واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: خیلی وقت ها در زندگی روزمره مان پیش می آید که چند روزی زیاد پیاده روی کنیم و اگر بنشینیم و حساب کنیم شاید گاهی اوقات در عرض 5-4 روز بیش از 80 کیلومتر هم راه رفته باشیم! و همواره هم از این پیاده رفتن ها با تلخی یاد کرده ایموطن امروز: خیلی وقت ها در زندگی روزمره مان پیش می آید که چند روزی زیاد پیاده روی کنیم و اگر بنشینیم و حساب کنیم شاید گاهی اوقات در عرض 5-4 روز بیش از 80 کیلومتر هم راه رفته باشیم! و همواره هم از این پیاده رفتن ها با تلخی یاد کرده ایم. باز برای اکثرمان معطلی های طولانی مدت در راهبندان پیش آمده است و بلااستثنا این زمان ها را جزو بدترین و عصبی ترین ساعت های روزهای مان می شماریم و خیلی وقت ها هیچگونه نمی توانیم این مسائل را تحمل کنیم و اتفاق افتادنشان براستی هر صاحب حلمی را برآشفته خواهد کرد. اگر نگاهی به خودمان و به زندگی مان بیندازیم و با خودمان روراست باشیم اعتراف می کنیم تحمل خیلی تنگناها را نداریم و به بسیاری چیز ها وابسته ایم. البته نه فقط وابستگی های دانه درشت و بزرگ، نه صرفاً عادات و علایق کوچک. مثل اینکه بعضی هایمان عادت نداریم پوست گوجه در غذای مان باشد یا ابدا دلمان نمی گیرد که با دست غذایی بخوریم یا به سرویس های بهداشتی عمومی شلوغ برویم یا کاری کنیم که سر و صورتمان خاکی شود و دوش نگرفته بخوابیم آن هم در کمتر از یک متر مربع فضا و در کنار ده ها نفر دیگر! شاید با خود بگوییم وقتی انسان مجبور می شود، چاره ای نخواهد داشت؛ ما هم می گوییم کاملا درست است و قاعده است که انسان ها عامدا و به دلخواه، خود را در معرض چنین شرایطی نمی گذارند یا اگر یکبار نادانسته در شرایط سخت گیر کردند دیگر خود را به آن ورطه نمی کشانند. همه اینها درست اما چگونه باید سر و دست شکستن میلیون ها نفر برای تجربه مجدد این شرایط سخت را توجیه کرد؟ چگونه می شود ماهایی که از 20-10 دقیقه معطلی در ترافیک جانمان به لبمان می رسد از ساعت ها انتظار تحت فشار برای عبور از مرز چنان خوشحالیم که هنوز تمام نشده برای سال بعدش لحظه شماری می کنیم؟ چه سری در این میان نهفته است؟ آیا چیزی جز کشش فطرت انسان به سمت راه نجاتی از این ظلمت زندگانی مدرن است؟ در جهانی که آدمی چنان به دنبال گریز از خویش است آیا مامنی جز یقینی آرامش بخش آسوده اش خواهد کرد؟ این آغوش گرم فیض سیدالشهداست که تشنگان هدایت و جست وجوگران رهایی از مشقات بی کس زیستن را گرم و گیرا در بر می گیرد. این روزها در میان آنانی که مفتخر به محبت ائمه اطهار هستند شور و خروشی برای شرکت در رویداد عظیم اربعین برپاست. این سال ها جویبارها در مسیر نجف تا کربلا به هم می پیوندند و رودی خروشان می سازند که مانند هر رود دیگری سخاوتمندانه ذرات را همراه می کند و بیم ها و تردیدها را در هم می شکند و در مسیر خویش به پیش می برد. ذراتی که اگر رودی نبود آنچنان ریز و حقیر بودند که به چشمی نمی آمدند و به جایی جز مسیر باد راه پیدا نمی کردند و این چشمه جوشان فیض سیدالشهداست که اینچنین ذرات را در خویش حل کرده و با هویتی متعالی به پیش می بردشان. سر خاطرات شیرین پیاده روی اربعین آیا چیزی جز همین شیرینی زائدالوصف چشیدن مزه بیکران بودن است و آیا فشار و خستگی چند روزی پیاده روی و بد گذراندن، در برابر لذت یک لحظه درک فیض الهی، اصلا به حساب می آید؟ انسان هایی که به هر ترفندی که متوسل شوی بیش از تعداد کمی از آنها را در جایی نمی توان جمع کرد، به دنبال همان تمنای فطری به راه و طریق رستگاری است که اینچنین برای جمع شدن و روان شدن در تکاپویند. پیاده روی اربعین از آن دست رویدادهایی است که در آن قدرت انسان های هدفمند دیده می شود. نه تعارضی و نه رقابتی (در معنای لیبرالیستی) بلکه فقط تعاون و همکاری و از خودگذشتگی و رضایت و آرامش (در اوج خستگی و کمبودها) است که دیده می شود و آیا زیستنی اینچنین پرشور و شعور خواسته هر انسانی نیست؟ و آیا سیاست در معنای دینی آن جز تربیت انسان ها برای همواره چنین زیستن است؟ نشان دادن ابعاد این رویداد عظیم و سعی در چشاندن مزه آن به انسان های دیگر برای تمام دوستداران و شیعیان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام رسالتی سنگین است، چرا که همانگونه که گفتیم اربعین و پیاده روی جانانه آن بهترین بسته ای است که برای شناساندن تشیع به جهانیان در اختیار ما است. این همه ایثار و از خودگذشتگی و لحظات شیرین واقعا زیستن به جد قلب هر جویای حقیقتی را تسخیر خواهد کرد و چشم هر مضلی را کور.
سه شنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]