واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهمان/ رضا پارسا
تابوی دیورند زیان فراوانی به دولت افغانستان رسانده است
رضا پارسا سردبیر روزنامه اصلاحات افغانستان نوشت: بهتر است دولت افغانستان به جای اینکه برای شهروندان پاکستان خوشخدمتی کند برای خود کاری انجام دهد چرا که نارضایتی شهروندان افزایش یافته است.
به گزارش خبرنگار سایت افغانستان خبرگزاری فارس، «رضا پارسا» سردبیر روزنامه اصلاحات افغانستان طی یادداشتی به موضوع استفاده شهروندان پاکستانی از امکانات داخلی افغانستان پرداخت و نوشت: بهتر است حکومت به جای اینکه برای شهروندان پاکستان خوشخدمتی کند به حال خود کند که نارضایتی شهروندان افزایش یافته است. در این یادداشت آمده است: موضوع استفاده از امکانات داخلی افغانستان توسط شهروندان پاکستانی و آنسوی مرز موضوعی تازهای نیست. بارها اسلامآباد از سوی کابل سود برده، اما افغانستان همواره بدبختانه از سوی پاکستان زیانهای فراونی را دیده است. فروش قالیهای افغانستانی به نام پاکستان به عنوان مثال تجارت قالیهای افغانستانی در بازارهای بینالمللی به نام پاکستانی به فروش رفته است، اما پرسش اساسی اینجاست که چرا همیشه دولتمردان افغانستان اینهمه مهربانی به شهروندانی پاکستانی دارد؟ در حالی که همیشه پاکستان در جستوجوی ناامنی و بیثباتی در افغانستان است. در روابط بینالملل بازیگر اصلی دولتها هستند؛ نماینده با صلاحیت هر دولت با دولت تابع بینالملل هر معاهده و یا توافقنامه را که امضا کنند از دیدگاه حقوق بینالملل الزامآور و قابلیت اجرایی دارد. معاهده نیز عبارت از موافقتنامههای که مابین دولتها به صورت کتبی منعقد میشود و تحت حاکمیت حقوق بینالملل قرار دارد، بدون توجه به این که دارای چه نام و در چند سطر تنظیم شده است. تابوی دیورند زیان فراوانی به دولت افغانستان رسانده است خط «دیورند» تنها مرز افغانستان است که حاکمان این کشور در تعیین آن نقش داشتهاند. مرزهای شمالی و نیز مرز با چین، در نتیجه مذاکرات بریتانیا با روسیه تزاری و چین و در غیاب حاکمان افغانستان تعیین شده است، اما تابوی دیورند سالهاست که زیانهای فراوانی به شهروندان این جغرافیا و دولتش رسانده است. در این اواخر مسئولان وزارت اقوام و قبایل اعلام کردند که حکومت در نظر دارد تا برای ساکنان 2 سوی خط دیورند، بورسیه تحصیلی بدهد. «عبدالغفور لیوال» معاون وزارت اقوام و قبایل حکومت در نظر دارد تا برای جوانان بیبضاعت آن سوی دیورند بورسیه بدهد. این وزارت همچنان تاکید دارد که وزارت اقوام و قبایل، برای ساکنان محروم آن سوی مرز، برنامههای کاری مشخصی نیز دارد. اما این پرسش در ذهن پرسشگر هر شهروندان افغانستان به میان میآید که وظیفه یک وزارت در چارچوب حکومت افغانستان برای ارتقا و رفاه سطح زندگی اجتماعی و اقتصادی شهروندان کشور است یا برای افغانستان؟ هر چند کارکرد وزارت اقوام و قبایل دقیق روشن نیست که این وزارت به چه دلیل در تشکیلات حکومت افغانستان جا داده شده است و بودجه کلانی را برای مصرف میرساند، این همه مهربانی برای کشور همسایه را چرا انجام میدهد؟ این دلیل برای مسئولین این وزارت شاید مهم باشد، که یک قوم خاص بر اثر خط دیورند از هم جدا شدهاند و باید مورد ترحم قرار گیرند! اما شاید برای مسوولین این وزارت واضح باشد که جداسازی اقوام توسط مرزها موضوع تازهای در جهان نیست و کشورهای زیادی هستند که ساکنان مرزی آنها مشترکات زبانی و فرهنگی با آنسوی مرزهای تعیین شده دارند. به عنوان مثال پارسی زبانهای ایران، افغانستان، تاجیکستان، بخارا، بلوچهای ایران، افغانستان و پاکستان، کُردهای ایران، ترکیه و عراق، سیاهپوستهای آفریقا و آمریکا و غیره... با وجودی که آنها در کشورهای مختلف زندگی میکنند، اما اقدام به تشکیل دولتی برمبنای تک قومی نکردهاند و تنها ثبات جغرافیایی و زندگی صلحآمیز برایشان مهم است. اگر وزارت اقوام قبایل این دلیل را نیز نمیپذیرد و فروپاشی هند و ایجاد کشور مستقل پاکستان دلیلی قانونی برای آنها برای به رسمیت نشناختن مرز دیورند به حساب آید، پس فروپاشی شوروی سابق و ایجاد جمهوریهای آسیای مرکزی نیز باید به همان صورت دلیلی برای به رسمیت نشناختن مرزهای شمالی افغانستان محسوب شود که این ادعای بزرگی است! همچنان این وزارت به جز مناطق خاص که ماورای سرحد افغانستان و پاکستان را پوشش میدهد، به اقوام دیگر و محلات و مناطق دیگر اصلا توجه ندارد و تمام امکاناتش را در 2 سوی خط دیورند به شهروندان پاکستانی به مصرف میرساند. بنابراین باید اسم این وزارت را وزارت دیورند باشد نه اقوام قبایل. از سوی دیگر اگر این وزارت ادعا دارد که پشتونهای آن سوی خط متعلق به افغانستان است، پس چرا مأمورین هر 2 کشور، گذرنامههای مسافرین را ورود و خروج میزنند، بازرسیهای معمول را از افراد و کالاها انجام میدهند. هرگاه یک شهروند افغانستانی یا پاکستان محکوم به اخراج شود از همین مرز رد مرز میشوند، و همچنین کنسولگریهایی در شهرهای 2 طرف دیورند وجود دارد؟ این بدین معناست که هر 2 طرف بر اساس قانون بینالمللی این خط را پذیرفتهاند و ساکنان آنسوی خط دیورند شهروندان پاکستانی هستند و ساکنان این سوی خط دیورند شهروندان افغانستانی. حکومت افغانستان واقعگرا باشد به هر روی حکومت افغانستان باید براساس سیاستهای واقعگرایانه به مسأله بنگرند نه ایدهآلیسم یا آرمانگرایانه؛ دولتمردان باید بدانند که شهروندان افغانستان بیشتر از شهروندان پاکستان به بورسهای تحصیلی و امکانات نیازمند هستند. فرستادن شهروندان پاکستانی به خارج آن هم از طریق حکومت افغانستان و گذرنامه افغانستانی تبعات منفی را برای حکومت خواهد گذاشت و از جانب دیگر این اقدام و تداوم آن بر خلاف منافع ملی پنداشته میشود. در پایان این یادداشت آمده است: بهتر است حکومت به جایی که برای شهروندان پاکستان خوشخدمتی کند به حال خود بکنند که نارضایتی شهروندان از حکومت افزایش یافته است و برای بهبود رفاه و زندگی و آموزش بهتر شهروندان افغانستان تلاش کنند. انتهای پیام/
http://fna.ir/NBPCNW
94/09/09 - 15:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]