تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815437900
اردوغان چگونه پایه های دیکتاتوری خود را مستحکم می کند
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: با انتشار اسناد ارتباط و کمک های دولت و وابستگان اردوغان به تروریست های سوریه موجی از بازداشت ها در این کشور آغاز شد و هرکس که به نحوی در این افشاگری ها دست داشت، به جرم جاسوسی و خیانت دستگیر و در انتظار احکام سنگینی چون حبس ابد هستند.به گزارش سراج24 ،مشرق نوشت؛شنبه گذشته دو ژنرال و یک سرهنگ بازنشسته ژاندارمری ترکیه، به اتهام جاسوسی و تروریسم به خاطر نقش خود در توقف و بازرسی کامیون های حامل اسلحه، متعلق به سازمان امنیت ملی ترکیه در سال گذشته، بازداشت شدند. همزمان روزنامه نگارانی که فیلم مربوط به بازرسی از این کامیون ها را منتشر کرده بودند هم دستگیر شدند. بسیاری از ناظران، این اقدام را گامی دیگر از جانب رجب طیب اردوغان برای تحکیم بیش از پیش قدرت و خفه کردن صدای مخالفان تعبیر کرده اند. ابراهیم آیدین فرمانده پیشین ژاندارمری آنکارا، حمزه چلپ اوغلو، فرمانده پیشین ژاندارمری آدانا، و سرهنگ بازنشسته آزمایشگاه جنایی ژاندارمری این کشور، برهان الدین جهانگیراوغلو هفته گذشته دستگیر و به دادگاه دوم جنایی استانبول فرستاده شدند. اتهام آن ها «کسب اطلاعات محرمانه با هدف جاسوسی سیاسی یا نظامی، افشای اطلاعات محرمانه مرتبط با امنیت کشور به قصد جاسوسی، تلاش برای نابودی یا جلوگیری از انجام کارکردهای دولت و پشتیبانی یا رهبری یک سازمان تروریستی مسلح» اعلام شده است. حمزه چلپ اوغلو و ابراهیم آیدین فرماندهان سابق ژاندارمری آنکارا و آدانا این بخشی از پرونده دادستان ها و نیروهای امنیتی درگیر در تحقیقات مربوط به کامیون های حمل سلاح به سوریه، متعلق به سازمان امنیت ملی ترکیه است. کامبون ها اول بار در 1 ژانویه 2014 متوقف و بازرسی شدند، که خود منجر به ردگیری و بازرسی سه کامیون دیگر پر از سلاح در مرز جنوبی ترکیه در آدانا شد (9 ژانویه 2014). رجب طیب اردوغان که در آن موقع نخست وزیر بود در تلویزیون ظاهر شد و گفت که کامیون ها حامل محموله کمک های بشردوستانه برای ترکمن های سوریه بوده اند. او که به شدت عصبانی به نظر می رسید، حکم دادستان های آدانا برای بازرسی و فیلم برداری از کامیون ها را یک «خیانت» خواند. احمد داوود اوغلو که در آن زمان وزیر خارجه ترکیه بود همان ادعای اردوغان را مطرح کرد که کامیون ها چیزی جز کمک های بشردوستانه برای ترکمن های آن سوی مرز نبودند، در حالی که نایب رییس مجمع ترکمن های سوریه، حسین العبدالله، همزمان گفت که ترکمن ها هیچ کامیون حامل کمکی از ترکیه دریافت نکردند. تصاویری از توقف کامیون های حامل سلاح برای تروریست ها اردوغان در 24 نوامبر 2014، تلویحا فرستادن سلاح توسط دولتش را تایید کرد، ولی با پررویی گفت: «خب که چه؟ اگر کامیون ها پر از اسلحه بودند؟ شما خیانت مرتبط با کامیون های میت را می دانید، نه؟ خب گیریم در آن ها سلاح بود. من معتقدم که مردم ترکیه آن هایی را که این حمایت (تسلیحاتی) را تخریب کردند، نخواهند بخشید.» دو روزنامه نگار روزنامه جمهوریت، سردبیر «جان دوندار» و همچنین «اردِم گول»، به جرم انتشار فیلم بازرسی کامیون های پر از اسلحه و مهمات و اثبات دروغگویی دولت، دستگیر شده اند. اردوغان در یک سخنرانی عمومی به صراحت تهدید کرده بود که دوندار «تاوان سنگینی» پرداخت خواهد کرد. «جان دوندار» سردبیر روزنامه جمهوریت ترکیه اردم گول اردم گول جالب این که خود اردوغان شاکی او شده و برایش درخواست حکم حبس ابد به علاوه 42 سال حبس به اتهام هایی چون جاسوسی و تلاش برای سرنگونی حکومت و افشای اطلاعات محرمانه کرده است. به علاوه دیوان عالی جنایی طرسوس، در جولای امسال، کیفرخواست سردادستان عمومی آدانا، معاون دادستان عمومی آدانا، و 2 داداستان آدانا را به دلیل نقش ایشان در توقف و بازرسی کامیون و تقاضای حبس ابد برای آن ها تایید کرد. رسیدگی به اتهامات به عهده «دادگاه عالی استیناف» است که تنها مرجع رسیدگی به پرونده مقامات قضایی است. الجزیره ترکی نوشت، دو زنرال ژاندارمری با شهادت یک شاهد ناشناس با اسم مستعار «آلپ ارسلان» دستگیر شده اند که شاهد پرونده ای موسوم به «توحید سلام» هم هست. توحید سلام یک حلقه جاسوسی است که به ادعای دولت ترکیه توسط ایران پشتیبانی می شود. آلپ ارسلان شهادت داد که دو ژنرال قبل از توقف کامیون ها جلسه تشکیل داده بودند و به این نتیجه رسیدند که دیگر چشم بستن به روی انتقال اسلحه به گروه های تروریستی در سوریه کافی است.البته دو ژنرال در دادگاه گفتند که نمی دانستند کامیون متعلق به کیست و چه محموله ای با خود دارد. چلپ اوغلو و آیدن همزمان هم برای پرونده کامیون ها و هم پرونده موسوم به «توحید سلام» محاکمه می شوند. اردوغان حلقه قدرت را تنگ تر می کند عاکف حمزه چبی، از مقامات ارشد حزب جمهوری خواه خلق، حزب اصلی اپوزیسیون آک پارتی (حزب عدالت و توسعه)، معتقد است که مدل نظام ریاستی پیشنهادی آک پارتی ترکیه را به سوی یک «دیکتاتوری» قانونی زیر نظر اردوغان تبدیل خواهد کرد: عاکف حمزه چبی «کشوری که نظام ریاست جمهوری در آن به بهترین نحو پیاده شده، ایالات متحده است. ولی قدرت داده شده به اوباما از سوی آک پارتی ناکافی محسوب می شود. اوباما حق انحلال کنگره را ندارد، ولی اردوغان این حق را می خواهد. این سیستم منحصرا برای اردوغان طراحی شده است که ترکیه را به سوی دیکتاتوری خواهد برد.» به باور حمزه چبی، همین الان هم اردوغان از حکم حکومتی ریاست جمهوری برای دور زدن پارلمان بهره می برد. «ین چیزها در هیچ نظام جمهوری معتبری وجود ندارد. «کنان اِورن» هم یک ریاست جمهوری ویژه از طریق قانون اساسی 1982 برای خود می خواست. حالا اردوغان یک ریاست جمهوری یگانه برای خود می خواهد. اسم این دیکتاتوری است.» اِورن فرمانده ارتش ترکیه بود که در 1980 کودتا کرد و در 1982 به ریاست جمهوری رسید. کنان اِورن؛ رییس جمهور نظامی ترکیه در دهه 1980 اردوغان که شخصیتا به چیزهای عظیم علاقه مند است، دنبال یک پست ریاست جمهوری با عظمت هم هست. او بزرگ ترین کاخ را برای خود در آنکارا ساخته و اکنون قصد احداث بزرگ ترین فرودگاه جهان را در زمینی به وسعت 6000 هکتار در استانبول دارد. پروژه فرودگاه جدید استانبول، بزرگ ترین فرودگاه جهان حتی پوستر انتخاباتی او و داوود اوغلو برای انتخابات پارلمانی، چنان بزرگ بود که وارد کتاب رکوردهای گینس شد. قصر 1150 اتاقی او در آنکارا یک سازه فرعونی و نشان جنون عظمت طلبی اوست. قصری که که عمارت های صدام و نیکلای چائوشسکو (دیکتاتور معدوم رومانی) را هم از سکه انداخته است. فقط پنج متخصص چشیدن غذا در این قصر غذاهای رییس جمهور را مزه می کنند تا آلوده به سموم نباشد. گفتنی است که ساخت و ساز مرتبط با قصر هنوز هم ادامه دارد، علی رغم این که چند دادگاه تاکنون به دلیل تصرفات و تخریب فضای سبز این ساخت و ساز را غیرقانونی دانسته اند. اردوغان در پاسخ گفته «بگذار زور خودشان را بزنند، من به هرحال به حرکتم ادامه می دهم.» بسیاری از مخالفان اردوغان نگرانند که انتخابات اخیر پارلمانی آخرین انتخابات از این نوع بوده باشد. البته نگرانی آن ها چندان هم بی دلیل نیست، چراکه اردوغان این انتخابات (1نوامبر) را تبدیل به یک همه پرسی برای پروژه ریاست جمهوری قدرتمند خود کرده بود. در حالی که خود او اصولا در انتخابات شرکت نداشت و انتظار می رفت به عنوان رییس جمهور و رهبر 12 ساله اخیر ترکیه، بی طرفی را دست کم در ظاهر رعایت کند، او حتی بسیار پررنگ تر از احمد داوود اوغلو، رهبر حزب عدالت و توسعه، درگیر تبلیغات برای حزب بود. او در یک هفته، 44 ساعت را برای تبلیغات روی صفحه تلویزیون ملی ترکیه (که تحت کنترل دولت است) حاضر شد. متین یوکشل، معاون سردبیر روزنامه طرفدار دولت، «صاباح» این چنین مجیز اردوغان را می گوید: «اردوغان از 1994، زمان شهرداری استانبول، ثابت کرده است که به هر هدفی که بخواهد خواهد رسید. هیچ اپوزیسیونی قادر به توقف او نبوده است. رای دهندگان ترکیه به یک رهبر علاقه مند هستند.» حزب عدالت و توسعه اردوغان، که اسمأ داوود اوغلو رهبر فعلی آن است، بزرگ ترین و فراگیرترین دستگاه سراسری در ترکیه است. این حزب بوروکراسی و رسانه ها را کنترل می کند، نظامیان را به حاشیه رانده و تقریبا همه نهادهای مستقل از دولت از قبیل دادگاه قانون اساسی، پارلمان، بانک مرکزی، دادستانی و دستگاه قضایی را تضعیف کرده است. رسانه های مستقل با فشار شدید دولت تسلیم می شوند، حتی نوجوانان دبیرستانی که رییس جمهور را مسخره کنند، مورد تعقیب قضایی قرار می گیرند. اردوغان رهبر حقیقی و بلامنازع حزب است (داوود اوغلو عملا مهره ای در دست اوست)، و تک تک نامزدهای فهرست انتخاباتی حزب بر اساس میزان وفاداری به او تعیین شدند. با این که به صورت رسمی داوود اوغلو نخست وزیر و رهبر حزب است، در دو انتخابات پارلمانی در سال جاری، عملا هیچ کس اسم او را نمی آورد و همه جا صحبت از «حزب اردوغان» بود. «چنگیز جاندار»، از مقامات حزب اپوزیسیون جمهوری خواه خلق بر این نظر است که: «همین حالا هم سیستم ریاستی شده است. مساله این است که او می تواند آن را قانونی و مشروع کند یا نه.» چنگیز جاندار سزگین تانریک اوغلو، وکیل فعال حقوق بشر و عضو پارلمان از حزب جمهوری خواه خلق هم با او هم نظر است: «چنان به قدرت چسبیده اند که هر کاری برای حفظ آن می کنند. روش مبارزه انتخاباتی اردوغان در سال های اخیر، تهییج بی وقفه هواداران با سخنرانی های پی درپی، دو قطبی کردن انتخابات به طرفداران خودش و دشمنان توطئه گر، و ترویج نفرت بوده است. در انتخابات اخیر با وجود انتظار از او به عنوان رییس کشور برای سخنرانی کم تر طرفدارانه، او خود بزرگ ترین تبلیغاتچی حزبش شد. او اکثریت را تقدیس و اقلیت را تحقیر می کند.» سزگین تانریک اوغلو این لحن پرخاش جویانه و قطب بندی های ما-آن های اردوغان، به ویژه بعد از وقایع پارک گزی استانبول شدت بیشتری هم یافته است. اعتراضات پارک گزی استانبول ندیم شِنر، روزنامه نگاری که در سال 2011 به اتهامات تروریستی (که بعدا از آن تبرئه شد) یک سال را در زندان به سر برد، می گوید: «همه گروه های اپوزیسیون مخالف تغییر قانون اساسی هستند که امری بسیار مهم درباره شخص اردوغان و حاکمیت تک نفره است، این تبدیل به یک نماد شده است، مانند همان قصر آنکارا. قصر هم موضوع نفرت عمومی شده است.» ندیم شِنر این در حالی است که محدودسازی مطبوعات از زمان انتخاب اردوغان به ریاست جمهوری سیر صعودی داشته است. سازمان «خبرنگاران بدون مرز»، ترکیه را کشور 149 در بین 180 کشور جهان در رمینه آزادی مطبوعات معرفی کرده است. به گزارش «زمان تودی» (نسخه انگلیسی روزنامه زمان)، خبرنگاران برای حضور در کنفرانس های مطبوعاتی، یک سیستم گزینشی دوساله را پشت سر می گذارند، تا یک وقت در کنفرانس های مطبوعاتی سوالات چالشی و غیرمنتظره از مسوولان ارشد دولتی نپرسند. در طرح پیشنهادی اردوغان برای نظام ریاستی، رییس کشور می تواند احکام اجرایی و تقنینی صادر کند که در عمل به معنی تمرکز دو قدرت اجرایی و مقننه در دستان اوست. در این طرح، پارلمان به جای می ماند ولی رییس جمهور حق وتوی مصوبات آن را خواهد داشت. به علاوه، پارلمان نیازمند سه پنجم آراء برای تصویب دوباره یک مصوبه و وتوی رای رییس جمهور خواهد بود. رییس جمهور وزرا و نیمی از اعضای دیوان عالی را نصب می کند و اما از همه مهم تر این که حق انحلال پارلمان را دارد، حقی که حتی رؤسای جمهور روسیه و آمریکا هم ندارند. بر خلاف همه نظام های ریاستی در دنیا، در طرح پیشنهادی حزب عدالت و توسعه، انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری با هم برگزار می شود! به عقیده پروفسور «لِونت کوکر»، حقوقدان برجسته ترک، این همزمانی دو انتخابات صرفا برای تضمین هم خط بودن رییس جمهور و حزب حاکم در پارلمان است. حقوقدان دیگری به نام پروفسور «اِرگون اوزبودون» هم آن را «معادل یک حاکمیت تک نفره بدون مکانیزم نظارت و موازنه» می داند. لونت کوکر ارگون اوزبودون صلاح الدین دمیرتاش، رهبر حزب دموکراتیک خلق ها، در آستانه برگزاری انتخابات اول نوامبر، در یک سخنرانی اردوغان را به تلاش برای ایجاد یک «دیکتاتوری قانونی» از طریق ایجاد تغییر در نظام سیاسی کشور و رشد فضای ترس برای برنده شدن در انتخابات متهم کرد: «طرح اردوغان برای نظام ریاست اجرایی، مدلی برای ریاست قوه مجریه نیست، بلکه مدل حکومت تک نفره است، یک دیکتاتوری قانونی برای تمرکز قدرت در دستان یک نفر.» صلاح الدین دمیرتاش این طرح را وقتی در کنار اقدامات چند سال اخیر اردوغان و حزبش در تحدید رسانه ها، کاستن از آزادی ها، سرکوب اعتراضات، زندگی کردن مخالفان و تصفیه نهادهای مستقل از دولت از عناصر منتقد دولت و ...بگذاریم، متوجه می شویم که طرح اردوغان در صورت اجرا چه قدر برای مردم ترکیه خطرناک است و او عملا بی هیچ رقیبی، دیکتاتور قانونی ترکیه خواهد شد. «عبدالرحمن دلپاک»، ستون نویس روزنامه طرفدار دولت «ینی آکیت»، و از مهم ترین چهره های طرفدار اردوغان، اخیرا در یک سخنرانی جنجالی در کانادا گفت که «اگر اردوغان تحت یک نظام ریاستی انتخاب شود، «خلیفه» خواهد بود و نمایندگان کشورهای وابسته به خلافت باید در کاخ ریاست جمهوری اتاق داشته باشند!» عبدالرحمان دلپاک یک نظرسنجی بعد از انتخابات یک نوامبر که منجر به پیروزی آک پارتی با 317 کرسی شد، نشان می دهد که 31 درصد مردم ترکیه با تغییر نظام این کشور موافقند، در حالی که 57 درصد مایل به حفظ نظام پارلمانی هستند. این تقریبا مشابه نتایج انتخابات 7 ژوئن است که آک پارتی اکثریت پارلمان را از دست داد. تنها یک روز مانده به انتخابات یک نوامبر، پلیس دفاتر هلدینگ تجاری «کوزا ایپک» را مورد حمله قرار داد. یک هیات امنای طرفدار حکومت برای اداره بخش رسانه ای آن تعیین شد (دو روزنامه و دو کانال تلویزیونی) که قرار بود صدای مخالف دولت باشند. نتیجه این که در کل ساعات مانده به انتخابات به بلندگوی تبلیغاتی دولت تبدیل شدند. حمله پلیس به دفتر هلدینگ کوزا ایپک مخالفان اعتقاد دارند که با کسب اکثریت دوباره توسط آک پارتی، فشار کنونی بر رسانه ها حتی بیشتر هم خواهد شد تا صدای مخالفان تغییر نظام سیاسی در زمان مانده به همه پرسی، خفه شود. بسیاری از روزنامه نگاران به جرم «توهین به رییس جمهور» دستگیر شدند و اعضای حزب دموکراتیک خلق ها هم به بهانه ارتباط با تروریست ها. مخالفان معتقدند که اردوغان با هوچی گری و ایجاد تنش داخلی و دشمن نمایی از فعالان جوان، روزنامه نگاران، اعضای حزب دموکراتیک خلق، اعضای جنبش دموکراسی خواهی توانست رای از جیب رفته را بازگرداند. حتی بعضی از بدبین ترها از رضایت دولت اردوغان از تنش های قومی و اقدامات تروریستی در آستانه انتخابات که جو را امنیتی کرد و دوباره حزب حاکم را بالا کشید، سخن می گویند. حملات تروریستی آنکارا اردوغان که در کنار قطر بزرگ ترین حامی جنبش اخوان المسلمین است، بر خلاف محمد مرسی، کاملا گام به گام و با برنامه ریزی طرح سیاسی خود را پیش می برد. او به تدریج ارتش را که خود را نگهبان جمهوری سکولار کمالیستی می دانست، تضعیف (حتی ذلیل) کرد. تصفیه ای بزرگ در جریان تحقیقات ضدفساد سال 2013 در دستگاه قضا و پلیس و نیروهای امنیتی انجام داد. او حتی بعد از ریاست جمهوری، با تشکیل جلسات کابینه در قصر خود و همچنین تشکیل حلقه قدرتمندی از مشاوران امنیتی-سیاستی (یک نوع دولت در سایه ) سعی کرده که حتی مرید خود داوود اوغلو را هم کاملا تحت الشعاع قرار دهد. پروفسور هنری جی. بارکی، از مرکز ویلسون، در مصاحبه با شورای روابط خارجی آمریکا در آگوست 2014 گفته بود: «اردوغان امروز، اردوغان اوایل 2000 نیست. قدرت آشکارا در مغز او رفته است و او اطرافش را از چاپلوسان پر کرده است. او به نقطه ای رسیده که خود را در حالت خطاناپذیری و غیرقابل چالش می بیند.» به واقع، در بسیاری از جهات اردوغان خود را میراث دار امپراتور عثمانی می بیند. توفیق او در رشد حیرت آور اقتصادی ترکیه در ده سال اول حکومت حزب عدالت و توسعه، شخصیت «خودبزرگ پندار»(مگالومانیاک) او را بسیار بیشتر کرده است، تا جایی که اطرافیان چاپلوس ادعای رهبری او بر جهان اهل تسنن را دارند! پوست نازک آقای رییس جمهور در برابر انتقادات در اواخر ماه اکتبر، دادگاهی در «اسکی شهر» ترکیه، دو دانشجو را که یک بنر با تصویر اردوغان و جمله «دیکتاتورها در خیابان سرنگون می شوند» در خوابگاه دانشگاه آویخته بودند، از جرم «توهین به رییس جمهور» تبرئه کرد و لفظ «دیکتاتور» را نه مصداق توهین، که یک انتقاد سیاسی دانست. این دو دانشجو که «یوسف سالی اوزتِن» و «جاقلا صفیورک» نام داشتند ، این بنر را بر سر در خوابگاه دانشگاه آندولوی این شهر آویخته بودند و به همین خاطر توسط پلیس دستگیر شدند. دادگاه جنایی این شهر پیش از این یک حکم تعلیقی 11 ماه و 20 روز حبس به سه دانشجوی دیگر داده بود که در سال گذشته بنری با مضمون مشابه در خوابگاه نصب کرده بودند. بعد از انتخاب اردوغان به ریاست جمهوری در آگوست 2014، صدها تن از شهروندان ترکیه (عمدتا روزنامه نگاران، دانشجویان یا فعالان اجتماعی) به همین جرم «توهین به رییس جمهور»، محاکمه شدند. حتی دانش آموزان هم از این نوع تعقیب در امان نیستند. روزنامه حریت دوم نوامبر گزارش داد که دو پسربچه 12 و 14 ساله به دلیل چسباندن پوستری طنزآلود از اردوغان در شهر کردنشین دیاربکر، توسط دادستان تحت تعقیب قرار گرفتند و حکم حداقل 14 ماه حبس برایشان درخواست شد. صدف کارباش، چهره معروف رسانه ای، هدایت کاراجا و مهمت بارانسو، روزنامه نگاران معروف، و مروه بویوک ساراچ، دختر شایسته سابق ترکیه، از معروف ترین چهره هایی هستند که به جرم مخالفت با اردوغان و حکومتش دستگیر و بعضا به حبس های طولانی مدت محکوم شده اند.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها