محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827330488
چاوشی و ترانه «رفیقم کجایی؟»
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: شرق نوشت: می خواهند از نمدِ بازخورد خوب آخرین قطعه محسن چاوشی برای خودشان کلاهی دست وپا کنند. حرف و تأکیدشان هم روی یک کلمه به ویژه در متن آهنگ است و تا می توانند رویش مانورهای سیاسی و اجتماعی می دهند و تحلیل های عجیب وغریب متصاعد می کنند. این یادداشت کوچک هم اگر قرار باشد پایش را به یکی از این تحلیل ها باز کند، صرفا متنی می شود که به درد فیس بوک و ملال خوانندگان آن می خورد. اما واقعا در این به به و چه چه کردن ها، یک نفر نیست که بگوید چرا در این سال ها چاوشی از قلم افتاده و کمتر به او پرداخته اند؟ آن اوایل که آمده بود و می خواند، بهانه کردند که غیرمجاز است و سراغش نرفتند، با اینکه در هدفون هایشان صدای تلخش را می شنیدند و بغض می کردند. بعدها که صدایش از مجوز ارشاد گذشت و مجوز گرفت، باز هم به جای پرداختن به صاحب آن صدا، رفتند سراغ ترانه سراهایش با این خیال که عمق این ترانه ها، صدای چاوشی را برای میلیون ها ایرانی دلنشین کرده است. حالا چطور؟ حالا که دیگر نه پای میکس صدای چاوشی با تصویر بهرام رادان در میان است و نه این و آن به عنوان ترانه سرا، اسم عزیزشان را کنار چاوشی گذاشته اند؟! آیا وقتش نرسیده که از خودِ خواننده حرف زده شود و بگوییم که چاوشی رسانه گریز، چطور توانسته با همین تک آهنگ ها، روزهای ما را از آن خودش کند؟ آیا وقتش نشده که اعتراف کنیم، هرکدام از ما که شنونده اتفاقی یا پیگیر آثار چاوشی بوده ایم، یک جایی در گوشه و خلوت، با صدای خش دار و لعنتی او، اشک ریخته ایم که وقتی می گوید: «هرروز پاییزه»، هیچ فرقی ندارد با وقتی که می گوید: «رفیقم کجایی؟»رفیقی که او با ترانه و صدای خود، صدایش می زند، رفیقِ همه ماست، حق را داریم که در تک بیتی به روی سریال شهرزاد، بپرسیم: «کجایی تو بی من؟» تا بلکه با او از غریبی بگوییم، از تنهایی و از تنهایی. برای خودِ چاوشی اما معنای دیگری هم در پشت این «رفیقم کجایی؟» نهفته است؛ صدای او قرار است با این ترانه خودسروده به مخاطب برسد، بی هیچ واسطه و بی هیچ نامِ اضافه ای. او که نه اشتیاقی به کنسرت دارد و نه میلی به رودرروشدن با مخاطبانش، حسرت این برخورد را در پشت تکرار همین کلمه های «رفیق» و «کجایی» پنهان کرده و این بار آمده است تا خودش، خودِخودِ محسن چاوشی اش با مخاطب سخن بگوید و این به ما یادآوری می کند که چاوشی امروز، خواننده ای نیست که نادیده گرفتنش از سوی منتقدان و اهالی موسیقی، به فراموشی اش ختم شود. او مدام در حال مراجعه است؛ درست مثل پاییزی که در آهنگ هایش تمامی ندارد.
جمعه ، ۶آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها