تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815313222
غربت مومن؛ گوشه ای از دریای غربت رسول خدا
واضح آرشیو وب فارسی:شیز: مومن غربت خویش را سرمایه مناجات قرار میدهد، انیس و مونس حقیقی او خداست. اگر همه عالم راهی را بروند و راه خدا، راه دیگری باشد او راه خدا را می رود. مؤمن غریب با غربت به قربةً الی الله می رسد.ایگاه خبری تحلیلی شیز: ایام آخر ماه صفر مالامال از غم رحلت جانگداز رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله است. شخصیت اول جهان اسلام، خانم انبیا، او که شهرتی جهانی دارد و حتی آنها که وی را نمی شناسند هم احتمالا نامش راشنیده اند. اما در این میان غم غربت رسول خدا(ص) خودنمایی میکند. شاید بارها به مناسبت های گوناگون از غربت اولیا خدا و به ویژه ائمه معصومین علیهم السلام سخن به میان آمده باشد اما کمتر به غریبی رسول خدا(ص) و غربت دین اسلام پرداخته شده است. پیامبر(ص) در کلامی تأمل برانگیزی در این باره می فرمایند: إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِیباً وَ سَیَعُودُ غَرِیباً کَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ...؛ [1] اسلام با غربت شروع شد و در آینده باز به غربت خواهد رسید پس خوشا به حال غریبان! رسول گرامی اسلام دو نوع غربت را معرفی می نماید: غربت اول، غربت آغازین اسلام است، که با یک عده انسان های مشرک و معاند و انکارکننده مواجهه شد. این غربت در مقابل کفر بود. اما غربت دوم آن، غربت در برابر تأویل و تحریف ها است؛ کسانی که اسلام را پذیرفته اند اما فرامین آنرا با نفسانیات و دنیاپرستی خودشان مخلوط می کنند، اسلام را تحریف می کنند و چهره غیرواقعی از آن نشان می دهند و باز اسلام غریب می شود. اوج مظلومیت و غربت اسلام نیز در آخرالزمان اتفاق می افتد. غربت رسول الله (ص) نمونه انسان کامل، آنکه در اوج صفات انسانی و ایمانی قرار گرفته است، کسی جز رسول الله (ص) نیست. ایشان در نهایت غربت به پیامبری مبعوث شدند و در این راه سختی های بسیار تحمل کردند، حتی روزهای اوج قدرت اسلام پر است از شرح غربت پیامبر اکرم (ص)، ایشان در نهایت غربت نیز از این جهان رحلت فرمودند. آنقدر غریب که تنها پس از گذشت چند روز از رحلتشان منافقین پرده از چهره خویش کنار زدند و بر گرد خانه تنها یاردگار و پاره تن حضرت جمع شدند و بغض و کینه پنهان چندین ساله خویش را آشکار نمودند. رسول الله (ص) در شرح غربت خویش میفرمایند: ما اُوذِیَ أحَدٌ مِثلَ ما اُوذِیتُ فی اللّه؛ [2] احدی مانند من در راه خدا آزار ندیده است . غربت اهل بیت رسول الله (ص) غربت رسول الله (ص) بعد از ایشان در میان اهل بیت شان نیز ادامه یافت. در حالیکه هنوز پیکر مطهر پیامبر(ص) تشییع و تدفین نشده بود گروهی برای غصب حق خلافت از امیرالمومنین(ع) گرد هم آمدند، فدک را به ناحق گرفتند و حضرت فاطمه (س) را غریبانه به شهادت رساندند. این غربت با خانه نشینی و عدم درک مقام والای امیرالمومنین علی (ع) و شهادت ایشان ادامه یافت و در سایر ائمه علیهم السلام نیز امتداد پیدا کرد. البته گوشه ای از دریای غربت رسول الله (ص) و اهل بیت مطهر ایشان را می توان در میام مومنین حقیقی ایشان نیز مشاهده نمود. مومن، در دنیا غریب است ذاتا انسان موجود غریبی است، گاه با سرگرم شدن به زندگی غربت خویش را از یاد میبرد و یا وجود پدر و مادر و همسر و فرزندان میتواند اندکی از غربت او بکاهد، اما هیچ یک از اینها نمیتوانند انیس جان او باشند. و البته مومن غریبتر است. امیر المومنین علی (ع) در نامه بیست و هفتم نهج البلاغه غریب را چنین معرفی می نماید: وَالْغَرِیبُ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ حَبِیبٌ. و غریب کسی است که دوست و همراهی ندارد. مؤمن هرچه در مراتب ایمانی رشد می کند، به غربت نزدیک تر می شود. مؤمنان حقیقی با جسمشان با مردم زندگی می کنند ولی با دل، خدا را بندگی می کنند. حتی گاهی به ظاهر دچار آسیب و ضرر دنیایی نیز می شوند اما هیچ چیز نمی تواند مانع رابطه ایشان با خدا شود. خداوند در قرآن کریم در مورد اینها میفرماید: رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ [3] زن و فرزند و خانواده و مال و امکانات او را به حرام نمی اندازد، باعث نمی شود از یاد خدا غافل شود. و رستگاری از آنِ مومنانی است که تسلیم تمام دستورات پروردگار باشند؛ اینجاست که چون همه ی مردم به طور کامل تسلیم و مطیع نیستند، مؤمنین واقعی غریب و تنها می مانند؛ غربتی که تحملش بسیار سنگین است؛ اما در عوض بالاترین درجات و تقرب به خداوند را به همراه دارد. امام باقر علیه السلام در کلامی نورانی میفرماید: قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ هُمُ النُّجَبَاءُ وَ الْمُؤْمِنُ غَرِیبٌ وَ الْمُؤْمِنُ غَرِیبٌ ثُمَّ قَالَ طُوبَى لِلْغُرَبَاءِ. [4] به درستی که مومنان رستگار شدند، ایشان نجیبند و در ادامه سه بار با تاکید میفرمایند که مومن غریب است و خوشا به حال غریبان. اما غریب کیست؟ پس از آنکه پیامبر کرم(ص) فرمودند: « إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِیباً وَ سَیَعُودُ غَرِیباً کَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ... »؛ از ایشان سوال شد، غریبان چه کسانی هستند؟ حضرت در پاسخ فرمودند: الذین یحیون ما امات الناس من سنّتی [5] آن ها کسانی هستند که آن چه را مردم از حکمت و سنت من میرانده اند، زنده می گردانند. یعنی کسانی که به احیای سنت های رسول خدا در جامعه میپردازند در حالیکه مردم آن سنت ها را رها کرده اند، در چنین موقعیتی مومنین برای رفع غربت دین تلاش می کنند و همین تلاش بر غربت مومن می افزاید. رسول الله در ادامه میفرمایند: الذین یصلحون اذا فسد الناس.... آنان که پیوسته در همه امورشان به سوى صلاح و درستى حرکت مى کنند، در زمانى که مردم به خاطر جاذبه هاى شیطانى در همه جهات زندگى خویش به جانب فساد و معصیت و گناه و لذت هاى نامشروع قدم برمیدارند. امام صادق علیه اسلام نیز در کلام بلندی غربا را چنین توصیف می کند: أنَّ رضاالله و طاعته و نصیحته لاتُقبل و لایوجد و لاتُعرف الا فی عباد غرباء [6] رضایت، طاعت و نصیحت خدا، اصلاً نزد کسی غیر از غربا پیدا نمی شود. غربا خدا را حقیقتاً عبادت می کنند. اصلاً کسی نمی تواند بندگی خدا را بکند مگر غربا. بعد می فرماید: اخلا من الناس سِخریّا کما ینهون من المنکرات ؛ [7] گروهی از مردم، اینها (غربا) را مسخره می کنند چون نهی از منکر می کنند. با وجود آنکه مومنان در نهایت محبت و با رعایت شرایط و انتخاب بهترین راهها سعی در دوری دیگران از اشتباه دارند اما همین نهی از منکر نیز موجب غربت ایشان میگردد. امام صادق (ع) در ادامه میفرماید: واعلم رَحِمَک الله لاتنال محبه الله الّا ببغض کثیر من الناس ؛ [8] بدان، خدا تو را رحمت کند که محبت خدا نمی رسد به کسی مگر با بغض عده زیادی از مردم (مؤمنان ضعیف). اگر بخواهید مؤمن قوی باشید به بغض کثیر من الناس مبتلا می شوید و غریب خواهید شد. امام صادق (ع) می فرمایند: ثمرۀ این غربت، محبت الله است. کسی به چنین غربتی مبتلا شود، خدا به او مهر می ورزد. غربت مومن جز در انس با خدا برطرف نمی گردد در طریق هدایت، تنهایی و غربت، یک سنت رایج الهی برای مؤمنان است. مؤمن از این تنهایی و غربت وحشت نمی کند. زیرا مؤمن با جمعیت از غربت بیرون نمی آید بلکه با خدا از غربت درمی آید. امیرالمومنین (ع) در وصف مومن میفرماید: لَا یَثِقُ بِغَیْرِ رَبِّهِ غَرِیبٌ وَحِیدٌ جَرِیدٌ حَزِینٌ یُحِبُّ فِى اللَّهِ وَ یُجَاهِدُ فِى اللَّهِ [9] مومن به غیر خدای خویش تکیه نمی کند، غریب و یکتا و اندوهگین(حزن قلبی) است، براى خدا دوستى می کند و در راه خدا جهاد می نماید. مومن غربت خویش را سرمایه مناجات قرار میدهد، انیس و مونس حقیقی او خداست. اگر همه عالم راهی را بروند و راه خدا، راه دیگری باشد او راه خدا را می رود. مؤمن غریب با غربت به قربةً الی الله می رسد. در فرزی از دعای مشلول بدین مضمون اشاره دارد: یَا صَاحِبَ کُلِّ غَرِیبٍ یَا مُونِسَ کُلِّ وَحِیدٍ غربت مومنان در آخرالزمان درباره روزگار غربت اسلام در آخرالزمان احادیث بسیاری نقل شده است. پیامبر اکرم(ص) در روایتی دوران آخرالزمان را چنین توصیف می نمایند: روزگاری خواهد آمد که دین خدا تکه تکه خواهد شد. سنت من در نزد آنان بدعت و بدعت در نزد آنان سنت باشد، شخصیت های بزرگ در نزد آنها حیله گر خوانده می شوند و اشخاص حیله گر در نزد مردم، با شخصیت و وزین خوانده شوند. مومن در نزد آنان حقیر و بی مقدار می شود و فاسق به پیش آنها محترم و ارجمند باشد، کودکانشان پلید و گستاخ و بی ادب و زنانشان بی باک و بی شرم و بی حیا شوند، پناه بردن به آنها خواری و اعتماد به آنان ذلت و درخواست چیزی از آنها نمودن، جامه درویشی به تن کردن و مایه بیچارگی و ننگ است. ایشان در ادامه میفرمایند: زمانی بر مردم بیاید که هر کس دین خویش را به سختی حفظ کند. دینداری شان بسان کسی ماند که آتش در دست خود نگه دارد. از علی بن ابی طالب(ع) درباه آخرالزمان سوال شد: آیا در آن زمان مومنانی وجود دارند؟ حضرت فرمود: آری. باز پرسیده شد: آیا از ایمان آنان بر اثر فتنه ها چیزی کاسته می شود؟ فرمود: نه، مگر آن مقدار که قطرات باران از سنگ خارا بکاهد اما آنان در رنج بسر برند. امام صادق(ع) سختی مومنان در آخر الزمان را چنین تشریح می نماید: «در آن زمان می بینی که پیروان همه ادیان تحقیر می شوند و حتی هر کس که یک فرد دیندار را دوست داشته باشد. مردم ارتباط با او را تحریم می کنند و او را از خود می رانند.» [10] لذا در دعای شکواییه که سفارش شده هر روز در آخرالزمان بخوانید می فرماید: « اللهم نشکو الیک فَقدَ نبینا و غببة ولینا و قِلّة عددنا و کثرة عدونا... » پس یکی از وجوه غربت آخرالزمان، قلّت عدد و زیادی دشمنان و گسیختگی امت اسلام و پراکندگی مسلمانان است و در این میان تنها یک عده مؤمنان حقیقی هستند که آنان غربا هستند. اما تجلی غربت در آخر الزمان وجود نازنین امام زمان (عج) است. امیرالمؤمنین علیه السلام در باره غربت حضرت مهدی (عج) میفرماید: صاحب این امر (غیبت) تنها و یگانه و غریب است. [11] سزاست اگر مومنین در غربت ولی خویش ندبه جدایی و تنهایی سر دهند؛ أَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِیدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِیعَةِ أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیَاءِ الْکِتَابِ وَ حُدُودِهِ أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِهِ کجاست آن ذخیره براى تجدید فریضه ها و سنّت ها، کجاست آن برگزیده براى بازگرداندن دین و شریعت، کجاست آن آرزو شده براى زنده کردن قرآن و حدود آن، کجاست احیاگر نشانه هاى دین و اهل دین [1] اعلام الدین، ص 279 [2] کنزالعمّال، حدیث ۵۸۱۸ [3] سوره نور، آیه 37 [4] المحاسن، ج 1، ص272 [5] حلیة الابرار، ج 2، ص 695 [6] روضة الکافى، ص 56، حدیث 17 [7] همان [8] همان [9] اصول کافى، ج 3، ص 321 [10] بشاره الاسلام، ص ۱۳۲ [11] مکیال المکارم، ج1، ص 129 فرهنگ نیوز
پنجشنبه ، ۱۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شیز]
[مشاهده در: www.shiz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها