محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829638666
وقتی نامه رهبر ایران را خواندم احساس کردم پدری با فرزندانش سخن می گوید/ روزنامه های ایتالیایی نامه را منتشر نکردند
واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: ما دوران غم انگیزی را در اروپا سپری می کنیم. رهبر ایران با زبانی ساده و صمیمانه آنچه را که موجب ترس و وحشت ما شده است، بیان می کند؛ من اسم آن را «نامه حقیقت» می گذارم و تنها کسانی که نمی خواهند با «حقیقت» روبرو شوند، این نامه را بی معنا می دانند.سرویس بین الملل فردا: مشرق نوشت: نامه دوم رهبر معظم انقلاب به جوانان کشورهای غربی بازتاب های متفاوتی در رسانه های جهان و شبکه های اجتماعی داشت. رسانه های مستقل بسیاری به آن پرداختند و خبرنگاران زیادی هم در صفحات شبکه های اجتماعی آن را بازنشر داده و درباره آن تحلیل ارائه دادند و به بحث پرداختند. اما همانطور که انتظار می رفت اکثر رسانه های مشهور غربی واکنشی به آن نشان نداده و از ان گذر کردند. البته این را نیز باید به فال نیک گرفت، چرا که روایت تحریف شده و ناقص آنان از پیام رهبر ایران، ابعاد مختلف این نامه را منتقل نمی کرد. از سوی دیگر، هدف این نامه ارتباط و گفتگوی مستقیم و بی واسطه با جوانان در کشورهای غربی بوده است و بهترین راه برای این هدف، بهره گیری از شبکه های اجتماعی است. جمله ای که در ساعات اولیه نشر نامه، در میان کاربران عربی محبوبیت بیشتری یافت و با اقبال بیشتری رو به رو شد، جمله « من تحمیل فرهنگ غرب بر سایر ملّتها و کوچک شمردن فرهنگهای مستقل را یک خشونت خاموش و بسیار زیان بار تلقّی میکنم » بود. کارشناسان و تحلیل گران هم بعد از انتشار این نامه، مسؤولیت توزیع و بازنشر آن را متوجه داخل کردند و سانسور را امری اجتناب ناپذیر در گروه رسانه های وابسته به جریان صهیونیسم دانستند: « در درجه اول باید دقت کرد که رسانه هایی که در سبد سیاست های صهیونیستی قرار دارند تلاش می کنند تا فضا را به گونه ای تغییر دهند و یا اینکه سیاست سانسور رسانه ای را دنبال کنند. در گام اول لازم است که در بحث موضوع انتشار با دقت و با پیگیری جدی از طریق رسانه های متعدد دنبال شود.» «امروز تروریسم درد مشترک ما و شماست» اما در خارج از کشور اگرچه با غلبه سانسور در این حوزه مواجه بودیم، اما خبرنگاران مستقلی هم هستند که انتقال این پیام و اطلاع رسانی درباره آن را همانند دیگر وقایع و اخبار، وظیفه خود می دانند. «تیتزیانا چاواردینی» ، خبرنگار، تحلیل گر و انسان شناس برجسته ایتالیایی یکی از این خبرنگاران است که هم درباره این نامه و هم نامه اول رهبر انقلاب به جوانان در کشورهای آمریکای شمالی و اروپا، فعالیت خبری داشتند. تیتزیانا چاواردینی، خبرنگار، تحلیل گر و انسان شناس ایتالیایی بیش از 12 سال در ایران زندگی کرده و نتیجه تحقیقات خود درباره اسلام و ایران را به رسانه های اروپایی ارائه می دهد خانم چاواردینی از احساسش درباره این نامه می گوید: «ما دوران غم انگیزی را در اروپا سپری می کنیم. رهبر معظم ایران با زبانی ساده و صمیمانه آنچه را که موجب ترس و وحشت ما شده است، بیان می کند؛ من اسم آن را «نامه حقیقت» می گذارم و تنها کسانی که نمی خواهند با «حقیقت» روبرو شوند، این نامه را بی معنا می دانند.» «من از شما جوانان می خواهم که بر مبنای یک شناخت درست و با ژرف بینی و با استفاده از تجربه های ناگوار، بنیان های یک تعامل صحیح و شرافتمندانه را با جهان اسلام پی ریزی کنید.» چاواردینی تفاوت این نامه با نامه اول رهبر انقلاب را صراحت بیشتر نامه دوم می داند: «من این نامه را صریح تر از نامه قبلی دیدم که اهمیت آن نیز به وضوح مشاهده می شود. در این نامه می توانیم به خوبی دلیل دردهای امروز در اروپا را بشناسیم و با عوامل آن آشنا شویم. » این خبرنگار و انسان شناس ایتالیایی درباره احساس درونی و شخصی اش به عنوان یکی از مخاطبان آن، اظهارات جالبی را مطرح می کند. * شما هم یکی از مخاطبان نامه رهبر ایران هستید؛ نامه ای که در آن به تغییر نگرش و تعامل شرافتمندانه با جهان اسلام دعوت شده اید. وقتی نامه را می خوانید چه احساسی دارید؟ «وقتی این نامه را می خوانم احساس می کنم پدری با فرزندانش صحبت می کند. این نامه بسیار صمیمانه است. من در نامه قبلی رهبر ایران درماه ژانویه هم این فرصت را داشتم که نظراتم را ابراز کنم و در رسانه های ایتالیا منتشر کردم». درباره نامه اول رهبر انقلاب، این خبرنگار ایتالیایی گفته بود که این نامه در تاریخ ثبت و ماندگار خواهد شد: «این نامه در تاریخ ثبت خواهد شد. در حالی که بیشتر سیاستمداران اروپا تلاش می کنند با اسلام هراسی و خلق یک دشمن مشترک، سیاست های خود را توجیه کنند، این نامه (نامه اول رهبر انقلاب) ابتکاری بزرگ بود. آیت الله خامنه ای پرده های ابهام را که رسانه های غربی برای پوشاندن واقعیت اسلام بکار می برند، کنار زد و اسلام واقعی را معرفی کرد. من این نامه را یک نامه "تاریخی" می دانم چرا که پیام آن همیشه در تاریخ خواهد ماند.» ** شما نامه اول را "تاریخی" نامیدید. درباره نامه دوم چه نظری دارید؟ «در نامه دوم، رهبری ایران پیشنهادات و راهنمایی هایی را برای جوانان اروپایی داشتند که مایه آرامش آنان در این برهه حساس و وحشت آفرین جهان است. بویژه برای ما در اروپا که در خانه خود از سوی تروریست ها هدف قرار گرفتیم. این نکته که ایشان درباره احساس پس از حوادث پاریس گفتند و اینکه امروز به خاطر این احساس ترس – از حملات تروریستی – آزادی گذشته را نداریم، بسیار نکته قابل توجهی بود؛ همانند ترسی که کودکان و مردم برخی کشورهای خاورمیانه هر روز آن را تجربه می کنند.» ** شما به عنوان یک خبرنگار ایتالیایی و یک متخصص در رشته انسان شناسی، چه واکنشی در جامعه ایتالیا به این نامه مشاهده کردید؟ جوانان ایتالیا چطور به این نامه واکنش نشان دادند و اصلا نامه رهبر ایران چه اهمیتی برای یک جوان ایتالیایی دارد؟ برخی شاید تصور کنند که جوانان اروپایی بطور کلی با این مفاهیم بیگانه هستند و غرق در زندگی پرشتاب و توسعه یافته اروپایی پیش می روند و اولویت های متفاوتی دارند. «اولویت رسانه های ایتالیا، چگونگی مقابله و کنترل ترس و وحشت موجود در جامعه است. اما برای جوانان این نکته اهمیت دارد که حقیقت اسلام چیست. چرا که همچنان تفکیک درستی از اسلام و داعش در اروپا وجود ندارد. به همین دلیل برای کسی که مسلمان نیست، پذیرش این مطلب که اسلام دین صلح است، کار راحتی نیست. من شخصا به عنوان یک خبرنگار این وظیفه را دارم که درباره اسلام اطلاعات درست را به مخاطبان برسانم.» این انسان شناس ایتالیایی 23 سال را در کشورهای مختلف منطقه و شرقی سپری کرده است که 12 سال آن در ایران گذشته است. چاواردینی سه دوره سیاسی متفاوت از اصلاحات تا اعتدال را در ایران تجربه کرده است و نسبت به انتقال واقعیت های ایران و اسلام در رسانه های کشورش از جمله روزنامه "رپوبلیکا" از نشریات پرتیراژ ایتالیا منتشر کرده است.» ** خانم چاواردینی، چند روز قبل شما هم که در شبکه های اجتماعی از جمله توییتر فعال هستید، شاهد بودید که توییتر ضمن تعلیق حساب کاربرانی که درباره نامه رهبر ایران پیام ارسال کرده بودند، بخش زیادی از این پیام ها (توییت) را پاک کرد و به کاربران مورد نظر هشدار داد که رفتار خود را اصلاح کنند. ظاهرا سانسور از همان لحظات اولیه آغاز شده است. در ایتالیا وضعیت چگونه است؟ شما برای بازنشر این نامه در کشور خود چه اقداماتی انجام دادید؟ اتفاق روز بعد از انتشار نامه و مسدود کردن حساب های کاربران توییتر و حذف پیام ها، واقعا مضحک بود. سانسور همیشه وجود دارد و ما با آن روبرو هستیم. اما اقدام توییتر واقعا عجیب بود و هنوز پذیرش آن برای ما دشوار است. اما من به عنوان خبرنگار مستقل، در توییتر این نامه را بازنشر دادم. همچنین در مصاحبه های مختلفی نظراتم را درباره آن بیان کردم. حتی در رسانه های ایتالیایی هم مطالبی را منتشر کردم. اما یک نکته را مورد توجه قرار دهید. رهبر معظم، بسیار مستقیم و بی پرده آمریکا و اسرائیل را خطاب قرار دادند. "شاید"، صرفا به عنوان یک احتمال، یکی از دلایل اقدام توییتر در حذف توییت های مربوط به نامه رهبر ایران، همین مورد باشد. اما بطور قاطع نمی توان درباره آن نظر داد. توییتر خانم چاواردینی ** با توجه به تلاش ها برای سانسور این نامه، پیشنهاد شما برای افراد مسؤول و فعالان در داخل کشور چیست؟ این نامه را چطور به دست مخاطبان آن برسانیم؟ «به نظرم بهترین راه پخش نامه در شبکه های اجتماعی است تا نامه دست به دست بچرخد و کابران درباره آن نظر بدهند و بدین ترتیب پیام آن به گوش مردم خواهد رسید.» این خبرنگار ایتالیایی شبکه های اجتماعی را در حالی پیشنهاد داده است که همین چند روز قبل شاهد اقدام توییتر بودیم. اما بهنظر ایشان، بازهم میزان سانسور در این فضا کم تر فضای رسانه های تحت تأثیر سیاست های جهانی است. این سانسور تنها منحصر به رسانه های آمریکایی یا انگلیسی نیست. حتی در ایتالیا هم چنین فضایی بر رسانه ها حاکم است: «بگذارید یک اعتراف هم بکنم... من این نامه و تحلیل هایی را برای چند روزنامه ایتالیایی هم فرستادم تا آن را به چاپ برسانند، اما آنان اخبار مربوط به نامه رهبر ایران را پوشش ندادند.» ** فکر می کنید دلیل این اقدام آنان چیست؟ چه نیرویی آن ها را از اطلاع رسانی که وظیفه ذاتی رسانه است بازمی دارد؟ فکر میکنم دلیل آن ها همان نکته ای باشد که پیش تر گفتم؛ اشارات صریح رهبری خطاب به آمریکا و اسرائیل. برخی روزنامه ها خطوط قرمز سیاسی دارند و این خطوط قرمز را رد نمی کنند. همچنین منافع سیاسی و اقتصادی بسیاری هم در میان است. گفتگو با خانم چاواردینی به اینجا که می رسد پاسخ ها به سؤالات هم محتاطانه تر می شود. ظاهرا اقامت طولانی مدت در ایران، فعالیت ها و گزارش های مثبت از کشور و فعالیت خبری درباره دو نامه رهبر انقلاب، بدون هزینه و دردسر هم نبوده است: چاواردینی: «پاسخ صریح دادن به این سؤال برایم مشکل است. نمیدانم چه بگویم.» ** اصراری ندارم موضع رسمی بگیرید و به دردسر بیفتید. ببینید؛ بعضی رسانه ها طرفدار ایران هستند، بعضی طرفدار اسرائیل. البته این رویه غلطی است. چرا که اخبار باید بدون توجه به جهت گیری های سیاسی منتشر شود. در غیراینصورت وظیفه اطلاع رسانی به درستی انجام نشده است. به عنوان مثال، من شخصا تلاش می کنم اطلاعات دقیق و صحیح درباره ایران ارائه بدهم. البته این برای من بدون هزینه هم نبوده است. حتی بسیاری دشمن من شده اند. - مثلا چه هزینه هایی؟ اینکه بطور مثال مطالب من را منتشر نمی کنند. وقتی مطالب مربوط به ایران و اسلام مثبت است، آنها خوششان نمی آید. شاید این یکی از همان روایت هایی است که به گفته خانم چاواردینی چندان به مذاق رسانه های غربی خوش نمی آید؛ تحلیلی که از ایشان و پس از انتشار نامه اول منتشر شد: «هر کس که بین اسلام و گروه های تروریستی رابطه برقرار می کند، یقیناً اسلام را نمی شناسد. رهبر معظم فاصله خود را از اقدامات تروریستی حفظ کرده است. غیرقابل باور است که فردی معتقد به یک دین این اقدامات را انجام دهد. چگونه یک دین صلح به افراد می گوید که دیگران را به قتل برسانند؟ اسلام هیچ ارتباطی با این ستمگری ندارد. آنچه مردم نمی دانند این است که اولین قربانی این ستمگری خود اسلام است. آنها به نام اسلام عمل می کنند اما دلایل آنها مذهبی نبوده و فقط سیاسی است. این حملات و گروه های تروریستی چهره صلح طلب اسلام را خدشه دار نمی کند. ما باید از خودمان بپرسیم: چه کسی از دشمن نشان دادن اسلام سود می برد یا قدرت انجام چنین کاری را دارد؟ ما می دانیم که اسلام در حال گسترش در اروپاست. تعداد کسانی که در ایتالیا به اسلام می گروند نیز در حال افزایش است. اسلام دومین دین در ایتالیا است. فکر می کنم گام بعدی را دولت های غربی باید برداشته و ابزار سودمند برای فهم بهتر اسلام را فراهم سازند. در ایتالیا ما مدارسی داریم که در آنها محققینی از ملیت های مختلف حضور دارند و امیدوارم که در آینده درس هایی درباره "مطالعات ادیان" به جای مطالعه یک دین ارائه کنیم.»
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[مشاهده در: www.fardanews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها