تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848581726
نه آبی نه قرمز دنیا فقط خرمشهر!
واضح آرشیو وب فارسی:ورزش خوزستان: خوزستان اسپورت- می گوید نه آبی، نه قرمز، فقط خرمشهر! آنقدر خرمشهر را دوست داشت و دارد که وقتی 20 ساله و بهترین مهاجم ایران بود و دلال یکی از تیم های مطرح شهرستانی به دنبالش آمد، فقط به او گفت: نه! داستان کتک خوردن آن دلال هم بماند تا بعد. به گزارش خوزستان اسپورت و به نقل از ایسنا، عبدالرزاق خادم پیر، عضو سابق تیم های ملی، در خانه سرایداری مدرسه ای در خرمشهر، با عکس های روی دیوار که بار خاطرات سالیان بسیار را به دوش می کشد، خاطره بازی می کند و از هم بازی های شهیدش تا هم خانه شدن با دوست فوتبالی قدیمی اش، در خاک طلای خرمشهر می گوید. در برنامه دو هفته گذشته "نود" او و اشک هایش را در پس دوری از خانواده و شرایط زندگی اش دیدم. تصمیم گرفتم به سراغش بروم، شماره تلفنی از او پیدا کردم و برای انجام مصاحبه راهی خرمشهر شدم. صحبت های ملی پوش اسبق فوتبال خوزستان را مرور کنید: پریسا زنگنه منش * آقای خادم پیر لطفا خودتان را معرفی کنید. عبدالرزاق خادم پیر و متولد سال 1334 در خرمشهر و عضو سابق تیم های ملی جوانان، امید و بزرگسالان هستم. 16، 17 ساله بودم که وارد عرصه فوتبال شدم و کارم را به صورت رسمی از تیم کارون خرمشهر شروع کردم. البته قبل از آن در زمین های خاکی خرمشهر فوتبال بازی می کردم. پس از این تیم نیز به تیم خانه جوانان رفتم و تیم بعدی ام نیز تیم شهباز بود که البته این تیم پس از چند سال تغییر نام داد و رستاخیز خرمشهر شد. با تیم رستاخیز خرمشهر هم سال 57 در لیگ جام تخت جمشید حضور داشتیم و در این لیگ، 12 مسابقه انجام دادیم و بعد از انقلاب هم تیم مان از هم پاشید. متاسفانه کسی هم به دنبال تیم نرفت. همین استقلال فعلی، نامش در گذشته و پیش از انقلاب، تاج بود که بعد تغییر نام داد و استقلال شد و تیم شان هم ماند ولی تیم ما متاسفانه به دو قسمت یعنی به تیم های شهباز و شاهین تبدیل شد. مدیر باشگاه مان خیلی زحمت کشید و هزینه کرد ولی به دنبال تغییر نام تیم نرفت و تیم از هم پاشید. سال 60 هم همراه با تیم منتخب صنعت نفت آبادان و رستاخیز با تیم شاهین تهران بازی کردیم و به تساوی 2 بر 2 رسیدیم که هر دو گل آن بازی را من وارد دروازه حریف کردم و بعد هم به من گفتند که در تهران بمان ولی من نماندم و فقط آرزو داشتم که به خرمشهر برگردم. * از رسیدن به تیم ملی هم بگویید. من در 20 سالگی بهترین مهاجم ایران بودم؛ زمانی که در تیم ملی جوانان بودم، سال 54 با هدایت حشمت مهاجرانی قهرمان آسیا شدیم و پس از آن هم دیگر تاکنون تیم ملی جوانان نتوانسته است قهرمان آسیا شود. در این مسابقات مهاجم های تیم ملی 11 گل زدند و من به تنهایی چهار گل زدم و یک پاس گل هم به آقای فرکی دادم. زمانی هم که در تیم ملی امید بودم، برای حضور در تیم ملی بزرگسالان نیز انتخاب شدم و دو بازی ملی، همراه با تیم ملی بزرگسالان دارم. * از آقای فرکی یاد کردید، با او در تماس هستید؟ با آقای فرکی هم بازی بودم و الان هم شماره تلفن او را دارم و با او در ارتباط هستم. یکی دو بار هم او را دیدم. من در تیم ملی بزرگسالان علاوه بر فرکی با بشتکار، روشن، کربکندی، پنجعلی، برزگری، عبداللهی، نظری، حقیقیان و قاسم پور نیز هم بازی بودم. * به نظر به جز تیم ملی، دیگر فقط در تیم های خرمشهری بازی کرده اید. زمانی که 20 سال داشتم و بهترین مهاجم ایران بودم، دلال های یک تیم مطرح شهرستانی به خانه مان آمدند تا من به این تیم بروم، حتی تیم پرسپولیس تهران هم با ماشین به دنبال من آمد ولی من نرفتم و فقط برای خرمشهر بازی کردم. من خیلی به خرمشهر تعصب دارم؛ مانند الان که همسر و فرزندانم در اصفهان زندگی می کنند ولی من این جا مانده ام. آن زمان که دلال آن تیم مطرح شهرستانی به دنبالم آمد، این جا کتک خورد و مربی ام وقتی متوجه شد او به دنبال من آمده است، در استادیوم او را با مشت زد و او هم فرار کرد. حتی روزنامه آیندگان هم در کاریکاتوری، یک نفر را با گرز کشیده بود و در آن کاریکاتور شخصی را نشان می داد که به او گفته شده بود، "می خواهی به کجا بروی؟" که او گفته بود "می خواهم به خرمشهر بروم و بازیکن بیاورم." * فکر نمی کنید اگر به تیم های بزرگ شهرستانی و تهرانی می رفتید برای تان بهتر بود و اکنون شرایط بهتری داشتید؟ آن موقع قلب من با خرمشهر بود و اگر مانند دیگر فوتبالیست ها با پیشنهادهایی که به من شده بود، از خرمشهر جدا می شدم، شاید موقعیتی مانند دیگر فوتبالیست های قدیمی داشتم ولی من به خاک خرمشهر تعصب داشتم و دارم. آن موقع ما زیاد پول نمی گرفتیم و حتی آن موقع من با تیم رستاخیز به خاطر مردم خرمشهر قرارداد سفید امضا کردم و زمانی که بازی داشتیم، استادیوم پر می شد و تماشاگران از صبح به ورزشگاه می آمدند و این تیم جزو تیم های قدیمی کشور است. * بهترین خاطره دوران فوتبالی تان چیست؟ خاطره خوبی که دارم، قهرمانی با تیم ملی جوانان در سال 54 است. * تا کجا فوتبال را ادامه دادید؟ اوج بازی هایم مصادف با پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی شد و همین، فاصله ای در فوتبال من ایجاد کرد. در کل جنگ جایگاه ورزش خرمشهر را تغییر داد و به نظر من، ورزش خرمشهر بسیار جای پیشرفت داشت. ما علاوه بر فوتبال، در رشته های ورزشی دیگر نیز استعداد داریم. * علی رغم وجود این همه استعداد، وضعیت ورزش خرمشهر متاسفانه خیلی مطلوب نیست. فوتبال در خون بچه های خرمشهری است و بچه های این شهر خیلی استعداد دارند. ما در گذشته بیشترین تیم ها را در لیگ کشور داشتیم و تعداد تیم های مان به صورتی بود که آبادان و اهواز به اندازه ما سهمیه در لیگ های کشوری نداشتند؛ یعنی خرمشهر قطب فوتبال خوزستان و ایران است ولی این شهرستان اکنون فقیر است و یک ورزشگاه هم نداریم. قرار است دیدار فینال جام حذفی ایران در ورزشگاه خرمشهر که در حال ساخت است، برگزار شود ولی متاسفانه خود خرمشهر تیمی در این جام ندارد. چند سال پیش تیم شهرداری خرمشهر را راه انداختیم و خود من هم پایه گذار و مربی تیم بودم و در جام حذفی کشور شرکت کردیم و فکر کنم سال 73 بود که در یکی از دیدارهای مان در این جام به مصاف پرسپولیس رفتیم و این تیم با نتیجه 2 بر یک از ما شکست خورد و آن موقع برای این دیدار استادیوم پر شده بود ولی پس از آن شهردار خرمشهر تغییر کرد و شهردار جدید هم گفت می خواهم در سطح کارگری کار کنم و تیم مان از هم پاشید. متاسفانه خرمشهر آن امکاناتی که آبادان و اهواز دارند را ندارد. در اهواز چند استادیوم وجود دارد در حالی که ورزشگاه شهید جهان آرا خرمشهر نیمه تمام مانده است و اگر آماده می شد، بسیار به فوتبال شهرستان کمک می کرد. حتی در زمان جنگ برای این که نام خرمشهر زنده بماند، زمانی که در شادگان، مسوول امور ورزش بنیاد مهاجرین بودم، قبل از آتش بس، اداره کل تربیت بدنی استان به دنبال من فرستاد و به من گفت به خاطر خرمشهر دو تیم از بچه های مهاجرین آماده کن تا اسم خرمشهر زنده باشد. من هم این کار را انجام دادم تا تیمی در مسابقات استانی داشته باشیم و نام خرمشهر زنده باشد. * شما به عکس های روی دیوار اتاق تان و یکی از همبازی های تان که شهید شده است، اشاره کردید؛ چرا به ورزش خرمشهر که در هر وجب از خاکش خون شهید ریخته شده، توجهی نشده است؟ متاسفانه به خرمشهر رسیدگی نمی شود و این شهر ضعیف است. خرمشهر این همه شهید داده است و هر وجب از خاکش خون شهید ریخته شده است. این شهر این همه شهید داد ولی آن نگاهی که باید به خرمشهر می شد، نشد. این شهر خونین شهر لقب گرفت و این شهر را باید طلا بگیرند ولی متاسفانه به آن هیچ رسیدگی ای نشده است. به فکر خرمشهر نیستند، بلکه به فکر جیب های شان هستند. ما دل مان می سوزد. * گویا شما بازنشسته آموزش و پرورش هم هستید. بله، من بازنشسته آموزش و پرورش هستم. من در زمان فعالیتم در این سازمان، معاون اجرایی مدرسه بودم و سه سالی است که بازنشسته شده ام. * حالا از زندگی در این خانه و چیزی که ما را به این جا کشاند، بگویید. زندگی در چنین فضایی سخت نیست؟ با توجه به این که نمی توانم مستاجر باشم و پرداخت اجاره خانه برایم سخت است، به آموزش و پرروش درخواست دادم که در خانه سرایداری زندگی کنم و سرایدار این مدرسه هستم و خدمت می کنم و اکنون هفت هشت سالی است که در خانه سرایداری و دور از خانواده ام، زندگی می کنم. * دیوار اتاق تان نزدیک به حیات مدرسه است، در این سن و سال، با سر و صدای بچه ها اذیت نمی شوید؟ خیر، با این بچه ها و سر و صداهای آن ها که هر روز می شنوم، انس گرفته ام. من خرمشهر را به هر جای دیگری ترجیج می دهم. خاک خرمشهر من را نمک گیر کرده است. این جا وطن من است و اگرچه شرایط زندگی ام، سخت است ولی عادت کرده ام. شهرداری هم چند نهال در مدرسه مان کاشته است و من به آن ها رسیدگی می کنم و اکنون کمی بزرگ شده اند. * دوری از خانواده چطور و چرا همراه شان به اصفهان نرفتید؟ من نسبت به این شهر خیلی تعصب دارم. خاک خرمشهر به نظر من از طلا هم با ارزش تر است و از این که در خرمشهر زندگی می کنم، بسیار خوشحالم. خانواده ام چند سالی است که به اصفهان عزیمت کرده اند ولی با توجه به علاقه ام به خرمشهر، در این جا مانده ام. خانواده ام با حقوق بازنشستگی ام در اصفهان زندگی می کنند. من سه فرزند پسر و یک دختر دارم و فرزندان پسرم به صورت آماتور فوتبال بازی می کنند. هر چند ماهی هم پیش خانواده ام می روم و به آن ها سر می زنم و آن ها نیز به این جا و پیش من می آیند. به هر حال من هم دیگر در این جا راحت و در حال خدمت هستم. * در حال حاضر به جز سرایداری مشغول به کاری هم هستید؟ من سرپرست مجتمع ورزشی خرمشهر هستم و در کانون فوتبال هم دانش آموزان ابتدایی، راهنمایی و دبیرستانی را آموزش می دهم و مشغول هستم. اگر همراه با خانواده به اصفهان می رفتم، اکنون بیکار بودم ولی در این جا زحمت می کشم و بچه ها را برای آینده خرمشهر تربیت می کنم. * خانواده هایی که فرزندان شان را برای آموزش به شما می سپارند، شما را می شناسند؟ بله من را می شناسند و استقبال هم می کنند. وقتی فرزندان شان را به سالن می آورند، خودشان هم می آیند. من هم کار کردن با بچه ها را دوست دارم. کار با بچه ها و مربیگری حوصله می خواهد و من هم حوصله اش را دارم و عادت هم کرده ام. * زیر یکی از عکس هایی که به دیوار زده اید حک شده است، "سِنتاب"؛ این به چه معنی ای است؟ اسم مستعار من "سِنتاب" است و سنتاپ محله ای در خرمشهر است. روزی که به دنیا آمدم، پدرم گفت اسم او را "سِنتاب" بگذارید و این گونه نام مستعار من شد. اکنون هم در این جا من را به اسم "سِنتاب" می شناسند ولی اسم اصلی ام "عبدالرزاق" است. * گفته بودید با "مجید بِشکار"، دیگر ملی پوش سابق خوزستانی، هم خانه هستید. بله، بِشکار، هم بازی قدیمی ام، با من در این خانه زندگی می کند. از او خواستم که بماند و دوست هم داشت که این جا باشد ولی با توجه به این که در جایی مشغول به کار شده است، باید سر کار می رفت و نتوانست بماند. * زندگی با دوست و هم بازی قدیمی تان چطور است؟ به خوبی کنار هم زندگی می کنیم و هفت هشت سالی است که با هم هستیم. کارها را هم تقسیم کرده ایم و آشپزی با او است و البته دستپخت خوبی هم دارد. (با خنده) * آقای خادم پیر صحبت پایانی تان را می شنویم. خرمشهر نیاز به یک هیات فوتبال قوی دارد و اداره کل ورزش و جوانان استان هم باید خیلی کمک کند. اگر شرایط خوب شود و اگر ورزش خرمشهر راه بیفتد، در تمام رشته ها با توجه به این که استعداد آن هم وجود دارد، پیشرفت می کنیم. این شهرستان مظلوم و محروم است و اگر به آن کمک شود، به نفع ورزش استان است.
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ورزش خوزستان]
[مشاهده در: www.khuzestansport.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها