واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: اکونومیست در مقاله ای به بررسی پروژه های هسته ای در خاورمیانه پرداخت و آن را با پروژه های تولید انرژی از نور خورشید مقایسه کرد. به گزارش ایسنا در مقاله اکونومیست آمده است: عبدالفتاح السیسی، رییس جمهور مصر می گوید، رویای بلندمدت مصر سرانجام تحقق می یابد. اما نه رویای دولت توانا یا خدمات قابل اطمینان بلکه رویایی که طی آن برنامه انرژی هسته ای مصر به سال 1954 باز می گردد. سرانجام یک وات انرژی قابل استفاده تولید می کند. دولت مصر در 19 نوامبر توافقی را با روسیه برای ساخت اولین نیروگاهش در دبعا در سواحل مدیترانه امضا کرد. انرژی هسته ای در بسیاری از کشورهای جهان از مد افتاده است. میزان انرژی الکتریسیته تولیدی در راکتورهای هسته ای تا 10.8 درصد به نسبت بالاترین میزان تولید آن در سال 1996 که 17.6 درصد بود، سقوط کرده است. این اواخر بسیاری از راکتورها به جای این که شروع به کار کنند، تعطیل شده اند. اما این صنعت در بحران قرار ندارد. چین، روسیه و هند همه در حال توسعه و گسترش برنامه های هسته ای خود هستند و بسیاری از کشورها در خاورمیانه به دنبال کسب انرژی هسته ای اند که به گفته برخی متاسفانه یک شکوفایی را در منطقه ایجاد می کنند. برخی نگرانند که این امر ممکن است به یک رقابت تسلیحات هسته ای منجر شود. توافق هسته ای بین ایران و غرب که در ماه ژوییه به دست آمد، تا حدودی این نگرانی ها را رفع کرده است. سوخت هسته ای در این منطقه کاملا تحت کنترل متصدیان بین المللی قرار دارد. به علاوه دلایل مشروعی برای کشورهای خاورمیانه در کسب منابع انرژی جایگزین وجود دارد. تقاضا برای الکتریسته در کنار فشار برای کاهش انتشار کربن افزایش می یابد. نیروگاه های هسته ای هردوی این مطالب را در برمی گیرد. کارشناسان می گویند، تنوع سوختی به جز سوخت های فسیلی دیر یا زود باید محقق شود. مصر و اردن به طور خاص که در کشورهای شان با کمبود نفت و گاز روبه رو هستند برای تقویت امنیت تامین انرژی شان که به دلیل خشونت های در منطقه مختل شده است، خواستار انرژی هسته ای هستند. هر دو کشور به واردات گاز از اسراییل متمایل شده اند که مباحثی را در کشورهای شان به دنبال داشته است. آن ها با موانع بزرگی روبه رو هستند. محوطه ای که اردن برای ساخت دو راکتور هسته ای که آن ها نیز توسط روسیه ساخته خواهند شد در نظر گرفته با کمبود آب که برای خنک کردن ضروری است مواجه است و مخالفت قبایل محلی در پی داشته است. مصر مخالفت های محلی را آرام کرده اما طرح های پیشین به دلیل انقلاب و نگرانی های امنیتی تحقق نیافت. تامین بودجه برای این کشورها که در مضیقه مالی به سر می برند نیز چالش دیگری به حساب می آید. اگر چه مصر ادعا می کند که سهم خود را در یک دوره زمانی 35 ساله از هم اکنون پرداخت خواهد کرد که این امر به راحتی با تولید الکتریسیته امکان پذیر است. طرح های هسته ای عربستان سعودی و امارات متحده عربی پذیرفتنی تر هستند. هر دو کشور امید دارند تا نفت و گاز طبیعی که اکنون برای تولید الکتریسیته استفاده می شود را برای صادرات آزاد کنند. برای تحقق این هدف، عربستان سعودی با پنج کشور از جمله روسیه برای ساخت 16 راکتور هسته ای تا سال 2032 به توافق رسیده است. امارات متحده عربی نیز در حال حاضر با شریکش کره جنوبی برای ساخت چهار راکتور طراحی شده همکاری می کند که باید در سال 2017 شروع به تولید انرژی کنند. زمانی که این پروژه در سه سال بعد تکمیل شود، انتظار می رود یک چهارم نیاز الکتریسیته این کشور با انرژی هسته ای برآورده شود. این پروژه ها برای عربستان سعودی و امارات سودآوری به همراه دارد. علی احمد و ام وی رامانا از دانشگاه پرینستون می گویند، در مجموع انرژی هسته ای معامله بدی برای خاورمیانه است. بسیاری از راکتورها باید جایگزین نیروهای گازی که در این منطقه رایج هستند، شوند. اما نیروگاه های هسته ای به ندرت از نظر هزینه و سودمندی هماهنگ هستند. بر اساس محاسبات آن ها کشوری مانند عربستان سعودی تنها در صورتی که بتواند برای مشتریان بالقوه گاز خود به نسبت نرخ کنونی گاز رقم بیش تری مطالبه کند، از انرژی هسته ای منفعت خواهد برد. در غیر این صورت برای این کشور سوزاندن گاز و صرف نظر کردن از ساخت راکتورها ارزان تر می شود. از طرف دیگر واردکنندگان تا زمانی که قیمت گاز به طور قابل توجهی افزایش نیافته باید نیروگاه های سوخت گازی خود را حفظ کنند. در بلند مدت آن هنگام که سوخت های فسیلی به پایان برسند، انرژی هسته ای منطقی تر به نظر می رسد؛ اما در صورتی که منابع فراوان و ایمن انرژی در منطقه را نادیده بگیریم. تخمین زده شده است که تشعشعات خورشیدی برای کشوری مانند ایران 13 برابر مجموع انرژی مورد نیازش را تامین کند و وابستگی اش به روسیه را کاهش می دهد که در گذشته سوخت هسته ای را از ایران مضایقه کرده بود. هزینه کم انرژی خورشیدی آن را به معامله ای خوب تبدیل کرده است. در واقع به نسبت انرژی هسته ای، در سال گذشته انرژی خورشیدی سرمایه گذاری بیش تری را در جهان به خود جذب کرد. برخی کشورها در منطقه در این مسیر گام بر می دارند. مراکش که در حال حاضر الکتریسیته از اسپانیا وارد می کند، در حال ساخت یکی از بزرگ ترین نیروگاه های انرژی خورشیدی در جهان است که هزینه آن به مراتب کم تر از دو راکتور هسته ای اردن است. این کشور امیدوارست تا سال 2020، 42 درصد الکتریسیته اش را کسب کند و در نهایت آن را به اروپا صادر کند. عربستان سعودی و امارات متحده عربی در پروژه های بزرگی سرمایه گذاری هنگفتی کرده اند. دیگر کشورها در این منطقه به پروژه های بزرگ خود مباهات می کنند. با این حال تحلیل گران می گویند خاورمیانه مملو از انرژی خورشیدی به همراه بیابان های بزرگش می تواند در این زمینه کارهای زیادی انجام دهد. گزینه های با جذابیت کم تری نیز برای کشورهایی که به دنبال بهبود تامین انرژی خود هستند، وجود دارد. تعمیر خطوط انتقالی فرسوده در ایران می تواند الکتریسیته بیش تری را حفظ کند. شبکه انرژی قدیمی مصر نیازمند تعمیرات است. اما اعتبار بیش تری در انرژی هسته ای وجود دارد و اغلب به عنوان عیاری برای پیشرفت تکنولوژیکی دیده می شود.
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]