تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849903877
اسبابی که انسان را عاقبت به شر می کند
واضح آرشیو وب فارسی:وااسلاماه: بعضی که در ظاهر مسلمان اند و به مقتضای احکام اسلامی عمل می کنند پناه بر خدا سرانجام خطرناکی دارند، این سوء خاتمه برای بعضی هنگام سکرات مرگ ایجاد می شود و نمایان می گردد. صدیق حسن خان در کتاب ” یقظه اولی الاعتبار: ۲۱۱″ درباره فرجام بد چنین می فرماید: خاتمه بد، علل و اسبابی دارد، که مؤمن باید از آنها حذر داشته باشد. سپس در ادامه برخی از آنها را به شرح ذیل بیان می کند: ۱- فساد اعتقادی : فساد در عقیده و لو اینکه با نهایت زهد و صلاح باشد از جمله عوامل سوء خاتمه است. اگر شخصی دارای عقیده فاسد باشد و بر عقیده اش مطمئن باشد و احتمال شک و تردید را در آن راه ندهد، در لحظه های سکرات مرگ بطلان عقیده اش روشن می گردد و اطمینان پیدا می کند که اعتقاد وی باطل بوده و مستند به هیچ اصلی نیست. بنا بر این انکشاف بطلان برخی از اعتقاداتش موجب از بین رفتن بقیه معتقدات هم می گردد، چون قبض روح وی در این شرایط پیش از تدارک و عودت به اصل ایمان موجب سوء خاتمه می شود و از دنیا بدون ایمان می رود. در نتیجه مصداق این آیه قرار می گیرد. « وَبَدَا لَهُم مِّنَ اللَّهِ مَا لَمْ یکونُوا یحْتَسِبُونَ». الزمر: ۴٧ (و از جانب خدا چیزی (از شکنجه و عذاب) برای ایشان جلوه گر و پدیدار می شود که گمانش نمی بردند) « قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا * الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَهُمْ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعًا» . الکهف: ١٠٣ – ١٠۴ (بگو: آیا شما را از زیانکارترین مردم آگاه سازم ؟ آنان کسانیند که تلاش و تکاپویشان (به سبب تباهی عقیده و باورشان) در زندگی دنیا هدر می رود (و بیسود می شود) و خود گمان می برند که به بهترین وجه کار نیک می کنند) قطعاً چنین است هرکس اعتقادی بر خلاف واقعیت داشته باشد، این اعتقاد یا بر گرفته از رأی و اندیشه خود او است و یا عقیده را از کسی گرفته که دارای چنین مشکل و دردی است. هرکدام از گزینه های گذشته را بپذیرم به این اصل می رسیم که زهد و تقوی با چنین اعتقادی ارزش ندارند و چیزی را عوض نمی کنند، بلکه وقتی زهد و تقوی به حال انسان مفید است که بر اساس قرآن و سنت مطهره باشد، چون اساس عقاید دینی تنها از این دو سر چشمه پاک و زلال نشأت می گیرند. ۲- اصرار بر گناهان: هرکس مُصِر بر انجام گناه باشد، محبت گناه در دل او جای می گیرد و هر چیزی را که انسان در طول عمر خود با آن زیسته و بدان انس و الفت گرفته، هنگام مرگ و سکرات در ذهن تداعی می شوند و به یاد می آیند، اگر محبت انسان و گرایش او در زندگی بسوی طاعت باشد، موقع مردن ذکر و یاد بندگی و طاعت در خاطر او تازه می شود و موج می زند و اگر محبت و گرایش او به سوی معاصی باشد، ذکر و یاد گناه و معاصی در لحظات مرگ در خاطرش تازه می گردد. برخی مواقع در پایان زندگی، قبل از توبه شهوت و گناهی از گناهان گذشته به سراغش می آیند و قلبش را اسیر می کنند و بین او و پروردگارش مانع و حایلی ایجاد می نمایند، همانگونه که پیامبر صلی الله علیه وسلم در حدیثی می فرماید: گناه در آخرین لحظه ی زندگی موجب گمراهی و بدبختیش می شود: (الْمَعَاصِی بَرِیدُ الْکفْرِ) (گناهان پلی به سوی کفر هستند.) کسی که اصلاً مرتکب معصیت نشود یا مرتکب شده و توبه کند، از چنین خطری به دور و در امان است، اما کسی که به کثرت مرتکب گناه می شود و حتی گناهانش از طاعتش بیشتر اند و موفق به توبه هم نگردیده است، بلکه بر گناهان اصرار کرده، به شدت در معرض خطر سوء خاتمه قرار می گیرد، چون کثرت محبت و گرایش به سوی گناه موجب ترسیم شدن گناه در ذهن می شود و بدان گرایش پیدا می کند و هنگام مرگ و سکرات هم بر چنین حالتی باقی می ماند و در نهایت به بد ترین سرانجام رو می آورد. مطالب گذشته را می توان با یک مثال توضیح داد، بدون تردید انسان در عالم رؤیا اوضاع و احوالی را مشاهده می کند که در طول عمر بدان انس و الفت گرفته است. مثلاً اگر کسی عمرش را در علم و مطالعه سپری نموده است، احوال متعلق به علم و علما را در خواب مشاهده می کند و اگر کسی عمرش را در خیاطی و خیاطت سپری کرده باشد در عالم رویا احوال مربوط به خیاطی و خیاطت را می بیند، چون در عالم رویا و خواب همان چیزهایی در ذهن حضور پیدا می کنند که در طول عمر، انسان بدان دل بسته است، مرگ هر چند که از خواب شدیدتر است، اما مقدمه و سکرات آن تشابه زیادی با خواب دارند. بنابراین کثرت محبت با گناهان مقتضی تذکر گناهان، ترسیم و عودت آنها در قلب و گرایش آنها به سوی نفس در موقع سکرات می باشد و اگر روح در چنین حالتی قبض شود، به فرجام وخیمی مبتلا خواهد شد. ذهبی در کبائر می گوید: مجاهد گفته است : هرکس که می میرد، دوستان و هم نشینان زندگی اش در عالم مثال نزد او حاضر کرده می شوند، مردی که در زندگی با شطرنج بازی می کرد، هنگام سکرات مرگ، اطرافیان کلمه شهادتین را برایش زمزمه می کردند و تلقین می نمودند، ولی او می گفت: شاه، سپس با همین حالت جان داد. چون در زندگی به الفاظ شطرنج انس و الفت گرفته بود در سکرات مرگ به جای کلمه توحید الفاظ بازی را بر زبان جاری می کرد. مشابه این حالت برای شخص دیگری پیش آمد که در زندگی با شراب نوشان همنشینی و مراودت داشت، وقتی دچار سکرات مرگ گردید، یکی از بستگانش نزد او آمد تا به وی کلمه شاهدتین را تلقین کند و او بجای کلمه توحید گفت: بنوش و به من نیز بنوشان و بعد جان سپرد. لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم. الکبائر للذهبی: صغری ۹۱٫ ۳- عدول از خط مستقیم: چون هرکس در آغاز زندگی سالک و راهرو راه صحیح و مستقیم باشد و بعد در او تغییر پیدا شود و از مسیر مستقیم اولی منحرف گردد، خاتمه اش به بدی می انجامد، مانند ابلیس که در آغاز زندگی بزرگ و امام فرشتگان بود و در عبادت از همه کوشا تر و بهتر بود، ولی هنگام دستور خدا مبنی بر سجده و تعظیم برای آدم، سر باز زد و از راه راست و پیمودن راه مستقیم منحرف گشت، یا مانند بلعم باعور و برصیصا که در ابتدای زندگی عابد و زاهد بودند، خداوند به بلعم باعور معجزه داد، ولی او هنگام پیروی از هوس های شیطانی اش پیروی کرد و به سوی دنیا گروید و از جمله گمراهان قرار گرفت و برصیصا هنگام دعوت شیطان لبیک گویان به سوی شیطان شتافت و به صف پیروانش ملحق گشت، تا جایی در منجلاب و تاریکی کفر پایین رفت که شیطان خطاب بدو گفت: من از تو بیزارم و از خدای بزرگ می ترسم. شیطان از او تبری جست چون از این هراس داشت که در عذاب گمراهی او شریک و هم دم باشد، ولی اظهار بیزاری برای شیطان سودی نداشت، چون خداوند می فرماید: « فَکانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَینِ فِیهَا وَذَلِک جَزَاء الظَّالِمِینَ». الحشر:١٧ (سرانجام کار (اهریمن و کسی که او گمراهش کرده است) بدانجا می انجامد که هر دو تا در آتش دوزخ جاودانه می مانند، و این سزای ستمگران است.) ۴- ضعف ایمان: اگر ایمان ضعیف باشد، دوستی خداوند نیز در انسان ضعیف می گردد و محبت دنیا در دل قوت می گیرد و بر انسان چنان چیره می شود، به گونه ای که جایی در دل او برای محبت خداوند باقی نمی ماند. محبت خداوند چنان ضعیف می گردد که نمی تواند در مخالفت با نفس تاثیری داشته باشد، این گونه ایمان ضعیف هیچگونه نقشی در جلوگیری از گناهان و گرایش به سوی عبادات و بندگی ندارد، در نتیجه صاحب این ایمان غرق در شهوات و ارتکاب معاصی می شود و تاریکی گناهان بر قلب انباشته می گردد و همواره نور ایمان را به خاموشی بیشتر مبتلا می کند. وقتی که سکرات مرگ فرا می رسد محبت خداوند در دل بسیار ضعیف می گردد، چون خود را در حال جدایی از دنیا می بیند در حالی که دنیا برایش بسیار محبوب و پسندیده است و حب دنیا چنان بر وی غلبه نموده است که اراده ترک آن را ندارد و از جدایی آن احساس ناراحتی می کند و حب ضعف ایمان به بغض خداوند تبدیل می گردد، اگر روح او در چنین حالت خطرناکی قبض شود، خاتمه اش به بدی می انجامد و برای همیشه نابود می گردد. عاملی که به چنین خاتمه بد منجر می شود محبت دنیا و گرایش به سوی آن و خوشحال شدن به وسیله آن و ضعف ایمان که توأم با ضعف محبت خداوند است، می باشد، این دردی است که گریبان بسیاری از خلایق را گرفته است، چون هر چیزی که در حال سکرات بر قلب غلبه کند، آن چیز در دل نقش می بندد و شخص را به خود مشغول می سازد، بگونه ای که به چیزی دیگر نمی اندیشد، آخر جایی برای چیز دیگری باقی نمانده است و اگر روح در چنین حالتی قبض شود، توجه قلبی اش بسوی دنیا بر می گردد و بدان سو متوجه می شود و میان او و پروردگارش مانع و حایل ایجاد می گردد. روایت شده که وقتی سلیمان بن عبدالملک به قصد حج و زیارت خانه خدا وارد مدینه شد، پرسید: آیا در مدینه کسی هست که گروهی از صحابه رضی الله عنهم را دیده باشد؟ گفتند: آری، ابوحازم، چند تن از صحابه رضی الله عنهم را دیده و هنوز هم در قید حیات است. بسوی او قاصدی فرستاد، وقتی ابوحازح آمد، سلیمان گفت: ای ابوحازم، چرا ما مرگ را نا پسند و مکروه تلقی می کنیم؟ ابو حازم گفت: شما دنیا را آباد و آخرت را ویران کرده اید و قطعاً رفتن از محلی که آباد است بسوی محلی که ویران است ناپسند می باشد. سلیمان گفت: حرف بسیار بجایی است، بعد سلیمان گفت: ای کاش می دانستم که نزد خداوند چه جایگاهی دارم؟ ابو حازم گفت: اعمال خود را با میزان قرآن ترازو کن. سلیمان گفت: آن میزان را در کجای قرآن می یابم؟ ابوحازم گفت: در این آیه: «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ * وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ». الانفطار: ١٣ – ١۴ ( مسلّماً نیکان در میان نعمت فراوان بهشت بسر خواهند برد. و مسلّماً بدکاران در میان آتش سوزان دوزخ بسر خواهند برد. ) سلیمان گفت: پس رحمت های خداوندی کجا هستند؟ ابوحازم گفت: رحمت های خداوند همراه نیکوکاران اند. سلیمان گفت: ای کاش می دانستم کیفیت حضورم در پیشگاه خداوند چگونه خواهد بود؟ ابوحازم گفت: نیکوکار مانند کسی است که به مسافرت رفته و به خانه اش بر می گردد و بد کار مانند کسی است که از خدمت آقایش فرار کرده و به اکراه بسوی او برگردانده می شود. سلیمان به گریه افتاد بگونه ای که صدایش بالا رفت و گریه اش شدت پیدا کرد و بعد گفت: مرا وصیت کن. ابو حازم گفت: در جایی که نهی خداوند وجود دارد حضور پیدا نکن و هرگز در جایی که مورد رحمت و شفقت پروردگار است پنهان نشو. صدیق حسن خان به نقل از امام غزالی در احیاء علوم الدین می گوید: سوء خاتمه دو مرحله دارد که یکی از آن دو از دیگری بزرگتر است، اما مرحله بزرگتر و عظیم آن است که هنگام سکرات مرگ و بروز اهوال آن، شک و جحد (انکار) غالب باشد و روح در همین حالت قبض شود، این کیفیت برای همیشه میان او و خداوند مانع ایجاد می کند و مقتضی دوری مستدام از رحمت های خداوند و عذاب سرمدی می باشد. مرحله دوم که کمتر از مرحله اول است، عبارت است از اینکه موقع مرگ محبت چیزی از امور دنیا یا لذتی از لذات آن، بر قلب غلبه پیدا کند، آنگاه آن چیز با لذت در قلب نقش می بندد و انسان را بگونه ای به خود مشغول می دارد، که چیزی دیگر در دل او جای نمی گیرد، پس هرگاه قبض روح در حال غلبه محبت دنیا اتفاق افتاد، معامله فوق العاده خطرناکی است، چون انسان در همان حالتی که بدان زیسته است و زندگی را سپری نموده است، جان می سپارد و به شدت حسرت می خورد. البته اگر ایمان قوی باشد و محبت خداوند از دیر زمان در دل گره خورده و با اعمال صالحه آمیخته باشد، این وضعیت از دل محو می گردد، ولی وزن ایمانش در حد یک مثقال باشد، خداوند پس از اندک زمانی او را از دوزخ بیرون می آورد و اگر کمتر از یک مثقال باشد، به مدت مدیدی در دوزخ باقی می ماند. به هر حال اگر ایمان به اندازه یک مثقال باشد حتماً از دوزخ بیرون آورده می شود هر چند برای هزاران سال در آن باقی بماند و هرکس درباره ذات، صفات و افعال خداوند بر خلاف آنچه که در حقیقت وجود دارد، معتقد باشد و این اعتقاد خواه برگرفته از تقلید باشد یا نتیجه رأی و اجتهاد، برای رفع این خطر سودی ندارد، تنها چیزی که انسان را از این خطر نجات می دهد، اعتقاد حق و برگرفته از قرآن و سنت می باشد. انسان احمق از این خطر هراسی ندارد و بدان فکر نمی کند. —————– برگرفته از: کتاب “قیامت صغری و قیامت کبری”؛ دکتر عمر سلیمان اشقر.
چهارشنبه ، ۱۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وااسلاماه]
[مشاهده در: www.vaislamah.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها