تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848608491
ظریف موسیقی ایران از زبان هنرمندان
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: امروز سالروز تولد استاد «هوشنگ ظریف» است. استاد تارنواز حالا 77 ساله شده و همچنان می توان تأثیرات حضورش در موسیقی ایران را مشاهده کرد. او که در سومین جشن موسیقی ما توسط اساتید بزرگ موسیقی مورد تقدیر واقع شد، ٥٠ سال از عمرش را پای موسیقی گذاشته و توانسته رد پای پررنگی در تاریخ موسیقی ایران بر جای بگذارد. شاگرد استادانی چون علی اکبرخان شهنازی، روح الله خالقی، موسی و جواد معروفی، خود چنان مهارتی در نواختن «تار» یافت که شاگردان اش هر کدام مهم ترین چهره های تارنوازی شدند؛ چهره هایی مثل حسین علیزاده، ارشد طهماسبی، داریوش طلایی و حمید متبسم. به گزارش موسیقی ما، او تارنواز است و یکی از بهترین ها و معلم است و یکی از بهترین ها. او سال ها سولیست تار در ارکسترهای متعدد سازمان ملی وابسته به وزارت فرهنگ و هنر در اجرای برنامه های موسیقی ارکسترهای مزبور در سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران بوده و اجراهای متعددی با گروه «فرامرز پایور» داشته و با این گروه در کشورهای اروپایی و آسیایی زیادی به اجرای موسیقی ایرانی پرداخته است. درباره ی تأثیرات او بر موسیقی ایران می توان حرف های بسیار زد؛ اما یک جست وجوی ساده در ویکی پدیا هم شما را با میزان بزرگی این نوازنده ی پیشکسوت آشنا می کند. با هر که درباره اش حرف می زنی، همان اندازه که به تأثیرات موسیقایی اش اشاره دارد، به روح بزرگ و سرشت انسانی اش هم توجه می کند. نوازندگی تار در برنامه های موسیقی ملی در رادیو تلویزیون ایران به مدت ۲۰ سال، اجرای برنامه های موسیقی اصیل و سنتی ایران در شهرهای مختلف ایران و کشورهای دنیا، اجرای برنامه های آموزشی موسیقی سنتی و ملی ایران در دانشگاه های آمریکا، حضور در فستیوال موسیقی «شانکار لعل»، فستیوال «اینسبورگ» و... تناه گوشه ای از فعالیت های اوست. «ظریف» علاوه بر سمت استادی تار، با نواختن سه تار و تنبک نیز آشنایی کامل دارد و جهت تدوین متد نوازندگی تنبک با حسین تهرانی همکاری داشته که حاصل این همکاری در کتابی تحت عنوان «آموزش تنبک» به چاپ رسیده است. دیگر همکاری او در تصحیح ردیف های آوازی محمود کریمی استاد آواز ایران بوده که تحت عنوان کتاب «ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران» به بازار عرضه شده است. فرهاد فخرالدینی: او یکی از پروردگان نامدار روح الله خالقی است «فرهاد فخرالدینی» که خود از بزرگان موسیقی ایران است، سال ها در هنرستان با «هوشنگ ظریف» همکار بوده و درباره ی دوست و همکار قدیمی اش به «موسیقی ما» می گوید: «ظریف موجودی بسیار دوست داشتنی و انسانی شریف است. او در سال های فعالیت حرفه ای خود توانست شاگردان بسیاری تربیت کند و از همکاران خوب من در هنرستان موسیقی است. من او را سال هاست که می شناسم و از نزدیک شاهد بوده ام که چه تلاشی برای تربیت شاگردان اش انجام داده است. او بدون شک یکی از تأثیرگذارترین افراد در موسیقی معاصر ایران زمین است؛ اما نکته ای که در مورد او وجود دارد، وارستگی و متانت اوست و می توانم بگویم که او یکی از پروردگانِ به حق و نامدارِ روح الله خالقی است که در ساز و موسیقی تسلط حیرت انگیزی دارد.» رهبر ارکستر موسیقی ملی ایران همچنین به این نکته اشاره دارد که حضور هوشنگ ظریف در هنرستان موسیقی منشأ بسیاری از اتفاقات خوشایند و بزرگ در موسیقی ایران بوده است: «استاد ظریف در هنرستان شاگردان بسیار خوبی تربیت کرد. او معلم جدی و سخت گیری بود؛ اما در عین حال چنان بامحبت بود که تمامی شاگردان اش او را دوست داشتند و دل شان می خواست از حضورش استفاده کنند.» اما چه اتفاقی می افتد که شاگردان او همگی خود جزو بزرگ ترین اساتید تارنوازی ایران می شوند و هر کدام نیز راه خود را در موسیقی می روند؟ «فخرالدینی» در این باره می گوید: «راهی که هر کدام از شاگردان ایشان رفتند، بر اساس ایده هایشان در زمینه ی موسیقی بود. آنها هر کدام راه خودشان را در موسیقی پیش گرفتند و این دقیقاٌ به شرایط زندگی و نگاه شان بازمی گشت. اینکه بعد از استاد ظریف با چه کسان دیگری نشست و برخاست کردند و چه دیدگاه و ایدئولوژی یافتند و این دقیقاً همان نکته ی مثبت استاد ظریف است که هیچ کدام از شاگردان اش را با تعصبات خودش تربیت نکرد. در این میان تعدادی از شاگردان اش به ردیف وفادار ماندند و دیگرانی فکر کردند در عین وفاداری به ردیف، نگاه های نویی نیز در موسیقی به وجود آورند. به هر حال همه به زندگی به یک شکل نگاه نمی کنند و موسیقی نیز از این قاعده مستنثی نیست.» مجید درخشانی: شخصیت انسانیِ استاد تارنواز «مجید درخشانی» که خود حالا یکی از نوازندگان نامدار تار ایران است، درباره ی استادش به «موسیقی ما» می گوید: «من استاد ظریف را از مدت ها قبل از آنکه حضوری به خدمت شان برسم، می شناختم. البته زمانی که می خواستم در هنرستان موسیقی از محضر ایشان بهره ببرم، کلاس های ایشان پُر شده بود و این امکان وجود نداشت؛ اما من همیشه تحت تأثیر شخصیت انسانی ایشان بودم که همراه استادی اش در زمینه ی نوازندگی از ویژگی های بارز ایشان بود. استاد ظریف یک خصوصیت مهم دارند و آن اینکه همیشه می توان از حضور ایشان «آرامش» گرفت. متانتی در ایشان وجود دارد که همواره خوشایند است و علاوه بر آن، تارنوازی ایشان از چنان قدرتی برخوردار است که بسیاری را به نواختن این ساز ترغیب کرده است.» او می گوید بسیاری از نوازندگان نامی تار از شاگردان او هستند و این استاد برجسته توانسته برای اولین بار، تار را به شکل علمی و با استیلی مستقل به هنرجویان اش ارائه دهد: «او علاوه بر تدریس علمی و با متد موسیقی به شاگردان اش، به آنها آگاهی می داد و همین باعث شده که تمامی شاگردان اش خودشان از پایه های نوازندگی تار در ایران شوند. البته آنها در ادامه به دنبال علایق شخصی خود در نوازندگی رفتند؛ اما از آنجا که پایه ی فعالیت هایشان درست بود، راهی که رفتند، راهی صحیح است. به هرحال در آموزش سازهای سنتی، اصول اولیه اهمیت بسیاری دارد و استاد ظریف به بهترین شکل این کار را انجام می دهد.» او به این نکته اشاره می کند که در طول یک سال گذشته که مشکلاتی برای فعالیت اش وجود داشته، استاد ظریف از معدود اهالی موسیقی بوده که به شکل مداوم پیگیر مشکلات اش بوده است. سعید ثابت: صدای تار ظریف مختص خود اوست «سعید ثابت» که در گروه استاد پایور با او همراه بوده نیز درباره ی او می گوید: «من در گروه پایور سابقه همکاری با استاد هوشنگ ظریف را داشتم. سبک نوازندگی ایشان با نوازندگان هم عصرشان متفاوت بود و شاگردان شناخته شده ای را نیز به موسیقی ایران معرفی کردند. هوشنگ ظریف را می توان تنها نوازنده مسلط و چیره دست بعد از کلنل علینقی خان وزیری دانست. او تنها کسی بود که می توانست قطعات استاد پایور را به این راحتی و خوبی اجرا کند. می دانید که استاد پایور در زمینه سنتور کارهایی کرده اند که حالا حالاها کسی نخواهد توانست جایگزین ایشان شود. یعنی هر آنچه با سنتور می توان زد را ایشان تمام کردند و مطالبی که می نوشتند -درست است که خاص سنتور بودند- در سازهای دیگر نیز قابلیت اجرا داشتند. تنها کسی که توانست از لحاظ تکنیکی این کار را انجام دهد، استاد ظریف بود. مسئله تکنیک ایشان در ساز به این دلیل قابل ستایش است که مضراب ها باید به قدری شفاف و تمرینات فردی به حدی زیاد و فشرده باشد که تمام مضراب های راست و چپ دقیقاً به اندازه همدیگر و یکسان صدا بدهند تا بتوان تنظیم قطعات را مخصوصاً با پاساژهای طولانی انجام داد. بعضی از قطعات استاد پایور پاساژهایی بسیار طولانی داشتند و تنها کسی که توانست از عهده اجرای این قطعات بربیاید، استاد ظریف بود.» او درباره ی تأثیرپذیری صدای ساز او نیز می گوید: «استاد ظریف بسیار تار استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف را می پسندیدند. به همین جهت، آن نوع کار را با تکنیک خاص خود درهم آمیختند و یک صدای جدید به وجود آوردند. هم اکنون نیز اگر کسی قطعاتی که استاد ظریف نواخته را بشنود، بلافاصله تشخیص می دهد که این صدا متعلق به تار ایشان است. در حالی که قطعات دیگران را باید مدت ها گوش کنی تا تشخیص دهی متعلق به کدام نوازنده است؛ ولی صدای ساز استاد ظریف مانند صدای ساز زنده یاد استاد جلیل شهناز و استاد فرهنگ شریف -که ان شاءالله خداوند سلامت شان بدارد- کاملاً مشخص است. این موضوع وجه تمایز نوازندگی استاد ظریف با دیگر هم نسلان خود است.» ثابت ادامه م دهد: «استاد ظریف رابطه بسیار خوبی با استاد پایور داشتند و به قول خودشان، تنها به کشورهای زامبیا و گامبیا سفر نکردند! من یادم می آید که از سال 1375 که استاد پایور نیز در قید حیات بودند، به عنوان نوازنده سنتور با گروه ایشان افتخار همکاری داشتم. ما سفری به مالزی داشتیم. همان طور که می دانید، مالزی کشوری بسیار مرطوب است و سالن کنسرت ما در این کشور با وجود تمام دستگاه های موجود مانند کولر گازی که رطوبت را از محوطه سالن خارج می کردند ولی به قدری رطوبت زیاد بود که سازهای پوستی مانند کمانچه و تار دچار مشکل شدند. وقتی رطوبت به پوست تار نفوذ کند،کاملاً روی دسته تار خواهد خوابید اما نمی دانم استاد ظریف چگونه توانستند با وجود این مشکل، برنامه خود را اجرا کنند. این خاطره من از دوران نوازندگی ایشان است.» «بعد از درگذشت استاد پایور، من به عنوان نوازنده سنتور سفرهای زیادی با استاد ظریف به کشورهای مختلف داشتیم که همه آنها خاطره است. اما اگر بخواهم به خاطره ای که باب میل شما باشد اشاره کنم، موارد بسیاری وجود دارد. استاد ظریف را می توان حلقه اتصال بین نوازندگان قدیمی و بدنه نوازندگان امروزی بدانیم. امروزه صدای تمام سازهای مضرابی از تارهای نوازندگان شنیده می شود که به نظر من یک ایراد است. چون استاد ظریف در این زمینه صاحب نظر هستند، حرفی هم که بزنند حجت است. پژوهشگران موسیقی، موسیقی شناسان و شنوندگان حرفه ای موسیقی که از قدیم صدای سازهای مختلف را شنیده اند، متوجه نکته مورد اشاره استاد ظریف خواهند شد. برای این که در حال حاضر ساز تار، سبک و تکنیک خاص خود را دارد. حالا بسیاری از دوستان به این بهانه که فکر می کنند در حال انجام کاری نو هستند، مطابق گفته استاد ظریف اما کارهایی می کنند که انواع و اقسام صداها از داخل آن استخراج می شود. این جا دو مطلب مطرح می شود. یکی این که صدای ساز و دانش کاری یک نوازنده باید به حدی جلب توجه کند که وقتی قطعه خود را با تکنیک خاص اش اجرا می کند، کاملاً شنونده را جذب خود کند. در این صورت دیگر نیازی به کار اضافی نخواهد بود. اگر چنین اتفاقی رخ نمی دهد، پس قاعدتاً مشکلی در یک قسمت کار وجود دارد. یا دانش به حد کافی نیست یا نوع نوازندگی آنها آن قدر برای شنونده جذاب نمی نماید. به همین دلیل مجبور می شوند دست به کارهای دیگری بزنند که به هر نحوی شده توجهات را جلب کنند. در حالی که استاد جلیل شهناز 3 ساعت ساز می زد و همه محو نوازندگی او می شدند. پس نیاز به کار اضافی نبود. استاد ظریف نیز همین گونه بود. او حلقه موسیقی قدیم و امروز است. امیدوارم استاد هوشنگ ظریف سلامت باشند تا جوانان علاقه مند به تار و در کل موسیقی، از ایشان بهره مند شوند.» کیوان ساکت: این دریای بیکران «کیوان ساکت» نوازنده تار و سه تار درباره ی این استاد موسیقی به «موسیقی ما» می گوید: «از اولین روزهایی که نواختن تار را آغاز کردم، خیلی به شیوه نوازندگی استاد ظریف و نواخته های این استاد بزرگوار -به خصوص کارهایی که در کانون پرورش فکری کرده بودند- علاقه مند بودم. همیشه آرزویم این بود که بتوانم کارهایی که ایشان نواخته اند را به همان روانی بنوازم. به محض آمدنم به تهران، نزد ایشان رفتم و آقای ظریف هم برایم ساز زدند. بعد هم رفتم به جایی که نام اش کنسرواتوار موسیقی بود و در خیابان ولی عصر (عج) قرار داشت. در آنجا آقای ظریف و آقای روشن روان تدریس می کردند. اولین کاری را که نوشتم، نزد آقای ظریف بردم. ایشان نت های آهنگ را تصحیح می کردند. همیشه حضور ایشان در من تأثیر مثبت و خوبی گذاشته است. همیشه هم مشوق و همراه و یارم در مسیر یادگیری موسیقی بوده اند. نوازندگان شناخته شده ای نظیر آقای علیزاده، آقای طلایی و آقای متبسم در دوره ای از فرآیند یادگیری، شاگرد استاد ظریف بوده اند. بنابراین کسی را نمی توان یافت که در عرصه موسیقی ایرانی فعالیت کند و ارادتی به استاد ظریف نازنین نداشته باشد.» به گفته ی ساکت، استاد هوشنگ ظریف از یک سو، آثار تکنیکی استاد وزیری را زده اند و از سوی دیگر، علاقه مند به شیوه نوازندگی استاد فرهنگ شریف بوده اند: «بنابراین توانسته اند بین این دو ادغامی به وجود بیاورند و تلفیقی ارائه دهند که سازشان را شنیدنی کند. بنابراین در عین آنکه سازشان روان است و از عهده اجرای قطعات بسیار مشکلی که استاد پایور می نوشتند نیز برآمده اند. ساز استاد حال خاصی دارد که هم بوی فرهنگ شریف را می دهد و هم گوشه ای از تکنیک های موسیقی وزیری را ظهور و بروز می دهد. از سوی دیگر، استاد ظریف شخصیت بسیار دوست داشتنی و مهربانی دارند.» ساکت در پایان اضافه کرد: «سالروز تولد این نازنین مرد موسیقی ایران را به ایشان، خانواده و دوستداران شان تبریک عرض می کنم و امیدوارم سایه ایشان بر سر خانواده و موسیقی ایران همچنان پُردوام بماند و ان شاءالله جوانان از دریای بیکران دانش ایشان استفاده لازم را ببرند.» حمید متبسم: زادروزت مبارک استاد خوبم «حمید متبسم» هم در رثای استادش به «موسیقی ما» می گوید: «هوشنگ ظریف نمونه ی یک هنرمند سربلند، انسانی پاک و معلمی فرهیخته است. زادروزت شاد باد استاد خوبم!»
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها