تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804768083
خانه مدرس را مرمت کردند اما...+ عکس
واضح آرشیو وب فارسی:هنر نیوز: خانه «مدرس» جان خانه « نصیرالدوله » را نجات داد اما خود سالها منتظر ماند تا جانی دوباره بگیرد حالا این خانه ی مرمت شده؛ به آجر، در و پنجره چوبی، سقف آهنی کاذب سفید رنگ، گل های شمعدانی و حوض هایی با رنگ آبی فیروزه ای مزین شده است اما با این همه رنگ خانه یک چیزهایی کم دارد، ایوان پرخاطره اش، درختان تنومنداش و کاشی های تاریخی منقوشش که کف اتاق خواهر مدرس را آراسته بود!مریم اطیابی- به گزارش هنرنیوز، از بهارستان که راهی سرچشمه شوید، صداها شما را فرا می خواند، مجلس، مسجد سپهسالار،کوچه پس کوچه های تنگ و باریک عودلاجان. به چهارراه سرچشمه که رسیدید، کافی است تا نخستین کوچه سمت چپ( قوام الحضور) را تا انتها بروید و به گذر علیرضا جاویدی ( میرزا محمود وزیر ) برسید. حالا به سمت راست بپیچید، چند کوچه که بالا بروید بن بست مدرس چشم نوازی می کند، در میانه آن خانه ای تاریخی منتظر ورود شما است. با نجواهایش می خواهد حکایت پر قصه و غصه ای را از مجلس مشروطه،مخالفت با قرارداد ۱۹۱۹، کمیته دفاع ملی، مخالفت با رضا شاه، تبعید و مرگ بگوید. اینجا خانه سید حسن مدرس روحانی است که پنج دوره عضو مجلس شورای ملی ایران بوده است. تا همین یکی دو سال پیش خانه ی «مدرس» انبار کتاب وارثان خاندان «کتابچی» بود، خانه ای که در و دیوارش بوی مرگ و ویرانی می داد به قول خودمان بوی «الرحمان» آن بلند شده بود اما هنوز خاطره ها آن را زنده نگاه داشته بودند. درختان سربه فلک کشیده، حوض رنگ پریده پر از برگ و زباله و دو ایوان مقابل اتاق های استراحت و درس مدرس در کنار تزئینات داخل اتاق ها. حالا دیگر نه از درختان خبری هست نه ایوان و نه کاشی های کف اتاق خواهر مدرس؟! اینجا اکنون مرمت و آراسته شده تا «خانه – موزه مدرس» و «دارالقرآن امام علی (ع)» باشد برای اهالی محل. درختان خانه مدرس پیش از قطع شدن برای مرمت! هر چند تاریخ دقیقی برای ساخت خانه تخمین نمی زنند، اما تا قبل از سال ۱۳۰۷ شمسی که مدرس به خواف تبعید شد، سال ها در این خانه تلمذ کرد، درس خوانده و با بزرگان مملکتی دیدار داشته بنابراین عمر خانه را دست کم باید ده سال قبل از این سال یعنی اواخر قاجار به عقب بُرد، خانه ای که حالا برخی کارشناسان میراث فرهنگی می گویند قدمتش به اواسط پهلوی اول می رسد پس هیچ تزئیناتی نداشته که بخواهند آن را نگه دارند! با این وجود براساس اسناد موجود با تبعید مدرس به خواف، او در نامه ای به فرزندش؛ اختیار این خانه را به او واگذار می کند و فرزند مدرس هم تا سال ۱۳۲۵ شمسی در این خانه زندگی می کند، اما پس از آن، خانه را به مرحوم حاج احمد کتابچی ناشر کتابفروشی اسلامیه می فروشد و او هم پس از چند سال زندگی در خانه، این بنای تاریخی را به انبار کتاب تبدیل می کند. ایوان خانه مدرس پیش از تخریب برای مرمت! ده سال پیش بود که کارشناسان میراث فرهنگی به جای سه در قدیمی با پلاک های (۶ – ۸- ۱۰) دو پلاک پائین تر در انتهای «بن بست مدرس» را به خاطر تزئینات منحصربفردش خریدند، بله! خانه ی «نصیرالدوله» و اگر نوه ی دختری مدرس تصمیم نمی گرفت تا پرده از این راز بردارد هرگز کسی متوجه این اشتباه نمی شد اما چه فایده پس از اطلاع، طرح خریداری و ساماندهی این خانه زیر خروارها خاک کتاب، فراموشی و نبود اعتبار در میراث فرهنگی دست نخورده باقی ماند. بی مهری به این خانه جزو لاینفک تقدیرش بود تا آنجا که حتی در طول این سال ها خانه را در فهرست آثار ملی هم ثبت نکردند! خانه نصیرالدوله که به اشتباه به جای خانه مدرس ثبت شد به گزارش هنرنیوز؛ اما ظاهراً مرداد ماه سال گذشته تهران گردی احمدمسجدجامعی باعث شد تا با دیدن وضعیت اسفناک خانه، مدیر موسسه دارالقرآن امام علی (ع) که جزو همراهان بود به این فکر بیفتد که این خانه را تبدیل به دار القران کند. نخستین قدم ها برای تملک خانه برداشته شد و خانه از انبار کتاب به کارگاه مرمت تبدیل شد. با چهار میلیارد تومان خانه را تملک کردند و بررسی بنا برای مرمت توسط کارشناسان و مشاوران طرح آغاز شد تا بهمن ماه ۹۳ که با نظارت اداره کل میراث فرهنگی تهران کارهای اجرائی برای مرمت و ساماندهی خانه شروع شد. حالا پس از ۱۱ ماه هفته ی گذشته مرمت خانه - موزه به پایان رسید و روز گذشته (یک شنبه ۱۵ آذر) تعدادی از خبرنگاران از این بنای تاریخی دیدن کردند. این بار به بن بست مدرس که قدم می گذارید، سقفی بلند، آهنی و مدرن نخستین چیزی است که به چشم می آید، حالا راحت تر آدرس خانه را پیدا می کنید، میانه های بن بست خانه ای جلوتر از دیگر خانه های کوچه با سه در چوبی و با پلاک ۵ جدید هرچند شکل و شمایلی قدیمی دارد اما بوی نو بودن می دهد و شما را دعوت می کند تا خاطرات گذشته را ورق بزنید. حوض های فواره دار و گلدان های شمعدانی گواه این ماجرا هستند. اما چرا ایوان و درختان و کاشی های منقوش در این جشن و حس و حال سهیم نیستند؟! کف کاشی کاری اتاق خواهر شهید مدرس پیش از کنده شدن به بهانه مرمت احمدرضا حشمتی، کارشناس ناظر اجرا این پروژه با اشاره به این که از ابتدای بهمن ماه ۹۳ جرقه نخستین طراحی خانه مدرس زده شده است، در گفت و گو با هنرنیوز می گوید:« خانه آسیب شناسی شد و سپس با اعلام به اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، نماینده این مرکز نیز تعیین شد تا از ابتدای اسفند ۹۳ کار آغاز شود و در آذر ۹۴ کار مرمت و موزه آرایی آن به پایان برسد.» وی با بیان این که خرید این خانه از آقای کتابچی۴ میلیارد تومان هزینه دربرداشته است، می افزاید:« حدود ۳ میلیارد تومان نیز هزینه مرمت و موزه آرایی این بنا شده است.» این کارشناس ناظر اجرا در مورد مسائل فنی خانه با اشاره به رطوبت شدید آن و اقدام مرمتگران به حفر کانال دفع رطوبت در کناره دیواره ها، توضیح می دهد:« با این کار مشکل رطوبت تا حد زیادی رفع شد. متأسفانه مالکان قبلی بنا به دلیل همین رطوبت تمام دیواره ها را قیرگونی و عایق رطوبتی زده بودند که ما مجبور به تراشیدن تمام آنها شدیم. از این رو مجبور به تعویض تمام آجرها شدیم چون یا فرسوده بودند، یا تخریب شده بودند. » او ادامه می دهد:« اتفاق دوم این بود که تمام سقف ها و شیروانی ها را جمع کرده و سقف تیرآهن زده بودند که با اقدامات انجام شده دوباره به حالت اولیه خود بازگشت . ما از خرپای فلزی استفاده کردیم که ظاهر حفظ شود و شبیه سقف شیروانی باشد. ذکر این نکته ضروری است که متأسفانه چون اینجا انبار کتاب بود ب ه دلیل وزن زیاد کتاب ها کف طبقات شکسته شده بود که ما علاوه بر اصلاح و مرمت برای دیده نشدن تیرآهن ها در این کف ها و سقف ها مجبور به استفاده از کناف گچ شدیم.» وی از پیدا کردن آجر کف حیاط و الگو قراردادن آن برای پوشاندن کف محوطه خبر می دهد و می گوید: « حوض هم همین ابعاد و فرم را داشته و دوباره ما عین آن را بازسازی کردیم. برای کف سازی سایر نقاط خانه نیز همین رویه را پیش گرفتیم. البته سیستم تهویه، روشنایی و در و پنجره چوبی هم کلاً بازسازی شده اند. ورودی هم سه درب فلزی داشت که اینک سه درب چوبی به جای آن نصب شده است. » حشمتی با بیان این که این پروژه خوشبختانه مشکل اعتباری نداشته است، می افزاید:« به لحاظ تخصصی موضوع با میراث فرهنگی مطرح شده بود و طرح ها به تصویب رسیده و نظارت وجود داشت . تیم مجری کار هم از مدیرپروژه که خودش در حوزه ابنیه فعالیت داشت تا کارشناس کارگاه که دارنده لیسانس ابنیه است همگی متخصص بودند و بنده هم به عنوان ناظر پروژه اجرا و مشاور طراحی حضور داشتم . در حال حاضر هم منتظر مجوز اداره کل موزه ها هستیم.» وی درباره علت تخصیص کاربری موزه به این مکان نیز می گوید: « این تصمیم مالک بنا ( علی انصاری- رئیس گروه سرمایه گذاری تات است و رئیس اتحادیه مبل سازان تهران) بود که این خانه تبدیل به موزه و دارالقرآن شود. البته چندین پیشنهاد بر اساس امکان سنجی داده شد و در نهایت به چنین نتیجه ای رسیدیم.» حشمتی درباره علت نصب سقف کاذب با اشاره به این که این بنا به دلیل دارا بودن چندین اتاق دورتا دوری فاقد سالن است و این کمبود فضا برای گذاشتن صندلی جهت برپایی مراسم سخنرانی، جشن و مسابقات های قرآنی و... سبب ایجاد این سقف شده است، اضافه می کند:« برای همین این حیاط را مسقف کردیم تا در ایام سرد سال هم بتوانند دور تا دور آن را چادر بزنند. خوشبختانه این سقف کاذب و موقت و قابل برداشتن است و ستون های آن هم داخل دیواره ها نرفته است. در هر صورت این سقف و پایه هایش به بنا آسیب نزده و هر زمان که بخواهیم می توانیم آن را برداریم. » این مشاور طراحی با بیان این که ناظر پروژه از طرف سازمان میراث فرهنگی آقای فرجی است درباره حضور مهندس مظاهری از اصفهان در این پروژه توضیح می دهد:« ایشان هم طراحی موزه و تهیه ویترین ها و قاب ها را برعهده داشت.» به گزارش هنرنیوز؛ اما یک پای مرمت خانه مدرس می لنگد. در این بنا دیگر خبری از ایوان نیست. درختان قبلی قطع شده اند و کاشی های منقش کف اتاق خواهر مدرس هم کنده شده و به جای آن کاشی های سفید و آبی ساده به کار رفته است. حشمتی درباره چرایی این اتفاقات میگوید:« کاشی ها الحاقی بود. تعدادشان هم زیاد نبود حدود ۸ الی ۱۰ عدد. از طرفی این ساختمان مربوط به دوره پهلوی است نه قاجار اما کاشی ها به ظاهر از جای دیگری آورده و در اینجا نصب شده بود؟! ما می خواستیم عیناً همان حالت ابتدایی بازسازی شود نه حالت الحاقی! شاید یکی دو تا کاشی گل و بته ای هم بوده اما کلا این کاشی ها مربوط به این بنا نبوده است. اکثر قسمت های دیگر بنا هم موزائیک بودند و برخی دیواره ها هم آجری که عیناً بازسازی شدند.» قاب ها و لمبه کوبی ها مشخص شده وی درباره تخریب ایوان به بهانه بازسازی نیز توضیح می دهد:« این ایوان نیز الحاقی بوده است. خرپای بالا با پایین یک فاصله ۳ متری داشت. هنگام شکافتن آن متوجه شدیم اصلاً این ساختمان ایوان نداشته است چون سقف بالا یک سقف لمبه کوبی بوده است. یک دیوار تیغه ای متأخرتری هم وجود داشت که مشخص می کرد یک سقف کاذب جدید احداث شده است که ما آن را به حالت اول بازگرداندیم. » حشمتی در پاسخ به این پرسش که حتی اگر این سقف ایوان هم کاذب باشد بازهم مربوط به دوره پهلوی است و نهایتاً به جای پهلوی اول به پهلوی دوم تعلق دارد و نباید تخریب می شد، اظهار می کند:« ایوان متعلق به بعد از انقلاب بوده است؟!» وقتی می گوییم که اقای کتابچی برای چه باید یک ایوان الحاقی اضافه می کرد؟! او که اینجا را انبار کتاب کرده بود، در پاسخ می شنویم:« این تیرآهن ها متعلق به دوره آقای مدرس نیست. وقتی سقف برداشته شد تمام قاب ها و لمبه کوبی ها مشخص شد. در اتاق اصلی با برداشتن سقف کاذب تمام این قاب ها و لمبه کوبی ها مشخص شد. سقف اصلی شکسته بود و نفر بعدی با گذاشتن یک خرپا و ایوان و سقف کاذب سعی درنگه داشتن بنا داشته است. مجبور شدیم ایوان را برداریم تا سالن فرم اصلی خود را بدست آورد! » وی درباره علت قطع کردن درختان نیز چنین می گوید:« یکی از درختان کاملاً خشک شده بود . و یکی دیگر هم تنها بالایش برگ داشتن که به دلیل زدن سقف کاذب نمی توانستند آن درخت را نگه دارند. باید درخت از این سقف رد می شد که باز رسیدگی به آن بسیار سخت بود! این درختان هم بعداً کاشته شده بودند! وقتی این سه ساختمان یکی شده بود، این سه درخت باقی مانده بودند. » حشمتی درپاسخ به این پرسش که به نظر می رسد حوض قبلی هم کوچکتر بوده باشد، اظهار می کند:« نه ، حوض دقیقاً هم سرجای خودش است و هم دارای همین ابعاد است و سنگ گرانیت آن را هم از اصفهان سفارش دادیم. اصلاً این حوض قابلیت جابه جایی نداشت چه را که در قدیم برای این خانه کاربرد داشته است.» وی درباره تاریخ احداث بنا هم توضیح می دهد:« که زمان ساخت مشخص نیست اما پایان ساخت آن بیشتر به اواسط تا اواخر پهلوی اول بازمی گردد. این ساختمان قاجاری نیست و هیچ گونه تزئیناتی هم ندارد. زمانی که مدرس نماینده مجلس می شود با حقوقش هر سه ساختمان را می خرد که هر سه دارای درب ورودی است و سپس آنها را تبدیل به یک بنا می کند. در سقف ها تیرآهن هم به کار رفته که قطعاً مربوط به دوره آیت الله مدرس نیست. احتمالا در این فاصله بین مالکیت مدرس و کتابچی اتفاقاتی برای این خانه افتاده است. کار مرمت آن هم اصولی نبوده است مثلاً دهنه تیرآهن ها باید ۹۰ سانتی بود اما وقتی ما به آنها دست یافتیم دهنه تیرآهن ها ۱۵۰ سانتی بود که همین امر باعث فشار و شکستگی کف ها و سقف ها در طول زمان شده بود.»
دوشنبه ، ۱۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هنر نیوز]
[مشاهده در: www.honarnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها