تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835874218
متن خطبه زینب کبری(س) در مجلس یزید در شام
واضح آرشیو وب فارسی:پیام آفتاب: به خدا قسم که تو ذکر و شخصیت ما را محو نخواهى کرد؛ وحى ما را نابود و از بین نخواهى برد. تو به فرجام ما نخواهى رسید. تو از این ننگ و عار تبرئه نخواهى شد. رأى تو ضعیف و روزگار حکم فرمایی تو قلیل و جمعیت تو پراکنده است. در آن روزى که منادى ندا می کند و می گوید: آگاه باشید که لعنت خدا بر ستمکاران باد. حمد و سپاس مخصوص آن خدایی است که سعادت را نصیب افراد اول ما و شهادت و رحمت را نصیب آخرین افراد ما نمود.پیام آفتاب ـ از حوادث مهم بعد از عاشورا خطبه عالمانه و حماسی حضرت زینب ـ سلام الله علیها ـ در کاخ یزید در شام با حضور سر بریده امام حسین ـ علیه السلام ـ بود که یاد آور فصاحت و بلاغت و کوبندگی خطبه های علی ـ علیه السلام ـ بود. خطبه ای که از مقام اهل بیت و سید الشهداء علیهم السلام دفاع کرد و داغ ننگ و رسوایی را پیشانی بنی امیه و یزید تا ابد حک نمود. به روایت سید بن طاوس و دیگران متن خطبه به شرح زیر است: الحمد للَّه رب العالمین و صلّى اللَّه على رسوله و آله اجمعین. خدا راست می گوید که فرموده است: «ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذینَ أَساؤُا السُّواى أَنْ کَذَّبُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها یَسْتَهْزِؤُنَ.» (روم / 10) (آن گاه فرجام کسانى که بدى کردند [بسى ] بدتر بود، [چرا] که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را به ریشخند مى گرفتند.)اى یزید! تو گمان کردى چون راههای زمین و افق هاى آسمان را بر ما بسته اى و ما نظیر اسیران سوق داده می شویم، ما نزد خدا خوار هستیم و تو نزد او گرامى خواهى بود و این موضوع نشان می دهد که تو نزد خدا اهمیت دارى؟ لذا با حالت بزرگ منشى به اطراف خود نظر می کنى و فوق العاده مسرورى از این که دنیا به تو رو کرده، امور تو منظم و مرتب شده و مقام سلطنت ما براى تو با صفا شده؟ آرام باش! آرام باش! آیا قول خداى سبحان را فراموش کرده اى که می فرماید: «وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلِی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ، إِنَّما نُمْلِی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ .» (آل عمران / 178) (و البته نباید کسانى که کافر شده اند تصور کنند این که به ایشان مهلت مى دهیم براى آنان نیکوست ما فقط به ایشان مهلت مى دهیم تا بر گناه [خود] بیفزایند، و [آن گاه ] عذابى خفت آور خواهند داشت.) سپس فرمود: اى پسر آزادشدگان ! آیا از عدالت تو است که زنان و کنیزان خود را پشت پرده جاى دهى و دختران پیامبر اسلام را به اسیرى ببرى و سوق دهى؟ تو چادرهاى ایشان را برداشتى؛ صورت هاى آنان را باز نمودى؛ دشمنان ایشان را با ذلت و خوارى شهر به شهر می برند و مردم به تماشاى آنان می آیند؛ اشخاص از نزدیک و دور، ناکس و شریف متوجه صورت ایشان می شوند؛ از مردان دوست و یاوری با آنان نیست؛ احدى از طرفداران آنان نیست که از آنان دفاع نماید. چگونه می توان چشم امید به کسى داشت که جگرهاى مردان با ذکاوت را از دهان خود خارج نمود و گوشت وى از خون شهیدان روییده باشد؟ چگونه از بغض ما اهل بیت خوددارى می کند کسى که با چشم دشمنى و طعنه زدن و کینه و ستیزه به ما نگاه می کند؟ سپس بدون این که این سخن را گناه و عمل بزرگى بدانى، می گویی: پس براى این عملى که من انجام دادم اظهار فرح و خوشحالى می کردند و مى گفتند: اى یزید دستت بریده و شل مباد! تو می کوشى که در حضور اهل مجلس خود چوب به دندان هاى ابى عبداللَّه که بزرگ جوانان اهل بهشت است بزنى، چرا تو یک چنین شعرى را نخوانى در صورتى که نیشتر به دمل زدى و رگ و ریشه ما را قطع نمودى! تو این عمل را به وسیله ریختن خون ذریه حضرت محمّد ـ صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم ـ و ستارگان زمین که از آل عبدالمطلب می باشند انجام دادى. اکنون بزرگان و گذشتگان خود را صدا می زنى. طولى نمی کشد که تو نیز در جایگاه آنان وارد خواهى شد. در آن موقع حتما دوست خواهى داشت که کاش شل و لال بودى و آنچه را که گفته بودى نمی گفتى و این اعمالى را که انجام داده اى، انجام نمی دادى. پروردگارا! تو حق ما را بگیر! بار خدایا! تو از افرادى که در حق ما ظلم کردند انتقام بکش! غضب خود را بر آن اشخاصى که خون ما را ریختند و یاوران ما را کشتند نصیب فرما. اى یزید! به خدا قسم تو نبریدى مگر پوست خود را؛ قطع نکردى مگر گوشت خویشتن را. به زودى در حالى بر پیغمبر خدا وارد می شوى که متحمل ریختن خون ذریه او شده باشى و نسبت به عترت و پاره بدن آن حضرت هتک حرمت کردى. خداى توانا پراکندگى آنان را به اجتماع مبدل می کند و حق ایشان را خواهد گرفت. اى یزید! «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُون .» (آل عمران / 169)(هرگز گمان نکنى آن افرادى که در راه خدا کشته شدند نظیر مردگان باشند، بلکه زنده اند؛ نزد پروردگار خود رزق داده می شوند.) اى یزید! براى تو همین کافى که خدا بر تو حاکم و حضرت محمد خصم تو باشد و جبرئیل ما را یاورى نماید. آن افرادى که دستیار تو شدند و تو را بر گردن مسلمانان مسلط کردند، به زودى خواهید دانست که کدام یک از شما داراى بدترین مکان و ضعیف ترین لشکر خواهید بود. گرچه با تو سخن گفتن موجب بلا و محنت من مى شود، ولى در عین حال من قدر و قابلیت تو را کوچک می شمارم و سرکوبى و توبیخ تو را بزرگ و لازم می دانم. ولى چه باید کرد که چشم ها گریان و سینه و جگرها سوخته است! آگاه باش: العجب کل العجب که حزب شیطان و آزادشدگان، حزب خدا را که نجیب بودند کشتند! این دست ها است که از خون ما و این دهان ها است که از گوشت ما تغذى می نمایند! آن جثه هاى پاکیزه است که گرگ هاى بیابانى آنها را به نوبت زیارت می کنند و بچه هاى کفتارها آنها را به خاک می مالند. گرچه تو ما را از راه ظلم به غنیمت گرفتى، ولى طولى نمی کشد در آن موقعى که جز آنچه را که پیش فرستاده باشى نخواهى یافت، ضامن غرامت ما خواهى بود. و پروردگار تو در حق بندگانش ظلم نخواهد کرد. ما به خدا شکایت می کنیم و به او اعتماد می نماییم. پس تو مکر و حیله خود را به کار ببر؛ سعى و کوشش خود را انجام بده؛ جد و جهد خویشتن را به پایان برسان. به خدا قسم که تو ذکر و شخصیت ما را محو نخواهى کرد؛ وحى ما را نابود و از بین نخواهى برد. تو به فرجام ما نخواهى رسید. تو از این ننگ و عار تبرئه نخواهى شد. رأى تو ضعیف و روزگار حکم فرمایی تو قلیل و جمعیت تو پراکنده است. در آن روزى که منادى ندا می کند و می گوید: آگاه باشید که لعنت خدا بر ستمکاران باد. حمد و سپاس مخصوص آن خدایی است که سعادت را نصیب افراد اول ما و شهادت و رحمت را نصیب آخرین افراد ما نمود. ما از خداى مهربان مسألت می نماییم که ثواب فراوان و کاملى به آنان عطا و خلافت ما را نیکو فرماید. زیرا خدا مهربان و دوست دار ما است. خداست که براى ما کافى و بهترین وکیل می باشد. منبع: بحار الانوار ج 45 ص 133 به نقل از لهوف سید بن طاووس ص 135
سه شنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیام آفتاب]
[مشاهده در: www.payam-aftab.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها