تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850039910
نیم نگاهی به واژه اربعین قبل و بعد از حادثه کربلا
واضح آرشیو وب فارسی:ناب نیوز: واقعه کربلا نشان دهنده انحراف عمیق امت اسلامی بعد از رسول گرامی اسلام(ص) از خط ولایت و رهبری است، لذا این معنا باید موردتوجه مسلمین قرار گیرد.به گزارش ناب نیوز حجت الاسلام و المسلمین محمد باقر تحریری از اساتید حوزه علمیه قم درآستانه فرارسیدن اربعین سالار شهیدان درگفت وگو با خبرگزاری « حوزه » اهتمام به اربعین در روایات و سیره اهل بیت(ع) را مورد بررسی قرار داده است. *در روایات و سیره اهل بیت(ع) اهتمام به اربعین چگونه یاد شده است؟ پاسداشت زیارت اربعین در روایات و سیره اهل بیت محل توجه هست و به نوعی سیره اهل بیت(ع) بر احیاء اربعین بوده، امام حسن عسگری علیه السلام در روایتی برای مؤمن پنج علامت را برمی شمارد و یکی از آن ها زیارت اربعین است. فضائل بی شماری برای زیارت اربعین بیان شده و این ها بیانگر فضائل گوناگون زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام هست و نوعاً سفارش اولیه زیارت از نزدیک است، اگر حاصل نشد زیارت از دورهم همان فضائل زیارت از نزدیک را دارد. *آیا ورود اهل بیت (ع) به کربلا در اربعین اول بوده است؟ قطعاً کاروان حسینی و اهل بیت در اربعین به کربلا آمده اند، منتها این یک مسئله ای اختلافی است، عده ای ورود اهل بیت(ع) به کربلا را در اربعین سال ۶۱ ذکر کرده و شاهدی هم از ملاقات با جابر بن عبدالله می آورند و برخی هم اربعین سال ۶۲ گفته اند، البته آنچه مهم است جنبه شعارگونه بودن مسئله اربعین است؛ آنچه مسلم است جابر بن عبدالله انصاری قطعاً سال ۶۱ به کربلا رفته و از ایشان هم زیارتی نقل شده است. *چرا اهل بیت (ع) نسبت به زنده نگه داشتن واقعه کربلا تا این حدّ اهتمام داشتند؟ این مسئله جنبه های مختلفی دارد. در حقیقت واقعه کربلا نشان دهنده انحراف عمیق امت اسلامی بعد از رسول گرامی اسلام از خط ولایت و رهبری است، این معنا باید موردتوجه مسلمین قرار بگیرد. امیرالمؤمنین و امام حسن مجتبی علیهماالسلام درزمانی زندگی می کردند که نمی توانستند این انحرافات را به طور کامل علنی کنند، لذا قضایا به جایی رسید که به شهادت امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) ایشان انجامید این جریانات نشان می دهد این مسیر چگونه به بیراهه رفته که منجر به عدم پذیرش سبط نبی اکرم و مقابله این چنینی با اهل بیت(ع) به صورت علنی در امت اسلامی شد. لذا مسئله امامت و رهبری از مسائل بسیار مهم دین است که قوام دین بعد از توحید و نبوت به مسئله رهبری الهی برمی گردد و خداوند متعال خواسته این مسئله در عالم شکل گرفته و در هر مقطعی این بینش توحیدی تحقق پیدا نماید. اگر این معنا تحقق پیدا نکند در حقیقت بینش توحیدی در سطح جامعه شکل نگرفته و انحراف به وجود آمده و مقصود از ادیان الهی این است که بینش توحیدی در شئون گوناگون زندگی انسان تحقق پیدا نماید و از این طریق انسان به کمالی که لایق آن است برسد، تنها راه آن نیز اتصال به امامت و ولایت الهی است که خداوند متعال اراده فرموده توسط عده خاصی تحقق پیدا کند. *اربعین تداعی کننده نظام ولایت مسئله اربعین تداعی کننده چنین حقیقتی است که اصل در دین چیست، به عبارت دیگر این اصل در نظام امامت شکل گرفته، نظام امامت هم در این نسل از نبی اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) نشأت گرفته است بنابراین قضیه کربلا این حقیقت را همواره زنده نگه می دارد و مردم باید دنبال تحقق این حقیقت باشند. از جانب خدای متعال حجت بر مردم تمام شده و مظهر این فداکاری به طور کامل امام حسین(ع) است که برای اثبات حقانیت ولایت الهی تمام شئون خود را فدا کردند و این درسی بزرگ برای امت اسلامی است، یعنی برای اثبات حقانیت ولایت الهی، باید از همه چیز گذشت؛ چرا که انسان با ولایت حقه اهل بیت(ع) که ظهور ولایت الهی است، می تواند به آن کمال حقیقی برسد و کمال حقیقی قرب الهی است که از قرب در آیات و روایات به عنوان ولایت الهی تعبیر می شود، اگر با دیدگاه توحیدی نگاه کنیم ظهور دادن ولایت خداوند متعال در نظام تکوین و تشریع است، برای اینکه انسان با التزام به نظام ولایت تشریعی حق و پذیرش ولایت تکوینی حق در شئون مختلف زندگی به مقام ولایت برسد؛ به نظر می رسد یکی از اسرار بزرگداشت واقعه عاشورا همین نکته باشد. *با توجه به قرآنی بودن واژه اربعین قبل و بعد از حادثه کربلا این واژه چه جایگاهی داشته است؟ آن گونه که بنده اطلاع دارم قبل از واقعه کربلا مسئله ای به عنوان اربعین که چهل روز از وفات کسی بگذرد و بزرگداشت داشته باشند وجود نداشته ، بلکه مسئله اربعین مختص امام حسین(ع) علیه السلام است چراکه با مسئله اربعین، واقعه عاشورا به نوعی تجدید می شود. در عدد چهل خواصی هست که در روایات ما اجمالاً به آن پرداخته شده . شاید مسئله اربعین امام حسین(ع) بی ارتباط با خواصی که برای عدد چهل مطرح شده نباشد، در روایات آمده «َ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا أَخْلَصَ عَبْدٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ صَبَاحاً إِلَّا جَرَتْ ینَابِیعُ الْحِکمَهِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِه» کسی که چهل شبانه روز اخلاص داشته باشد خداوند متعال حکمت را از قلب او به زبانش جاری می کند و شاید از واقعه عاشورای سال ۶۱ تا اربعین این حالت اهل بیت(ع) یک حالت عاشورایی بوده که روی مسئله اربعین عنایتی شده و در حقیقت آن توجه خاص اهل بیت(ع) در این مدت به واقعه عاشورا موجب گردیده که به اربعین به طورکلی عنایت شده باشد البته ما این را به طور قطعی نمی توانیم بگوییم، این طور می توانیم بگوییم، بلکه این گونه می توان گفت که وقتی شخصی از دنیا می رود، برای او سالگرد می گیرند تا یادبودی از شخص باشد، اما قضیه امام حسین(ع) قضیه خاصی و تجدید خاطره ای نسبت به سالگرد شهادت ایشان است. *اما چرا هر سال اربعین می گیریم؟ شاید به خاطر توجه دادن به این نکته باشد که گویا در عاشورای همین امسال، واقعه شهادت حضرت اتفاق افتاده؛ لذا مسئله پیاده رفتن به عتبات عالیات نیز در ذهن مسلمین بوده و سفارش هم شده که فضائل زیادی برای آن بیان گردیده و مسئله اربعین جزو شعائر می باشد که خود پیاده روی اربعین هم این جنبه را قوت می بخشد. *لطفا ضمن اشاره به فرازهایی از زیارت اربعین به شرح آن بپردازید. برای اربعین دو زیارت نقل شده، یکی از جابر بن عبدالله انصاری است که در مصباح الزائر آمده و دوم زیارتی از امام صادق که در کتاب شریف اقبال سید بن طاووس ذکرشده، در کتاب هایی مثل بحار و تهذیب و مصباح هم نقل گردیده است. مضامینی که در زیارت منقول از امام صادق(ع) نقل شده در زیارات دیگر کمتر وجود دارد، چراکه با عناوین بلندی به امام حسین(ع) سلام می دهیم و مانند آن کمتر در زیارات دیگر آمده که اجمالاً به این فقرات می پردازم. السَّلَامُ عَلَی وَلِیِّ اللَّهِ وَ حَبِیبِهِ این قسمت بیانگر مقام بسیار بالای معنوی امام حسین(ع) است که ما با سلام بر آن حضرت به این مقام اقرار می کنیم، اول به ولی الله بودن و حبیب خدا بودن آن حضرت اقرار می کنیم. ما معتقدیم ائمه ولی تام خدا هستند، معنای ولی را اگر بخواهیم از جهت قرآن بررسی کنیم، به طور خلاصه این گونه می باشد: شخص در سیر کمالی به جایی می رسد که خدای متعال ولایت تامه اش را برای او قرار می دهد و او ولایت تامه خدای متعال را در جمیع شئون و مراتب هستی می یابد، البته “ولی” معانی متعددی دارد که یکی از آن ها معنای زمامداری و سرپرستی است که خدای متعال زمامدار عالم است و تمام امور عالم و شئون هستی در تحت تصرف اوست که گاهی از این مطلب به “ملک” تعبیر می شود ما این حقیقت را عمدتاً باعقل درک می کنیم، اما انسان می تواند در سیر صعودی به جایی برسد که ولایت کلیه الهیه را نسبت به همه اشیاء بیابد، انبیاء و معصومین هرکدام به اندازه سعه وجودی خود این ولایت را شهود کرده و ولی الله شده اند، خداوند متعال این مقام را به آن پیامبر یا ولی افاضه می کند که او هم زمام تکوینی عالم یا قسمتی از عالم را داشته باشد. حدیث قرب نوافل و فرایض این را به ما می آموزد که شخص در اثر تبعیت با اخلاص خاص به جایی می رسد که محبوب خدا می شود؛ لازمه محبوب خدا شدن هم این می شود که خداوند پرده برداری می کند و می گوید من به جای آن شخص می شنوم و می بینم و می بویم، لذا هر دو معنا در این فراز از زیارت آمده است. “حبیب” هم به معنای محب و هم به معنای محبوب می آید و این دو در مرتبه نهایی محب کامل خدا و محبوب کامل خدا برای امام حسین(ع) آمده که حقیقت محبت پرده برداری از محبوب است که خودش را به محبش نشان می دهد، لذا این عنوان در ابتدای زیارت اربعین بدون مقدمه آمده، در برخی از زیارات مقدمه ای دارد و اسم می آورد که مثلاً السلام علیک یا أبا عبدالله ولی اینجا این طور نیست و این تعابیر نشان دهنده مقام قربی امام حسین(ع) نزد خداوند است. *السَّلَامُ عَلَی خَلِیلِ اللَّهِ وَ نَجِیبِهِ سلام دوم اشاره به مقام خلیل الله بودن امام دارد بلکه مقام بسیار بلندی است؛ چون صاحب این مقام را خداوند به عنوان دوست خود معرفی می نماید و البته امتحاناتی از شخص به عمل می آید که ببینند این رابطه را حفظ می کند یا خیر؛ مثل حضرت ابراهیم که در اثر امتحاناتی که از وی به عمل آمد بینش توحیدیش را در امورات گوناگون تحقق بخشید و ما همین را برای امام حسین(ع) فرض می کنیم. *السَّلَامُ عَلَی صَفِیِّ اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیِّهِ عنوان سوم، صفی اللهی به عنوان برگزیده خدا است، یعنی خدای متعال او را در بین انسان ها برای قرب خاص خود انتخاب فرموده، ملاک انتخاب خداوند این است که شخص رابطه اش را چگونه با خداوند برقرار می کند آیا در برابر ولایت الهی در زندگی خاضع است یا خیر؟ حضرت صادق علیه السلام می فرماید: خدای تعالی به حضرت موسی(ع) فرمود: آیا میدانی چرا برای تکلم با خودم تو را برگزیدم و دیگری را این مقام و مرتبت ندادم، عرض کرد نمی دانم، خطاب رسید، ای موسی چون نظر کردم به قلوب بندگانم و ظاهر و باطن همه آن ها را دیدم و در میان ایشان کسی را مانند تو نیافتم که خود را در پیشگاه ما ذلیل بداند و بعد از نماز صورت خود را (برای اظهار بندگی و عجز) روی خاک بگذارد. در حقیقت سجده اظهار کوچکی به پذیرش ولایت الهی در جمیع شئون زندگی است و نمود این حضور است، لذا حق تعالی می فرماید تو بعد از نماز صورت خود را در پیشگاه من به خاک می مالی، این نمود آن حالت است؛ لذا وقتی حضرت موسی(ع) از میان قوم خود خارج شده و به نزد حضرت شعیب می رود، به دختران شعیب(ع) کمک کرد تا گوسفندان را آب بدهند بعد به دیوار تکیه داد و فرمود: «فَسَقی لَهُما ثُمَّ تَوَلَّی إِلَی الظِّلِّ فَقالَ رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَی مِنْ خَیرٍ فَقیرٌ» او به چنین معنایی رسیده و فقر را نسبت به ذات اقدس الهی درک کرده، درک واقعی فقر این است که ما آن غنی را در همه شئون حاضر بدانیم. اگر انسان به چنین درکی از ولایت الهی رسیده که برای خود و شئون خود و موجودات هیچ نحوه استقلالی نمی بیند، نه اینکه نمی داند، نمی بیند، خداوند متعال هم او را انباء می کند و مقام امامت را به او ارزانی می دارد، امام هادی علیه السلام در مدینه بودند راوی می گوید: دیدم یک مرتبه رنگ حضرت پرید و ایشان فرمود پدرم از دنیا رفت، عرض کردم شما اینجایید و پدرتان جای دیگر، حضرت فرمود الآن حالتی برایم دست داد که پیش ازاین نبود و این همان انتقال مقام امامت است، مقام امامت با این حقیقت می آید که شخص توحید را شهود می کند که ولایت قبل از امامت و رسالت است، یعنی صفی اللهی بودن به این حالت شخص ربط دارد. *وَ أَعْطَیْتَهُ مَوَارِیثَ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَعَلْتَهُ حُجَّهً عَلَی خَلْقِکَ مِنَ الْأَوْصِیَاءِ در قسمت دیگر می گوییم همه مواهب انبیا به سید الشهداء(ع) داده شد و حضرت اینجا این شاخصه را در زیارت اربعین نقل می کند که نهایت دعوت را انجام داده اند، یعنی حکمت، جدال احسن و موعظه کردن، به عبارت انبیاء از سه راه دعوت می کنند و امام حسین(ع) از همه این سه راه در روز عاشورا استفاده فرموده و حقایق را بیان فرموده اند، در همین راستا در روز عاشورا ایشان مجادله کردند که آیا شما فرزند پیامبری غیر از من دارید که همه گفتید خیر و همچنین در باب ذلت دنیا و امثال آن موعظه کردند. *وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَهِ وَ حَیْرَهِ الضَّلَالَهِ قسمت دیگر زیارت اربعین این است که حضرت حرکتشان برای دستگیری و نجات حیرت زدگان بوده است، تا آن ها را از جهالت خارج کند، بنابراین تیجه می گیریم اگر کسی بخواهد در راستای قیام امام حسین(ع) قرار بگیرد، باید تا اندازه ای از جهالت نسبت به دین ، هدف و مرام اهل بیت(ع) خارج شود. *وَ قَدْ تَوَازَرَ عَلَیْهِ مَنْ غَرَّتْهُ الدُّنْیَا وَ بَاعَ حَظَّهُ بِالْأَرْذَلِ الْأَدْنَی چه کسانی در برابر حضرت قیام کردند؟ نکته دیگر زیارت اربعین این است که چه کسانی در برابر حضرت قیام کردند؟ بیان می کند، کسانی که فریب دنیا را خورده و در هواپرستی فرورفتند، این دو شاخصه در زیارت اربعین آمده و به ما این آموزه تربیتی را می دهد که هر مقدار در جهت دنیا و هواخواهی حرکت کنیم، از هدف امام حسین(ع) دور شده ایم، با این تفاوت که افراد در دنیا طلبی و… مختلف هستند، نکته دیگر زیارت اربعین، نسبت هایی است که ما در خصوص امام(ع) در شئون مختلف گواهی می دهیم و آن اینکه امام عهد الهی را به تمام معنی اقامه نموده و لحظه ای از پیاده کردن آن خارج نشدند، گواهی دیگر اینکه حضرت امین مطلق خداست، این هم یکی از مسائلی است که در این زیارت به آن گواهی می دهیم و همراه مطالب دیگری که مؤمن بایستی دارای این ها باشد. *مؤمن به معنای خاص مؤمن به معنای خاص آن، کسی است که به ولایت اهل بیت(ع) باور داشته، عمل امام را مرضی کامل خدا دانسته و امام را نماینده کامل خداوند می شناسد و اساس دین الهی را امام می داند، چرا که دین روش گیری از جانب خداست که بعد از پیامبر اکرم(ص) کسی جز امام(ع) این روش فکری و اخلاقی و عملی را به ما نمی دهد و لذا یکی از شهادت های ما این است که تو از دعائم دین هستی و معنای آن این است که قوام دین به شماست و ما از دین چیزی جز امامت نداریم، مؤمنین در بستر وجودی شما ایمان می آورند. شرط اولیه ایمان تسلیم در برابر امام است که در زیارت اربعین به طور خاص ذکرشده، یعنی هم تسلیم قلبی و هم تسلیم عملی که هرزمانی امام فرمان داد، انسان اطاعت کرده و در فرمان ایشان اشکالی وارد نکند؛ این خلاصه محتوای زیارت اربعین است که توضیح زیادی لازم دارد، اما روح زیارت همین چند مسئله است که شیعیان اهل بیت(ع) باید نسبت به ائمه(ع) و امام حسین(ع)چنین دیدگاه های بالایی را باشند و زندگی شان را بر اساس این دیدگاه ها ترسیم نمایند.
یکشنبه ، ۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناب نیوز]
[مشاهده در: www.nabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها