واضح آرشیو وب فارسی:پویش: فرزاد رادبوی* روزی روزگاری فوتبال تهران برو بیای زیادی داشت . در دهه سی تیم های ریشه دار و با اصالت زیادی همچون نادر, شاهین , دوچرخه سواران , تهرانجوان , دارایی و ... حضور داشتندروزی روزگاری فوتبال تهران برو بیای زیادی داشت . در دهه سی تیم های ریشه دار و با اصالت زیادی همچون نادر, شاهین , دوچرخه سواران , تهرانجوان , دارایی و ... حضور داشتند . در میان اینها تیم شاهین با مدیریت دکتر اکرامی دارای مکتب و کلاس خاصی بود و برنامه هایی شبیه به تیم اژاکس را دارا بود .در اواخر دهه چهل بزرگمردی از شاهین با نام پرویز دهداری با اصلاحاتی که در مکتب شاهین ایجاد کرد و با نفراتی با شخصیت , با پرستیژ و با اخلاقی چون نعیم صفری ,جواد رمزی , علیرضا خورشیدی , سهام میرفخرایی و ... تیم گارد را تاسیس نمود و این تیم در اوایل سال پنجاه به هما تغییر نام داد . در تیم هما به واقع مهم تر از همه چیز تحصیل بازیکنان بود به طوری که هشتاد درصد بازیکنان این تیم دارای تحصیلات بالا و عالیه بودند . مسیله مهم دوم در این تیم نظم , اخلاق و کار تشکیلاتی بود . در تیم هما هیچ بازیکنی حق صحبت و اعتراض به داور را نداشت , حق درگیری و توهین به تیم مقابل را نداشت . اولین بار در تیم هما مطرح شد که وقتی بازیکن تیمی بخاطر مصدومیت بر زمین می افتاد توپ را به بیرون بزنند و به نوعی میتوان گفت مبتکر اول بازی جوانمردانه (fair play ) تیم و مکتب هما بود . نظم تیمی انها واقعا مثال زدنی بود بطوریکه همیشه با لباس یکدست به اردو میرفتند , با لباس یکدست بر سر نهار و سر تمرین حاضر می شدند و جالب اینکه حتی موقع تمرین و پس از تعویض لباس ساکهای خود را مرتب در کنار هم می چیدند . در رختکن و سر بازی تا اسم بازیکنان فیکس را نمی خواندند کسی لباس عوض نمیکرد . هنوز هم نسل های پایین تر این تیم در مقابل بزرگان و مربیان خود به احترام و به نوعی خبردار می ایستند.مسیله سوم بحث فنی این تیم می باشد , قدیمی های فوتبال عنوان می کنند در دهه پنجاه و شصت تیم هما و گارد قوتبال به اصطلاح تیکی تاکا را انجام می دادند.فوتبال انها فوق العاده منظم , با خلاقیت بالا , دوندگی و جنگندگی بالا و بدون اضافه کاری های اذیت کننده بود . انها از نظر پایه سازی هم منحصر به فرد بودند , دارای یک تیم اصلی و با تیم های کامل پایه بودند و تیم دوم که تیم دوم هم دارای تیم های پایه بود. برنامه ریز و مدیر تمامی این بحث های مطرح شده شخص پرویز خان دهداری بودند . ایشان همیشه بر سر بازی های تیم پایه و دوم هم حاضر می شدند و انها را شخصا زیر نظر داشتند . تمامس این مبانی سالهای بعد توسط مربیان دیگر هما همچون نعیم صفری ,محمد توانایی , بهمن فروتن , فریدون عسگرزاده و ... انجام می پذیرفت . پرویز خان در سالهایی که مربی تیم ملی بودند هم سعی کامل بر انجام این اصول می نمودند . بازیکن سفارشی را دعوت نمی کردند و اگر هم در اردو بود خط میزدند . در زمان ایشان ۱۴ بازیکن مطرح ان زمان برای فشار وارد کردن بر ایشان از تیم ملی استعفا دادند . ایشان به راحتی انها را کنار گذاشتند و به جای انها جوانان مستعدی چون احمد عابدزاده , مجتبی محرمی , مجید نامجو مطلق,سیروس قایقران و زرینچه را دعوت کردند ولی هیچ گاه در مورد ان ۱۴ نفر بد نگفتند و یا حرفی نزدند .ایشان دو دوره مربی تیم ملی شدند یک بار قبل انقلاب که تیم را به المپیک مونیخ بردند و بار دوم که تیم را به رده سوم اسیا رساندند . ایشان همیشه دارای اخلاق و عزت نفس بالا بودند و هیچ گاه هدایا و پست های پیشنهادی را قبول نمی کردند و همیشه در مقابل بی اخلاقی ها و لمپن ها ایستادگی می کردند . معلم بزرگ در روزی سرد زمستانی در بازی تیم ملی که بعضی هواداران خط گرفته به سوی او گوله برف پرتاب کردند برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد . این مرد و معلم اخلاق در سال ۱۳۷۱ بر اثر بیماری کلیوی برای همیشه از بین ما رفتند و برای همیشه فوتبال ما را یتیم کردند. ادم های زیادی در این فوتبال امدند و رفتند ولی نامی از انها نمانده است ولی نام این بزرگمرد اخلاق و ادب سالیان سال در نام باقی مانده و خواهد ماند . روحش شاد و یادش همواره گرامی باد
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]