واضح آرشیو وب فارسی:ستاد ویژه توسعه فناوری نانو: پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، با هدف بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تخریب دی ان ای (DNA) و روش های جلوگیری از آن، اقدام به تولید آزمایشگاهی نانوحسگر زیستی کردند. این حسگر قابلیت تشخیص و سنجش میزان تخریب DNA را در حضور مواد دارویی دارد.از آنجا که تخریب DNA منشأ اکثر سرطان ها، جهش ها و بیماری های ژنی است، در سال های اخیر توجه بسیاری از محققین بر مطالعه ی عوامل مؤثر در تخریب آن و یافتن روش ها و موارد تأثیرگذار بر جلوگیری از این پدیده معطوف شده است. از این رو پژوهشگران در این طرح برای بررسی این موضوع اقدام به ساخت آزمایشگاهی نانوحسگری زیستی کردند. به گفته ی دکتر علی اصغر انصافی، این زیست حسگر به روشی سریع، ساده و کم هزینه ساخته شده و در ساخت آن از نانولوله های کربنی استفاده شده است. در این طرح با استفاده از این نانوحسگر تخریب DNA توسط داروی دوپامین در غیاب و نیز حضور برخی یون های فلزی و نیز روش های مقابله با آن مورد مطالعه قرار گرفته است. با تکیه بر نتایج حاصل شده و انجام آزمایش های تکمیلی، در آینده می توان با شناخت بهتر عوامل مؤثر درایجاد جهش ژنی و سرطان، از تجویز دارو های نا مناسب خودداری کرد. از طرفی با توجه به رژیم غذایی بیمار می توان با تجویز آنتی اکسیدان های مناسب تا حد ممکن از بروز سرطان جلو گیری کرد. این محقق اهمیت بررسی های صورت گرفته را اینگونه شرح داد: «این موضوع که ترکیباتی نظیر دوپامین در حضور برخی یون های فلزی، مولکول های DNA را تخریب می نماید، اصلی ثابت شده است. از آنجا که ترکیبات معدنی آهن و مس در رژیم غذایی روزانه ی افراد وجود دارد، لذا ما به دنبال بررسی و ارائه ی حسگری بودیم تا به کمک آن بتوان تخریب DNA توسط دوپامین در غیاب و حضور این یون های فلزی را مطالعه نمود. همچنین اثر حضور برخی آنتی اکسیدان ها، نظیر آسکوربیک اسید و گلوتاتیون، در جلوگیری از تخریب DNA توسط عامل تخریب کننده ی آن مورد مطالعه قرار گرفت.» انصافی در خصوص نتایج حاصل از این پژوهش افزود: «نتایج حاصل نشان داده است که ترکیباتی نظیر دوپامین و یا یون های مس و آهن به تنهایی قادر به تخریب مولکول های DNA نیستند. این در حالی است که حضور همزمان دوپامین و یون مس یا یون آهن باعث تخریب این مولکول می شود. از بررسی میزان تأثیرگذاری دو آنتی اکسیدان مذکور نیز مشخص شد که تأثیر بازدارندگی گلوتاتیون در جلوگیری از تخریب DNA دو برابر آسکوربیک اسید است.» این محقق نحوه ی عملکرد نانولوله های کربن به کار برده شده در ساخت این حسگر را اینگونه توضیح داد: «نانو لوله های کربن استفاده شده در این حسگر زیستی، با برخورداری از نسبت سطح به حجم بالا، یک سطح وسیع را برای قرارگیری مولکول ها و زنجیره های DNA بر روی الکترود حسگر فراهم می کنند. همچنین از طریق برهم کنش این نانولوله ها با کیتوسان، سطوحی با بار مثبت ایجاد شده و مولکول های DNA که دارای بار سطحی منفی هستند، می توانند با نیروی الکترواستاتیکی قوی به سطح الکترود بچسبند. این مسأله باعث ماندگاری بهتر زنجیره ی DNA بر روی سطح حسگر می شوند.» علی اصغر انصافی و دکتر بهزاد رضایی – اعضای هیأت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان- نرگس کاظم نادی- دانشجوی کارشناسی ارشد- و دکتر مریم امینی- فارغ التحصیل مقطع دکترا از این دانشگاه- در انجام این کار تحقیقاتی همکاری داشته اند. نتایج این طرح در مجله ی Bioelectrochemistry (جلد 104، سال 2015، صفحات 71 تا 78) به چاپ رسیده است.
یکشنبه ، ۸آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ستاد ویژه توسعه فناوری نانو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]