تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835917408
بهترین راه نفوذ دشمن بی قید و مبالات کردن جوانان است
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): استعداد و عطش اشخاص است که او را به سمت اخلاق هدایت می کند. آدم تشنه چنگ به زمین می زند و بالاخره آب را پیدا می کند؛ ولی کسی که این عطش و احساس را ندارد، تمام عالم هم از آب موج بزند، هیچ نصیبی برای او نخواهد بود و استفاده نخواهد کرد.جلوه ها و جذبه های زیبا و چشم گیر اخلاقی بزرگان حوزه از دیرباز، این مهم را شاخص توفیق حوزویان ساخته، به گونه ای که نگاه مقایسه ای بین ادوار حوزه و حوزویان در این عرصه، حاکی از مسابقه ای الهی در میدان اخلاق است و طلاب و روحانیون با این فرهنگ و فضای فاخر و کم بدیل یا بی بدیل از گذشته تاکنون مأنوس اند. آن چه عالمان دیروز را فارغ از دانش و بینش شان زبانزد کرد، اخلاق و معنویت آنان بود؛ حال اگر در همه اعصار جاذبه های اخلاقی دانش آموختگان دانشگاه بزرگ امام صادق(ع) بیش از دانش شان در بین مؤمنان اثرگذار بوده، پس باید امروز نیز سازوکاری فراهم آورد که سیمای اخلاقی این نسل از شاگردان مکتب جعفری(ع)، نشانگر فراگیری فضایل اخلاقی حتی بیش از پیشینیان باشد که متأسفانه گویی امروز به اخلاق از سوی مردم و حتی بعضاً حوزویان توجه کافی و وافی نمی شود. به همین منظور با حجت الاسلام و المسلمین کاظم صدیقی، استاد اخلاق حوزه و امام جمعه موقت تهران جهت بررسی وضعیت اخلاق در حوزه، راهکارهای متخلق شدن طلاب به اخلاق نبوی و علوی به گفت وگو نشستیم که علاقه مندان در ادامه متن آن را از نظر می گذرانند؛ رسا ـ اخلاق به چه میزان برای یک طلبه ضروری و لازم است؟ قرآن کریم می فرماید: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ؛ به راستی که من مبعوث شدم تا شرافت های اخلاقی را کامل و تمام کنم [و به مردم بیاموزم]» یکی از اهداف بعثت حضرت خاتم، ساختن اخلاق بوده است. حیات انسان به اخلاق و ملکات انسانی است. کسی که ساخته نشود، قرآن کریم او را خاسر معرفی می کند؛ «قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ؛ بگو زیانکاران در حقیقت کسانى اند که به خود در روز قیامت زیان رسانده اند.» خاسر به فرد به خاک سیاه نشسته، عمر آب کرده و خود را نابوده کرده می گویند. خاسر یعنی فردی که سرمایه عمر خود را از دست داده و وقتی به عالم بقا می رود، چیزی ندارد. چیزی که سرمایه عمر را بیمه می کند تا فرد خاسر نباشد اخلاق است. پیامبر(ص) برای آدم سازی آمدند و طلبه می آید که آدم شود. کسی که اخلاق ندارد، آدمیت ندارد. ارزش انسانی انسان به اخلاق است؛ لذا فردی که اخلاق را در مسیر طلبگی نبیند، معنی طلبگی را نفهیده است و بزرگان ما به تأسی از قرآن کریم اخلاق را مقدم بر درس می دانستند. آنجایی که قرآن می فرماید: «وَیُزَکّیهِم وَیُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَالحِکمَةَ؛ که آیات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاک کند و کتاب و حکمت بیاموزد.» نخست تزکیه است، سپس تعلیم. مرحوم علامه طباطبایی رحمة الله علیه وقتی نجف می روند، تازه وارد این شهر شده و با کسی آشنا نبوده اند، به همین دلیل به حضرت امیر(ع) پناه می بردند. وقتی برمی گردند، مرحوم علامه قاضی رحمة الله علیه ـ علامه بی بدیل، خورشید تابان عرفان، سیر و سلوک، انسان خودساخته و الگو ـ بر علامه طباطبایی وارد می شود. سپس ایشان را به مسجد کوفه دعوت می کند. در قدم نخست نیز می فرماید: «درس خواندن درست است، ولی اخلاق مهم تر است.» طلبه آمده آدم بشود، فردی که آدم نشده باشد، نمی تواند آدم بسازد. اخلاق است که آدم می سازد. ما چیزی مهم تر از اخلاق برای طلبه نداریم. حیات، عزت، دنیا و آخرت طلبه به این است که خودش را بسازد، با اخلاق قرین باشد، متصل به صفات الهی باشد و متخلق به اخلاق نبوی باشد. طلبه باید آن چه را که خوانده و می خواند، در وجود و زندگی خود پیاده کند. اگر این شد، طلبه، طلبه است، والا خاسر می شود که خود را از دست داده، هلاک کرده و چیزی هم به دست نیاورده است. رسا ـ طلاب هنگام ورود به حوزه از تربیت ها و نقاط قوت و ضعف مختلفی برخوردار هستند. سنت گذشتگان برای شناسایی، آموزش و اصلاح ایشان چه بوده است؟ نخست، در زمان های سابق، زرق و برق به این میزان در دنیای بشر نبود. دنیای امروز دنیای صعنت است که همه را با زرق و برق آشنا کرده است. همچنین در گذشته ارتباطات به این میزان نبود. امروز لجنی که در غرب راه می افتد، در کمتر از یک لحظه در خانه های همه جای دنیا منتشر می شود. این شبکه های مجازی که شبکه های شیطانی هستند، زنگ خطر نابودی اخلاق، ایمان و همه چیز است. در زمان های گذشته این آفات ها، باتلاق ها و درنده های فرهنگی نبودند و علمای بزرگ ما بسیار حساسیت داشتند که طلبه از روز نخست با خدا و پیامبر(ص) آشنا باشد، با حرام و حلال مأنوس باشد و اخلاقش درست شود. سید بحرالعلوم رحمة الله علیه آدم ساز بود و کارها تقسیم شده بود. مرحوم آشیخ جعفر کبیر، صاحب کشف الغطا، که فهل در فقاهت بود، مدرس ایشان بوده، ولی اخلاقی مرحوم سید بحرالعلوم بوده است. به نظر می رسید که یک نوع تقسیم کاری صورت گرفته بود. علمای ما وقتی افرادی وارد حوزه می شده اند، دل آن ها را برای امام زمان(عج) و دین شکار می کرده اند. ولی متأسفانه اکنون آن گونه نیست. مرحوم آقای قاضی، ملاحسینقلی همدانی و آسید علی کوشکی مأموریت هایی داشتند که آدم بسازند. مجتهدین صاحب کرامت بسازند. مرحوم آیت الله بهجت می فرمودند: «ما وقتی نجف رفتیم، اگر کسی کرامت نداشت، جای تعجب بود.» یعنی مسأله خودسازی و حرکت در مسیر اخلاق و انسان شدن به قدری مهم بوده که اگر کسی به آن درجات بالا نمی رسید و صاحب کرامت نبود، تعجب می کردند که چرا این فرد به آن درجات نرسیده است. رسا ـ جامعه امروز با پیچیدگی های بسیار همراه شده است که برای حفظ اخلاق و ارزش های خویش باید آموزش هایی متناسب با این شرایط اجتماعی داشت. حوزه برای ایجاد ظرفیت و مهارت لازم برای مواجهه با فضای امروز ارتباطی، اجتماعی و سیاسی چه برنامه هایی را باید تدارک ببیند و چگونه عمل کند؟ نکته نخست، باید گفت: «المستغاث بک یابن الحسن.» اوضاع دنیا، تهاجم فساد و گناه به گونه ای است که فرد همه جا احساس خطر می کند و باید یک پناهگاهی را شناسایی کرد و به آن پناهگاه، پناه ببرد. اهل بیت عصمت و طهارت(ع) کشتی نجات و پناهگاه ما هستند که باید به آن جا پناه ببریم. نکته دوم، با توجه به جریان نفوذ و تهاجم فساد، باید انتخاب طلبه روی حساب باشد. باید گوهر پاکی را انتخاب کنند، طینت های درست را شناسایی کنند و هر کسی را راه ندهند که بیاید داخل. صافی ها را محکم بگیرند، اصالت و سابقه را بنشناسند و گرایش ها را تشخیص دهند. اگر فردی طینت پاک دارد و عشق به نوکری امام زمان(ع) او را آورده است را انتخابش کنند. بقیه افراد را به کارهای مفید در جاهای دیگر ارشاد کنند. نکته سوم، از همان نخست به طلبه بگویند: «آمده ای اخلاقی، مؤمن و خدا ترس بشوی و بارت را در این جا ببندی تا بتوانی از بیچاره ها دستگیری کنی. اگر تو آدم نشوی، نمی توانی بندگان را آدم کنی. نفس درنده خودت را نگیری، تو را می درد.» قرآن می فرماید: «إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّیَ؛ نفس، آدمی را به بدی فرمان می دهد؛ مگر پروردگار من ببخشاید.» گفتن هم کفایت نمی کند. باید پیر طریقتی باشد، علمای رهیافته متخلقی باشند که برای این طلبه پدری کنند. دستش را بگیرند و پا به پا راهش ببرند تا انجام فضائل اخلاقی و ترک رذائل اخلاقی برای او ملکه شود. والا اگر طلبه رها باشد، فرضاً هم یک درس اخلاقی باشد و او هم برود، این کار کردن نیست. این کار حداقل است والا طلبه باید صاحبان، سرپرستان و مربیانی داشته باشد تا پدرانه آسیب ها را شناسایی کرده و به طلبه گوشزد کنند، در پایان نیز به او نسخه بدهند. همچنین ارزیابی کنند که طلبه به چه میزان در مباحث اخلاقی پیشرفته است، کجا متوقف شده و چرا متوقف شده است؟ کار تربیتی غیر از کار تعلیمی است. این درس اخلاق هایی که گفته می شود همه به اصطلاح آقایان علما «حکمت نظری» است، در «حکمت عملی» حرکت و تجربه مهم است. پیاده کردن دستورات اخلاقی مهم است و برای این جهت باید در تمام مدارس نفوس مهذبی بگذارند، طلاب را نیز تقسیم بندی کنند و به صورت هسته ها در بیاورند تا هر هسته ای مربی داشته باشد. آن مربی نیز به کُر وصل باشد تا نور بگیرد و به این طلاب تزریق کند. اگر چنین کار مستمری در حوزه ها، روش و سنت شد، امیدی به آینده های حوزه است. والا این نفوذی هایی که آمریکا دارد، برای همه جا نقشه کشیده اند. اگر فرد وصیت نامه امام خمینی(ره) را بخواند، متوجه می شود که این مرد خدا کجاها را می دیده است! از بیوت مشهورها تا متن حوزه ها دشمنان آدم(نفوذی) دارند. بهترین راه نفوذ نیز بی مبالات کردن طلبه و بی قید کردن جوانان مملکت است. دشمنان برای ما مرگ فرهنگی سوغات آورده اند. کار نظامی انجام نمی دهند که ما متوجه بشویم، بلکه میکروب بی قیدی، بی بندی، تنبلی و ضایع کردن عمر را در متن طلاب تزریق و نشر می دهند. اگر غفلت کنیم در این صورت است که یک زمانی فرد سر در می آورد که حوزه هم بر باد رفت. موضوع بسیار حساس است و باید همه به بپاخیزند و یک قیام همگانی عاشورایی لازم است تا یک دگرگونی امام زمان(عج) پسند پیش بیاید و حوزه اخلاقی شود. رسا ـ در حال حاضر بیشترین ضعف های اخلاقی که طلاب را تهدید می کند، چیست؟ غفلت. قرآن می فرماید: «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ ۖ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَّا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا یَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ؛ و در حقیقت، بسیارى از جنّیان و آدمیان را براى دوزخ آفریده ایم. [چرا که ] دل هایى دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمى کنند و چشمانى دارند که با آنها نمى بینند و گوش هایى دارند که با آنها نمى شنوند. آنان همانند چهارپایان بلکه گمراه ترند. [آرى،] آنها همان غافل ماندگانند.» منشأ تمام این موضوعات غفلت است؛ به همین دلیل عرفا و در زمان ما حضرت امام(ه) بر این موضوع بسیار اصرار داشتند که اولین قدم سیر و سلوک «یقظه» است. یعنی بیداری، تنبه و تذکر قدم اول است. رسا ـ مقام معظم رهبری دردیدار سال 89 با اعضای شورای عالی حوزه علمیه در خصوص بحث تهذیب حوزه می فرمایند: «در بخش تهذیب، من حرف دارم. در بخش تهذیب، کارهائى که به من گزارش شده، کارهاى تهذیبى نیست... .» با توجه به این که ایشان در همان جلسه از مرحوم آیت الله سید علی قاضی و علامه طباطبائی به عنوان الگوهای اخلاقی نام برده اند، به نظر شما راهکارهای برنامه ریزی برای رسیدن به تهذیب مطلوب در حوزه چیست؟ در این جا به چند نکته باید اهتمام داشت؛ نکته نخست، آمادگی و عطش باید وجود داشته باشد وگرنه در فضا و محیط خوب با معلم خوب نیز فردی که آمادگی ندارد، به جایی نمی رسد. یعنی حتی همت پیامبر(ص) ابوجهل و ابولهب را تحت تأثیر قرار نداد. «إِنَّکَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ؛ در حقیقت، تو هر که را دوست دارى نمى توانى راهنمایى کنى، لیکن خداست که هر که را بخواهد راهنمایى مى کند.» استعداد و عطش اشخاص است که او را به سمت اخلاق هدایت می کند. «آب کم جوی تشنگی آور به دست» آدم تشنه چنگ به زمین می زند و بالاخره آب را پیدا می کند. ولی کسی که این عطش و احساس را ندارد، تمام عالم هم از آب موج بزند، هیچ نصیبی برای او نخواهد بود و استفاده نخواهد کرد. باید یک دستگاهی در حوزه های علمیه نفوس را انتخاب کند. آهنربا وقتی در یک توده خاک گردش داده می شود، خاک ها را جذب نمی کند، ولی براده ها را جذب می کند. باید در حوزه ها نفوسی باشند که نقش آهنربا را داشته باشند و استعدادهای مهیا و آماده را کشف کنند. اگر فردی در حوزه علمیه اهل دل باشد، راهی رفته باشد، دلش خانه خدا شده باشد، چنین فردی «طبیبٌ دوارٌ بطبّه» است که باید بگردد و مریض هایی که آمادگی برای درمان دارند را پیدا کند. بنده فکر نمی کنم این کار خیلی نظم بردار باشد و در یک چهارچوبی بگنجد. مرحوم علامه قاضی اعلی الله مقامه در نجف هیچ گاه اطلاعیه ندادند، بخشنامه و اعلان عمومی نکردند؛ ولی وجود او خود به خود علامه طباطبایی، آقای بهجت، هاتفی، آشیخ محمد بروجردی، آشیخ علی اکبر نهاوندی و بزرگان دیگر را به آن جا کشاند؛ چون آن جا، آهنربا و جذبه الهی بود و خود به خود افراد به آن جا گرایش پیدا کردند. بالاخره در میان چند هزار طلبه یک عده ای هستند که این آمادگی را دارند و باید این ها را کشف کرد. این ها را نباید با دیگران قاطی کرد. حتی خوراکشان، راهشان و درسشان با دیگران فرق دارد که باید جدا کرد. لذا در مجموع حوزه نجف، تمام حوزویان که عارف و در مسیر سیر و سلوک نشدند؛ بلکه یک عده قلیلی شدند و همیشه نیز این گونه است. نکته دوم، باید برنامه ریزی به گونه ای باشد که بزرگان ما در حوزه های علمیه خودشان الگو شوند. همیشه صاحبان نفوس و افراد مطرح، أثرگذار هستند. تا رئوس درست نشوند، متن درس نمی شود. بنابراین باید ساز و کاری تعریف شود که در آینده کسانی بزرگ و مطرح باشند که خودساخته باشند. نکته سوم، باید به طلاب راهی که آقای بهجت توصیه می کردند که تبیین کرد. طلاب نباید به دنبال اشخاص باشند؛ چرا که اگر دنبال اشخاص بگردند، کسانی که نمود(چهره) دارند گیرشان می آید. کسانی که بود(ریشه) دارند، خودشان را نشان نمی دهند. «کانرا که خبر شد خبری باز نیامد.» درس آقای بهجت رحمة الله علیه مگه چند نفر می رفتند؟ قلیل بودند. تازه مسجد فاطمیه پر نمی شد. اگر قرار است کسی مطرح شود، باید کسی مطرح شود که این راه را رفته است، برایش اقبال و ادبار فرقی نمی کند. باید در برنامه ریزی ها افرادی که با خدا حسابی دارند، دلشان به این جوانان می سوزد و آن ها را امانت های الهی می دانند و می خواهند که این ها ضایع نشوند، را لحاظ کرد تا در آینده، حوزه ها را تحت پرچمداری کسانی قرار دهند که آن ها تنافس در سلطان نداشته باشند، به دنبال دنیا نباشند و از خودشان عبور کرده باشند. آقای بهجت رحمة الله علیه وقتی فردی دنبال استاد می گشت، توصیه می کردند: «دنبال استاد نباشید، آدرس بگیرد و راه بروید. به یقینیات خودتان عمل کنید.» باید هر طلبه در همان قدم اول توجیه شود؛ به همین دلیل مسؤولان مدارس خود باید تحت تعلیم باشد و طلبه را از همان روز نخست متقاعد کنند که آمده ای عمل کنی، نیامده ای که درس بخوانی؛ بلکه آمده ای این درسی را که می خوانی در زندگیت پیاده کنی. آقای بهجت رحمة الله علیه این حدیث را به همه می گفتند: «مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ وَرَّثَهُ اللَهُ عِلْمَ مَا لَمْ یَعْلَمْ.» این یک فرهنگ سازی بود. برخی از طلبه ها به تور اشخاصی می افتند که لفاظی بلدند. اصطلاحات عرفانی هم یاد گرفته اند و ادای بزرگان را در می آورند، ولی هیچ حقیقتی ندارند و ما برخی از این ها را در حوزه می شناسیم. برای نمونه درس یک آقایی رفته و چیزهایی هم بلد است. ولی وقتی حرف می زند، یک فرعونی است، منتها در لباس یک عارف همان تفرعن را می کند. مگر می شود به چنین فردی انتقادی کرد؟! مگر می شود از کنارش رد شد؟! و به خدا پناه می بریم از شر این ها. این افراد برای طلبه ها خیلی مضر هستند؛ کسانی که شکل و شمایل دارند، ولی باطن ندارند. لذا طلبه را نباید شخصیت حریص بار آورد. باید طلبه را آدرس جو و خدا جو بار آورد و راهش نیز این است که از ابتدا بذر باور به عمل در جان فرد کشت شود و بداند که اگر حلال و حرام الهی را رعایت کرد و رضای خدا محور زندگیش باشد، خداوند متعال اگر راهنما لازم باشد، برایش قرار می دهد. «اولیایی تحت قبایی لا یعرفهم غیری» این ها برو و بیا ندارند، دار و دسته ندارند، نفس و نظر دارند. گاهی حتی از نظر ظاهری، مردم او را دیوانه می دانند، ولی او مأموریت دارد که افراد را شکار کند و شکار خود را می شناسد. باید طلبه را به عمل سوق داد. این که علوم را انبار کند، برای دیگران بگوید و خود سهمی نداشته باشد، خطرناک به بار می آید. ولی اگر از ابتدا حساسیت داشته باشد که وظیفه ای از او ترک نشود، گناهی در زندگیش واقع نشود، وعده خداوند متعال حق است: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا، وَإِنَّ اللَّـهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ؛ و کسانى که در راه ما کوشیده اند، به یقین راه هاى خود را بر آنان مى نماییم و در حقیقت، خدا با نیکوکاران است.»
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها