واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: همایش بین المللی "رحمت در سنن دینی مسیحی و اسلامی" با حضور رایزنان فرهنگی ایران و ایتالیا در دو کشور، روزنامه نگاران و اساتید و دانشجویان در محل سالن اجتماعات دانشگاه پاپی شهر رم و برگزار شد.به گزارش دولت بهار به نقل از ابنا ـ همایش «رحمت در سنن دینی مسیحی و اسلامی» که نماینده سفارت ایران در واتیکان حضور داشت، «پینو فیسیچلا» مدیر جلسه، ضمن معرفی اجمالی سخنرانان، موضوع این همایش را یکی از فصول مشترک ادیان ابراهیمی یعنی رحمت، از منظر متنی، فقهی و فلسفی ـ عرفانی معرفی کرد. نخستین سخنران این همایش، مدیر مرکز اسلامی ایران در لندن بود که با اشاره به آغاز شدن سوره های قرآن و فرایض دینی اسلامی با اسمای رحمان و رحیم خداوند، رحمانیت خداوند در مکتب اسلام را امری نظاممند و فراگیر از حیث هستی شناختی، اخلاقی و... معرفی کرد و بر مبنای بنیان رحمانی خلقت، بر ضرورت رحمانی بودن تعاملات انسانی تأکید کرد و گفت: حدود ۶۰۰ بار تأکید بر رحمانیت خداوند و مساوی کردن صفت رحمانیت با نام الله در نص صریح قرآن، نشان از شمول رحمت در خلقت و سلسه مراتب آن از رحمانیت عام تا رحیم بودن مضاف خداوند است و هرمی را ترسیم می کند که در رأس آن، خداوند در مقام "ارحم الراحمین" جای دارد. حجت الاسلام «محمدعلی شمالی» افزود: به وجه غائی نیز، هدف از خلقت در قرآن، رحمت ذکر شده و اگر قدرت و علم خداوند در خلقت جهان شرط لازم بوده است؛ رحمانیت وی شرط لازم و کافی است. وی در ادامه بیان کر: در این بنیان، مطابق حدیث جعفری، هدف از خلقت انسان نیز گسترش رحمت است و در شرایطی که خداوند که رحمت اش با قدرت و علم اش قرین است؛ رحمت عام را بر خود فرض دانسته و کتب آسمانی و انبیا را به نور و رحمت تشبیه کرده است؛ آحاد انسانی نیز از این امر مستثنی نیستند. در ادامه استاد دانشگاه پاپی شهر رم با قرائت فرازهایی از باب چهارم انجیل لوقا، رحمت را صفتی لغیره دانسته و ماهیت رو به بیرون رحمت را فراگیرنده دیگری از هر دین و نژادی دانست و بیان کرد: بر این مبنا، فراسوی رحمت خداوند به انسان، رحمت به ضرورت ماهیت خود، میان انسان ها نیز گسترش یافته و هر تعامل غیررحمانی میان انسان ها، با ذات خلقت و انسان منافات داشته و از این رو، غیرمنطقی و غیرطبیعی است. با پایان یافتن سخنان آنتونیو پیتا، مدیر جلسه در سخنانی دوباره با تأکید بر اهمیت تبیین نسبت رحمت و عدالت، موضوع بخش دوم این همایش؛ یعنی رحمت در ساختار حقوقی ـ فقهی اسلامی و مسیحی را پاسخ به این پرسش معرفی و سخن را به حجت الاسلام ابوالفضل ساجدی، استاد حوزه علمیه قم، واگذار کرد. حجت الاسلام «ساجدی» در آغاز سخنان خود، با تفکیک رحمت خدا به انسان، انسان به خود (عرفان)، انسان به دیگر موجودات و انسان به انسان، موضوع اصلی سخن خود را این سنخ اخیر رحمت خوانده و با تشریح نظام حق و تکلیف در تعاملات انسانی و تأکید بر ریشه داشتن آن در حقوق تفویضی الهی، گسترش شبکه تعاملات انسانی بر مبنای نظام حق ـ تکلیف را عامل گسترش مناسبات رحمانی بین انسانی ارزیابی کرد. وی همچنین با تبیین انحای باواسطه و بی واسطه مناسبات رحمانی، منطق دگرخواهی رحمانی را بر مبنای کمال نفسانی و پاداش الهی تشریح کرد و بر نقش اختلالی سوءاستفاده از قدرت در شبکه تعاملات رحمانی انسانی و نقش این شبکه به عنوان یگانه عامل کنترل کننده و جایگزین قدرت تأکید کرد و با این چشم انداز، رفتار رحمانی را وظیفه ای برشمرد که مرزهای فرایض فردی را به سوی تعاملات اجتماعی در نوردیده و به تقویت توأمان ایمان و رحمت می انجامد. در ادامه، پروفسور «مانوئل آروبا» نیز ضمن تحلیل تاریخی و تشریح ساختارهای عرفی و هنجاری و منطقی حقوق مسیحی بیان کرد: رحمت در قالب حقوق است که در سطح کلان اجتماعی، بنیان های عقلانی خود را می یابد و در قالب عدالت، صورت بندی می شود. وی گفت: مفهوم عدالت میان اسلام و مسیحیت مشابهت های بسیاری دارد و ساختار رحمت ـ عدالت، تحول تاریخی مفهوم رحمت دینی در کاربست های اجتماعی اش را نشان می دهد. در بخش پایانی این همایش، رویکرد فلسفی ـ عرفانی اسلام و مسیحیت به مفهوم رحمت مورد بررسی قرار گرفت که در جریان آن، نخست رییس انجمن فلسفه و حکمت ایران، با ریشه شناسی رحمت و تشریح مفهوم این صفت الهی در حکمت مشاء، اشراق و متعالیه، بر ذاتی بودن رحمت الهی و عارضی بودن آن برای انسان تأکید کردو حجت الاسلام عبدالحسین «خسروپناه» همچنین کمالی بودن صفت رحمت برای کمال مطلق (خداوند) را دلیل شامل و واجب بودن آن دانست و این رحمت شامل و واجب را یکی از مهم ترین تجلیات الهی در عرفان اسلامی ارزیابی کرد که علاوه بر شمول و وجوب هستی شناختی، در عرفان عملی نیز آموزه تشبه انسان به خداوند در تأسی به اسوه هایی نظیر پیامبر اسلام (ص) و عیسی مسیح (ع) را در پی دارد. وی ادامه داد: تشبه انسان به خداوند از رهگذر رحمانیت، تنها از طریق عشق و محبت به مخلوقات خدا؛ از محیط زیست تا دیگر جانداران و انسان می سر می شود که در این مورد اخیر، فراسوی دین و نژاد، به ویژه در خصوص انسان های نیازمند اولویت می یابد. سخنران پایانی این همایش، استاد دیگری از دانشگاه پاپی شهر رم بود که در سخنانی، با تشریح تاریخی مفاهیم رحمت و عدالت در فلسفه قرون وسطی؛ به ویژه برهان وجودی آنسلم، بیان کرد: مطابق نظر دانته، بهشت جایی است که عینیت رحمت و عدالت خداوند با یکدیگر به طور نمادین مشهود می شود و نظر به عینیت همواره رحمت و عدالت خداوند، کل جهان بهشت است؛ زیرا ولو به نحو نامشهود، هر ذره هستی از رحمت خداوند برخوردار و از این حیث در جایگاه عادلانه خویش است. «جیولیو دِه اونفریو» در ادامه با ریشه شناسی واژه رحمت در زبان لاتین، مفهوم آن را تحمل رنج برای آسانی دیگری معرفی کرد و با اشاره به حملات تروریستی اخیر در پاریس، بیان کرد: تحمیل رنج به دیگری برای سهولت و رضایت خود، رحیمانه و عادلانه نیست و جایی که رحمت با عدالت عینیت نداشته باشد، بهشت نیست و جایی که بهشت نباشد؛ جهنم است. در پایان مدیر جلسه با اشاره به اینکه باور به رحمان و رحیم بودن خداوند، فصل مشترک ادیان ابراهیمی است؛ آموزه تشبه به خداوند از مجرای رحمت را در دو دین اسلام و مسیحیت مشترک ارزیابی کرد و آن را آرمانی دست یافتنی دانست که وجه درونی آن، تحمل دیگری؛ به ویژه در شرایط متفاوت بودن آن دیگری است. امری که بدون شک به ارتقای تعاملات رحمانی انسانی بر مبنای نقش بنیادین ادیان توحیدی خواهد انجامید. بنا بر این گزارش، در پی فعالیت های افراط گرایانه گروه های تکفیری؛ به ویژه حملات تروریستی اخیر در اروپا، پاپ فرانسیس در اعلان نظری صریح بیان کرد؛ «سوءاستفاده از نام خدا برای توجیه در پیش گرفتن مسیر خشونت و نفرت، توهین به مقدسات است» و ایران نیز این اقدامات را "جنایت علیه انسانیت" ارزیابی کرد و بر مبنای این اتفاق نظر، همایش "رحمت در سنن دینی مسیحی و اسلامی" با موضوع گفتمان بینادینی اسلام و مسیحیت در خصوص مفهوم رحمت، برگزار شد.
یکشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]