محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830872918
شرط قبولی گریه بر امام حسین(ع)
واضح آرشیو وب فارسی:مرصاد نیوز: مرصادنیوز: محقق مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات گفت: هر گریستنی برای امام حسین(ع) بدون تحقق شرایط و انگیزه معقول آن نمی تواند موجب آن همه پاداش و ثواب هایی شود که در روایات به بخشی از آن اشاره شده است، اگر چه بدون اجر نخواهد بود.به گزارش مرصاد به نقل از فارس، تأکید و توصیه ای که در روایات نسبت به بر پا نمودن مجالس عزا و گریه بر مصائب امام حسین(ع) وارد شده است، نسبت به هیچ یک از امامان معصوم(ع) حتی وجود مقدس پیامبر اکرم(ص) وارد نشده است، گویا در این مسأله سری نهفته است که ائمه اطهار(ع) این همه آن را مورد تأکید و سفارش قرار داده اند و خود برای مظلومیت آن حضرت مجالس عزا بر پا می کردند و مرثیه سراها مرثیه می خواندند و حضرات معصومین(ع) گریه می کردند و مردم را به این کار تشویق می کردند و از ثواب گریه بر امام حسین(ع) مطلع می کردند. بیان روایات در وعده ثواب های عظیم این مجالس به گونه ای است که عده ای آن را اغراق آمیز دانسته و منکر آن شده اند و منشأ آن را «غُلات» دانسته و گفته اند: «ثواب باید با عمل تناسب داشته باشد، چگونه ممکن است عمل کوچکی مانند گریه بر امام حسین(ع) این قدر پاداش عظیم داشته باشد؟!» حجت الاسلام رمضانعلی حسنی محقق مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرگزاری فارس به این شبهه پاسخ داده است که در ادامه می آید: *عزاداری و گریه بر امام حسین(ع) چه فلسفه ای دارد؟ -ارزش و اهمیت کارهایی که انسان انجام می دهد، با انگیزه و محرک اصلی آن عمل پیوند مستقیم دارند. اگر محرک اصلی آن، چیزهایی پست و بی ارزش باشد، آن عمل در نظر اسلام و عقلا بی ارزش و بی اهمیت خواهد بود، اگر انگیزه اصلی آن، یک امر مهم و قابل توجه باشد، چنین عملی در نظر اسلام و عقلا مهم و با ارزش تلقی خواهد شد. از آنجا که عزاداری و گریه کردن بر امام حسین(ع) در راستای زنده نگهداشتن قیام با عظمت و فداکاری ها و جانفشانی های امام حسین(ع) و یاران فداکار و با وفای آن حضرت انجام می شود و اهداف بسیار بزرگی را دنبال می کند، خداوند متعال پاداش این عزاداری ها و گریه کردن ها را آمرزش گناهان قرار داده است. ممکن است در دنیا همه حقایق و عظمت قیام امام حسین(ع) و پاداشی که خداوند برای عزاداران و گریه کنندگان بر آن بزرگوار قرار داده، برای ما معلوم نشود تردیدی نیست که گریه کردن بر امام حسین(ع) اجر و پاداش بس بزرگ و بیشماری دارد که انسان چه بسا از توصیف و بیان حقیقت آن عاجز است و ممکن است در دنیا همه حقایق و عظمت قیام امام حسین(ع) و پاداشی که خداوند برای عزاداران و گریه کنندگان بر آن بزرگوار قرار داده، برای ما معلوم نشود و آنچه ما درک می کنیم و روایات بیانگر آن است فقط گوشه ای از عظمت قیام امام حسین(ع) و پاداش عزاداران حسینی می باشد. شیخ صدوق به سند معتبر از ریان بن شبیب نقل می کند که امام رضا(ع) فرمودند: «ای پسر شبیب! اگر گریه می کنی برای چیزی، پس برای حسین بن علی(ع) گریه کن که او را مانند گوسفند ذبح کردند، ای پسر شبیب! اگر گریه کنی بر حسین(ع) تا آب دیده بر روی تو جاری شود، حق تعالی جمیع گناهان صغیره و کبیره تو را بیامرزد، خواه اندک باشد، خواه بسیار، ای پسر شبیب! اگر می خواهی که در غرفه های عالیه بهشت ساکن شوی و با رسول خدا(ص) و ائمه طاهرین(ع) همنشین شوی پس لعنت کن قاتلان حسین(ع) را.(1) امام صادق(ع) فرمودند: «هر که در مرثیه حسین(ع) شعری بخواند و خود بگرید و یک کسی دیگر را نیز بگریاند بهشت بر او واجب شود».(2) *گریه کردن یک عمل به ظاهر کوچک است، ملموس نیست که پاداش بسیار عظیم داشته باشد؟ -در روایات برای برخی اعمال به ظاهر کوچک ثواب های بسیار عظیم بیان شده است؛ مثل اینکه هر کس قاتلان امام حسین(ع) را لعن کند با رسول خدا(ص) در غرفه های بهشت محشور خواهد شد و اینکه گریه بر امام حسین(ع) باعث می شود تمامی گناهان انسان آمرزیده شوند؛ برخی ممکن است با شنیدن این جملات استبعاد کنند و پذیرش این مطالب برایشان سخت باشد، اما با در نظر گرفتن چند مطلب این استبعاد رفع خواهد شد: -عظمت قیام امام حسین(ع) حوادث گذشته هر جامعه می تواند در سرنوشت آن جامعه و جوامع دیگر، آثار عظیمی داشته باشد. اگر حادثه، حادثه مفیدی بوده و در جای خود دارای آثار و برکاتی بوده است، بازنگری، بازسازی و زنده نگهداشتن آن می تواند آثار و برکات زیادی داشته باشد و فراموش کردن آن موجب خسارت های جبران ناپذیری برای جامعه بشری است؛ زیرا حوادث مهمی که در تاریخ ملت ها به وجود می آیند هزینه های زیادی را برای ملت ها به همراه دارد، چه هزینه های مادی و چه هزینه های معنوی؛ نظیر از دست دادن انسان های بزرگ، رنج و مشقت و محرومیت های یک ملت و.... بنابراین، این حوادث بزرگ و درس ها و تجربه هایی که انسان ها باید از آن بیاموزند از سرمایه های عظیم هر ملت، بلکه تمام بشریت است و عقل حکم می کند، چنین سرمایه هایی حفظ و احیا شده و مورد بهره برداری قرارگیرد. ر کس قاتلان امام حسین(ع) را لعن کند با رسول خدا(ص) در غرفه های بهشت محشور خواهد شد و اینکه گریه بر امام حسین(ع) باعث می شود تمامی گناهان انسان آمرزیده شوند بی شک، حادثه عظیم عاشورا که داری ابعاد متعددی است، یکی از حوادث پر هزینه برای بشریت بوده است؛ چرا که با هزینه ای چون شهادت امام معصوم(ع) و یاران با وفای آن حضرت و رنج و سختی کشیدن خانواده و اطفال آن حضرت و... به دست آمده است، از طرف دیگر، این حادثه یک حادثه و واقعه شخصی نبوده است، بلکه واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) و یاران با وفایش یک مکتب است که دارای درس ها و اهداف و عبرت هایی همچون توحید، امامت، امر به معروف و نهی از منکر، حقیقت خواهی، ظلم ستیزی، کرامت نفس، عزت و... است. اگر این مکتب انسان ساز، نسل به نسل بین انسان ها منتقل شود، بشریت می تواند به ازای هزینه ای که برای آن متحمل شده است، از آن سود برده، حداکثر بهره برداری را بکند، ولی اگر خدای نخواسته این حادثه فراموش شده یا تحریف شود، بیشترین ضرر متوجه جامعه بشری و مخصوصاً جامعه دینداران می شود.(3) شهید مرتضی مطهری در این باره می فرماید: «حسین بن علی(ع) به مردم درس غیرت داد، درس تحمل و بردباری داده، درس تحمل شداید و سختی ها داد، اینها برای مردم مسلمان درس های بسیار بزرگی بود، پس اینکه می گویند حسین بن علی(ع) چه کرد و چطور اسلام را زنده کرد، جوابش همین است که حسین بن علی(ع) روح تازه ای در اسلام دمید، خون ها را به جوش آورد. غیرت ها را تحریک کرد، عشق و ایده به مردم داد، حس استغنا در مردم به وجود آورد، درس صبر و تحمل و بردباری و مقاومت و ایستادگی در مقابل شدائد به مردم داد، ترس را ریخت، او شخصیت اسلامی مسلمین را زنده کرد، بعد از قیام حضرت بسیاری از مسلمین توبه کردند، دسته دسته قیام می کردند، از همین مردم کوفه پنج هزار نفر به عنوان توابین قیام کردند و قاتلین صحرای کربلا را قصاص می کردند. حسین بن علی(ع) با قیام خود این کار را کرد».(4) بنابراین زنده نگه داشتن نام و یاد آن حضرت، زنده نگه داشتن درس ها و ایده هاست، و بهترین راه زنده نگه داشتن حادثه عاشورا هم همین گریه کردن ها و عزاداری ها است. ارزش و اهمیت هر رفتاری که انسان انجام می دهد، بستگی به انگیزه و محرک اصلی آن رفتار دارد. اگر محرک اصلی آن، چیزهایی پست و بی ارزش باشد، آن رفتار از نظر اسلام و عقلاء بی ارزش و بی اهمیّت خواهد بود، اگر انگیزه اصلی آن، یک امر مهم و قابل توجه باشد، چنین عملی از نظر اسلام و عقلاء مهم و باارزش تلقی خواهد شد. از آنجا که این عزاداری ها برای زنده نگهداشتن قیام با عظمت و فداکاری ها و جان فشانی های امام حسین(ع) برگزار می شود و اهداف بسیار بزرگی را دنبال می کند، خداوند متعال پاداش این عزاداری ها و گریه کردن ها را آمرزش گناهان قرار داده است. ده نگه داشتن نام و یاد آن حضرت، زنده نگه داشتن درس ها و ایده هاست، و بهترین راه زنده نگه داشتن حادثه عاشورا هم همین گریه کردن ها و عزاداری هاست -ما از حقیقت اعمال بی خبریم ما فکر می کنیم که گریه بر امام حسین(ع) و لعن قاتلان آن حضرت عمل کوچکی است، ولی با توجه به اینکه ما از باطن و حقیقت اعمال بی خبریم نباید با تکیه بر ظاهر اعمال به بزرگی و کوچکی آنها حکم نماییم؛ به همین دلیل است که خداوند در سوره نور در مورد تهمت زدن به مؤمنان می فرماید: «وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُم مَّا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمٌ»؛ یعنی شما این گناه را بسیار سبک و کوچک می شمرید و به آسانی آن را بر زبان جاری می کنید، اما در نزد خدا همان کلمه ای که به عنوان تهمت به یک مؤمن بر زبان جاری می کنید، بسیار عظیم است و همین طور بعضی از اعمال نیک که ما آن را سبک می شماریم، نزد خدا بسیار با عظمت است؛ مثل نماز یا گریه بر امام حسین(ع). -وسیع بودن دریای رحمت خداوند دریای رحمت و کرم خداوند آن قدر وسیع است که وسعت آن به ذهن ما هم خطور نمی کند. خداوند در قرآن کریم می فرماید: ثواب یک حسنه10 برابر می شود و در جای دیگر می فرماید: مَثل کسی که در راه خدا انفاق می کند، مثل آن دانه گندم است که با کاشتن آن هفت خوشه می روید که در هر خوشه 100 دانه گندم است! یعنی ثواب بعضی از اعمال ممکن است 700 برابر شود. بعد در ادامه می فرماید: «وَاللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ»؛ یعنی خداوند برای هر کس که بخواهد از این نیز بیشتر خواهد داد؛ چرا که «وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ»؛(5) خداوند وسعت دهنده و دانا است. از همین رو است که ثواب یک ضربه امیرالمومنین علی(ع) در روز خندق در جنگ احزاب برتر است از عبادت جن و انس تا روز قیامت.(6) ما مستحباتی مثل نماز جماعت داریم که اندازه فضیلتش قابل شمارش نیست. بعضی جاها خداوند از باب تفضل و رحمت بی منتهایش چک سفید می دهد؛ در نماز جماعت اگر بیش از 10 نفر جمع بشوند جن و انس و ملائکه نویسنده بشنوند، آب های دریاها دوات بشوند، تمام برگ ها ورق بشوند نمی توانند حساب یک رکعتش را بنویسند. هر گریه کردن و گریه نمودن برای امام حسین(ع) بدون تحقق شرایط و انگیزه معقول و مناسب آن نمی تواند موجب آن همه پاداش و ثواب ها شود *آیا گریه کردن بر امام حسین(ع) شرایط خاصی را می طلبد؟ -آنچه نباید از نظر دور داشت این است که هر گریه کردن و گریه نمودن برای امام حسین(ع) بدون تحقق شرایط و انگیزه معقول و مناسب آن نمی تواند موجب آن همه پاداش و ثواب هایی که در روایات به بخشی از آن اشاره شده است بشود، اگر چه بدون ثواب و اجر نخواهد بود. لذا نباید از مسأله عزاداری و گریه کردن بر امام حسین(ع) سوء استفاده و به تعبیر بهتر برداشت بد و ناصواب بشود. امام حسین(ع) برای مبارزه با گناه قیام کرد، نه اینکه سنگری برای گنهکاران باشد، این همان فکر مسیحی است که حضرت عیسی(ع) را فدیه و کفاره گناهان مسیحیان می دانند. (7) بنابراین، گریه و اشک کسی موجب بهشت و همنشینی با امام حسین(ع) خواهد شد که اولاً گریه اش آمیخته با اعتقاد صحیح و شناخت درست و عمل صالح باشد و اشکی که می ریزد به منزله آه حسرتی در برابر کوتاهی ها و بی توجهی هایی باشد که ممکن است در زندگی در برابر خدا و اولیای الهی کرده باشد، وانگهی آن اشک ناقابل را در لفافه نورانی غربت امام حسین(ع) و اهل بیت مظلوم آن بزرگوار قرار داده و به پیشگاه خداوند کریم عرضه می دارد و خداوند هم به واسطه آن بزرگوار، رحمت بی کران ایزدی بهشت را بهای آن قرار می دهد. ثانیاً گریه کردن و گریاندن به انگیزه زنده نگهداشتن و تجلیل از خاطره بزرگ و دردآور عاشورا باشد. هدف این باشد که پرتوی از روح حسین بن علی(ع) بر روح ما بتابد، اگر اشکی برای او می ریزیم باید در مسیر هماهنگی روح ما باشد، ذره ای از همت، غیرت، حریت، ایمان، تقوا و شجاعت آن حضرت در ما بتابد، این چنین اشکی اگر از چشمان کسی جاری شود، آن اشک هر چه دلتان می خواهد قیمت دارد».(8) چنین اشکی است که این طور در روایات ارزش دارد و به آن توصیه شده است؛ اشکی که ما را عوض کند و مطیع امام شویم، نه اینکه ما هر روز از امام دورتر شده و با اشک بخواهیم گناهانمان ریخته شود. *چه چیزی عاید عزاداران حسینی می شود؟ -در نتیجه، هدف از این گریه ها و عزاداری ها زنده نگه داشتن یاد و خاطره حضرت است که به سبب آن به سمت کمال حرکت کنیم و با نور حضرت(ع) هدایت شویم و به سوی معبود خود بشتابیم، روایاتی که در باب آمرزش گناهان به وسیله گریه بر امام حسین(ع) وارد شده اند، ظاهراً ناظر به حق الناس نیست، بلکه شامل سایر گناهان می شود، چون درباره حق الناس روایات دیگر داریم که قابل بخشش نیست، مگر اینکه صاحب حق راضی شود، اگرچه خداوند متعال می تواند صاحب حق را به رحمت بی پایان خود راضی کند و از این طریق شخص مدیون را که از شیعیان امام حسین(ع) و گریه کننده بر آن حضرت بوده، مورد عفو و بخشش قرار دهد. *پی نوشت ها: 1-قمی، شیخ عباس، دمع السجوم و ترجمه نفس المهموم، ص44. 2-همان، ص45. 3-سایت ویکی پرسش (عزاداری برای امام حسین(ع)) 4-مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج3، ص49. 5-بقره، آیه 261. 6-هومن بهلولی، اعمال به ظاهر کوچک و ثواب های بسیار بزرگ، سایت تبیان، بخش سیره معصومین(ع). 7-مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، ج3، ص108. 8-همان، ص107.
سه شنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مرصاد نیوز]
[مشاهده در: www.mersadnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها