تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815624323
«سقوط» نزدیک است؟
واضح آرشیو وب فارسی:امین نیوز: «سقوط» نزدیک است؟ فرادید| تکه ای از دیوار برلین در سئول به نمایش درآمده که یادآور رابطه ی گسسته ی کره جنوبی و کره شمالی است. اما تصور اتحادی دوباره هیچگاه دور از دسترس نبوده و نهادی در حد یک وزارت خانه به این تصور اختصاص یافته است. استیون اوانز اما می گوید که کارکنان این نهاد چندان سرشان شلوغ نیست. به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، در حال حاضر تکه ای از دیوار برلین در مرکز پایتخت کره جنوبی قرار دارد. یک برش بتنیِ متشکل از سه تکه که در خارج موزه ای در سئول به نمایش درآمده و هدفش مقایسه ی کره ی جدا شده با آلمان جدا شده است. بچه مدرسه ای ها با دقت به آن می نگرند. آن ها بتن محکم دیوار را لمس کرده و حتی در مقابل آن عکس سلفی می گیرند. همان طور که انتظارش می رفت، آن ها از دیدن دیوار به وجد آمده اند. سوالی که در ذهن این بچه ها و در ذهن مردم کره شمالی مطرح شده این است که «اگر آلمان توانست مجددا متحد شود، پس چرا کره نتواند؟» در قانون اساسی کره جنوبی، پنج استانِ کره شمالی بخشی از کره متحد (که ۷۰ سال پیش وجود داشت) محسوب شده است. همچنین، کره جنوبی خودش را مدعی حکمیت کره ی متحد می داند. از این جهت از واژه «مدعی» استفاده کردم که در سئول یک ساختمان بزرگ و تمام کارکنانش به سرکشی از کره شمالی اختصاص یافته است. برای هر یک از استان ها یک اداره اختصاص یافته است. تنها مشکل کار این است که آن ها نمی توانند از سئول آن را مدیریت کنند، زیرا مناطق مورد نظرشان در کره شمالی واقع شده است. البته یک منطقه غیرنظامی نیز بین دو کره وجود دارد که مانند دیوار برلین بین کره جنوبی و کره شمالی قرار دارد. من چند روز پیش به وزارت خانه رفتم و باید بگویم که مدیران جنوبیِ کره ی شمالی چندان سرشان شلوغ نبود. تصویر صفحات مربوط به خرید اینترنتی را بر روی صفحه ی چند مانیتور می شد به راحتی مشاهده کرد. البته چه کسی می تواند آن ها را سرزنش کند؟ فروپاشی قریب الوقوع «رژیم کره شمالی» از اوایل ۱۹۹۰ میلادی پیش بینی شده بود؛ اتفاقی که حتی امروز هم دور از ذهن است. منطقه غیر نظامی مساحتی به طول ۲۵۰ کیلومتر و عرض ۴ کیلومتر دارد دولت در سایه در یک ساختمان تاریک قرار دارد و تمامی ۴۴ کارمند آن آماده ی اتفاقی هستند که به این زودی ها و شاید هم هرگز اتفاق نخواهد افتاد. راهروهای آن طویل، ساکت و آرام است. من با یکی از حاکمین مفروض کره شمالی دیدار کردم. او به من گفت که یکی از وظایف اصلی شان این است که فرهنگ کره شمالی را تا روز بزرگ اتحاد زنده نگه دارند. در واقع آن ها تلاش می کنند تا نمایشگاه های مربوط به فرهنگ کره شمالی و رقص محلی را در سئول برگزار کنند. مدیران فرضیِ کره شمالی در مسیر حرکتشان به اداره از جلوی یک صندوق پست آبی رنگ در جلوی درب اصلی عبور می کنند. بر روی این صندوق پست نوشته شده است: «صندوق پست غربت.» این صندوق ویژه ی ساکنین اصالتا کره شمالی در کره جنوبی است که قصد دارند نامه ای را به کشورشان ارسال کنند – تنها مشکل کار این است که این نامه ها هرگز به مقصد نمی رسند، چرا که هیچ سرویس پستی بین دو کره وجود ندارد. مدیر سازمان به من گفت که این صندوق پست نمادین است. اگر از من بپرسید، می گویم که حتی خود وزارت خانه هم نمادین است. اما حدود دهه ۵۰ و ۶۰ میلادی، این وزارت خانه به عنوان یک دولت در تبعیدِ واقعی فعالیت می کرد و آماده گرفتن امور به دست خود بود. اما امروزه چنین نیست. بوروکرات های این وزارت خانه حتی فکرش را هم نمی کنند که روزی بتوانند در صندلی های مشابه در پیونگ یانگ بنشینند و به جای کیم جون اون، کره شمالی را مدیریت کنند. اما صحبت های مطرح شده در کره جنوبی در این روزها بر سر قریب الوقوع بودن سقوط کره شمالی نیست، بلکه عواقب چنین اتفاقی – اگر اتفاق بیفتد – بر سر زبان ها می چرخد. نمایش تکه ای از دیوار برلین در سئول گواه این مسئله است که تا چه اندازه مسئله دو کره با مسئله آلمان تفاوت دارد. بر اساس آمارها، شش میلیون نفر در آخرین سال های آلمان شرقی و غربی به خانواده هایشان در سوی دیگر دیوار رفتند. در کره و در طول ۱۴ سال اخیر، این رقم کمتر از ۲۰۰۰ نفر بوده است. ساکنین کره شمالی در عمل با ساکنین دیگر کشورها دیداری ندارند. این در حالی است که تمام ساکنین آلمان شرقی به استثنای شرقی ترین مناطق «درسدِن» می توانستند هر شب شبکه های تلویزیونیِ آلمان غربی را تماشا کنند. آن ها با مردم جهان در ارتباط بودند. حقیقتی که در مورد کره شمالی صحت ندارد. در ماه اکتبر، چند خانواده در کره شمالی به یکدیگر رسیدند میزان درآمد در کره جنوبی حدود ۱۰ تا ۲۰ برابر میزان درآمد در کره شمالی است – فاصله ای که نسبت به آلمان شرقی و غربی بسیار بیشتر است. بنابراین اگر اتحادی صورت گیرد، فاصله ی اقتصادی بسیار گسترده خواهد بود. همین حالا هم افراد فراری از کره شمالی که در کره جنوبی به سر می برند، به این نتیجه رسیده اند که مهارت هایشان چندان مناسب کره جنوبی نیست. پزشکان فراری کره شمالی نمی توانند از پس آزمون های استاندارد پزشکیِ کره جنوبی برآیند. تمام این اوضاع به ما گوشزد می کنند که منابع مالی و تلاش فراوانی که باید صرف اتحاد دو کره شود، بسیار بیشتر از آن چیزی است که در اتحاد آلمان شرقی و غربی رخ داد. البته این را هم باید گفت که بوروکرات های وزارت در سایه در سئول زمان زیاد برای پیدا کردن راه حلی برای این مشکل دارند. کیم جونگ اون از ورود قریب الوقوع آن ها به پیونگ یانگ و گرفتن شغلش هراسی ندارد. در این فاصله اما می توان کارهای زیادی کرد: مثل خرید اینترنتی یا ساماندهیِ لباس های رقص محلی. منبع: BBC World ترجمه: وبسایت فرادید
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: امین نیوز]
[مشاهده در: www.aminnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها