تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848670686
ازدواج کودکان زیر ۱۴ سال در «عروسک ها نمی دانند»
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: به گزارش خبرنگار مهر ، در ادامه سلسله برنامه های انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند سه شنبه ۱۷ آذرماه فیلم مستند «عروسک ها نمی دانند» به کارگردانی نوا رضوانی و تهیه کنندگی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران به نمایش در آمد. در ادامه نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور نوا رضوانی و پدرام اکبری برگزار شد. در ابتدای این نشست رضوانی در پاسخ به پرسش اکبری در خصوص دلیل انتخاب این اسم برای فیلم گفت: اسم فیلم را از یکی از اشعار استاد شفیعی کدکنی وام گرفته ام و در واقع به این موضوع اشاره دارد که بچه هایی که در سنین پایین ازدواج می کنند، نمی دانند قرار است چه بلایی سرشان بیاید. کار را ابتدا با ظریفه دختربچه افغان، شروع کردم که در منطقه شورآباد تهران زندگی می کرد. کار دشواری هم بود و به عنوان مثال به دلیل اینکه فیلمبردار مرد بود، دچار مشکلات زیادی شدیم. وی ادامه داد: پس از ساخت این فیلم به این نتیجه رسیدم که هر زمان سوژه فیلم زن است، بهتر است کمترین تعداد عوامل را در صحنه داشته باشیم و خودم کار فیلمبرداری را انجام بدهم. برای راحت تر انجام شدن کار نیز از طریق مدرسه این دختر بچه اقدام کردیم و این موضوع به نزدیکانش حس امنیت می داد که راحت تر جلوی دوربین حاضر شوند. با سوژه دیگر فیلم یعنی تُکتم توانستیم ارتباط خوبی برقرار کنیم و همراه با او تا خراسان رفتیم. اساسا در واقعیتی که اتفاق می افتاد دخالت و برنامه ریزی نداشتم و شاید در سراسر فیلم تنها یک موقعیت را خودم به وجود آوردم. تقریبا ۹۵ درصد اتفاقات فیلم در همان لحظه فیلمبرداری به شکل طبیعی رخ می داد و من دخالتی در آن نداشتم. کارگردان فیلم «عروسک ها نمی دانند» درباره تاثیری که دوست داشته از طریق این فیلم ایجاد کند، بیان کرد: زمانی که این فیلم را ساختم قصدم این بود که نمایندگان مجلس نیز آن را ببینند و منتج به تغییر قوانین موجود شود، اما چنین اتفاقی هنوز نیفتاده است. در حال حاضر ازدواج دختران از سن ۱۳ سال به بالا و ازدواج پسران از سن ۱۵ سال به بالا به طور قانونی ثبت می شود. این ازدواج ها در سنین پایین تر نیز اتفاق می افتد اما تنها صیغه عقد جاری می شود. یعنی از نظر شرعی مشکلی ندارد و فقط به شکل قانونی ثبت نمی شود. رضوانی در مورد چگونگی انتخاب چنین موضوعی برای ساخت فیلم مستند گفت: از طریق اخبار اینترنتی متوجه شدم که سالانه ۴۲ هزار مورد ازدواج بچه های زیر ۱۴ سال در ایران اتفاق می افتد. این موضوع برای من تکان دهنده بود، بنابرابن حدود ۶ ماه روی موضوع تحقیق کردم و از یکسری سازمان های غیردولتی در این مسیر کمک گرفتم. انجمن «حامی» یا همان «حمایت از زنان و کودکان افغانی» در منطقه شورآباد مدرسه ای را اداره می کرد که از طریق همین مدرسه با «ظریفه» ارتباط گرفتم اما سوژه های ایرانی حاضر نبودند جلوی دوربین بیایند و ۹ ماه زمان لازم بود تا بتوانم تُکتم را پیدا کنم. وی یادآور شد: مساله ازدواج کودکان، مختص به جامعه ایران نیست و کشورهای همسایه ما نیز درگیر این مساله هستند. برای نشان دادن گستردگی این مساله، تصمیم گرفتم که یک سوژه فیلم نیز اصالت افغانستانی داشته باشد. در واقع این مساله را در کلیت خودش می بینم و معادله حاکم بر تمام این مناسبات یکسان است، خانواده این کودکان برای رسیدن به شیر بها، دختران خود را در سنین پایین به عقد فرد دیگری در می آورند. بنابراین قائل به تفکیکی بین سوژه های ایرانی و غیرایرانی نیستم. ضمن اینکه ظریفه در ایران به دنیا آمده و همین جا رشد کرده بود و از این جهت مشابهت های زیادی با سوژه های ایرانی داشت.
چهارشنبه ، ۱۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها