تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813009768
تصاویر/ عجیب ترین ایستگاه های اتوبوس
واضح آرشیو وب فارسی:سوک: همه می دانند که شوروی سابق چه اشکالات و اشتباهات بزرگی را مرتکب شده بود، اما ساخت بناهای عجیب و زیبا به هیچ وجه جزو اشکالات آن ها نبود.به گزارش سوک و به نقل از فرادید؛ کشورهایی که پیشتر تحت حاکمیت شوروی سابق بودند، در ساخت خیابان و بزرگراه و ایستگاه های اتوبوس یک سر و گردن از رقبای خود بالاتر بود. ایستگاهی در آبخازیا مقامات شوروی سابق، پیش از فروپاشی در دهه 90 میلادی، صدها ایستگاه اتوبوس در خاک خود ساختند. آن ها به معماران خود آزادی کامل دادند تا هر طور که می خواهند ایده ی خود را پیاده کنند. بنابراین مسافرانِ مسیر استونی به ارمنستان می توانستند از این ایستگاه های اتوبوس فضایی مانند نهایت استفاده را ببرند؛ ایستگاه هایی که معماری آن ها کاملا متفاوت از نماهای عادی ایستگاه های اتوبوس است. بسیاری از این ایستگاه ها – که بعضا معماری بروتالیستی هم دارند – به خاطر کریستوفر هِرویگ، عکاس کانادایی، است که دیده شده اند و اگر او نبود، شاید کسی از چندان اطلاعی از آن ها نداشت. هرویگِ 40 ساله در سال 2002 تصمیم گرفت از لندن تا سن پترزبورگ را با دوچرخه رکاب بزند و هر یک ساعت یک بار، یک عکس جالب و تماشایی بگیرد. او می گوید: «من از دوچرخه ام پیاده می شدم و از چیزهایی عکاسی می کردم که به طور معمول سوژه عکاسیِ من نبودند؛ چیزهایی مثل لباس، سیم های برق، صندوق پست و ایستگاه های اتوبوس... ولی وقتی به خاک شوروی سابق رسیدم، این ایستگاه های اتوبوس نگاهم را جذب کردم و عکاسی از آن ها به نظر ارزشمند رسید. آبخازیا - پیتسوندا در وسط بیابان! هرویگ در نهایت عازم سفری طولانی شد که بیش از یک دهه به طول انجامید. او از خاک 14 کشور عبور کرد تا مکان های گردشگریِ بسیاری را از نزدیک دید. هرویگ اما در طول سفر، چشمش به کنار جاده ها بود تا مبادا ایستگاه اتوبوسی را از دست بدهد. حاصل تلاش او به کتابی به نام «ایستگاه های اتوبوس شوروی» درآمد که در ماه سپتامبر امسال نیز به چاپ دوم خود رسید. علاقه ی او به این ایستگاه های اتوبوس همیشه توسط افراد محلی تحسین نمی شد. او می گوید: «بسیاری از این ایستگاه ها در اطراف شهرها و یا حتی روستاها نبودند. آن ها اغلب در وسط بیابان بودند، مخصوصا در قزاقستان؛ اصلا کسی اطراف ایستگاه ها نبود تا از آن ها استفاده کنند.» هرویگ در ادامه می گوید: «مواردی هم که توسط اهالی استفاده می شدند، توجه آن ها را جلب نکرده بود. مثلا وقتی که من می خواستم از ایستگاه ها عکاسی کنم، آن ها فکر می کردند که دارم آن ها را مسخره می کنم! مردم ارزش عکاسی از این ایستگاه ها را در اغلب موارد درک نمی کردند...بسیاری از اهالی فکر می کردند که این ایستگاه ها کاملا بی ارزش هستند، زیرا آن ها زباله های خود را در آن ها پرتاب می کردند و یا حتی برای دستشویی کردن از آن ها استفاده می کردند. با این حال، اکثر ایستگاه های اتوبوس در شرایط نسبتا خوبی قرار دارند... به نظرم این ایستگاه ها بخش جالبی از تاریخ ما هستند و بازتاب ایده های پشت آن ها کاری جالب است. من می خواهم بگویم که قصدم از این پروژه همین بوده و باید به آن ها اهمیت داد... البته اکثر مردم آنجا با من هم عقیده نبودند.» قزاقستان هشت پا، امواج و سفینه های فضایی البته کسانی هم بودند که با من موافق بودند؛ اغلب راننده تاکسی هایی که هرویگ برای عکاسی از این ایستگاه ها استفاده می کرد، به او کمک می کردند تا محل این ایستگاه های اتوبوس را شناسایی کند. هرویگ می گوید: «بعضی از راننده ها خودشان را سخت درگیر این بازی می کردند تا در نهایت مکان ایستگاه ها شناسایی شود. یکی از راننده ها، علیرغم اینکه خیلی دیر شده بود، دست بردار نبود و عزمش را جزم کرده بود تا ایستگاه پیدا شود.» هرویگ می گوید که مکان برخی از ایستگاه ها او را وا داشت تا به نقاطی سفر کند که اصلا قصد سفر به آنجا را نداشته است: «من اصلا نمی خواستم به ارمنستان، بلاروس، اوکراین، مولداوی و حتی بخشی از آبخازیا سفر کنم... اما چاره ای نداشتم و باید برای پروژه به آن کشورها هم سفر می کردم. اگر به خاطر این ایستگاه ها نبود اصلا به آن کشورها سفر نمی کردم.» ایستگاه مورد علاقه ی هرویگ در آبخازیا ساخته شده است؛ منطقه ای که گرجستان هنوز ادعای حاکمیت بر آن را دارد. آن ایستگاه توسط «زوراب تسرتلی» ساخته شده که او بعدها رئیس آکادمی هنر روسیه شد. قزاقستان - کاراکول هرویگ می گوید: «زوراب تسرتلی، هنرمندی پیشرو بود که معادله ها را بر هم زد. طرح های او شبیه مجسمه و پویاتر بود – یک ایستگاه شبیه هشت پا، یکی شبیه موج، یکی شبیه صدف و دیگری شبیه سفینه فضایی بود. ایستگاه های طراح شده توسط او از نظر طرح و رنگ آمیزی با دیگر ایستگاه های اتوبوس تفاوت داشت.» آزادی کامل هرویگ معتقد است که این ایستگاه های اتوبوس تنها فرصت برای هنرمندان آن دوره بود تا بتوانند زیر نظر حکومت مستبد شوروی آزادانه فعالیت کنند. من فکر می کنم که در آن سال ها کسی در کار هنرمندان در این پروژه ها دخالت نمی کرد، چرا که این ایستگاه ها فرم کوچکی از معماری محسوب می شدند. هرویگ اصالتا کانادایی است اما در حال حاضر در اردن زندگی می کند. او می گوید که پروژه های ایستگاه های اتوبوسش به اتمام رسیده، اما احتمال اینکه بعدها دوباره بر روی آن کار کند همچنان وجود دارد. قزاقستان - تاراز
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سوک]
[مشاهده در: www.sook.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها