واضح آرشیو وب فارسی:19دی آنلاین: سد گتوند و دامنه پیامدهای منفی آن بر ابعاد مختلف زندگی و اقتصاد منطقه به گونه ای هشدار دهنده است که رئیس دیوان محاسبات کشور اعلام کرده است: با بررسی پرونده سد در دیوان محاسبات، با افرادی که در مطالعات اولیه طرح با وجود گنبدهای نمکی اقدام به ساخت سد کرده اند در هر جایگاه برخورد قانونی می شود.در طول سال های پس از انقلاب، هر دولتی یک یادگار از خود به جای گذاشته. گاهی یک شعار یا رفتار خاص یادگاری یک دولت می شود و گاهی یک سازه بتنی... دولت های نهم و دهم هم یادگاری در کشور ما زیاد داشته اند اما دو سازه بتنی که هر کدام ظرفیت تبدیل شدن به یک موزه عبرت را دارند را می توان جزو یادگاران محسوس این دولت به شمار آورد. محمود احمدی نژاد وقتی با همان ویژگی های شخصیتی خاص خودش که در سیاست داخلی و خارجی مشهود بود، در مسائل فنی و عمرانی وارد می شد، سنگ هایی به چاه انداخت که چندین عاقل بعید است بتوانند بیرونش بیاورند. نمونه اش منوریل قم است. طرحی که بدون حتی یک برگ مطالعات و پس از شکست در تهران و پذیرفته نشدن در اصفهان و دیگر کلان شهر ها به قم آمد. کار به جایی رسیده بود که رئیس جمهور در گفت وگوهای تلویزیونی خود از این طرح تعریف و تمجید می کرد اما در عمل هیچ کار شناس مستقلی صحه بر درستی این تمجیدات نمی گذاشت. فضا به قدری رنگ لج و لجبازی به خود گرفت که بسیاری مجبور به سکوت شدند تا یک اشتباه بزرگ در هسته مرکزی شهر قم به وقوع بپیوندد. این آش آنقدر شور شد که حتی رئیس وقت شورای شهر قم در زمان آغاز این طرح به صراحت گفته بود که از منوریل شانگهای و دوبی دیدن کرده و به این نتیجه رسیده که این طرح هزینه زیادی دارد اما به خاطر علاقه رئیس جمهور موافق اجرای آن در قم است. اجرا شدن منوریل در قم همانا و ایجاد یک دردسر بزرگ که به قول وزیر راه و شهرسازی مردم قم به این آسانی از آن رهایی نخواهند داشت همانا. این طرح که کمترین توجیه اقتصادی و ترافیکی به همراه دارد حتی به اذعان موافقانش تبدیل به اسباب بازی خواهد شد که فقط به شهر قم هزینه تحمیل می کند. مسدود کردن مسیر آب و خطر سیل هم از دیگر هزینه هایی است که برای این طرح باید بپردازیم. البته در این میان هزینه معنوی ایجاد آشفتگی بصری پیرامون حرم کریمه اهل بیت را نباید فراموش کرد. یادگار دیگری دولت احمدی نژاد که آن هم از جنس بتن است، سد گتوند است که خشت اول آن کج گذارده شد، یک فاجعه زیست محیطی برای جنوب ایران را رقم زده است. سدی که تنها دستاوردش امروز تجمع میلیون ها تن نمک و شور شدن کارون است که از آن به عنوان موزه عبرت محیط زیست یاد می کنند. از همان ابتدای ساخت سد گتوند بسیاری از اساتید حوزه آب و زمین شناسی خواستار توقف روند اجرا و ساخت این سد شدند. آن ها علت مخالفت خود را وجود تپه نمکی به نام گچساران اعلام کردند که در امتداد مخزن این سد وجود داشت. در ابتدا مسئولان متولی ساخت سد گتوند، تمامی ادعاهای مطرح شده را رد کردند و اعلام شد که سازنده نمکی گچساران در محدوده این سد وجود ندارد. آن ها پس از رسانه ای شدن مشکل نمک در محدوده سد، هنگامی به وجود نمک اعتراف کردند که عملاً میلیارد ها تومان بودجه صرف شده بود و تخریب یا عدم آبگیری سد با سؤالات بیشتر و آبروریزی همراه می شد. دقیقاً شبیه به اتفاقی که درباره منوریل افتاد و پس از صرف هزینه های کلان دیگر راه برگشتی برای جبران گذشته نمانده بود. با وجود فریادهای فراوان دوستداران محیط زیست و کار شناسان این سد ساخته شد و زمین های کشاورزی، دامداری و چاه ها و باغ های تمام مردم منطقه نابود شد، گورستان هزار ساله بختیاری از بین رفت و امروز از زمان آبگیری سد گتوند تقریباً ۱۷میلیون تن نمک از این سد خارج شده و وارد کارون شده است. سد گتوند و دامنه پیامدهای منفی آن بر ابعاد مختلف زندگی و اقتصاد منطقه به گونه ای هشدار دهنده است که رئیس دیوان محاسبات کشور اعلام کرده است: با بررسی پرونده سد در دیوان محاسبات، با افرادی که در مطالعات اولیه طرح با وجود گنبدهای نمکی اقدام به ساخت سد کرده اند در هر جایگاه برخورد قانونی می شود. البته این آسیب به دولت خاصی محدود نمی شود. هر جا نظرات کار شناسی به حاشیه رانده و یک شخص محور تصمیم گیری ها شود، انتظار بهتر از این نمی توان داشت. در حال حاضر بهترین کاربرد منوریل قم و سد گتوند در خوزستان همین است که عبرتی باشد برای حال و آینده مان تا بدانیم هر جا متخصصان و کار شناسان را به حاشیه رانده و دلسوزان را منزوی کنیم، اشتباهات بزرگی مرتکب خواهیم شد که جبرانش خیلی وقت ها امکان ناپذیر است.
شنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 19دی آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]