تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805567517
آسیب های فرهنگی بستری مناسب برای نفوذ فرهنگی
واضح آرشیو وب فارسی:نما: بدون تردید آسیب های موجود در فرهنگ کشور دارای آثار و پیامدهای منفی بسیاری است که هر یک بصورت مجزا به مثابه یک تهدید کیان مقدس نظام اسلامی را که حاصل خون های بسیاری است در معرض تهدید قرار داده و بستری مناسب برای عملیاتی شدن پروژه نفوذ فرهنگی غرب در کشور است که به تبع آن تحقق اهداف و آرمان های متعالی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران را که به صراحت در قانون اساسی که ناشی از اصول و مؤلفه های ناب اسلامی است درج شده کمی با دشواری مواجه ساخته است. برای تهدید هایی که از سالیان گذشته کماکان بر فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی سایه انداخته است می توان موارد متعددی را بر شمرد که حوزه های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و . . . تحت الشعاع آثار و پیامدهای منفی خود قرار داده و در برخی موارد صدمات عمده ای را بر پیکره فرهنگ ناب اسلامی و ایرانی وارد آورده است. اما در اینجا برای پرهیز از اطاله کلام ن به تبیین ۵ تهدید مهم در عرصه فرهنگی کشور که بستری آماده و مناسب برای پروژه نفوذ فرهنگی غرب است می پردازیم که چه بسا هر کدام چندین آسیب ریز و درشت را نیز در بتن خود جای داده و همچنین منشاء آسیب هایی دیگری نیز می باشد. اما مهمترین آسیب های فرهنگی کشور عبارتند از: نخست: تجمل گرایی و دوری از ساده زیستی بی شک تجمل گرایی و رفاه زدگی و گرایش افراطی به ظواهر دنیوی مهمترین و نخستین آسیبی است که فرهنگ و جامعه اسلامی را تهدید می کند و غفلتازآراستگی های درونیومعنوی را به دنبال دارد بگونه ای که با تغییر الگوی مصرف ناخواسته هزینه هایی را بر مردم و کشور تحمیل می کند. واقعیت این است که تجمل گرایی به معنای گرایش به تجملات، یکی از پدیده های نابهنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست.گرایش به تجمل یک امر طبیعی و فطری است ولی مراد از تجمل گرایی در اینجا، شکل افراطی این گرایش است که پیامدهای زیانباری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه بر جا می گذارد و از مصادیق اتراف، تبذیر، اسراف و مانند آن به شمار می آید. کما اینکه باید توجه داشت فقر فرهنگی، احساس حقارت، تکبر، تفاخر، چشم هم چشمی و مانند اینها از جمله عواملی است که افراد جامعه را به سوی تجمل گرایی سوق می دهد. هر چند ساده زیستی برای تمام افراد جامعه ارزش محسوب می شود، اما برای مسؤلان و مدیران جامعه، یک ضرورت است. به همین دلیل است، وقتی به امام علی (ع) خبر می رسد که کارگزار او «عثمان بن حنیف» در بصره به میهمانی یکی از ثروتمندان آن شهر رفته که در آن میهمانی، غذاهای رنگارنگ تدارک دیده شده و جای فقرا خالی بوده است، او را سخت سرزنش و به وی گوشزد می کند که گمان نمی کردم تو میهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندانشان به جفا رانده شده اند. همچنین در سیره عملی و نظری بنیان گذار انقلاب اسلامی و مقام معظم رهبری نیز همواره مشاهده شده است که ساده زیستی مسؤلان و دوری از تجمل گرایی یک اصل محسوب می شود که هر لحظه باید به آن مقید بود. بگونه ای که رهبر انقلاب در این باره می فرمایند: «اینجانب از این که کسانی می کوشند تا در میان مردم ما رسم تجمل گرایی و اسراف و ولخرجی را شایع کنند، شدیداً نگران و متأسفم و از این که مردم فداکار و انقلابی ایران در امور شخصی به مصرف گرایی سوق داده شوند و قناعت انقلابی را از یاد ببرند، به خدا پناه می برم». (۲/۹/۶۸) همچنین باید توجه داشت تجمل گرایی و پرهیز از ساده زیستی بخصوص در مورد مسؤلان نه تنها یک آسیب فرهنگی محسوب می شود بلکه افزون بر آن آثار و پیامدهای ناگواری را نیز بر فرهنگ و جامعه اسلامی بر جای می گذارد. گوشه ای از آثار مخرب تجمل گرایی به قرار زیر است: ۱- گسترش فساد؛ واقعیت این است که با گرایش مردم و بخصوص مسؤلان، هزینه های مصرف بالا می رود و طبیعی است که راه های مشروع، کفایت نمی کند. لذا مسؤلان تجمل گرا برای دستیابی به خواسته های روزافزون خود، به انواع شیوه های نامشروع مانند اختلاس و خیانت روی می آورد و مردمی هم که شاهد چنین رفتارهایی هستند، برای اینکه از قافله دنیاداری و دنیاخواهی عقب نمانند، به هر فسادی تن می دهند. برای همین است که امام خمینی (ره) با درک صحیح از همین واقعه می فرمایند: «این خوی کاخ نشینی اسباب این می شود که انحطاط اخلاقی پیدا شود. اکثر این خوی های فاسد، از طبقه مرفه به مردم دیگر صادر شده است». (صحیفه امام .جلد هفده، ص۳۷۶) ۲- سقوط و نابودی؛ از نظر قرآن کریم خوش گذرانی و اسراف سران جامعه، عامل سقوط و نابودی جامعه است، چنانکه در سوره اسراء آیه ۱۶ خداوند متعال می فرمایند: «و چون اراده کردیم که جمعیت و دیاری را نابود کنیم، توان گران خوش گذران را وادار به فساد می کنیم و وقتی به فسق پرداختند، سزاوار عذاب می شوند. آن گاه آنجا را زیر و زبر می کنیم و نابودشان می سازیم». این آیه به یکی از سنت های قطعی پروردگار درباره هلاکت مردم و ارتباط آن با رفاه زدگان و تجمل گرایان اشاره دارد. ۳- بحران اقتصادی؛ ایجاد بحران در حوزه اقتصاد را شاید بتوان یکی از پیامدهای عمده ای تلقی نمود که ناشی از تجمل گرایی متوجه جامعه می شود. به این معنا که همان گونه که تجمل گرایی به اقتصاد سالم خانواده آسیب وارد می سازد و بخش عظیمی از ثروت به جای مصرف درست دنیوی و اخروی، صرف تجمل گرایی می شود، همچنین آسیب جدی به اقتصاد و جریان سالم آن وارد می سازد؛ زیرا منابع اقتصادی و تولید را به سمت و سویی دیگر سوق می دهد که به جای شکوفایی اقتصادی و قوام جامعه، موجب بحران اقتصادی در بلندمدت می شود. به عنوان نمونه تجمل گرایی در بهره گیری از وسایل آرایشی از سوی مردان و زنان موجب می شود که هم بخش بزرگی از ثروت و درآمد خانوار صرف هزینه های بیهوده و نادرست گردد و هم اینکه سمت و سوی تولید و سرمایه گذاری به سوی ساخت و تولید وسایل آرایش کشیده شود. نتیجه آن خواهد بود که ثروت جامعه در جایی هزینه و سرمایه گذاری شود که قوام اقتصادی جامعه نیست و تامین کننده امنیت غذایی و آسایش جامعه نخواهد بود. ۴- مصرف زدگی؛ تجمل گرایی خود یکی از عوامل اصلی مصرف زدگی و در حقیقت آفت صرفه جویی نیز می باشد. کسانی که در دام تجمل گرایی می افتند از صرفه جویی غافل می شوند و ثروت و سرمایه بلکه تولید جامعه را به تباهی می کشانند. بسیاری از مشکلات جوامع انسانی به سبب خروج از اعتدال و گرایش به اسراف، تبذیر (ریخت و پاش) و رفاه زدگی است. دوم؛ بزرگ جلوه دادن فرهنگ غربی بزرگنمایی فرهنگ غربی و احساس ضعف و حقارت کاذب در مقابل این فرهنگ یکی دیگر از آسیب هایی که همواره در فرهنگ اصیل جامعه اسلامی ایران به چشم خورده است. به زبان ساده یک آسیب بسیار مهم فرهنگی که حتماً می تواند بر سبک زندگی ایرانیان و فرهنگ جامعه اسلامی تأثیر گذارد غاز پنداشتن مرغ همسایه است. این در حالی است که باید توجه داشت فرهنگ ناشی از نظام لیبرال غربی یک فرهنگ تجربه شده است که امتحان خود را در این صد سال اخیر پس داده است و نیازی به بحث نظری عمیق و طولانی ندارد. چرا که دیگر کسی نمی تواند در مورد این نظام سخن به گزافه بگوید و از آن تمجید کند. مثلاً کسی نمی تواند بگوید که اگر یک جامعه به صورت دموکراتیک غربی که عدم استقلال انسان وجه بارز آن می باشد اداره شود، اثر فرهنگی آن این خواهد بود که بنیاد خانواده مستحکمتر خواهد شد، چون تجربه صدساله نظام های دموکراتیک خلاف این را اثبات کرده است. در حقیقت مهمترین ویژگی فرهنگ غربی، عدم استقلال انسان هاست و این عدم استقلال به وسیله «کنترل افکار» و «کنترل و تحمیل علاقه های» انسان ها با شیوه های مدرن و نوین رسانه ای و هنری صورت می گیرد. از این رو در غرب، به ظاهر فضای آزاد ایجاد کرده اند اما برای اینکه بتوانند انسان ها را کنترل کنند و آن ها را به سمتی که خودشان می خواهند هدایت کنند، با مهارت های ویژه ای، اداره «افکار» عمومی و اداره «انگیزه ها» و علاقه های انسان ها را در دست خود گرفته اند. در واقع آن ها مهارت خود را در کنترل انسان ها بالا برده اند و با انواعِ شیوه های مدرن و به کارگیری هنر، رسانه ها و تبلیغات و... دل ها و علاقه های مردم را به سیطره خودشان درآورده اند. درست است که در غرب، رفتار مردم و تا حدی نیز گفتار مردم را آزاد گذاشته اند ولی علاقه های قلبی مردم را به شدت کنترل کرده و تحت نفوذ خود قرار داده اند. لذا انسان ها در غرب آزاد نیستند که به هر چیزی دلشان می خواهد علاقه مند شوند، بلکه در آنجا برخی علاقه ها به انسان تحمیل می شود. انسان ها در غرب استقلال روحی ندارند و به شدت زیر بار تحمیل روحی و فرهنگی قرار دارند. در جوامع غربی، جو تحمیل گری علایق به صورت مدرن و پیشرفته ای وجود دارد و ساختارهای حکومتی از این طریق، رفتارهای افراد را تحت کنترل خود در می آورند. نتیجه این خواهد بود که در جوامع دموکراتیک غربی، صد سال است که صهیونیست ها حاکم هستند و مردم به هر کسی که رأی می دهند، نتیجه به نفع صهیونیست ها رقم می خورد. اما اینکه چرا صهیونیست ها توانستهاند در این محیط آزاد همیشه خودشان را حاکم نگه دارند؟ بیشتر به این خاطر است که آزادی غرب، آزادی قلبی نیست و در آنجا انسان ها را مستقل نمی گذارند. یعنی دل های مردم آزاد نیست بلکه اسیر یک اقلیت صهیونیست شده اند و توسط آن ها هدایت می شوند. برای همین اکثر رسانه های قوی غربی، در اختیار صهیونیست هاست و صاحب و مالک اکثر رسانه های کلیدی در غرب، صهیونیست ها هستند و به این ترتیب، یک اقلیت چند میلیونی بر دیگران حکومت می کنند. با این وصف حال باید به خوبی روشن شود که بزرگنمایی این فرهنگ منحط و وابسته به صهیونیست غربی در جامعه ایرانی و اسلامی که به عنوان یک آسیب تلقی می شود تا چه اندازه می تواند آثار مخربی در پی داشته باشد. سوم؛ بهره گیری غیرهدفمند از شبکه های اجتماعی (اینترنت) و ماهواره در مورد این دو ابزار مهم نیز باید توضیح داد اکثر مردم شاید بر این باورند که اگر میان ماهواره و اینترنت بخواهیم عنصر مخرب تر را انتخاب کنیم باید رأی به ماهواره دهیم اما با نگاهی عمیق تر می توان به قدرت تخریب بیشتر اشبکه های اجتماعی پی برد. بدون شک یکی از مهم ترین آفات نفوذ فرهنگی، دلبستگی به ابعاد منفی رسانه های سرشار از غفلت و گناه و البته هدف دار بیگانگان و دشمنان اسلام و این ملت است. دو ابزاری که استفاده غیرهدفمند از آن ها هم بنیان خانواده و هم جامعه را به قهقرا می کشاند و تأثیرات مخربی بر اعتقادات و اخلاق و فرهنگ و سیاست و اقتصاد بر جای می گذارد. زیرا هر دو قدرتی نرم اما بسیار مؤثر در تخریب فرهنگ یک ملت و تسخیر سبک زندگی هستند. این به معنای مخالفت با استفاده صحیح از شبکه های اجتماعی نیست که (اطلبوا العلم و لو بالصین و چه بسا و لو بالکافر : علم را باید آموخت هر چند با سفری دراز یا حتی از کافر). استفاده بیش از حد از شبکه های اجتماعیتعاملات رو در رو را کاهش می دهد، موجب کاهش تمرکز افراد بر روی اهداف اساسی زندگی حقیقی خواهد شد ،احساس نیاز به توجه و خطر ابتلا به افسردگی را به شدت افزایش خواهد داد، به جهت مقایسه پیوسته خود با دیگران اعتماد به نفس افراد را تقلیل داده و سبب ایجاد نارضایتی از خود می شود، با ایجاد هیجانات کاذب خواب افراد دچار اختلال شده و انظباط زندگی فردی و اجتماعی آنها مختل خواهد شد، گشت و گذارهای بی هدف درست مانند زمانی که از روی بی برنامگی به تماشای تلویزیون می پردازید بهره وری مغز از دریافت کنش های پیرامون را ضعیف کرده و کاهش واکنش سیستم های حسی فرد را به دنبال خواهد داشت. بنابراین به یقین می توان گفت حضور بیش از حد در شبکه های اجتماعی نابود کننده خلاقیت کاربران بویژه نوجوانان است. از سویی دیگر باید توجه داشت که بایدها و نبایدهای شرع مقدس در خصوص کاربران مسلمان بویژه زنان و دختران از اهمیت خاصی برخوردار است و اگرچه در ظاهر شبکه های اجتماعی در دنیای حقیقی نیستند، ماهیت اطلاعات و افرادی که در این محیط ها حضور دارند حقیقی است. بنابراینباید مراقب بود که حریم عفاف زنان و مردان در این محیط ها حفظ شود.اکثر قریب به اتفاق افراد خود را در کنترل احساسات، متفاوت دیده و گمان می کنند مشکلاتی که دامنگیر دیگران شده برای ایشان پیش نخواهد آمد. باید بدانیم که عبوراز خط قرمزهای شرعی در تعامل زن و مرد درشبکه های اجتماعی طی فرایندی بسیار خزنده و غیر محسوس رخ می دهد چنانکه بعد از مدتی اشتراک احساسات با دیگران و جلب توجه افراد و رضایت آنان چنان وسوسه انگیز می نماید که ممکن است فردی مذهبی عکس های خصوصی زندگی شخصی اش را به راحتی منتشر کرده و در اختیار عموم قرار می دهد! با این حال باید به قدرت تخریب، راه های تخریب و چگونگی اثرگذاری بر ذهن و اندیشه مردم عمیق توجه شود. در غیر این صورت حتی ممکن است به بهای استفاده صحیح از شبکه های اجتماعی، بلای از دست رفتن فرهنگ اصیل اسلامی - ایرانی گریبان گیرمان شود. در مورد ماهواره هم که تهاجم فرهنگی اظهر من الشمس است و امروز هر آنتن آن که سر از خانه ای بلند کرده به قیمت تبری است که به ریشه سبک زندگی اسلامی – ایرانی و دور شدن از ارزش های اسلامی و معنویت ساکنان آن خانه زده می شود. بنابراین در این طور مسائل نباید با مسامحه رفتار نمود. بلکه از یک سو تبیین مخرب بودن، از سویی دیگر انذار مردم درباره عواقب و بالاخره برخورد قانونی مصلحانه با مصرف کنندگان لازم است. رخنه و تهاجمی که از این محل (ماهواره و یا اینترنت در صورت استفاده نابجا) وارد می شود جبران ناپذیر است و ذهن و دل انسان را می رباید و لاجرم سبکی جدید در زندگی وی پایه گذاری می کند که فاصله زیادی با سبک زندگی اسلامی و ایرانی دارد. تخریب فرهنگ فاطمی و هدف گیری حجاب و بالاتر از آن عفاف تنها یک بعد از رخنه فرهنگی دشمن در مقام تهاجم است که مانند گلوله اسلحه ژ-۳ از یک سو با سوراخی کوچک تر وارد می شود اما با اثر مخرب بالا از آن سو با چرخش و به هم ریختگی ساختاری که در آن نفوذ کرده از سوراخی بزرگ تر بیرون می رود. حال برای مقابله با آسیب های نفوذ فرهنگی که از ناحیه شبکه های اجتماعی و ماهواره متوجه جامعه می شود چه باید کرد؟ در این باره برخی راهکارها می تواند مثمر ثمر باشد؛ راهکارهایی که آن ها را به شرح ذیل می توان برشمرد: الف) تقویت فرهنگ خودی و نشان دادن ارزش های بالای آن به سطوح پایین جامعه، دفاع از ارزش های ملی، ارتقاء سطح آگاهی افراد، ترویج زندگی معنوی وتقوا، ترویج الگوهای رفتاری صحیح در خانواده و جامعه. ب) حرکت مقابله ای صدا و سیما برای ساختن و بازنمایی مجدد ارزش های جامعه و صیانت از حریم خانواده به منظور مقابله با اثرات منفی فیلم های مناسب ماهواره ای. ج) حرکت آگاهانه و صحیح مدیران فرهنگی جامعه برای کاهش اثرات منفی شبکه های اجتماعی. د) ایمن سازی افراد به ویژه نوجوانان و جوانان در برابر هجوم بیگانگان و افزایش قدرت مقاومت آنان است که این مهم در وهله نخست وظیفه مسؤلان فرهنگی است. ضمن این که ایمن سازی نیز با برنامه ریزی های اساسی برای گسترش شناخت معارف الهی و باورهای اعتقادی و مذهبی در جامعه میسر است که می تواند با گذشت زمان، افراد جامعه را به خود آگاهی و خود باوری برساند. به عبارت دیگر باید جوانان و افراد جامعه را به گونه ای تربیت کرد که آگاهانه و با اختیار کامل از گناه دوری کنند تا بتوانند از ماهواره به عنوان برنامه تکمیلی بهره مند شوند. ه) تبیین صحیح پیامدهای منفی ماهواره با بهره مندی از مطبوعات، رسانه ها و انجمن اولیا و مربیان مدرسه. و) همچنین بی شک محدودیت آفرینی در استفاده از برنامه های ماهواره و شبکه های اجتماعی بدون جایگزین کردن برنامه های سازنده در رسانه های ملی و شبکه های اجتماعی اخلاقی ، جذاب و مورد علاقه جوانان به نتیجه نخواهد رسید. بنابراین گسترش شبکه های رادیویی و تلویزیونی و توسعه شبکه های اجتماعی مفید، باید جزو برنامه های اساسی دولت مردان، به ویژه مسئولان صدا و سیما و مسئولان فرهنگی قرار گیرد. ز) در حوزه ملی اهتمام مسولین در ایجاد شبکه ملی اطلاعات می تواند از مهمترین راه حل ها جهت کاهش آسیب ها باشد که در بسیاری از کشورهای جهان از جمله چین این شبکه ملی شکل گرفته و آنها را نه تنها نسبت به تهدیدهای خاص موسسان فضای مجازی از جمله آمریکا مصون ساخته بلکه سبب ایجاد ارزش افزوده اقتصادی و منفعت ملی گردیده است.که بجاست تشکیل شبکه ملی اطلاعات یکی از مطالبات مردم از مسولین اجرایی کشور باشد. ژ) مهمترین راهکار برای حل نشدن در شبکه هایی و زندگی روزمره را نیز می توان در سخنان مقام معظم رهبری در دیدارهای اخیرشان با جوانان جست یعنی مجهز شدن به زره تقوا، همانگونه در فرازی از دعای کمیل می گوییم "خداوندارحم کن به کسیکه سرمایه اش امید و سلاحش اشکریزان است". چهارم؛ غلبه کمیت بر کیفیت در نظام آموزش و پرورش این موضوع نیز یکی دیگر از آسیب های فرهنگی در کشور است. توضیح این که در نظام آموزش و پرورش به اندازه تصمیماتی که در این زمینه گرفته شده کاستی دیده می شود و آموزش هم که رنگ و سایه خود را بر پرورش گسترانده است و تقدمی از تزکیه بر تعلیم دیده نمی شود. در واقع علمی که انسان را در پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه مهذب نسازد به کار نمی آید و چه بسا این چنین علمی اگر نافع نباشد سبب سقوط انسان هم بشود. بنابراین تحصیل در کشور تاکنون دچار تغییرات متعدد بوده و هست و بجای تغییر کیفی به دنبال تعویض تاکتیک های نظام قدیم و جدید و مشابه آن بوده است. همین موضوع سبب شده تا سبک زندگی و فرهنگ ازدواج و تشکیل خانواده که هدف گذاری نظام سلطه روی آن (در موضوع جمعیت) مشخص است دستخوش تغییر شود. پنجم؛ ضعف کیفی در حوزه سینما سینما یکی از مهمترین بخش های حوزه فرهنگ و هنر است که نمی توان از تأثیر بسیار آن بر فضای فکری و فرهنگی جامعه چشم پوشید، تاثیری شگرف که شاید نتوان این روزها آن را با ابزار دیگری قابل مقایسه دانست، ابزاری با قدرتی بی نظیر در القای پیام های مورد نظر گروه سازنده که مخاطب با اشتیاق در برابر این پیام ها آغوش خود را گشوده است. در نقش و جایگاه سینما در توسعه فرهنگی همین بس که رهبر معظم انقلاب برای سینما و سینماگران اهمیت ویژه ای برخوردار است و در این زمینه می فرمایند: «کلید پیشرفت کشور، به میزان زیادی دست سینماگران است؛ چرا که دست اندرکاران هنر فاخر سینما، با توجه به تأثیرگذاری و جهت دهی این هنر، می توانند با تولیدات خود، روح امید، شوق پیشرفت، انگیزه کار و تلاش، اعتماد به نفس و اعتقاد به ارزش های اسلامی و ملی را در جامعه ترویج کنند و سهم بزرگ خود را در پیشرفت و تعالی کشور ایفا نمایند، و یا اینکه با فیلم های خود، نسلی ناامید، پشیمان، متکی به بیگانه و تحقیرشده را پرورش دهند». این نکته که ایشان کلید پیشرفت کشور را به میزن زیادی دست سینماگران می داند نشان از عمق توجه ایشان به هنر سینما است، رهبر معظم انقلاب البته در جای دیگری نیز بهطور مستقیم این اهمیت را بیان نموده اند که: «اعتلای سینمای کشور، نیازی محسوس است و همه باید این حقیقت را دریابند که هنر مهم و بسیار برجسته سینما برای کشور، یک نیاز و ضرورت محسوب می شود». اما متأسفانه و با وجود تأکیدات مکرر رهبر انقلاب در این حوزه، روندی که امروز بر سینمای کشور نیز حاکم است یکی از آسیب های حوزه فرهنگ می باشد. چرا که سینمای امروز که فاصله زیادی با فقه و مبانی اسلامی دارد، غالباً اسیر کیفیت ضعیف فیلم نامه ها، مضامین گاهاً غیراسلامی، تضعیف حجاب و عفاف و از بین بردن قبح برخی گناهان، رواج موسیقی های مبتذل و مخرب و غلبه گیشه و تجارت بر کارکرد فرهنگی است. دیگر تهدیدها و عوامل آسیب رسان فرهنگی ۱ .حاکم شدن روحیه ریا و تملق به جای اخلاص و ایثار و در نتیجه دگرگونی مجدد ارزش های جامعه و فرآیند تبدیل ثروت به ارزش و نابرابری اجتماعی ۲ .اشاعه فحشا و فساد و ارتشا ۳ .تأثیر پذیری از جنگ روانی و تهاجم فرهنگی و تبلیغاتی دشمن و رجعت تدریجی به ارزش های فرهنگی رژیم پیشین ۴.بحران هویت اجتماعی بالاخص بین نوجوانان و جوانان نسل دوم و سوم انقلاب و گرایش به الگوهای غربی ۵.فرار مغزها؛ در این باره نیز باید اشاره نمود نداشتن برنامه ای همه جانبه برای جلوگیری از مهاجرت تحصیل کردگان و متخصصان و مشخص نبودن مرزهای "تعهد" و "تخصص" باعث ظهور پدیده فرار مغزها که همان سرمایه انسانی است به کشورهای دیگر جهان می شود ۶.دوگانگی عمل و گفتار بخصوص در رابطه با برخی از مسؤلین (فاصله بین گفتار و کردار آن ها و سخنگویی به جای عمل و سیاسی کاری به جای خلاقیت های مدیریتی) ۷.بازیچه شدن دین در دست برخی از سیاسمتداران برای منافع شخصی یا گروهی (جناحی) ۸.درگیری و اختلافات سیاسی (سرگرم شدن به درگیری های سیاسی و غفلت از مشکلات مردم) ۹.عدم تحمل سیاسی و نداشتن روحیه انتقادی ۱۰.باندبازی و گزینش های رابطه ای در انتخابات دولتمردان و شیوع تبارگماری درمسئولیت های مهم و حساس ۱۱.عدم ارائه راهکار مناسب برای تلفیق دین و دولت (عدم تعامل مناسب دین و دولت) ۱۲.ضعف مدیریت و تصدی امور به دست افراد نالایق کم توان و به دور از آگاهی و بینش قوی (ولو دلسوز و با حسن نیت) ۱۳.عدم وجود عدالت اجتماعی در توزیع قدرت، ثروت و دنیاگرایی و عافیت طلبی مردم ۱۴.وجود فساد اداری در بدنه نظام به عنوان یکی از مهمترین عوامل سرخوردگی مردم از دین و فرهنگ انقلاب اسلامی ۱۵.فقر و محرومیت توده مردم (فشار اقتصادی بر مردم) و تشدید اختلافات طبقاتی ۱۶.نارضایتی مردم به علت شیوع حاکمیت روابط به جای ضوابط ۱۷.افزایش روحیه ریاکاری و تظاهر به دین ۱۸.احساس خستگی افراد جامعه به ویژه از سخنرانی ها و مطالب تکراری و زدگی آن ها از مطالب بیان شده ۱۹.ضعف و به حاشیه رفتن مشارکت عمومی در تصمیم سازی، نظارت، اجرا و پشتیبانی و اداره مادی و معنوی نهاها و فعالیت های دینی ۲۰.غرق شدن در درگیری های داخلی و غفلت از مسائل جهانی ۲۱.شیوع رویکردهای افراطی و تفریطی در ارتباط با سایر کشورها ۲۲.سیاه نمائی و القاء دشمن به مردم توسط تبلیغات گسترده مبنی بر ناتوانی حکومت دینی در رفع مسائل و مشکلات جامعه ۲۳.بی توجهی به آموزه های دین اسلام در تولید ارزش های مشترک جهانی ۲۴.تهاجم برنامه ریزی شده دشمنان خارجی جهت انحراف نسل جوان ۲۵.فقدان نظام مشورت گیری از نخبگان و روشنفکران دینی و به حاشیه رفتن نقش آن ها در فرایند تولید و عرضه کالاها و خدمات فرهنگی ۲۶.عدم مشارکت فعال نخبگان و کناره گیری آن ها از قدرت به علت وضعیت آشفته و ناپایدار سیاسی ۲۷.به حاشیه رفتن نقش نخبگان فرهنگی و روشنفکران دینی در سرپرستی هویت دینی و ملی ۲۸.عدم وفاق ذهنی نخبگان کشور در راستای حل مسائل فرهنگی و معنوی ۲۹.تقابل روشنفکران و نخبگان فرهنگی با سنت گرایان ۳۰.تداخل وظایف و فعالیت های موازی نهادهای دینی به علت نبود برنامه ریزی جامع در مورد تقسیم وظایف ۳۱.گسترش ظاهرنگری، سطحی نگری، جزم اندیشی و عوام زدگی در فعالیت های نهادهای دینی ۳۲.فقدان نظام برنامه ریزی صحیح فرهنگی برای نسل جوان به علت نبود مدیریت واحد فرهنگی ۳۳.فقدان نظام مشورت گیری و نظرسنجی از نخبگان (به حاشیه رفتن نقش نخبگان در فرایند تولید، پردازش و عرصه کالاها و خدمات فرهنگی دینی در مقیاس ملی ۳۴.عدم برنامه ریزی صحیح و اصولی فرهنگی و دینی برای نسل جوان توسط حوزه های علمیه و روحانیت ۳۵.ارائه تصویری عوامانه از دین، ناهمگون با مقتضیات زمان و متضاد با مبانی فکری نسل جوان توسط برخی از روحانیون و علمای دینی ۳۶.عدم تناسب سیاست ها و ساختار حوزه های علمیه با شرایط و نیازهای روز ۳۷.عدم جذابیت کافی از چهره اسلام ارائه شده توسط روحانیت ۳۸.عدم پاسخ کافی، جامع و مستدل نسبت به شبهات جدید و انحراف در گفتار و کردار (بی عملی برخی از عالمان دینی) ۳۹.حاکم شدن مواضع سیاسی و منافع جناحی (حزبی) در رسانه ها به جای قضاوت های اخلاقی و منطقی و مواضع ملی ۴۰.عدم ارزشیابی مستمر و علمی از نتایج و عملکرد سازمان صدا و سیما و دیگر رسانه ها ۴۱.نگاه یک طرفه و گاه ابزاری به مخاطبان و نیازهای آنان ۴۲. نفوذ اندیشه های اتقاطی تجدد و سکولاریزم ارزیابی نهایی به عنوان یک ارزیابی کوتاه و نهایی باید تأکید کرد تا زمانی که کشف آسیب ها و ناراستی های فرهنگ ملی و ارائه راه حل های درست و دقیق برای رفع آن ها به گفتمان غالب، اولویت اصلی، دغدغه فکری و ذهنی مسئولان عالیرتبة دولتی و فرهنگی بویژه وزارت خانه ها و نهادهای مرتبط تبدیل نشود، نمی توان وقوع اتفاق مهم و قابل توجهی را در این عرصه یعنی حوزه فرهنگ انتظار داشت و از نفوذ مخرب فرهنگی غرب جلوگیری کرد.
یکشنبه ، ۲۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نما]
[مشاهده در: www.namanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها