تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851181078
بیچاره ما بینندگان نشسته روی هالتر!
واضح آرشیو وب فارسی:طرفداری: طرفداری - سیمای ملی سال هاست خراب کرده. در این سال ها اینقدر درباره برنامه های آبکی سیما به مناسبت پخش فوتبال حرف شنیده ایم که گوش مان سرریز شده. غم انگیز اینکه اوضاع هر روز بدتر و بدتر هم می شود. انگار هیچ کس آن طرف دوربین نیست که نگاهی، اصلا نیم نگاهی به کیفیت کار بیندازد. فقط ما اینطرف نشسته ایم؛ نشسته ایم و حرص می خوریم. اوضاع گاهی اینقدر مسخره می شود که می خندیم یا اصلا قید فوتبال را می زنیم و خاموش. هفته های اخیر، شبکه سه و دکور عریض و طویل ویژه برنامه لیگ قهرمانانش دوباره که نه چندین باره آینه دغ شده. نه اینکه کسی از فوتبال آن هم لیگ قهرمانان اروپا بدش بیاید، نه؛ سیما ملی به درجه ای از ضعیف بودن رسیده که حتی بهترین فوتبال های جهان را هم غیرقابل دیدن می کند، مطلقا غیرقابل دیدن. جواد خیابانی، رضا جاودانی، محمدرضا احمدی و رحمان رضایی. این ها مربع قدرتمند خط حمله سیما بودند؛ چهارشنبه شب، شب آخر از هفته پنجم لیگ قهرمانان اروپا. لیست بازی ها، جذاب بود اما فهرست عوامل جذاب تر. حرف های ابتدای بازی را احتمالا خیلی از آن هایی که می خواستند بازی سیتی و یووه را ببینند، زیر دکمه Mute جارو کردند اما داور آلمانی که سوت آغاز را زد، حمله شروع شد. خیابانی .... ای وای خیابانی! هنوز یک هفته از آخرین شاهکار خیابانی نگذشته؛ بازی پرسپولیس، "ایوانکو برانکوویچ" و باقی ماجراها. موضوع اینقدر تکراری شده که دیگر حتی به اندازه جوک هایی که برایش می سازند هم خنده دار نیست. جواد خیابانی همچنان با قدرت هرچه تمام تر، یکی از نفرات جلوی مسابقه بدترین گزارشگر فوتبال دنیاست. جواد خیابانی فوتبال نمی بیند، با اینترنت آشنایی چندانی ندارد و از شغلش متنفر است. امکان ندارد غیر از این باشد. چطور می شود کسی فوتبال ببیند اما دیبالا پدیده سری A را نشناسد؟ چطور می شود کسی اندک آشنایی با اینترنت داشته باشد اما نداند کدام بازی چه زمانی تمام شده و وولفسبورگ چه زمانی گل زده؟ اصلا چطور می شود کسی از شغلش متنفر نباشد و در طول سال های خیلی طولانی (خیلی خیلی طولانی) حتی یک قدم برای پوشش ضعف های بیشمارش برندارد؟ لیست گاف های عجیب و غریب خیابانی آنقدر طویل شد که حتی جوک ساز ها و سوژه یاب های فیسبوکی هم حوصله ردیف کردنش را ندارند. او در تمجید از کیلینی گفت مدافعی که با "پا" خوب بازی می کند و جای دیگر گفت دو بازی دیگر این شب به خاطر سرما زودتر تمام شده . واقعا همین دو جمله برای اینکه یک نفر مدتی، فقط مدتی فوتبال گزارش نکند کافی نیست؟ اگر کافی نیست، با گزارشگری که با گفتن جمله کیانوش رستمی دقایقی دیگر روی هالتر می رود، بینندگان را دعوت می کند مسابقه وزنه برداری را تماشا کنند چه باید کرد؟ احمدی، جاودانی، رضایی ... افتضاح، خیلی افتضاح، خیلی خیلی افتضاح اوضاع داخل استودیو حتی بدتر از اوضاع گزارش بود. هنوز هیچ کس نفهمیده چطور رحمان رضایی یک دفعه شد کارشناس فوتبال ایتالیا؛ صرف چند فصل بازی در سری A. استاد به طور مشخص لالیگا را دنبال نمی کند چراکه از وضعیت رئال در جدول خبر نداشت. تحلیلش بین نیمه و آخر بازی بیشتر به تلاشی مضحک برای خنداندن یک جمع شباهت داشت تا تحلیل یک مسابقه فوتبال در بالاترین سطح دنیا. او حتی قبل از چاپ کردن آمارهای آبکی، فراموش کرده بود قوانین یوفا را بخواند و فکر می کرد منچسترسیتی اگر دوم شود مرحله بعد حتما با بارسلونا بازی می کند! محمدرضا احمدی با آن "فوتبال" گفتن های بی نهایت روی اعصابش قبل از اسم تیم ها، مثل همیشه تپه ویدئوی نوستالژیک برنامه را با کامنت های مضحکش گل کاری کرد و آنجایی که به "فابریتسیو راوانلی" گفت "آنتونیو راوانلی" همه را به فکر فرو برد که چطور؟ چرا؟ تا چه زمانی؟ رضا جاودانی با خنده های کش دارش وسط مسابقه وزنه برداری کیانوش رستمی (که داشت مدال جهانی می گرفت اما تصاویرش فدای بحث بی سر و ته داخل استودیو شد) گفت به زودی برنامه تمام می شود، بینندگان از دست آن ها خلاص می شوند و می توانند عملکرد جوان رعنای وزنه برداری را در مسابقات جهانی آمریکا ببینند. شاید همین برای پی بردن به عمق فاجعه کافی باشد. این شب نه اولین شب افتضاح تلویزیون در پوشش مسابقات فوتبال بود نه قطعا آخری خواهد بود. این شب فقط یکی از شب های بی شماری بود که بینندگان پای تلویزیون دل شان حسابی برای خودشان سوخت؛ همین.
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: طرفداری]
[مشاهده در: www.tarafdari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها