تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820255529
جرم عقلانیت و رسیدن به توسعه پایدار/مجید رضاییان*
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: یکم: مدل های توسعه در جهان به ما می آموزد که هر گاه توسعه در کشوری بخواهد به شاخص های «توسعه پایدار» دست یابد، «نیروی انسانی و کارآمد» از محورهای جدی آن تلقی می شود.در میان همه مدل های توسعه، «مدل توسعه ژاپن» بسیار درس آموز است، ژاپن، کشوری که پس از جنگ جهانی دوم با بمباران اتمی دو شهر مهم به تلی از خاکستر تبدیل شد، از 1950 تا 1980، ظرف مدت 30 سال به عضویت کشورهای گروه 7 درآمد و به یکی از قدرتهای اول اقتصادی جهان تبدیل شد. ژاپنی ها بعد از جنگ جهانی دوم این پرسش را از خود داشتند که؛ در «کشوری که زمین، جمعیت، منابع زیر زمینی و قدرت نظامی» یا وجود ندارد و یا در حداقل ممکن قرار دارد، از چه عاملی برای دستیابی به توسعه پایدار، می بایست سود جست؟ پاسخ دو کلمه بود: «نیروی انسانی». از همین رو، مدل توسعه ژاپن را در مقایسه با مدل توسعه اقتصادی غرب - بر اساس دیدگاه های روستو- مدل توسعه شوروی - با دیدگاه های استالینی- مدل توسعه روستایی در چین - بر اساس دیدگاه های مائو- یک مدل منحصر به فرد تلقی می شود، مدلی که نیروی انسانی را کشف کرد و از ظرفیت غیر قابل تصور آن به نوعی استفاده نمود که امروزه حق داریم مدل توسعه ژاپن را «نوعی مدل معنوی» توسعه بدانیم تا مادی. دوم: از این زاویه نگاه، مدل توسعه ژاپن یا همان مدل توسعه انسانی، البته یک راز بزرگ داشت و آن نیز چیزی نبود جز، «آموزش». آموزش با توسعه علم که از قضا از مقطع ابتدایی بسیار جدی گرفته شد و تا سطح تحصیلات تکمیلی به یک اصل تبدیل شد. اگر این باور انتقادی را داشته باشیم که در کشور ما، هنوز شاخص های توسعه پایدار محقق نشده است؛ بی تردید نتیجه بلافصل آن اهمیت دادن به آموزش، بویژه آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی، آن هم به دست بخش غیر دولتی و خلاق است که بتواند از همه ظرفیت های کشف نشدۀ نیروی انسانی در «بخش خصوصی» بهره جوید و در نتیجه یکی از مهمترین شاخص های توسعه یعنی آموزش، که البته بسیار کیفی و اتفاقاً کم هزینه است، محقق کند. سوم: بر اساس این دو نگاه، دانشگاه آزاد اسلامی که در دوره مدیریت 2 ساله اخیر، «کیفیت، پژوهش محوری و توسعه تحصیلات تکمیلی» را بر اساس اسناد بالادستی، وجهه همت خویش قرار داده، یکی از مصادیق بارز موفقیت ایران برای نیل به توسعه پایدار است. افزون بر آن، در تمامی اسناد بالادستی و سیاست هایی که دولت تدبیر و امید نیز پی می گیرد، توجه به کوچک سازی دولت، تمرکز زدایی و توسعه توان بخش خصوصی و غیر دولتی، یک هدف تصریحی و مشخص قلمداد می شود. به همین دلیل، طرح برخی نمایندگان مجلس در زمینه «تمرکز پذیرش دانشجویان در مقاطع تحصیلات تکمیلی» نه تنها خلاف این دیدگاه است، بلکه هدفی جز تضعیف دانشگاه های غیر دولتی و در رأس آن دانشگاه آزاد اسلامی که بار اصلی آموزش عالی را بر دوش می کشد، در پی نخواهد داشت. ناگفته پیداست که اهداف سند علم و فن آوری که با حمایت قاطع نمایندگان مجلس در خانه ملت همراه شد، یکی از مخاطبان جدی آن دانشگاه آزاد اسلامی قلمداد می شود، سندی که هدف اصلی آن «توسعه علم و فن آوری» است. اما چه کسی است که نداند روی آوردن دانشگاه آزاد اسلامی به توسعه تحصیلات تکمیلی با «برخوردهای سیاسی غرض آلود» مواجه شد تا جایی که در راستای این برخوردهای سیاسی غیر علمی و ناشایسته، موضوع مجوزِ رشته- محل های این دانشگاه، مورد هدف قرار گرفت. پاسخ رئیس دانشگاه آزاد اسلامی – دکتر حمید میرزاده- مبنی بر اینکه همه «رشته – محل های این دانشگاه» در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا، مجوز دارند؛ بخشی از این مجوز ها از طریق شورای گسترش در وزارت علوم و بهداشت و مجوزهای دیگر از طریق هیأت 3 نفره اخذ شده است. پرسش اما این است که با وجود این، نه تنها برخوردهای سیاسی غرض آلود، علیه محور توسعه پایدار کشور و مشخصاً دانشگاه آزاد، چرا پایان نمی یابد و افزون بر آن ادعا می شود مصوبه تأیید رشته های این دانشگاه اعتبار ندارد، در حالی که کمتر کسی است که نداند کنار گذاشتن هر قانونی از سوی مجلس، نیاز به نسخ دارد که چنین اتفاقی در مورد قانون مصوب سال 67 که در نامه ای در آذر ماه 93 استعلام آن از معاونت قوانین مجلس اخذ شده بر اعتبار قوانین قبلی تأکید می کند. آخر: از مدل توسعه ژاپن تا نیازهای کشور ما، برای دستیابی به توسعه پایدار و تکیه بر نیروی انسانی و راز آن، آموزش، بویژه آموزش تحصیلات تکمیلی و تربیت نیروی کارآمد، هرگز کوبیدن بزرگترین دانشگاه غیر دولتی ایران و حضوری جهان – دانشگاه آزاد اسلامی- مستفاد نمی شود، مگر آنکه نمایندگان معتدل از همه جناح ها در خانه ملت در برابر این گونه رفتارهای افراطی و غیر عاقلانه اقلیتی در مجلس، به شایستگی بایستند. *استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورنالیسم **روزنامه ایران/دوشنبه شانزدهم آذر 1394 9345**2054
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها