پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1848608606
انتقاد یک هنرمند از فرآیند اعطای نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در گفتگو با مهر عنوان شد؛
انتقاد یک هنرمند از فرآیند اعطای نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی
شناسهٔ خبر: 2991859 - یکشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۴
فرهنگ > صنایع فرهنگی
یک سازنده ساز که نشان ملی مرغوبیت کالا را از آن خود کرده، این مهر را در جلب حمایت بیشتر از سازمان میراث فرهنگی بی‌اثر دانست و افزود: وقتی یک شیشه‌گر، کار مرا داوری می‌کند، چه انتطاری می‌توان داشت؟ عبدالله عباسی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به این‌که دریافت نشان مرغوبیت کالا از سوی سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی هیچ تأثیری بر زندگی و کار هنرمندان صنایع دستی نمی‌گذارد گفت: سازهای من، نشان ملی مرغوبیت دریافت کرده و در «شو روم» سازمان به نمایش درآمده‌اند اما این موضوع هیچ تاثیری بر کار من نگذاشته و موجب جلب حمایت بیشتر از معاونت صنایع دستی نشده است. وی افزود: جدای از این مساله، کسانی هم که کارها را داوری و کارشناسی می‌کنند، افراد زبده‌ای نیستند. برای مثال یک هنرمند شیشه‌گر، کیفیت ساز مرا می‌سنجد! این سازنده تار و چنگ در پاسخ به این‌که سازمان میراث فرهنگی و معاونت صنایع دستی چه امکانی را در اختیار سازندگان ساز می‌گذارند، گفت: سازمان، حتی فضایی را به من اختصاص نمی‌دهد تا ساز بسازم و ساختن آن را آموزش دهم. بیمه و حقوق ثابت که بماند. من از سازمان میراث فرهنگی نه حقوق می‌گیرم نه این سازمان مرا بیمه کرده است. جالب این‌که بیمه مرا خانه موسیقی پرداخت می‌کند نه معاونت صنایع دستی. عباسی ادامه داد: موسیقی سنتی، همواره مخاطبان خاص خود را داشته است. در این میان، تعدادی هم علاقه‌مندند تا ساخت ساز را یاد بگیرند اما آموزشگاهی که به‌طور رسمی به آموختن این فن بپردازد وجود ندارد؛ آن وقت می‌گویند چرا جوانان ما گیتار و پیانو و درامز را می‌شناسند اما تار و سه تار را نه. مگر ما چقدر سازهای سنتی‌مان را تبلیغ می‌کنیم و نشان می‌دهیم؟ این سازنده ساز، در ادامه به شیوه ساخت تارهای خود اشاره کرد و افزود: من از چون درخت توت، زبان گنجشک، اقاقیا و زردآلو برای ساخت تارهایم استفاده می‌کنم؛ سیم آن از روده است و بر کاسه تار، پوست بز کشیده می‌شود اما حقیقت این است که هیچ راز نهفته‌ای وجود ندارد آنچه هست، عشق است. هرچه هست به احساس سازنده برمی‌گردد وگرنه همه سازندگان از استانداردهای خاصی برای کار خود استفاده می‌کنند. سال‌هاست آقای قنبری‌مهر در گوشه خانه خود نشسته و براساس استانداردها ویلن می‌سازد. اما بسیاری از نوازندگان مطرح ویلن در دنیا، ساز او را در دست می‌گیرند و می‌نوازند چراکه حس و روح او در این ساز دمیده شده است. به گفته این سازنده چنگ و تار، ساخت سازهای سنتی و برپایی کارگاههای کوچک سازسازی، نیازمند پشتیبانی‌های دولتی است در حالی‌که متولیان میراث فرهنگی و صنایع دستی، توجه چندانی به این مساله ندارند. از این‌روست که کمتر کسی، به ساخت سازهای ایرانی رو می‌آورد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-