محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847215900
چگونه با پدرت آشنا شدم؟!/ قصه ها!
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: نامه شماره ۲۵ با این که چند وقتی هست از ایران رفتی ولی می دانم چقدر سنت ها و آیین ایرانی برایت ارزش دارند؛ اما بی انصافی است که برای این آیین ذوق زده شوی؛ «ختنه سورون!» این که اولین بار کدام آدم بیکار فکر کرده برای این اتفاق باید شام بدهد، بماند اما درد آنجاست که هنوز آدم هایی در قرن ۲۱ باقالی پلو با گوشت و سالادالویه و ژله به خورد فامیل و همکار و همسایه می دهند و تا صبح خودشان را می لرزانند که پسرشان اولین جراحی زیبایی اش را با موفقیت پشت سر گذاشته. آن شب هم پشت در خانه عمو شوکت با یک سبد گل ایستاده بودیم و نعره های عمو که می گفت «آماشالا! بیا وسط» خانه را می لرزاند. مامان از ته کیفش کاغذی بیرون آورد و به دیوار راهرو چسباند و رویش نوشت «امین جان، آراستگی ات مبارک. از طرف عمو منصور و خانواده» و چسباند روی سبد گل که عمو در را باز کرد و طبق معمول همیشگی اش که در خانه اش را روی هرکس و ناکسی باز می کند فقط بلد است بکوبد پشت کمرت و بگوید «بههه» خودش را کنار کشید تا وارد خانه شویم. اما بدترین اتفاق این است که وقتی وارد یک میهمانی می شوی، یک مشت آدمی که قرار بوده روزی شوهرت شوند سرت هوار شوند. عمو اسداللهِ زن مرده داشت وسط میهمانی لزگی می زد و پسرش بهروز تلاش می کرد با قوس و خیز خاصی بخاطر رقص پدرش طوری ریسه برود که هربار بیفتد روی شانه های نامزد جدیدش، تا آن نامزد دماغ عقابی اش لپش را بکشد. خانوادگی مستهجن بودند! داشتم زیر لب فحش نثارشان می کردم که من باید جای آن دخترک پاچه دریده با آن شال پلنگی اش نشسته بودم و لپ آن بی لیاقت را می کشیدم که یک کیف دستی کوبیده شد توی صورتم. کله ام داغ شد و خون زیر پوستم قُل قُل کرد. دستم را روی دماغم فشار دادم. چشم هایم را باز کردم که دیدم خلبان کامران با دختری مو طلایی که پروتز لب هایش، دهانش را شبیه دونات کرده بود، روبرویم ایستاده بودند و هردو با چشم های گشادشان تلاش می کردند دماغم را معاینه کنند و دخترک با صدایی که شبیه ناله بود، گفت: «کامی دماغش چیزی نشده باشه!» وقتی حرف می زد با آب دهانی که گوشه لب هایش جمع می شد حباب درست می کرد. کامران بدبخت هم که نمی دانم یک مشت تف حباب شده چه جذابیتی می توانست برایش داشته باشد درحالی که انگار یک اثر هنری را دید می زد، گفت: «تو حالا حرص نخور. استرس واسه پروتزت خوب نیست ماهی کوچولو. واسه کامی ماهی شو» دستم را از روی دماغم برنداشتم و سرم را چرخاندم تا شاهد ماهی شدن خانوم نباشم و به سمت آشپزخانه رفتم بلکه کیسه یخ پیدا کنم که زنی درحالی که به کابینت تکیه داده بود و آلبالو در دهانش پرت می کرد، جیغ زد«سینااا داره تکون میخوره!» ژاله غولی بود. بعد از این که تخم اژدهای سینا را ترکانده بودم، تصمیم گرفته بود ژاله را بگیرد تا برایش به جای تخم اژدها پسر به دنیا بیاورد. سینا هم با آن قد و قواره زپرتی اش زیر شکم ژاله را گرفته بود و فکر می کرد این غول هم به اندازه تخم اژدها شکننده است. زن گنده هم از هیکلش خجالت نمی کشید و هر تکانی را توی بوق می کرد. یک تکه یخ از یخچال بیرون آوردم و به دماغم چسباندم و روی مبل گوشه خانه نشستم. داشتم دانه دانه آدم ها را می شمردم که مجردهایشان را سوا کنم و رویشان طرح و برنامه بچینم که پسرعمو فرهاد دیپلمات با یک زن خارجی چشم بادامی روبرویم نشستند. بیشتر از این که ختنه سوران باشد نمایشگاه زوجین بود. زنش از آن ژاپنی هایی بود که دمپایی لاانگشتی با جوراب می پوشد و از قیافه اش معلوم بود از آن اوشین های بدبخت روزگار است که هر روز زمین های خانه را حوله خیس می کشد و با آستین کیمونویش عرق پیشانی اش را پاک می کند. از پشت کله جفتشان می شد فهمید که شب ها کف زمین، روی بالشت آجری می خوابند. کف دست هایش را بهم چسباند و یک احترامی نثارم کرد. زورکی لبخندی تحویلش دادم. عمو اسدالله درحالی که همچنان داشت زیر و زبرش را می لرزاند، داد زد «به افتخار امین جان بزن کف قشنگه رو» انگار نه انگار زنش ترکیده! سرم را برگرداندم تا پسرعموی کوچولوی درد کشیده ام را ببینم که سیمین با معلم خصوصی اش وارد خانه شدند. سیمین روی ویلچر بود و نیمی از موهایش کنده شده بود و فک پایینش با یک دستگاه مکانیکی جابه جا می شد تا بتواند حرف بزند. معلوم بود مادرشوهرش نمی گذارد آب در دل سیم سیم تکان بخورد! دماغم تا روده ام تیر می کشید. پیرزنی که کنارم نشسته بود و تا منتهی علیه حلقش شیرینی فرو کرده بود با آرنجش کوبید به پهلویم و با دهان پر گفت: «شما مجردی؟» گرد های شیرینی که از دهانش روی صورتم پاشیده شده بود را پاک کردم و گفتم «شما پسر داری؟» شیرینی اش را قورت داد و کوبید روی شانه ام و گفت: «یکی داشتم توی تلفن گویای شهرداری صحبت می کرد. دیروز با پاسخگوی هفتاد و سه ۱۱۸ قول و قراراشونو گذاشتن. حیف شد.» دماغم یخ زده بود و احساس می کردم هر لحظه ممکن است که از جا کنده شود که یک نفر سینی کیک را جلویم گرفت. واقعا کیک این مراسم خوردن ندارد. سینی را با دستم عقب زدم. کیسه یخ را روی مغزم گذاشتم و از روی مبل بلند شدم که صدای مردی از پشت سرم آمد «با من ازدواج می کنی؟» سرم را برگرداندم. پسری با کت قهوه ای که یک کیسه آب گرم در دستش بود پشت سرم ایستاده بود. حیف مچ دستم درد گرفت تا بقیه اش را برایت بنویسم و مجبوری تا هفته بعد و نامه بعد صبر کنی.... فعلا - مادرت روزنامه شهروند/ در سرویس طنز سایت پویش، هر روز جدید ترین مطالب طنز و کاریکاتور را ببینید.
جمعه ، ۱۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها