محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829797520
پای صحبت حاج منصور نورایی مداح با سابقه دفاع مقدس
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): کار آقای مطیعی را بیشتر می پسندم. ایشان اخیرا درباره یمن برنامه ای ارائه کردند که بسیار زیبا بود.حاج منصور نورایی در میان بچه رزمنده ها، مخصوصا بچه های لشگر27 محمد رسول الله(ص) و گردان تخریب، نامی آشناست؛ مداحی که سبک نوینی را در مناجات خوانی و مداحی در جبهه ها پایه گذاری کرد و بسیاری از کسانی که بعدها به عنوان مداح شناخته شدند، شاگرد او محسوب می شوند. وی از سال های پیش از انقلاب اسلامی، همراه شهید بروجردی و برادر شهیدش در مبارزه علیه رژیم طاغوت فعالیت داشت و بعد از انقلاب هم تا 12 اردیبهشت 58 در مدرسه رفاه، مسئول یک بند زندان بود. سال60 به عضویت سپاه در آمد و با دستور حاج داوود کریمی، مسئول روابط عمومی سپاه منطقه10 شد. بعد از قطعی شدن اعزام قوای محمد رسول الله(ص) به لبنان، به درخواست حاج احمد متوسلیان به عنوان نیروی رزمی به سوریه رفت. بعد از بازگشت نیروها از سوریه، 3ماه آن جا ماند و در فعالیت های فرهنگی - تبلیغی شرکت کرد و پس از آن تا پایان جنگ در گردان تخریب لشگر27 محمد رسول الله(ص) حضور داشت و بارها مورد اصابت تیر و ترکش قرار گرفت. برای بررسی تاثیر مداحی و عزاداری سید الشهدا(ع) در جبهه ها و درس هایش برای امروز جامعه، به سراغ وی رفتیم و بعد از مجلس صبح گاهی روضه در حسینیه فاطمه الزهرا(س) سپاه محمد رسول الله(ص) به گفت وگو نشستیم. طی سه ماهی که به همراه قوای محمد رسول الله(ص) در لبنان حضور داشتید، فعالیت فرهنگی تان شامل چه کارهایی بود؟ آ ن جا هم مداحی و مناجات خوانی رونق داشت؟ بله. فردای آن روزی که به پادگان زبدانی رفتیم، به حرم حضرت رقیه(س)، راس الحسین(ع) و مسجد اموی رفتیم. من از بیرون شروع کردم به بیان مصائب اسارت حضرت زینب(س). بچه ها نیز زار می زدند تا این که وارد مسجد اموی شدیم. در آن جا خطبه حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) را خواندم. صحبت کردم، شعر خواندم و حال و هوا عوض شد. سپس شور خواندم و سینه زدیم. متوسلیان و همت سینه می زدند. گریه کنان به راس الحسین رفتیم و ذکر حسین جان حسین جان می گفتیم و دوباره روضه خواندم و همه به سر و سینه زدند.یک سرهنگ ارتش سوری، هرروز می آمد و پشت در محل استقرار ما می ایستاد. من گفتم شاید می خواهد به ما تذکری بدهد. به او گفتم چه کار داری؟ گریه کرد و من را به آغوش کشید. گفت: خدا به شما خیر بدهد که ما را با اسلام آشنا کردید. از روزی که شما آمدید، دل من را با خدا آشنا کردید و فضای پادگان را تغییر دادید. او ما را تشویق کرد که هرروز این کار را انجام بدهیم. همین فرهنگ جبهه و مداحی و حتی سبک ها و اشعار من را در لبنان می خوانند و بچه های قدیمی شان همه را به یاد دارند. از چه زمانی بحث مدح ائمه اطهار(ع) و عزاداری سیدالشهدا(ع) در جبهه ها همه گیر شد؟ درباره نحوه ورود مداحی به دفاع مقدس توضیح بدهید. انقلاب ما «اسلامی» است و شعاری که از سال42 و با شروع مبارزات شکل گرفت، «نهضت ما حسینیه، رهبر ما خمینیه» بود. وقتی نهضت حسینی باشد، شعار و هدف ما، مشخص می شود. ستایش گری و مداحی، همراه با نهضت است و هیچ نهضتی نیست که در آن شعار نباشد. مداحی از سال42 وارد عرصه انقلاب شد، نه از زمان جنگ؛ اما در دوران دفاع مقدس ظهور بیشتری داشت. گرچه در شکل گیری انقلاب و تزریق شور و حماسه، مداحان نقش به سزایی داشتند. مداحان بودند که اشعار حماسی را با بیان زیبا برای انقلاب، کاربردی کردند. «سحر می شه، سحر می شه/ سیاهی ها به در می شه/ ولی آخر مسلمانان / جهان از ظلم به در می شه» اشخاصی که در راه پیمایی ها شعارهای اصلی را ارائه می کردند، اغلب مداح بودند؛ مانند حاج اکبر ناظم و امثال ایشان. یعنی مداحی، هم در شروع نهضت نقش اساسی را ایفا می کرد و هم در به ثمر نشستن آن، اما در دفاع مقدس ظهور بیشتری پیدا کرد؛ چراکه در دفاع مقدس به دلیل شهادت های پی درپی جوانان، اقتضا می کرد که مداحی ظهور بیشتری داشته باشد. همین امروز هم اگر نیاز به شور و حماسه بیشتری باشد، مداحان هستند که نقش اساسی را برعهده دارند؛ مانند تشییع پیکر شهدا و روزهای حماسی مانند 9دی. مداحی در تقویت و یا ایجاد حماسه نقش اساسی دارد. ممکن است هدف شما عالی باشد اما اگر نتوانی آن را با شور و حماسه دنبال کنی، هدفت گم می شود. این شور و حماسه توسط مداحی ایجاد می شود. با نگاه دقیق به اشعار مداحان در دوران دفاع مقدس، مشاهده می شود که گرچه این اشعار ساده بودند، اما تاثیرگذاری بالایی داشتند. نظر شما در این مورد چیست؟ آن اشعار، با جان افراد عجین بود. هدف همه واحد بود. اگر مداح، آن هدف را با سلیقه شخصی بیان کند، تاثیر زیادی نخواهد داشت، اما اگر آن هدف را از طرف تمام مردم بیان کند، طبیعتا به جان همه می نشیند. در عرصه مداحی، مداح سعی می کند تصورات ذهنی خودش را با تصورات ذهنی جمع، هماهنگ کند. هرچه مداح بیشتر به عشق درون خود متصل باشد، بهتر می تواند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند. در عرصه جنگ، این موضوع اتفاق افتاد. شما اشعار آقای آهنگران را ملاحظه بفرمایید که می گوید: «اسلام اگر بیند خطر / جان را فدایش می کنم»! خب این نگاه همه مردمی بود که در جبهه حاضر شده بودند و همین باعث می شود قدرت تاثیرپذیری و تاثیرگذاری بیشتر باشد. هرچه قدرت مداح بیشتر باشد و اهداف واحدتر باشند، نفوذ بیشتری خواهد داشت. شما و دیگر مداحان، به صورت برنامه ریزی شده وارد جبهه شدید؟ مثلا از سوی ستاد تبلیغات جنگ یا تبلیغات یگان ها، برای مداحان برنامه ریزی شده بود؟ در مورد من اصلا این گونه نبود. بعید می دانم کسی به عنوان شغل مداحی در جبهه حضور پیدا کرده باشد. آن روزها مداحی به این شکل نبود که کار برخی ها مداحی باشد. کارهای دیگری داشتند و در کنارش مداحی هم می کردند. مثلا در آن روزها فقط من در جبهه مداحی می کردم. مداحی که خودش شعر بگوید و خودش نوحه بسازد، بسیار کم بود و بیشتر فقط تقلید و تکرار می کردند، ولی خب بعدها زیاد شد. در گردان میثم هم که به گردان مداحان معروف است، اوایل مداح معروفی نبود؛ اشعار تقلیدی را می خواندند. اما به مرور شرایط تغییر کرد. فضای جبهه به نحوی بود که روحیه رزمندگان را متحول می کرد. همین که بسیاری احساس می کردند، چندساعت یا چندروز بعد به شهادت خواهند رسید، بیشتر روی خودشان کار می کردند و این حس، هم بر روی خودشان و هم بر روی ما تاثیرگذار بود. از مداحانی که در جبهه حضور داشتند، با کدام یک بیشتر رفاقت داشتید؟ این طور نبود که با همه مداحان عزیز در جبهه رفاقت داشته باشم. اما شهید جواد رسولی و شهید جواد اسلامی فرد، از شاگردان خودم بودند و شهید داوود بنی جمالی، آقای رضا پوراحمد، آقای ارضی، آقای محمد طاهری و محسن طاهری را که به عنوان سرباز نیروی هوایی ارتش، در جبهه حضور داشت، گاها می دیدم. شهرت شهید غلام علی رجبی در جبهه به چه علت بود؟ ایشان مناجات خوان بودند؟ ایشان در جبهه، مناجات نمی خواند، آن موقع مناجات خوان زیاد نبود، بلکه روضه خوان بسیار خوبی بود و به دلیل اخلاصش، روضه هایش نمک خاصی داشت. بحث رجزخوانی هم در بین بچه هایی که مداحی می کردند رایج بود؟ درباره شهید مهدی خندان گفته شده که ایشان برای دشمن رجز خوانی می کرد. همین بحر طویل خودش رجزخوانی است. در شعر سبکی داریم به اسم مثنوی که مثلا شرح زندگی یک نفر از زمان تولد تا از دنیا رفتنش را بیان می کند. ممکن است حماسی باشد، شاید هم نباشد، اما طولانی است. «بحر طویل» نه شعر است و نه مثنوی؛ با این فرق که حماسی است و با وزن خاصی مطرح می شود. شهید مهدی خندان که هم فرمانده تیپ بود و هم مداحی می کرد، در این سبک شعر می خواند، اما نه همیشه. زمانی که روضه و دعا برگزار می شد، در بین شور «بحر طویل» می خواند. ایشان مداح حرفه ای نبود، اما «بحر طویل» را خوب می خواند؛ چون خودش میان دار خوبی بود. بعد از عملیات ها، به دلیل این که برخی به شهادت می رسیدند و برخی از قافله جامی مانند، حس خاصی بین رزمنده ها حاکم می شد. چه برنامه هایی به عنوان مداحی برگزار می شد؟ حالت شهادت، به طور مستمر در بین رزمندگان وجود داشت و همین باعث می شد که بیشتر روی به دعا و مناجات و روضه و مداحی بیاورند. من در لشگر27 و در گردان تخریب بودم. شب های چهارشنبه به طور مستمر در حسینیه تخریب، دعای توسل برگزار می شد. هرروز صبح قبل از نماز، مناجات حضرت امیر (ع) و بعد از نماز، زیارت عاشورا می خواندیم. شب های جمعه هم اصولا با برگزاری مناجات های مختلف می گذشت. درطول روزهای مختلف، جمع بچه ها، همیشه جمع بود. در ماه مبارک رمضان، دعاهای خاص می خواندیم و یک یا دوساعت قبل از عملیات، دعای جوشن کبیر می خواندیم. دلیل خاصی داشت که جوشن کبیر می خواندید؟ روایتی از پیامبر(ص) داریم که جبرئیل این دعا را آورد و فرمود که این دعا را بخوان تا زره شود بر اندام تو و تیر دشمن بر تنت اثر نگذارد. اتفاقا من این را تجربه کردم. در چند عملیات وقتی خواندم، خیلی شهید ندادیم. شب عملیات والفجر8 به بچه ها گفتم امشب کار عملیات سخت است. این دعا را می خوانیم که مجروح نشویم و بیشتر بتوانیم خدمت کنیم. آن شب بچه ها همه سالم ماندند. شب های بعد شهید و مجروح دادیم، ولی آن شب نه. آیا در جبهه هم سخنرانی به همراه مداحی انجام می شد؟ بستگی به شرایط داشت. بعضی مناطق این طور نبود که به طور کامل برگزار نشود. بنابه شرایط مختلف، سخنرانی هم برگزار می شد. آیا جنگ در نحوه عزداری هیئت ها تاثیرگذار بود؟ آثار جنگ، هیئت های ما را تغییر داده بود. شور هیئت ها را زیاد کرده بود و شور حماسی خاصی در سینه زنی ها ایجاد کرده بود. از همین هیئت ها بچه ها می رفتند جبهه و شهید می شدند و بقیه که یا مرخصی می گرفتند و یا عملیات شان تمام می شد، می آمدند در همان هیئت ها به یاد هم سنگرشان بودند. بعد از پایان جنگ، تعداد زیادی هیئت در سطح کشور از جمع همان رزمندگان تشکیل شد. بله. یکی از ویژگی های جنگ، تولید خوب فرهنگی بود که الان آن طور نیست. تولید فرهنگی در جنگ بسیار باکیفیت بود. انگیزه هایی که در جبهه وجود داشت، امروز وجود ندارد و انگیزه ها بیشتر به پول، شهرت و مقام کشیده شده است. کسی که در دوران دفاع مقدس، به شهادت فکر می کرد، قطعا تاثیر بالایی در رشد معنوی و فرهنگی جامعه داشت. هیئت رزمندگان اسلام، از سال76 شکل گرفت. بعد از به روی کارآمدن دولت اصلاحات، بچه های دوران جبهه و جنگ، دورهم جمع شدند و تصمیم گرفتند که این هیئت را راه بیاندازند. به یاد دارم، بعد از جنگ، وقتی هنوز هیئت رزمندگان اسلام تاسیس نشده بود، این موضوع را مطرح کردم که اگر این هیئت راه بیفتد، خانواده های سپاه و خانواده های شهدا و ایثارگر بیمه می شوند. آن مسئولی که حرف مرا گوش می داد، گفت: «مگر با هیئت هم می شود، کشور را اداره کرد؟» خب او حرف من را نمی فهمید و با مؤلفه های روشن فکرمآبانه، سخنان مرا می سنجید. می گفت باید یک کار سیاسی و حزبی صورت بگیرد و فکرش خراب بود.کم کم فضای معنوی، به فضای مادی و دنیایی تغییر پیدا کرد. تا سال76، تفکر و اعتقاد مردم را تغییر دادند. نگاه بدهکاربودن به انقلاب، به نگاه طلب کاری از انقلاب تبدیل شد. کسی که از انقلاب طلب کار است، هیچ وقت کار نمی کند و می نشیند و ادعاهایش را مطرح می کند. در سال76، این خلاء به اندازه ای رسید که اصحاب انقلاب و جبهه به خودشان آمدند. در کنار راه اندازی هیئت رزمندگان اسلام، موج جدیدی از مداحان دیگر نیز ظهور و بروز داشتند که بعضا به فرهنگ جبهه متصل می شدند و تاثیر می گرفتند. گرچه مخالفت هایی با آنان می شد، اما فرهنگ جدید و صحیحی در بین جوانان و نوجوانان پایه گذاری شد. به عنوان شخصی که هم تجربه مداحی در فضای نورانی جنگ و هم فضای بعد از آن را دارید، دراین باره نظرتان چیست؟ کاری که برای خدا باشد، قطعا تاثیرگذار است. در زمان امام حسین(ع)، نه اینترنت بود و نه شبکه های اجتماعی. هیچ حرفی هم از دهکده جهانی نبود. آن زمانی که امام(ع) فریاد می زد که «هل من ناصر ینصرنی»، شاید صدایش به گوش لشگریان مقابل هم نمی رسید، اما چه می شود که امروز ملت های سراسر دنیا، فریاد می زنند «بالروح، بالدم، نفدیک یا حسین» یا «لبیک یاحسین»؟ چون در کارش اخلاص داشت. امروز هم اگر کسی در ادامه این فرهنگ، موفق عمل کرده است، به این دلیل است. شما اگر برای فرهنگ شهادت و شهید کار کنی، از بین نمی رود. چون خداوند، حی و دائم است. شهدا هم که به خدا متصل بودند، حی می شوند و هر فرهنگی که در این مسیر باشند، از بین نخواهند رفت. موضوعی که دراین خصوص از اهمیت خاصی برخوردار است، این است که اصل «سیدالشهدا(ع)» است. نباید صرفا از شهدا بگوییم و از حسین(ع) غفلت کنیم. «إنَّ لِقَتلِ الحُسَینِ حَرارَةً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ أبَدا»، این حرارت هیچ وقت سردشدنی نیست. خود امام حسین(ع) به دخترشان می فرمایند که به شیعیان من بگو که هروقت آب گوارایی نوشیدید، از لب تشنه من یاد کنید. اگر شنیدید کسی در دنیا شهید شده و یا غریب است، از من یاد کنید. نباید یادمان برود که هرچه که می خوانیم، باید به فرهنگ عاشورا و سیدالشهدا(ع) ختم شود. از میان مداحان جوانی، که برای شهدا و دفاع مقدس هم مداحی می کنند، کار کدام یک را می پسندید؟ کار آقای مطیعی را بیشتر می پسندم. ایشان اخیرا درباره یمن برنامه ای ارائه کردند که بسیار زیبا بود. از مداحی تان در زمان جنگ، خاطره ای که در ذهن تان ماندگار باشد، برای مان بگویید. به یاد دارم شهید دستواره دوساعت قبل از عملیات خیبر، برای توجیه رزمندگان به جفیر آمد. چشمش به من که افتاد، گفت: توهم که این جا هستی؟ اصلا نیازی به توجیه عملیات، نیست. روضه بخوان که از همه چیز مهم تر است. من که شروع به خواندن کردم جنگنده های بعثی آمدند و منطقه را بمباران کردند. من هنوز داشتم می خواندم و اصلا متوجه هواپیماها نشدم. وقتی صدای شیرجه جنگنده ها آمد، همه پراکنده شدند، اما انفجار آن طرف تر بود و یکی از بمب ها وسط گروهان مقداد اصابت کرد. هاشم کلهر، ابراهیم حسامی و حسین محمدی در آن جا به شهادت رسیدند. منبع: همشهری پایداری - شماره 147 - آبان 94
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها