تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813294638
بوکس در تظاهرات سال 42 جانم را نجات داد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر ورزشی: رزمی > بوکس - احمد ناطق نوری به رشته بوکس، مدال آوری ورزشکارانش در المپیک و البته اینکه روزی برسد تا این رقابت ها از تلویزیون پخش شود، امید زیادی دارد. رئیس فدراسیون بوکس در این گفت وگو حرف های جالبی می زند؛ از اینکه یک بار بوکس جانش را در سال 42 نجات داده تا اینکه به خاطر نداشتن تلویزیون در خانه پدری، به خانه معاون شرکتی که در آنجا کار می کرده، می رفته است تا رقابت های مشتزنی جهان را از تلویزیون تماشا کند. در سال قبل از المپیک، ناطق نوری از دغدغه هایی که پیش رو دارد، حرف می زند.با توجه به تغییر و تحولات به وجود آمده در سال المپیک و مشکلات مالی ای که دارید، پیش بینی خودتان از آینده بوکس چه چیزی است؟ ما 4 بوکسور در بوکس نیمه حرفه ای داریم. یک سهمیه را احسان گرفته است. به قاسمی پور هم امید داریم. او یک بازی را برده و اگر دو بازی دیگر هم برنده باشد، می توانیم دومین سهمیه را هم بگیریم. سجاد محمد پور هم همین طور. خوش استیل است و متحرک. اگر بتوانیم 3 تا سهمیه را بگیریم، برای ما ایده آل است. یعنی روی تیم 5، 6 نفره فکر می کنید؟ ناامید نیستیم. مربیان جوانی در اختیار داریم. آقای استکی هم هست. آقایان احدی و شیبانی هم همین طور. یعنی دو تا کادر برای نیمه حرفه ای و آماتور؟ تیم که به المپیک اعزام شود، همه چیز جدا و... نه در المپیک ادغام می شوند. در حال حاضر و با توجه به پتانسیلی که وجود دارد، همچنان باید برویم تا در المپیک فقط حضور داشته باشیم؟ نه، ما می رویم برای گرفتن مدال. تا خدا چه بخواهد. بوکس رشته ای است که داورها در آن نقش زیادی دارند. همه باید منتظر رأی آنها باشند و هیچ کس نمی داند در نهایت چه می شود. درست است. این اتفاق ها هست. در المپیک لندن و پس از مسابقه مظاهری، نشریات شان نوشته بودند مردم 80 هزار پیامک زده بودند و می گفتند او ناعادلانه شکست خورده است. در حال حاضر شانس کسب مدال غیر از روزبهانی چه کسی است؟ به غیر از احسان، 3 بوکسور دیگر ما هم شانس دارند. جاسم، سجاد و بقیه هم شانس دارند. سجاد که خودش بچه جوادیه است و جگر دارد. اصلاً جا نمی زند. من یک چیزی می خواهم بگویم؛ ما گیرمان در کشور خودمان است. بوکسوری که می آید و کار می کند، دوست دارد خانواده اش آن را ببینند. ما بی دلیل سانسور هستیم. من قرار است با پورمحمدی حرف بزنم تا بدانم مشکل کجاست. ما مستنداتی داریم که هیچ شائبه شرعی هم ندارد. خود آقای خامنه ای گفته اند اگر بوکس خطری ندارد، بلامانع است. ذهنیتی که قبلاً وجود داشت این بود که می گفتند بوکس ورزش بچه ها خلافکارهاست. قبل از انقلاب هم بعضی از قهرمان ها همین طور بودند اما الان شکلش فرق می کند. بچه ها همه تحصیلکرده هستند و... ولی ذهنیت افکار عمومی هنوز درست نشده است. یک سنگی را یک نفر در چاه می اندازد و 100 نفر نمی توانند آن را دربیاورند. اگرنه کشتی کچ خیلی خشن تر از بوکس است. من خودم سال 42-41 بوکس کار می کردم. بنده خودم را مدیون بوکس می دانم و به همین دلیل آمدم و ریاست فدراسیون بوکس را قبول کردم چون اگر بوکس نبود، من پانزدهم خرداد 42 کشته می شدم. در تظاهرات با قنداقِ تفنگ من را زدند. البته بعد از 15 خرداد دیگر بوکس نکردم. به خاطر همان آسیب دیدگی؟ نه، پدرم اجازه نداد. من به او گفتم اگر مشت زدن را بلد نبودم که مرده بودم چون آن مردی که با قنداق تفنگ سرم را شکست، من هم با مشت دماغش را شکستم. بدون شک برای برگزاری اردوها خیلی مشکلات دارید؟ مشکل هست اما تعطیلش نکردیم. ما لنگ کار نیستیم. همین الان نونهالان، نوجوانان، جوانان، آماتور و بزرگسالان هم داریم. بوکس، ورزشی بوده است که مردم در زمان قدیم با اینکه تلویزیون نبوده حتی در قهوه خانه ها می نشستند و از رادیو آن را پیگیری می کردند. خود علما هم این رشته ورزشی را می دیدند. در خانه، خود حاج آقا هم بوکس را می دیدند؟ من آن زمان در وزارت بهداری بودم. یک معاون داشتیم که آن معاون ما را به خانه اش دعوت می کرد و در خانه او مسابقات را تماشا می کردم. برادرتان چطور؟ ایشان که ورزشی بودند هم تماشا نمی کردند؟ نه. ما تلویزیون نداشتیم. پدر ما مگر اجازه می داد تلویزیون داشته باشیم. فکر می کنید چه زمانی این تابو بشکند و بوکس هم از تلویزیون پخش شود؟ باید همه کمک کنند. شما رسانه ها می توانید کمک کنید. من باید یک وقتی از آقای پورمحمدی بگیرم و بپرسم که مشکل بوکس چه چیزی است که پخش نمی کنند؟ واقعاً بوکس چه گناهی کرده است؟ در این چند سال یک حادثه کوچک نداشته ایم.
سه شنبه ، ۱۷آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر ورزشی]
[مشاهده در: www.khabarsport.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها