این چنینی موفق شده باشند. تفاوت ایران و آلمان در این زمینه در چیست؟ بار قبلی که مهمان ایسنا بودم گفتم ایران سه بار رفته جام جهانی و آلمان سه بار قهرمان جام جهانی شده، این بار باید بگویم ایران چهار بار به جام جهانی رفته و آلمان چهار بار قهرمان شده! به همین خاطر تفاوت ها در همه چیز دیده می شود. در چند وقت گذشته هرگاه از این سوالات از من پرسیده شده گفته ام باید مدیران عوض شوند و چه و چه. سوال ها تکراری شده اما وقتی کسی گوش نمی دهد و اتفاقی نمی افتد همین طور می ماند. شاید در آسیا تیم ما اول باشد اما خودمان می دانیم فوتبال مان اول آسیا نیست. در خیلی از تیم ها، بازیکنان لباس ندارند، یک زمین تمرین دارند و حتی رختکن ندارند. قرارداد گران بسته می شود و روی سایت ها منتشر می کنیم و خودشیرینی می کنیم اما بازیکنان چنین پولی نمی گیرند. پول فوتبال صرف پایه سازی نمی شود. اشتباه ما وقتی بود از که اسم فوتبال مان را از آماتور به حرفه ای تغییر دادیم و خودمان باورمان شد که حرفه ای شده ایم. پول های کاذب خرج شد، هزینه ها بالا رفت اما کار از پایه ایراد داشت، مدیران باید فوتبالی باشند و تداوم داشته باشند و مربیان باید دوره دیده باشند. البته اگر بخواهند هم شاید امکانات نباشد. خیلی ها دوست دارند یاد بگیرند. خیلی شرایط دیگر هم هست که این طور شده است. تعجب می کنم این همه سایت و روزنامه ورزشی داریم اما در یک سال گذشته کسی انتقاد نمی کند و همه رفته اند سر حاشیه. یا ناامید شده اند یا خودشان را زده اند به بی توجهی. یکی شان زنگ زد و گفت از کویینزپارک رنجرز بگو برای تجربه سایرین. گفتم هر کس می خواهد خودش برود یاد بگیرد. گفت چرا نمی گویی گفتم اولا مگر کمیته آموزش نداریم؟ دوما وقتی هنوز بازی ها تمام نشده مربیان ما برنامه تعطیلات ترکیه شان را ریخته اند یعنی کسی نمی خواهد پول خرج کند تا چیزی یاد بگیرد؟ تعداد معدودی هم که انتقاد می کنند کسی گوش نمی دهد. ** شاید مربیان هم خیلی به فکر پیشرفت نیستند چون شاید فکر می کنند با همین دانش کم و رابطه هایی که دارند می توانند در ایران موفق شوند. از روزی که مدرک پرولایسنس گرفته ام سالی یا دو سالی 24 ساعت باید دوره کوتاه آموزشی بروم اگر نه مدرکم باطل می شود. در ایران هم همه چیز تقصیر مربیان نیست باید امکانات بگذارند و دوره ها مناسب باشد. چند تن از مربیان جوان را می شناسم که دوست دارند یاد بگیرند اما باید شرایط مهیا باشد. ** علاقه مربیان جوان برای دیدن تمرین های کی روش باعث می شود نکته ای به ذهن متبادر شود؛ این که تماشای تمرین یک مربی بزرگ برای کسب تجربه و دانش کافی است؟ به نظرم تمرین دیدن یک قسمت کوچکی از تمرین است. خیلی مهم است اما تمرین هدفش چیست؟ برای چه تیم را تمرین می دهیم؟ تمرین فشارش چقدر است و در چه شرایطی باید انجام شود و با کدام افراد؟ مثلا تمرین یک تیم، خوب سانتر کردن از جناحین است. یک مربی الگو می گیرد اما تیم خودش سرزن ندارد. خودم مربی بزرگی نیستم اما به ما یاد داده اند که اول ببینیم مشکل تیم مان چیست و بعد روی آن طراحی کنیم. خودم که رفتم به کویینزپارک رنجرز از 10 قسمت یک قسمتش تمرین دیدن بود. همیشه در آلمان بوده ام و دوست داشتم حداقل یک باشگاه انگلیسی را ببینم که ببینم فرهنگ فوتبال انگلیس چطور است. مثلا اگر هفته ای سه بازی دارند، ریکاوری شان، تعطیلاتشان، آنالیزشان چطور است و چه زمانی است. خیلی چیزهای جالبتری کنار تمرین هایشان بود. تمرین دیدن خیلی خوب است اما دوره دیدن خیلی مهمتر است. ** سیستم آموزش مربیان در اروپا اجباری است. یعنی پس از اخذ مدرک باز هم باید دوره ببینند اما در ایران این طور نیست. این عدم اجبار آسیب زا نیست؟ شما فکر می کنید نیست؟ ** حتما هست. من هم می گویم هست. معلوم است که آسیب می زند. البته الان بگویید چرا نیست، می گویند داریم! ** در ایران یکسری مربیان جوان می خواهند از مربیان بزرگ در تمرین ها الگوبرداری کنند. گفتی این کار تا حدی خوب و لازم است اما در آلمان - که در آنجا با کسی مثل گواردیولا کار کردی - هم آیا همه از یک مدل استاندارد الگوبرداری می کنند یا هستند کسانی که خودشان تمرین طراحی کنند؟ تمرین های گواردیولا را که نمی شود دید. در آلمان هم دیگر مثل سابق نیست و فقط روزهای خاصی می شود تمرین تیم ها را دید اما 100 درصد تمرین ها همه جای دنیا یک جور است. خودم ممکن است که از یک مربی تمرین ببینم، آن را با توجه به تیمم تغییر بدهم و انجام دهم. مثلا سیستم 2-5-3 که در قدیم بود و گفتند منسوخ شده دوباره روی کار آمد. دفاع سه نفره دارد می آید. به خاطر این فوتبال همیشه در حال تغییر و جدیدتر شدن است. فکر کنم می توان از تمرین دیدن برای کار خودمان الهام بگیریم. من مربی بزرگی نیستم اما این چیزها را از مربیان مختلف یاد گرفته ام. در فوتبال ایران هدف نداریم. برای چه بازی می کنیم؟ انگلیس هدفش درآمدزایی است. آلمان فرانک ولمورت را گذاشت که به لو نزدیک است تا تفکر لو را بین مربیان جوان گسترش دهد. هدف ما چیست؟ تماشاچی؟ اخلاق؟ موفقیت؟ تجارت؟ هیچ تعریفی برایش نداریم. ** برخی مربیان در دنیای فوتبال شاخص هستند. وجه تنمایزشان با سایر مربیان چیست؟ سوال سختی است. هر کسی سبک خود را دارد. گواردیولا در مدرسه فوتبال بارسا بزرگ شده که الهام گرفته از هلند است. سیستم آنها همیشه 3-3-4 و حفظ توپ بوده. پپ مربیان خوبی هم داشته اما مورینیو اصلا بازیکن یا مربی نبوده اما استعداد داشته است. بخشی به نبوغ ذاتی آنها برمی گردد. من خودم کلاس ها را تئوری یاد گرفتم اما نبوغ چیز دیگری است. جایی می خواندم که فرگوسن یه جایی رسیده بود که اگر چند بازی می باخت اخراج می شد؛ اگر آن موقع اخراج می شد دیگر کسی به نام فرگوسن به وجود نمی آمد. آلمانی ها می گویند باید در زمان مناسب در مکان مناسب بود. شاید مربی خوبی باشد اما بازیکن خوب نداشته باشد یا مربی زیاد قوی نیست اما بازیکنان خوب دور هم جمع شده اند و تیم نتیجه گرفته است هرچند این نتیجه ها مقطعی بوده است. فان خال هر جا می رود تغییر بنیادی می دهد. هرجا می رود بدشانسی اش این است که خودش نتیجه نمی گیرد اما بعدی ها ثمره اش را می بینند. ** خیلی از تیم ها یا کشورها فلسفه کارشان ثابت است. مثلا بارسلونا یا آلمان یا رئال مادرید ... رئال این طور نیست! هر مربی به رئال می رود، موفق یا ناموفق، ناراضی تیم را ترک می کند. اگر مربیان مختلفی بیاوری یعنی تیمت فلسفه مربیگری ندارد. یک روز مربی دفاعی، یک روز مربی هجومی. پرس بیشتر دنبال ستاره سازی است. ** در آلمان اما فرق ندارد مربی کیست یا بارسا اما در ایران هیچ چیز شبیه هم نیست. پرسپولیس یک مربی با مربی دیگر فرق دارد یا تیم ملی در زمان مربیان مختلف فرق دارند. فوتبال ایران گرته برداری از فوتبال است. در فوتبال ایران هدف نداریم. برای چه بازی می کنیم؟ انگلیس هدفش درآمدزایی است. آنها به عنوان درآمدزایی به فوتبال نگاه می کنند. لیگشان جذابترین لیگ دنیاست و در همه جا آن را می بینند بنابراین بهترین مربیان و بازیکنان دنیا را می آورند و این می شود که الان انگلیس یک هویت یا سبک فلسفه مربیگری خاص ندارد. هر تیمی خاص خودش است. آلمان، مربی اش یواخیم لو است و همه تیم های باشگاهی یک جور بازی می کنند. آلمان سیستم آموزش مربیان را از سال 2008 تغییر داد. فرانک ولمورت را گذاشت که به لو نزدیک است تا تفکر لو را بین مربیان جوان گسترش دهد. هدف ما چیست؟ تماشاچی؟ اخلاق؟ موفقیت؟ تجارت؟ هیچ تعریفی برایش نداریم. همچنین برای سبک بازی مان تعریفی نداریم برای همین هم مشکل پیدا می کنیم. وحید هاشمیان در ایسنا ** در آسیا هم تیم هایی مثل ژاپن دارای سبک منحصر به خود هستند. ما یک بار با عمان یک-یک کردیم. از فوتبال شان لذت بردم. آنها بازیکنان قوی ندارند اما به درجه ای از تاکتیک رسیده بودند که خیلی قشنگ بازی می کردند. اگر سه گل هم می خوردند باید قبول می کردیم که خوب بازی می کردند. اتفاق هایی که در تیم ملی برای من افتاد و آن شکایت ها در زمان فراهانی شد اما آدم مغرضانه نباید بگوید؛ او در مدیریت خیلی قوی بود. اگر صفایی های زیادی داشتیم خیلی فوتبالمان پیشرفت می کرد. بعد هم دادگان آمد و راهی که خوب جلو رفته بود را ادامه داد. او تحصیلات داشت و تخصص فوتبال هم داشت اما الان فوتبال ما قبیله ای اداره می شود. هر کسی برای خودش قلدر است، قدرت دارد و کنترلی هم شاید نباشد. ** دورنمای فوتبال ایران با این وصف چگونه است؟ دورنمای خوبی نداریم. ** در فوتبال ایران هیچ وقتی بوده که برنامه ای ببینی که نفر بعدی آن را قطع کرده باشد؟ مثلا صفایی فراهانی کلاس های مربیگری را افزایش داد. اتفاق هایی که در تیم ملی برای من افتاد و آن شکایت ها در زمان فراهانی شد. من با دادگان مشکلی نداشتم بلکه از قدیم مشکلاتی بود که از من شکایت کردند که نمی خواهم باز کنم اما آدم مغرضانه نباید بگوید؛ شاید خود فراهانی در جریان نبود. او در مدیریت خیلی قوی بود. اگر صفایی های زیادی داشتیم خیلی فوتبالمان پیشرفت می کرد. او آکادمی ساخت، کلاس های مربیگری برگزار کرد و با قدرت تر جلو رفت. مدیر خوب حتما نباید فوتبالی باشد اما باید از فوتبالی ها استفاده کند. بعد هم دادگان آمد و راهی که خوب جلو رفته بود را ادامه داد. او تحصیلات داشت و تخصص فوتبال هم داشت اما بعدش وقفه هایی افتاد که سبک فوتبال ایران از بین رفت. الان فوتبال ما قبیله ای اداره می شود. هر کسی برای خودش قلدر است، قدرت دارد و کنترلی هم شاید نباشد. فکر کنم اگر فراهانی و دادگان را با هم قاطی کنند و یک مدیر جدید بسازند هم اصلاح امور، کار سختی باشد چون سر رشته از دست رفته است! جالب این است که کسی هم انتقاد نمی کند. در خود آلمان مربیان بزرگی هستند که تیم ندارند و اگر پیشنهاد کنیم می آیند، در هلند هم این طور است. باید ببینیم فوتبال کشور مبدا کجاست و چه فرهنگی دارد آن وقت از آن جا مربی بیاوریم و بعدش هم کنترل شوند. وزارت ورزش حتما باید در انتخاب مربیان دخالت کند و در شرایط فوتبال ما مربیان باید فیلتر شوند. مثلا مربی داریم که از تیمی به تیم دیگر می رود بعد کاندیدای تیم های بزرگتر هم می شود. ** رئیس فدراسیون حتی به انتقادها توجه نمی کند. نه قدرتی دارم و نه کاری می توانم بکنم فقط کمی نسبت به آنها تخصص دارم اما کاری از دست ما برنمی آید. این هفته به فدراسیون رفتم وقتی از پله ها بالا می رفتم از خودم ناراحت بودم. اگر بحث حق و ناحق نبود نمی رفتم درباره پولم حرف بزنم. ادعایی هم ندارم، وظیفه ام بوده فوتبال بازی کردم. فوتبال هم یک کار است. رفتگری که 4 صبح بیدار می شود و خیابان ها را جارو می زند شرفش از ما بیشتر است، خدمتش هم به مردم بیشتر است اما در حد فوتبال می توانم بگویم برای فوتبال ایران زحمت کشیدم. 11 سال در آلمان بازی کردم و کاری نکردم که برای فوتبال ایران بد بشود. نباید این طور باشد که بعد از چهار سال از پله های فدراسیون بروم بالا و بگویم رای خود را اجرا کنید. سازمان لیگ رایی داده است که اصلا اجرا نمی شود. برای یکسری می شود برای یکسری نه. سریع هم یک چیزی به قانون اضافه می کنند. شینجی اونو در بوخوم بازی می کرد و اواخر چاق هم شده بود. می دانم پولش را اسپانسرهای ژاپنی می دادند. گفتند او را می خریم که فقط به فوتبالیست های ژاپنی یاد بدهیم یک بازیکن حرفه ای چطور زندگی می کند. آن وقت من بعد از چهار سال باید بروم بگویم پولم را بدهید. چند آسیایی پرولایسنس اروپا دارد؟ 11 سال در بوندسلیگا بودم و 54 بازی ملی دارم که البته خیلی سال ها در تیم ملی نبودم وگرنه تعداد بازی هایم بیشتر از این بود. باید این همه راه بروم تا فدراسیون که بگویم پولم چه شد؟ ** مشکلت حل شد؟ مشکل که حل نمی شود! ** فردی مانند مجید جلالی می گوید اگر کنار زمین ساکت بنشینم حق تیمم را می خورند. سر و صدا فلسفه فوتبال ما شده است. یحیی گل محمدی، مجید جلالی و ... مربیان آرامی بودند اما حالا به جایی رسیده اند که ناچارند سر و صدا کنند. خود قاسمپور زمانی که پاس بود چقدر جوان به فوتبال معرفی کرد؟ الان کسی نمی داند کجاست. ** با چه هدفی مربیان کروات به فوتبال ایران آمدند؟ آیا آمدن آنها تاثیری در روند فوتبال ما داشت یا کار یک شبکه دلالی بود که آنها را آوردند؟ در خود آلمان مربیان بزرگی هستند که تیم ندارند و اگر پیشنهاد کنیم می آیند، در هلند هم این طور است. باید ببینیم فوتبال کشور مبدا کجاست و چه فرهنگی دارد آن وقت از آن جا مربی بیاوریم و بعدش هم کنترل شوند. وزارت ورزش حتما باید در انتخاب مربیان دخالت کند و در شرایط فوتبال ما مربیان باید فیلتر شوند. مثلا مربی داریم که از تیمی به تیم دیگر می رود بعد کاندیدای تیم های بزرگتر هم می شود. ** وزارت ورزش در انتخاب مربی باشگاه ها دخالت کند؟ وزارت نه، فدراسیون. اما وقتی فدراسیون نمی تواند یا نمی کند وزارت باید دخالت کند. ببیند کارنامه مربی چیست و آیا اجازه دارد در ایران مربیگری کند یا نه. من بودم این کار را می کردم. مربی را چند سال می آورید در ایران بعد می گویید فلان مشکل را دارد. اگر دارد چرا چند سال در ایران کار کرده است. ** تیم های عربی یا ژاپن برای ساختن سبک فوتبال شان، مربیان خاصی را از فرهنگ خاصی آوردند تا سیستم آن کشور برای شان جا افتاد.مربیان ایران اما هیچ کدام دیگری را قبول ندارند. مربی یک تیم، دیگری را اساسا مربی نمی داند. خیلی از مربیان باشگاه ها، مربی تیم ملی را قبول ندارند. تعاملی بین این ها نیست. می گویید در آلمان سبک لو در باشگاه ها اجرا می شود. آیا تعاملی بین مربیان باشگاه ها و تیم ملی آلمان هست؟ تا جایی که می دانم مربیان لیگ 1 و 2 و تیم ملی سالی یک بار نشست دو روزه دارند و درباره وضعیت فوتبال و این که چه باید بکنند صحبت می کنند. فکر کنم رئیسش هم هکینگ باشد. اتحادیه مربیان در سازمان لیگ برگزار می شود. حداقل دو روز درباره فوتبال آلمان و لیگ حرف می زنند. یک سمینار بین المللی سالیانه هم در آلمان است که فقط با حضور مربیان پرولایسنس و دارنده مدرک A به مدت سه روز برگزار می شود. اتفاقات فوتبال آلمان، بازی ها و تاکتیک های جدید در آن سه روز مرور می شود. یک شب هم شاید 1000 مربی با هم شام می خورند. امسال مراسم در وولفسبورگ بود و سال قبل در آگسبورگ برگزار شد. در آن مراسم مربی سال را می آورند تا صحیت کند و ... ** در آلمان تجربه مربیان اهمیت بیشتری دارد یا علم شان؟ در اولین کلاس پرولایسنس، فرانک ولمورت گفت بازیکن از مربی قدیمی اش چیزی یاد گرفته به نفر بعدی داده - غلط یا درست - می خواهیم این زنجیره را قیچی کنیم و چیز جدید درست کنیم. اصطلاح او این بود که کفش های قدیمی را با جوراب های جدید به پا کنیم. تجربه خیلی مهم است، کسی که 10 سال مربی بوده تجربه گرانبهایی دارد اما برخی تجربه ها غلط است. اگر یک چیز نو یاد بگیری با تجربه ای که داری بهتر می بینی. برنامه های تلویزیونی در آلمان مسابقه می گذارند و سوالش را سخت نمی کنند مثلا می پرسند که بکن باوئر در کدام تیم بازی می کرد؟ مثل ما نمی گویند مثلا بکن باوئر بهتر بود یا لوتار ماتئوس. یا چهار تا 4 و شش تا 6 بفرستید! بعد می گویند مردم فرهنگ داشته باشید و وقتی به استادیوم می روید فحش ندهید در حالی که خودمان تحریک می کنیم. ** ادبیات حاکم در فوتبال ایران خوب نیست. به نظرت چرا این ادبیات گاهی سخیف در فوتبال ایران جا افتاده است؟ خودتان چه فکر می کنید؟ به نظرم مطبوعات زیاد شدند و هر چه حاشیه بنویسند بیشتر خوششان می آید. اگر تلویزیون یک برنامه تاکتیکی بگذارد کسی تا چهار صبح می نشیند که آن را ببیند؟ اما تصویر یک درگیری را بگذارد تا پنج صبح هم نگاه می کنند. سوال بگذارد که نظر شما درباره فرهنگسازی چیست؟ کسی جواب نمی دهد اما اگر بگذارد بهترین کسی که پس از انقلاب، اوت دستی می انداخت چه کسی بود، تا صبح پیامک می دهند. ** در آلمان این طور نیست؟ مسابقه میگذارند و سوالش را سخت نمی کنند مثلا می پرسند که بکن باوئر در کدام تیم بازی می کرد؟ مثل ما مثلا نمی گویند بکن باوئر بهتر بود یا لوتار ماتئوس. یا چهار تا 4 و شش تا 6 بفرستید! بعد می گویند مردم فرهنگ داشته باشد و وقتی به استادیوم می روید فحش ندهید در حالی که خودمان تحریک می کنیم. ** مطبوعات در آلمان کمتر به حاشیه می پردازند؟ یک نمونه اش را بگویید. ** گاهی "بیلد" حاشیه نویسی می کند. آن هم مساله ای را رو می کند که تقریبا واقعیت دارد. ** درست است که مطبوعات دخیل هستند اما مثلا خودت در این فوتبال بودی اما کسی سراغ ندارد شما یا مهدوی کیا به کسی پرخاش کرده باشید یا از این ادبیات استفاده کرده باشد. وقتی فشار زیاد باشد شاید یک ماه یا دو ماه اما بعدش اعصاب از کنترل خارج می شود. مثال مجید جلالی را زدید. از طرفی هنر در فوتبال این است که بتوانید خود را خوب ارائه دهید. در یک کشور باید خود را با عنوان اخلاق ارائه دهید و در یک کشور به عنوان حاشیه. فعلا در ایران حاشیه بیشتر خریدار دارد. ** نظر ما این است که با قاعده ای که در آن کار می کنی و راهی که هستی، وحید هاشمیان در فوتبال ایران نمی تواند کار کند و با مسائلش کنار بیاید. خودم سه روز پیش که به ایران آمدم، مجید جلالی پیشنهاد داد اگر آزادی بیا تمرین ما را ببین. قراری داشتم که به هم زدم و با کمال میل رفتم. تمرین را دیدم، جو تیم را هم دیدم، دیدم بچه ها خوب، کادر خوب، همه چیز خوب است. اگر تک تک بررسی کنید همه چیز خوب است اما سیستم باعث می شود رقابت ایجاد شود که همه دنبال کسب نتیجه به هر قیمتی باشند. سایپا را نمی گویم کل فوتبال ایران این طور است. ** آیا می توانی یا این شرایط در ایران کار کنی؟ حالا که نیامده ام . راحت! (خنده) ** برنامه ای برای کار در ایران داری؟ خیر! ** اگر پیشنهادی باشد چه؟ 4 سال پیش، یک سال و نیم در ایران بازی کردم که هنوز درگیرم! ** سهم مالیات باشگاه را هم خودت دادی. مالیات باشگاه را دادم، مالیات پول نگرفته ام را هم دادم با جریمه دیرکردش! وحید هاشمیان در ایسنا ** در فوتبال یکسری بحث ها درباره برنامه ریزی لیگ داریم. مربیان معترض اند که چرا چهار روز یک بار باید بازی کنند در حالی که این مساله در همه جای دنیا هست. نحوه تمرین کردن تیم های آلمانی چطور است و چند جلسه تمرین می کنند که توانایی بازی کردن در فاصله های کوتاه را دارند؟ این را از مربیان لیگ ایران بپرسید اما فیزیک بدن بازیکنان ایران، امکانات ایران، زمین تمرین و حمل و نقل به این راحتی نیست. یک بازی انجام می دهید هنگام بازگشت، پرواز 8 ساعت عقب می افتد، شب می رسید میخواهید بخوابید اما فردا تمرین دارید. آلمان این وضع را ندارد. در آلمان زمانی که بازی ها می خواهد شروع شود معلوم است کی شروع می شود، کی نیم فصل است و کی به پایان می رسد. مربی می داند چطور برنامه ریزی کند. ایران را نمی دانم. جایی در آلمان کسی درباره مدیریت باشگاه صحبت می کرد و تز می داد، می خواستم بگویم اگر خیلی عرضه داری برو ایران تئوری ات را پیاده کن. می اندازنت بیرون! فوتبال ایران مدیر می خواهد و پول. مدیر باشگاه، مدیریت بلد نباشد و پول باشد، بی حساب خرج می کند و قرارداد بد می بندد و مشکلش می افتد روی دوش بعدی ها. ** دو سال است که در ایران هم برنامه مشخص است. اما وقفه های لیگ و بازی های فشرده برای مربیان خیلی سخت است. در آلمان به دلیل این که بازیکنان از نظر فیزیکی به نظرم از ایران قوی تر هستند، زمین تمرین، امکانات پزشکی، استخر، سونا و ... وضعیت خیلی بهتر از ایران است. در خیلی از باشگاه های اگر بازیکنان بخواهند سونا بروند باید جایی را رزرو کنند و بروند. شاید سه ساعت در ترافیک گیر کنند که سونا بروند. در آلمان اکثرا 10 دقیقه ای زمین تمرین اند اما این جا شاید 10 – 15 کیلومتری زمین تمرین فقط کارخانه باشد. بازیکن می خواهد بخوابد بین دو تمرین امکانش نیست و باید برود خانه. یک ساعت برود یک ساعت برگردد. کل خستگی بازیکن در رفت و آمد و در پرواز است. مثلا در انگلیس به مربی تیم گفتم چرا فلان بازیکن میانی تان نیامده تمرین. 8 روز بازی داشتند. گفت این بازیکن 32 سال به بالاست و برای من مهم است خوب بازی کند نه خوب تمرین کند. بازیکن به قدری حرفه ای است که گفتم امروز استراحت کند تا ذهنش آزاد شود. او نیازی به بدن ندارد نیاز به فکر دارد. 8 روز بازی کرده و آماده است. آن بازیکنی هم که در خانه است می داند باید استراحت کند و راه نمی افتد برود یک شهر دیگر و برگردد. علم ریکاوری کردن می دانند. نمی توانید وقتی در 10 روز سه بازی می کنید، همان تمرین را با همه نفرات بکنید. ** زندگی حرفه ای بازیکن هم مهم است. در ایران بازیکن دیر بیدار می شود و بعد از تمرین هم تا 3 - 4 صبح بیدار است. در اروپا قوانینی هست که مانع این کار شود؟ بله! خودم در تمرین های کویینزپارک رنجرز چیزی دیدم که در آلمان هم کم دیده بودم. تمرین تیم های زیر 18 سال، زیر 21 سال و زیر 16 سال و بازی های شان همه ضبط و آرشیو می شد. بعد تمرین مربی میدید و فردا به بازیکنان می گفت. چقدر وقت می خواهد؟ همه جی پی اس داشتند. بازیکن هم می داند تمرین فیلمبرداری می شود و قدرتش سنجیده می شود. رقابت است، می خواهد حرفه ای شود و می داند اگر اشتباه کند سریع کنار گذاشته می شود. ** درست است که روز اول تمرین در پرسپولیس وقتی دیدی بازیکنان در میان تمرین درباره ماشین و موبایل حرف می زنند ناراحت شدی؟ نه ولی این چیزها عادی است. (خنده) اتفاقا درباره شماره رند صحبت می شد که گفتم اشتباه می کنید. شماره رند برای مزاحم شدن راحت است برای همین شماره ای که رند نیست باید گرانتر باشد. آمدم تمرین و چون باید سریع می رفتم برای عقد قرارداد لباس های تمرین را ریختم روی زمین؛ آقا قاسم گفت چه می کنی؟ گفتم باید بشوری دیگر. گفت خودت ببر بشور! من همیشه مشکل قلم بند داشتم و کتانی هم گاهی پیش می آمد که جا بگذارم. در آلمان سر تمرین کفش و قلم بند و اینها را می آوردند و سخت بود که بعد 11 سال باید سیستم را عوض می کردم. ** پس از بازگشت به تیم ملی، اولین جلسه تمرین بود که کفشت را برده بودند و پابرهنه تا هتل المپیک رفتی! بله! (خنده) ** اخبار پرسپولیس را دنبال می کنی؟ از طریق سایت ها بله. ** چطور است؟ جایی در آلمان کسی درباره مدیریت باشگاه صحبت می کرد و تز می داد، می خواستم بگویم اگر خیلی عرضه داری برو ایران تئوری ات را پیاده کن. می اندازنت بیرون! فوتبال ایران مدیر می خواهد و پول. مدیر باشگاه، مدیریت بلد نباشد و پول باشد، بی حساب خرج می کند و قرارداد بد می بندد و مشکلش می افتد روی دوش بعدی ها. الان پرسپولیس باید جوابگوی 10 مربی قبلی باشد. پول هم نباشد مشکل است. تیم های دولتی که کارخانه پشتشان نیست این مشکل را دارند. مهاجمان خوبی در تیم ملی داریم. جهانبخش، آزمون و طارمی خیلی خوب هستند. طارمی هم فیزیک خیلی خوب و تکنیک خوبی دارد و سرعتش هم بالاست. بعضی وقت ها مهاجم در دوره ای می افتد که فرصت های گل زیادی را از دست می دهد، خودم هم بودم. ببینید که طارمی چقدر خود را صاحب موقعیت می کند. خود انصاری فرد هم خوب است. ** با برانکو کار کرده ای. شما هم معتقدی که پرسپولیس برانکو خوب بازی می کند؟ چند بازی تیم را دیدم. خیلی خوب بازی می کنند اما شانس های گل زنی را از دست می دهند و گل می خورند بعد باید بجنگند که مساوی کنند. ** پیش بینی ات چیست؟ برانکو گفته تیمش قهرمان می شود. من نمی دانم کار سختی است اما در فوتبال همه چیز ممکن است. فصل 2009 – 2010 بود که وولفسبورگ با ماگات تا نیم فصل چهارم یا پنجم و حتی ششم بود بعد همه را برد و قهرمان شد. ** مهاجمان جوان تیم ملی را چطور می بینی؟ آنها همیشه با تو و دایی مقایسه می شوند. مهاجمان خوبی داریم. جهانبخش، آزمون و طارمی خیلی خوب هستند. طارمی هم فیزیک خیلی خوبی دارد. بازیکنانی که فیزیکی مثل طارمی دارند، معمولا تکنیک خوبی ندارند اما او دارد و سرعتش هم خوب است. بعضی وقت ها مهاجم در دوره ای می افتد که فرصت های گل زیادی را از دست می دهد، خودم هم بودم. پست گلر و مهاجم سخت تر است و معمولا آدم هایی که در این پست ها هستند، حساس هم هستند. از طرفی ببینید که طارمی چقدر خود را صاحب موقعیت می کند، چرا دیگران نمی توانند پس او بازی بدون توپ هم بلد است. نسل خیلی خوبی در مهاجمان دارد به وجود می آید. اما گل نزدن فقط ضعف مهاجم نیست بقیه هم فرصت سازی نمی کنند. شاید مهاجمان ما در آسیا بهترین باشند. خود انصاری فرد هم خوب است، چند وقت افت داشت اما الان خوب کار می کند. ** آنها می توانستند به کشورهای عربی بروند اما راه شما را انتخاب کردند، پول کمتر اما کار بهتر؛ و مالیات بیشتر! من در آلمان 47 درصد مالیات می دادم. ** 47 درصد؟ سال اول 52 درصد بود، بعدش 47 درصد و بعد از ازدواج و بچه دار شدن 43 درصد. اما پولمان را می گرفتیم بعد مالیات می دادیم . (خنده) ** در آلمان چقدر به خانواده اهمیت داده می شود؟ فوتبال آلمان نمی گوید ازدواج کنید اما سیستم رقابت پول است. بازیکن می داند تمرین نکند، یک بازی نباشد و کسی جایش را بگیرد از قافله عقب می ماند. مثلا نیرسباخ 20 سال نفر دوم بود و کار اجرایی می کرد بعد شد رئیس فدراسیون. گاهی کسی دوستش را مربی تیمش می کند اما همان فرد مدارک مربیگری اش را گرفته و این طور نیست که کسی همین طور ناگهانی مربی بشود. بازیکن هم همین طور. ** در آلمان سیستمی برای تشویق کردن بازیکنان برای تشکیل خانواده نیست؟ مرا که تشویق نمی کردند، اتفاقا می گفتند مجرد بمان چون داری خوب کار می کنی! صمیم هایی که گرفتم درست بوده اما شاید بهتر بود در برخی رفتارهایم ملایم تر بودم. البته در آن مقطع خیلی کار خوبی کردم که به تیم ملی نیامدم چون اگر می آمدم این جا به من بازی نمی دادند و فرصت های بازی در آلمان را هم از دست می دادم. ** کاری بوده که از انجامش پیشمان باشی؟ بعد هر چیزی درباره اش حرف زدن خیلی راحت است. زمان رفتن به بایرن خیلی پیشنهاد داشتم که الان فکر می کنم خیلی افتخار است بین این همه بازیکن بایرن تو را بردارد اما اگر شالکه یا جای دیگر می رفتم امکان بازی بیشتر داشتم. پرسپولیس آمدنم هم همین طور. شاید بهتر بود به ایران نمی آمدم اما دوستان جدید پیدا کردم و فرهنگ فوتبال ایران را دیدم .اگر الان می گفتند بیا ایران و آن تجربه را نداشتم شاید الان می آمدم. جمله ای خواندم که فکر کنم از چه گوارا باشد؛ می گوید: اگر تجربه داشتم این همه سفر نمی کردم، تجربیات من حاصل سفرهایم است. ** اگر به گذشته برگردی کدام مسیر را نمی روی؟ فوتبالیست نمی شدم. راحت! (خنده) ** جدأ؟ نه شوخی می کنم. تصمیم هایی که گرفتم درست بوده اما شاید بهتر بود در برخی رفتارهایم ملایم تر بودم. مثلا اگر در تیم از کسی خوشم نمی آمد به او نزدیک نمی شدم در بازی و پاس دادن تاثیر داشت. یا روزنامه ای خوب نمی نوشت دیگر با آن کار نمی کردم که در روند کارم تاثیر داشت. شاید بهتر بود تندتر نبودم. ** این که در برهه ای از تیم ملی کنار کشیدی چه؟ در آن مقطع خیلی کار خوبی کردم چون اگر می آمدم این جا به من بازی نمی دادند و فرصت های بازی در آلمان را هم از دست می دادم. بعد از جام 2006 خیلی غم انگیز بود که دادگان را برکنار کردند و بعد از مردم معذرت خواهی کردند که بد بازی کردیم. بد بازی نکردیم. بعد هم تیم افتاد دست خودشان و اصلا به جام جهانی نرفت. باور کنید اگر آن اختلافات نبود با باتجربه ها و جوانهایی مثل آندو خیلی می توانستیم بالا برویم. وقتی سازمان تربیت بدنی با فدراسیون درافتاد دودش به چشم ما رفت. ** اگر فوتبالیست نمی شدی چه کاره می شدی؟ آدمی بودم که دوست نداشتم یک جا بنشینم و درس بخوانم، مخصوصا چیزی که علاقه ندارم. 10 ماه رفتم رشته مورد علاقه ام را دنبال کردم. خیلی به ساختن علاقه دارم. شاید طراح ساختمان، مثلا معمار می شدم یا خلبان. پرواز را خیلی دوست دارم. ** آیا می شود در تیمی که همه برای یک هدف تلاش می کنند اختلاف بیرونی باعث شود که در بازی تاثیر بگذارد. برگردیم به تیم ملی 2006 و بحث هایی که بود درباره پاس ندادن به دایی و ... جام جهانی جو بدی در تیم بود که خیلی هم ناراحت کننده بود. به ویژه این که وقتی تیمی این همه پتانسیل دارد. باور کنید اگر آن اختلافات نبود با باتجربه ها و جوانهایی مثل آندو خیلی می توانستیم بالا برویم. در هر دو بازی تا دقیقه 70 خوب بودیم اما مثلا در بازی با پرتغال از 35 متری گل خوردیم که تازه توپ به تیر خورد. پنالتی رونالدو هم پنالتی نبود. در ان تیم فیگو بود، رونالدو و دکو بودند ولی همه زدند توی سر ما اما الان به آرژانتین می بازیم همه می ریزند به خیابان. آن تیم پرتغال با این تیم آرژانتین فرقی نداشت. وقتی سازمان تربیت بدنی با فدراسیون درافتاد دودش به چشم ما رفت. خیلی غم انگیز بود که دادگان را برکنار کردند و بعد از مردم معذرت خواهی کردند که بد بازی کردیم. بد بازی نکردیم. بعد هم تیم افتاد دست خودشان و اصلا به جام جهانی نرفت. اما این که در تیم ملی کسی پاس نمی داد را بعدها شنیدم اما نمی دانم واقعیت داشت یا نه. در تیم کسی دعوا نکرد. وقتی جو مسموم باشد و یک گروهی نخواهد گروه دیگر نتیجه بگیرد همین می شود. نمی گویم فدراسیون هم اشتباه نداشت اما دودش به چشم ما رفت. خبرنگاران درگیری داشتند در هواپیما که چرا فدراسیون پول تو جیبی کمی داده. آلمانی ها می گویند مشکل لوکسی بود اما دادگان گفت ببینید سالهای بعد یک شهر نزدیک تهران هم می برند شما را! (خنده) خبرنگاری را می نشاختم که دائم انتقاد می کرد، بعدها شرایط خیلی بدتر شد و حتی کارش را از دست داد. خودش را دیدم و قبول هم کرد. ** درباره انتخابات فدراسیون فوتبال هم اگر علاقه داری کمی صحبت کنیم. اول بگویید که ساز و کار انتخاب رئیس فدراسیون چیست چون من نمی دانم. ** بر اساس آیین نامه کسی که می خواهد کاندیدا شود باید 5 سال سابقه مدیریت داشته باشد و توسط 10 نفر از اعضای مجمع تایید شود. مجمع از چه کسانی تشکیل شده؟ ** مدیران باشگاه ها، روسای هیات های استانی، نمایندگان لیگ یک و دو، نماینده داوران، مربیان و بازیکنان، نماینده فدراسیون های دانشگاهی و آموزش پرورش، نیروهای مسلح و ... می شود حدود 75 نفر. خواهش می کنم کارشناسی کنید که این افراد سابقه فوتبالی دارند یا نه و از چه راهی وارد فوتبال شدند که حالا باید درباره فوتبال تصمیم بگیرند. این طوری خودتان می فهمید که چه کسی انتخاب می شوند. فکر نمی کنم کشوری که سه بار قهرمان جهان شده بشود گفت شایسته میزبانی نبوده است. خوبی اش هم این است که بکن باوئر رشوه نداده که خودش پستی بگیرد بلکه عرق ملی داشته و برای کشورش یک امکانی را کسب کرده. نرفته بگوید مرا بکنید رئیس کنفدراسیون آسیای میانه یا چنین چیزی در اروپا! ** در آلمان ساز و کار چگونه است؟ تا جایی که می دانم یک مجمعی تشکیل شد و نیرسباخ را انتخاب کرد اما اعضای مجمع چطور انتخاب شدند نمی دانم. یک اتحادیه آماتور دارند و یک اتحادیه حرفه ای که با هم می نشینند و تصمیم می گیرند. ** رئیس فدراسیون توانایی این را دارد که از 70 و چند عضو مجمع بیش از 40 نفر را خودش انتخاب کند! این طور باشد رقیب رئیس فدراسیون برای مبارزه انتخابی کار خیلی سختی دارد. ** درباره فساد فیفا و رسوایی بکن باوئر هم نظری داری؟ می دانید که خودشان، خودشان را لو دادند. سوانسیگا در روزنامه اشپیگل گفت تا جایی هم که می دانم مدرکی نیست که آلمانی ها برای کسب میزبانی جام جهانی رشوه داده اند. مثلا برای بازی دوستانه به مالت رفته اند و کمکی هم به آنها کرده اند. نمی دانم ایران هم آمدند و به زلزله زدگان کمک کردند. 2014 هم در برزیل کمپ ساختند امکانات و آمبولانس ها را هدیه دادند به آن شهر. آلمان مربی می فرستد به کشورهای دیگر پولش را خودش می دهد. کشورهای آفریقایی و فکر کنم در افغانستان هم این کار را کرده باشد. گفته اند پولی که داده شده 7 میلیون یورو بوده. پول دو تا آپارتمان شیک در مرکز شهر می شود. ببینید برای قطر چقدر پول داده اند؟ نداده اند؟ فکر می کنید 7 میلیون داده اند. در آلمان در اتوبوس ها به زبان آلمانی، انگلیسی، فارسی و زبان تیمی که در آن شهر بود ایستگاه ها اعلام می شد. هواپیماهای خصوصی بود، حمل و نقل خوب بود. نمی گویم پارتی بازی خوب است اما آلمان 7 میلیون نمی داد کشور دیگری 70 میلیون می داد. چند وقت پیش یکی می گفت باشگاه بروخ هاگن اگر زنده است به خاطر این است که پول جام جهانی آمد و ما توانستیم ورزشگاه بسازیم. نمی گویم رشوه درست است اما این ها گفتند سرویس می دهیم و هنوز ثابت نشده پول توی جیب کسی گذاشته اند. الان ایران بخواهد میزبان جام ملت های آسیا بشود، افغانستان، سوریه و عراق رای می دهند چون ایران گذاشته در ایران بازی کردند. رشوه نبوده است. رشوه این است که مثلا بگویید بحرین میزبان جام جهانی شده است. فکر نمی کنم کشوری که سه بار قهرمان جهان شده بشود گفت شایسته میزبانی نبوده است. خوبی اش هم این است که بکن باوئر رشوه نداده که خودش پستی بگیرد بلکه عرق ملی داشته و برای کشورش یک امکانی را کسب کرده. نرفته بگوید مرا بکنید رئیس کنفدراسیون آسیای میانه یا چنین چیزی در اروپا! وقتی قطر میزبان شد باید می فهمیدیم خبری هست. اصلا گیریم قطر بیشترین استعدادهای دنیا را دارد اما گرمایش کشنده است. وحید هاشمیان در ایسنا ** کمی هم درباره سایتی که راه انداختی و کارهای فرهنگی که می دانیم برای انجام شان علاقه داری صحبت کن. من از اول دوست نداشتم سایت راه بیندازم. گفتم چرا این کار را بکنم که چند عکس بگذارم و هر روز ایمیل جواب بدهم. دوستم در آلمان گفت سایت بساز. خودش طراح بود و برای همین اصرار می کرد! (خنده) بعد گفتم چرا هر روز بنویسم که رفتم فلان جا غذا خوردم یا این جیزها گفتیم بیاییم اخبار فوتبال ایران را هم بگذاریم. کمی بعد گفتیم ورزش های دیگر را هم بنویسیم تا ایرانی های خارج بدانند وزنه برداری و والیبال و ... چه نتایجی گرفته اند. بعد گفتیم همه چیز بنویسیم. به بچه هایی که جمع کرده بودیم گفتم پول نمی دهم باید سایت راه بیندازیم و از تبلیغ هرچه درآوردیم بین همه تقسیم کنیم. زمانی که کسی خبر نداشت سیستم فروش آنلاین داشتیم. در آلمان باید هر چه می فروختیم مالیات می پرداختیم که روند دردسرسازی داشت، در ایران هم کارت نبود و نمی شد. یک بار یکی از دوستان ما مساله خصوصی فردی را در سایت نوشته بود که نباید انجام می داد و یک روز هم درباره فوتبال ایران مطلبی نوشتند اما دیدم مردم چیزهای دیگری زیرش نوشته اند و زمانی هم کسی می خواست عکس خانوادگی یک هنرمندی را بگذارد که دیدیم نمی شود. اخبار روتین هم که نتایج
دوشنبه ، ۲۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها