تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812760790
«زیر پوست شهر» فریادِ خفته زنان
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نشست بازخوانی یک فیلم تاثیرگذار «زیر پوست شهر» فریادِ خفته زنان تهران-ایرنا-تهران-ایرنا-«زیر پوست شهر» ساخته «رخشان بنی اعتماد» در سال 1379، یکی از فیلم های ماندگار سینمای ایران است. این فیلم به بیان چالش های اجتماعی زنان از جمله تبعیض های ناروا علیه آنان می پردازد. نشست نمایش و تحلیل حقوقی فیلم یکشنبه هشتم آذرماه در دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد.
در این فیلم «طوبی» زنی از طبقه ی پایین شهر وارد عرصه ی عمومی جامعه و کار و فعالیت می شود و نقش نان آور خانواده را بر عهده می گیرد اما با وجود این، همسر این زن خود را مجاز می داند تا برای رسیدن به آرزوهای دور و درازش، بدون توجه به خواسته و نظر زن، به اقدامی چون فروش خانه و تنها دارایی خانواده دست زند. در این فیلم، زن خود را نسبت به خانواده مسوول می داند و از هیچ تلاشی برای تامین نیازهای آن ها دریغ نمی کند. این زن سعی می کند تا با توسل به محبت و به نوعی عقب نشینی از موضع خود، مشکل ها را حل کند. در پایان طوبی، در روز انتخابات مجلس ششم جلوی دوربین تلویزیون می رود و در بیان احساسات درونی خود می خواهد که از درون قلب وی فیلمبرداری شود.«نیره توکلی» مدیر گروه جامعه شناسی، «امیر نیک پی» و «هادی وحید» اعضای هیات علمی دانشکده ی حقوق دانشگاه شهید بهشتی و «گلاب آدینه» بازیگر نقش طوبی از جمله میهمانان ویژه ی نشست بررسی این فیلم بودند. قرار بود بنی اعتماد نیز در این نشست حضور یابد که با پیغامی عذرخواهی خود را از حضور نیافتن در این نشست اعلام کرد.این نشست در محل دانشکده ی حقوق دانشگاه شهید بهشتی به همت کانون فیلم و عکس برگزار شد و در آن چگونگی بازنمایی موقعیت اجتماعی زنان از دریچه ی دوربین این فیلم بررسی شد. ***سفر به پوسته ی شهر با این فیلم به زیر پوست شهر رفتیم. فیلم از خانه های محقر و فقیر، زنان سرپرست خانوار، دختران فراری، زنان کتک خورده تا وعده های سیاسی، جنبش های اجتماعی، عشق های ناکام، قاچاق و فحشا می گوید. در کنار طوبی، «عباس»، «علی» و «محبوبه» (شخصیت های فیلم) نشستیم و به حرف های آنان گوش سپردیم و در خلوت با خود اندیشیدیم چه انسان های آشنایی! در این میان، زنان فیلم چهره ی آشناتر اما فراموش شده تری دارند. زنانی ساده که نه قهرمان هستند و نه سودای قهرمان شدن دارند. واقعی هستند و در پس چهره ی واقعی خود حرف های بسیار دارند. هر یک به نوعی با کلاف زندگی مشغول هستند، رنج می کشند و به روی خود نمی آورند. در تنهایی و گمنامی بار خانواده را بر دوش می کشند، اعتراض می کنند، از خانه می گریزند، فریاد می زنند، سکوت می کنند، کتک می خورند و هر یک نسلی، قشری و گروهی را نمایندگی می کنند. زیر پوست شهر، ساده و بی ادعا بر این واقعیت ها دوربین می افکند، پرده از گوشه گوشه ی شهر برمی دارد تا چیزی را به خاطر ما آورد که به آن خو گرفتیم. موضوعی که گلاب آدینه از آن به عنوان روایت تلخ جامعه یاد کرد و گفت: همواره دغدغه ی بیان مسایل زنان در جامعه با من همراه بود و الان خوشحال هستم که از زبان رسانه و فراهم شدن زمینه ی «هم ذات پنداری» توانستم گوش ها و چشم ها را به سمت شنیدن و دیدن بخشی از مشکلات زنان جامعه سوق دهم. ***فیلمی برای همه ی دوره ها نیره توکلی به عنوان نخستین سخنران این نشست این فیلم را اثری شاهکار و خلاقانه نامید و گفت: فیلم زیر پوست شهر، به دلیل اینکه در هر برهه ی زمانی حرفی برای گفتن دارد، از شاهکارهای سینمای ایران است چرا که موفقیت یک اثر هنری در میزان بازنمایی اوضاع اجتماعی خلاصه می شود. همانطور که مشاهده می شود این فیلم با زبان محاوره یی و به دور از هر گونه توهین و تحقیر لهجه و قومیتی، از مسایل روز سخن می گوید و فضای وسیعی از جامعه را به تصویر می کشد. مدیر گروه جامعه شناسی افزود: هنگامی که گفته می شود یک اثر هنری «جنسیت آگاه» است منظور این است که با کلیشه های جنسیتی مبارزه می کند. کارگردان این فیلم با دید جامعه شناختی، به بررسی علت های مسایل اجتماعی پرداخته نه معلول ها. می توان گفت تا زمانی که مبارزه برای احقاق حقوق زنان ادامه دارد، این فیلم مطلب دارد. این فیلم، زن را مادری تصور نکرده که فقط جایگاهش در آشپزخانه است. در تمام مدت بر خلاف تصور عامه که جایگاه خانواده و زن را منحصر به خانه می دانند، زن محصور در چهاردیواری نیست و در فضای اجتماع غرق شده است. در واقع می توان گفت فضای زن در این فیلم، همه ی جامعه است و با نگاه کلیشه یی فاصله گرفته است.*** برای رفع تبعیض ها، باید به راس قدرت رسید امیر نیک پی دیگر سخنران این نشست، وضعیت زنان و مردان را در سه نوع جامعه به تصویر کشید و گفت: یک نوع جامعه یی است که فضای عمومی در آن متعلق به مردان است و زن به رغم قرارگرفتن در فضای خصوصی و خانواده باز تصمیم گیرنده ی اصلی نیست. جامعه ی دیگرکه ما در آن زندگی می کنیم، جامعه یی است که زنان و مردان وارد عرصه ی عمومی شده اند و جامعه به طور انحصاری از آن مردان نیست. سومین جامعه، جامعه یی است که ضمن ورود زنان و مردان به عرصه ی عمومی، به برابری حقوقی هم رسیده اند ولی به برابری واقعی نرسیده اند که جوامع دموکراتیک و اروپایی و آمریکایی از این نوع جوامع هستند. به بیان این حقوقدان، ما در جامعه یی زندگی می کنیم که از تبعیض دینی، جنسیتی، سیاسی، طبقاتی، آموزشی و قومی در رنج است اما پدیده ی تبعیض جنسیتی در تمام تبعیض های یاد شده، حضور پررنگ و پر معنا دارد و در واقع به نخ تسبیح شباهت دارد. برای رفع تبعیض ها، به طور معمول 2 راه پیشنهاد می شود. نیک پی افزود: نخست این که ما جامعه یی هستیم که به لحاظ راهبردی اگر بخواهیم به آسایش امنیت و حتی توسعه ی پایدار برسیم راه حلی غیر از حاکمیت برابری حقوق زنان و مردان در بافت فرهنگ جامعه نیست. دومین راه حل به دست آوردن قدرت در همه ی عرصه ها است و باید به قلب و راس قدرت رفت. به این معنا که اگر می خواهیم تبعیض های جنسیتی در سیاست از بین برود باید زنان به بالاترین مقام سیاست برسند. اختصاص درصد بالای ورودی دانشگاه ها به زنان کافی نیست بلکه باید به راس قدرت رسید در غیر این صورت هر چقدر هم زنان در عرصه ی عمومی حضور داشته باشند باز فرهنگ و جامعه مردسالار باقی خواهد ماند. این حقوقدان در ادامه ی سخنان خود کارگردان فیلم زیر پوست شهر را «سینماگر نقاد تبعیضات جنسی و طبقاتی» توصیف کرد و گفت: در این فیلم، کارگردان بیشتر به کنش ایجابی افراد پرداخته یعنی به صرف این که اعتراض کنیم، معنای آن نیست که احتمالا زنان رها شوند. زنان در فیلم بنی اعتماد، کسانی هستند که ایستادگی و مقاومت می کنند و به سرنوشت محکوم تن نمی دهند. این تن ندادن به سرنوشت به معنای رسیدن به آزادی نیست فقط ظلم را نمی پذیرند. *** تعرض به حقوق مالکیت، چالش اصلی جامعه هادی وحید آخرین سخنران این نشست، فیلم زیر پوست شهر را متعلق به تمام افراد جامعه چه مردان و چه زنان دانست و گفت: من این فیلم را فیلمی فمینیستی نمی دانم چرا که در این فیلم ظلم و خشونتی که به زنان روا می شود در مورد مردان هم بیان شده است. فیلمی است که روایت روزمرگی زندگی را نشان می دهد و هر زمان احتمال اتفاق افتادن آن وجود دارد و هیچ وقت کهنه نمی شود. فیلمی است که در آن زنی هست که به شدت احساس تنهایی می کند و در هنگام آشپزی با خود حرف می زند چرا که گوش شنوایی برای حرف خود ندارد و مرد ناتوانی که در تنهایی خود به رادیوهای بیگانه پناه می برد. از نگاه این حقوقدان، بزرگترین مشکلی که جامعه ی ما را مورد تاثیر قرار داده است، تعرض شدید به حقوق مالکیت است؛ همانند آنچه در فیلم به تصویر کشیده شد. معماری که نگاه مالکیتی به خانه ی محقرانه ی این خانواده دارد، برادری که با نگاه مالکیتی به خواهر خود، او را زیر مشت و لگد خرد می کند و شرکت تجاری که به اندوخته ی جیب افراد نگاه مالکیتی دارد و آن را به باد می دهد همانند آن چه امروزه در شکل کلان آن در سایه ی اختلاس های بزرگ می بینیم که هیچ وقت سرنوشت آن معلوم نمی شود. تنها می توان گفت به امید روزی که قصه ی زنان زیر پوست شهر، پایانی همچون قصه ی فیلم نداشته باشد. زیر پوست شهر نهمین فیلم سینمایی رخشان بنی اعتماد در سال ۱۳۷۹ است. نرگس (۱۳۷۰)، روسری آبی (۱۳۷۳)، خون بازی (۱۳۸۵) و قصه ها (۱۳۹۰) از دیگر آثار برجسته ی این کارگردان است. *از:فاطمه دهقان نیری (گروه پژوهش و تحلیل خبری) پژوهشم**9294** 9283**2054
10/09/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها