واضح آرشیو وب فارسی:تهران پرس: آرش سلطانی، قهرمان آسیب دیده خوزستانی که 18 بار تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، حدود یک ماه است که در بیمارستان امام(ره) تهران بستری و تحت درمان است.به گزارش تهران پرس ، 14 دی ماه 88 بود که آرش سلطانی، دوچرخه سوار تیم خوزستان همراه با تیم استان برای شرکت در مسابقات المپیاد ایرانیان جهت تمرین، به جاده اهواز - اندیمشک می رود. باوجود این که تمرین در جاده نیاز به اسکورت دارد اما از این تیم هیچ اسکورتی نشد. آرش در حین تمرین یک فرار می زند و از دسته جدا می شود، تریلی پارک شده روبه رویش را نمی بیند و به هم تیمی هایش هم که او را صدا می زنند توجهی نمی کند و با تریلی برخورد می کند تا این آخرین باری باشد که پاهای آرش، رکاب دوچرخه را لمس می کند. وی درخصوص آخرین وضعیت خود گفت: تیرماه سال گذشته در حیات خانه مان بودم که با توجه به اینکه ویلچرم مشکل داشت و چرخ جلو آن خراب بود، موقع بازگشت به داخل خانه، سرعت گرفتم که چرخ جلو ویلچرم گیر کرد و با برخورد به چرخ عقب، ویلچر ثابت ماند و من روی زمین و کاشی های حیاط افتادم. وی افزود: ساعت 14 ظهر بود که این اتفاق افتاد و تا من خانواده را صدا کردم تا به فریادم برسند، پنج دقیقه ای طول کشید و در همین زمان قسمت های مختلفی از پاهای من سوختند که البته تمام قسمت های پاهای من، جز نشیمن گاهم خوب شدند ولی سوختگی نشیمن گاهم به زخم بستر تبدیل شد و عفونت کرد و عفونت آن هم به استخوان لگنم رسید که این فاجعه شد و بابت استخوان لگنم، تاکنون چندین عمل جراحی انجام داده ام. این ورزشکار خوزستانی گفت: درمان های من در اهواز نتیجه نداد و 18 عمل جراحی نیز انجام دادم و پس از آن، اکنون یک ماهی است که در بیمارستان امام(ره) تهران بستری و تحت درمان هستم. وی ادامه داد: در حال حاضر وضعیتم خوب است و یک عمل جراحی دیگر هم انجام داده ام و سه عمل دیگر هم باید انجام دهم و باید دید وضعیتم به چه صورت می شود. سلطانی بیان کرد: پزشکان به من گفته اند که اگر می خواهی استخوان لگنت خوب شود، باید خود استخوان را در بیاوریم که این غیرممکن است، چرا که آن وقت نمی توانی بنشینی. اکنون هم با آنتی بیوتیک تحت درمان هستم و استخوان های قسمت هایی که می شد را، با عمل جراحی تراشیده اند. وی در ادامه گفت: خانواده ام از قشر ضعیف جامعه و پدرم نیز ناشنوا است و نمی توانیم از عهده مخارج درمان برآییم. مدتی پیش با آقای علیشائی، معاون توسعه ورزش اداره کل ورزش و جوانان استان تماس گرفتم که اگر می شود نامه ای به مسوول صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان کشور داده شود که حداقل وام بدون سودی به من بدهند. این ورزشکار معلول خوزستانی عنوان کرد: انتظار دارم مسوولان حداقل به من سر بزنند و کمی از هزینه ها را نیز متقبل شوند. چرا که واقعا هزینه ها بالا و تامین آن برای ما خیلی سخت است و اکنون هم در بیمارستان تهران و در یک شهر غریب هستم و در این جا نمی توان گفت که پول ندارم و باید پول داشته باشی تا کارت راه بیفتد. نمی دانم مسوولان هم چه فکری می کنند که یک جوان را این گونه در جامعه رها کرده اند و مسوولیتی هم به گردن نمی گیرند. وی که پس از حادثه به رشته های پرتاب وزنه و دیسک معلولان روی آورد، خاطرنشان کرد: من قصد داشتم که اسفندماه در مسابقات آسیایی که کسب سهمیه پارالمپیک است، شرکت کنم ولی با توجه به شرایطم، دیگر نمی توانم در این رقابت ها حضور پیدا کنم. منبع:مشرق
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تهران پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]