واضح آرشیو وب فارسی:هجرت نیوز: به نظر می رسد هنگامه عمل آپاندیسیت دولت فرا رسیده و دولت بر مبنای یک احساس استغنا نسبت به اصلاح طلبان در انتخابات آتی(که پس از توافق هسته ای شدت گرفته است)، در پی نواختن سرود جدایی است. پس از روی کارآمدن دولت حجت الاسلام حسن روحانی، سوال از “نسبت دولت با اصلاح طلبان” یکی از مهمترین سوالات پیش روی فعالان سیاسی و حتی مردم عادی بود. فلسفه و اهمیت کلیدی این سوال آنجا بیشتر رخ می نماید که با مروری بر تاریخ مشخص شود اصلاح طلبانی که روزگاری حتی از خاتمی و اصل حاکمیت جمهوری اسلامی نیز داد عبور سرمی دادند، این بار و در انتخابات ۹۲ از یک عضو «جامعه روحانیت مبارز» که در گذشته خود بارها علیه اصلاح طلبان مواضعی سرسختانه اتخاذ کرده، حمایت کرده و نامزد اصلی خود(محمدرضا عارف) را به نفع وی مجبور به کناره گیری از انتخابات کردند. این مسئله موجب شده بود تعداد قابل توجهی از صاحب نظران ائتلاف اصلاح طلبان با شخصی همچون حسن روحانی را نه وحدتی استراتژیک بلکه ائتلافی تاکتیکی قلمداد کنند که تکیه گاهی جز خواست هر دو طرف برای نزدیک تر شدن به پایگاه قدرت ندارد و از همین روی این خانه وحدت سخت “سست بنیاد” است. با این حال جدّ و جهد ویژه تئوریسین های اصلاح طلب و حتی دولتی ها در ماه های ابتدایی دولت بر آن بود که هیچگاه چنین “معنایی” از چنان ائتلافی به ذهن ها متبادر نشود. سعید حجاریان از چهره های مطرح جناح موسوم به اصلاح طلبان در همان ایام طی گفت وگویی با ویژه نامه روزنامه اعتماد، جریان متبوعش(اصلاح طلبان) را “ستون فقرات” دولت یازدهم خواند و تاکید کرد که اگر اصلاح طلبان بشکنند، دولت نیز خواهد شکست! نقش ستون فقرات یا ستون مهره ها در آناتومی انسان، حمایت از کل بدن، توانایی در خم شدن و چرخیدن در تمام مسیرها، و نیز حمایت از ساختمانهای حیاتی بدن مثل اعصاب و نخاع است. و احتمالاً این گفته حجاریان دو پیام را در ضمن خود دارد. اول آنکه نسبت اصلاح طلبان با دولت روحانی از چنین استحکام و خصلت تفکیک ناپذیری برخوردار است و ثانیاً اگر دولت روحانی بخواهد در آینده سفره اش را از اصلاح طلبان جدا کند، رسماً “فلج” خواهد شد! حجاریان در جایی دیگر نیز می گوید که اصلاح طلبان حاضرند “دندانه های کلید” روحانی باشند. تعبیری که بازهم با واکنش های متفاوتی روبرو و اینچنین تفسیر شد که “دندانه” کلید یعنی “همه ی کلید” البته در این میان، بودند سیاستمداران کمتر پیچیده تری در طیف اصلاح طلبان، همانند ابراهیم اصغرزاده، که حرف های صریح تر و باورپذیرتری می زدند. اصغرزاده نسبت دولت روحانی به اصلاح طلبان را به یک “رحم اجاره ای” تشبیه کرده بود. وی در پاسخ به این سوال روزنامه قانون که «ادعا می شود اصلاح طلبان چون می دانستند در انتخابات ۹۲، آقای عارف نمی تواند رای بیاورد، او را کنار می گذارند و از روحانی حمایت می کنند. این در شرایطی انجام شده است که سیاست های روحانی مورد پسند اصلاح طلبان هم نبود. آیا این ادعا صحت دارد؟» می گوید: تصور می کنم حرف مهمی است و چندان هم غلط نیست. چند وقت پیش به دوستانی به شوخی گفتم این رحم اجاره ای برای پرورش یک نطفه است. با این حال تلاش گسترده نامحسوسی در میان رسانه های اصلاح طلبان وجود داشت برای آنکه اینچنین اظهارات بی پروا و بی تعارف، همچون گفته های اصغرزاده، حداقل تا هنگامی که اصلاح طلبان از دولت روحانی به یک استغنای لازم دست نیافته و توانایی زیست مستقل به دست نیاورده اند، چندان پژواک نیابد. احتمالاً بر همین مبناست که سعید حجاریان در گفت وگو تسنیم موکداً تعبیر اصغرزاده درباره دولت را “زشت” توصیف و توصیف خود را بهتر می داند. اما در همان زمان، تحلیل گر دیگری در طیف اصولگرایان، آناتومی دیگری برای اصلاح طلبان و دولت قائل بود. پرویز امینی در گفت وگوی خود با سایت فردا، اصلاح طلبان را نه ستون فقرات دولت و دولت را نه رحم اجاره ای اصلاح طلبان، بلکه اصلاح طلبان را در حکم “آپاندیس”ی برای دولت خوانده بود که ممکن است در آینده ای نزدیک به خاطر مضرات آن از سوی دولت کنده و به دور انداخته شوند. پرویز امینی ضمن بیان کارکرد آپاندیس برای بدن می گوید: “آپاندیس در دوره دو تا سه سال اول زندگی نقش ایمنی برای بدن کودکان دارد و بعد از آن یک زائده خنثی در بدن است که در شرایطی باعث مشکلاتی میشود که باید با جراحی از بدن خارج شود.” این کارشناس مسائل سیاسی ماه ها بعد و پس از حصول توافق هسته ای در وین نیز در تحلیلی درباره تاثیرات این توافق بر آرایش گروه های سیاسی در کشور تاکید کرد که “دولت در دوره پیشا توافق به دلیل خلأ و ضعف پایگاه اجتماعی و تشکیلات سیاسی به جریان اصلاحات اتکای بیشتری داشت اما با توافق و پر کردن خلأ اجتماعی خود و کسب یک پایگاه اجتماعی مستقل ولو موقت، استقلال دولت از این جریان بیشتر خواهد شد … بنابراین وزن چانه زنی اصلاحات برای «سهم بری» بیشتر در انتخابات مجلس آینده کاسته خواهد شد و روحانی در تصمیم گیری ها برای انتخابات مجلس دست بالا را دارد. حتی در این حد که شراکت لاریجانی (رئیس مجلس کنونی) با دولت روحانی در انتخابات بر شراکت روحانی با اصلاح طلبان ترجیح پیدا کند.” مسائل و مباحث این روزهی اصلاح طلبان و دولت، فرصت مهمی برای تعیین تکلیف نهایی این معماست. شواهد مهمی در صحنه سیاسی کشور گواه آن است که دولت بلافاصله پس از توافق هسته ای خیز مهمی برای منفک کردن خود از اصلاح طلبان و به تعبیری دیگر نشاندن اصلاح طلبان سر جای مناسبشان برداشته است. هفته گذشته روزنامه آرمان طی گزارشی در تیتر یک خود رسماً شائبه های جدی جدایی دولت از اصلاح طلبان در انتخابات مجلس آتی را تایید کرد و پس از آن در گزارشی دیگر درباره گفت وگوی کرباسچی با روزنامه شرق و اظهارات وی مبنی بر لزوم “قرض گرفتن از اصولگرایان” نوشت که “کارگزاران به حامیان دولت بسیار نزدیک است. در نتیجه پس از جدا شدن حامیان دولت از اصلاح طلبان، احتمالاً کارگزاران هم ندای جدایی سر دهد و از ائتلاف خارج شود. اگر حامیان دولت با کارگزاران بخواهند لیست مشترک دهند بنابراین باید این گمانه را مدنظر داشت که یک لیست به موازات اصلاح طلبان با همان دیدگاه ها در انتخابات عرضه خواهد شد”. در اظهارنظر دیگری، محمدرضا عارف رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان نیز در موضع هشدارگونه ای که بیش از هرچیز حکایت از بروز شکاف جدی و واقعی میان دولت و اصلاح طلبان در انتخابات اسفندماه داشت، تاکید کرد: ساز جدایی هواداران دولت یا اصلاح طلبان در انتخابات مجلس یعنی مواجهه با مشکلات جدی! به نظر می رسد هنگامه عمل آپاندیسیت دولت فرا رسیده و دولت در پی نواختن سرود جدایی است. و از سوی دیگر نیز در حال تنظیم و نت نویسی ملودی آرامی در راستای ائتلاف با بخشی از اصولگرایان از جمله علی لاریجانی است. منبع:تسنیم
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هجرت نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]