محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829157169
فارس گزارش می‌دهد مروری بر حکایت کودکان کار و پاسخ سربالای مسئولان/ کودکانی که سر به گریبانند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش می‌دهد
مروری بر حکایت کودکان کار و پاسخ سربالای مسئولان/ کودکانی که سر به گریبانند
مسئولان حاضر نیستند برای آینده کودکان کار که شاید هر روزشان را سخت‌تر از روز قبل پشت سر می‌گذارند، کاری کنند و آینده آنها را در بین کاغذبازی‌ها پیچ و تاب می‌دهند.
به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، آنقدر سریع و باعجله رانندگی می‌کند که حتی گاهی کنترل فرمان از دستش خارج می‌شود، فکر همه‌چیز در ذهنش می‌چرخد، عجله دارد هرچه سریع‌تر به محل کارش برسد چون ساعت از هفت گذشته است و او همچنان در مسیر، حتی فرصت نکرده صبحانه خود را تمام کند و به همین دلیل لقمه‌ای کوچک را با خود به همراه برداشته است، اما استرس زودتر رسیدن به محل کار به او اجازه خوردن این لقمه را نمی‌دهد. به یکی از چهارراه‌های شلوغ شهر می‌رسد، خودرو را متوقف می‌کند و مثل همیشه چشمش به یکی از همان کودکان روزنامه‌فروش می‌افتد که بین خودروها حرکت می‌کند، لباسی زرشکی و نه چندان گرمی به تن دارد، و کلاه و شال گردن، هر چند چشمانش خبر از سرمایی درونی در وجود این نوجوان می‌دهد... انگار دیدن این نوجوان روزنامه‌فروش کمی با روزهای دیگر برایم متفاوت است، چشمانش به بیسکویت کوچکی می‌افتد که در دست نوجوان است و انگار همان بیسکویت تنها چیزی است که او به عنوان صبحانه در بساط دارد و اینجاست که مرد تمام استرس‌های خود را فراموش کرده و تصمیم می‌گیرد لقمه صبحانه خود را به پسرک بدهد، به همین خاطر با اشاره دست پسرک را صدا می‌کند، پسر روزنامه‌فروش هم مثل دیگر مشتریانش به سراغ مرد می‌رود اما وقتی می‌بیند قرار است به جای فروختن روزنامه، لقمه‌ای صبحانه دریافت کند، لبخند بر چهره کودکانه‌اش جا خوش می‌کند و می‌گوید: «دستت درد نکند، بیا، این روزنامه هم مال تو!» دل دریایی می‌خواهد که نوجوانی 14 ساله باشی، خرج سه برادر و مادرت را بدهی و اینقدر شرافتمندانه زندگی کنی و بدانی که چگونه پاسخگوی محبت دیگران باشی، چطور در سوز و سرما یا زیر آفتاب سوزان روزنامه دست مردم دهی، 200 تومان 200 تومان روی هم بگذاری تا بتوانی آینده برادران کوچکت را از سیاهی نجات دهی، سیاهی به رنگ چشمان «محمد»! قد و قامتش بسیار کوچکتر از یک نوجوان 14 ساله به نظر می‌رسد، دلش نمی‌خواهد نامش را بیاورم و کلامی از او ذکر کنم چون در ذهنش فقط به دنبال شادی و آرامش برای خانواده‌اش می‌گردد، به دنبال گرمای دستان برادران کوچش و شادی مادرش است که حالا تنها بزرگتر اوست، اما در پستوی پنهان چهره این نوجوان سخاوتمند پر از رنج و دردی است که شاید شانه‌های کوچکش طاقت تحمل آنها را نداشته باشد. محمد از آنجا توجهم را جلب می‌کند که با سن کم و قد و قامت کوچک و در سرمای هوای این روزها و در حالی که داشته‌هایش بسیار محدود است، پاسخ محبت اطرافیانش را با همان چیزی که در حد توانش است، می‌دهد و شرافت و شعور انسانی را به نمایش می‌گذارد، شاید دیدن این کودکان و نوجوانان کلیشه دیروز و امروزت باشد و دیگر برایت فرقی نکند که لباسشان چیست، چه می‌خورند، کجا زندگی می‌کنند و چه آینده‌ای در انتظارشان است اما آینده که آنها پیش رو دارند هر روز تیره‌تر می‌شود. حالا که می‌خواهم چند دقیقه‌ای در گوشه‌ای از خیابان با او صحبت کنم، ساعت از 9 گذشته و روزنامه‌هایش هنوز کامل به فروش نرفته است، شرافت و بلندنظری در تمام رفتارش نمایان است تا جایی که با تلاش زیاد کمی از زندگی‌اش می‌گوید و سعی می‌کند زوایای دردناک زندگی‌اش را هم از دیدگان من و هم از چهره خودش پنهان کند. محمد برخلاف بسیاری از ما انسان‌ها که همیشه زمین و زمان را در سرنوشت خود مقصر می‌دانیم، هیچ شکایتی از زندگی‌اش ندارد، حتی برای خودش هم از این دنیای رنگارنگ هیچ چیز نمی‌خواهد، هیچ چیز! چراغ که سبز می‌شود با هم به قسمتی از چهارراه می‌رویم و از او می‌خواهم برایم بگوید درد این روزهایش را، او در جواب سئوالم صورتش را کمی برمی‌گرداند و می‌خندد، خنده‌ای تلخ همراه با چشمانی خیس که درخشندگی چشمان سیاهش را بیشتر نمایان می‌کند. به چه زیبایی و در اوج سادگی مرا «خاله» خطاب می‌کند و می‌گوید: «خاله، پدرم فوت کرده، سه برادر کوچک دارم و مادرم هم اگر کار باشد، کار می‌کند اگر هم نه که من تلاش می‌کنم خرج خانواده را بدهم، از صبح ساعت حدودا 6:30 به این چهارراه می‌آیم و تا ظهر ساعت 13:00 به کارم ادامه می‌دهم، بعد از آن نیز به بهزیستی می‌روم و پول روزنامه‌ها را می‌دهم، ناهار می‌خورم و سپس به دنبال کار می‌روم». *درس چی؟ درس می‌خوانی؟ «شش کلاس درس خوانده‌ام اما دیگر نمی‌شود» *چرا نمی‌شود؟ مگر بهزیستی برایتان شرایط درس خواندن را فراهم نکرده است؟ «قبلاً یک معلم داشتیم که می‌آمد و به ما درس می‌داد، اما چند وقتی است که مریض شده دیگر نمی‌شود، شرایط زندگی طوری است که دیگر نمی‌شود درس بخوانم». *می‌توانی بگویی چقدر از روزنامه فروشی درآمد داری؟ «بابت فروش هر روزنامه 200 تومان می‌گیرم و تقریباً روزی 100 روزنامه می‌فروشم یعنی روزی 20 هزار تومان درآمد دارم اما روزانه 10 هزار تومان هزینه رفت و آمد می‌دهم». حالا چراغ قرمز است و او باید برود که باقی‌مانده روزنامه‌هایش را بفروشد چون ماندن هر روزنامه یعنی ضرر 200 تومانی برای او... می‌گویم برو به کارت برس، چراغ که سبز شد باز برگرد اما در جوابم می‌گوید، «دیگر نمی‌خرند خاله، حرفت را بزن» و این یعنی از فروش بقیه روزنامه‌هایش ناامید شده و دشت امروزش کم و کمتر از روزهای قبل. پسرک روزی هفت ساعت کار می‌کند و در پایان ماه عایدی‌اش کمتر از 300 هزار تومان است، پولی که نه دردی از خانواده‌اش درمان می‌کند و نه آینده‌اش را رنگین و حالا سئوال اینجاست که چه کسانی باید درد این کودکان را درمان کنند؟ مردم یا مسئولان؟ چرا مردم از آنها سراغی نمی‌گیرند و انگار دیدن این کودکان و نوجوانان و روزنامه خریدن از آنها به یک عادت روزانه برایشان تبدیل شده است؟ آن کسانی که همواره سخن از فرهنگسازی و کمک به هم نوع می‌کنند، حالا کجا هستند؟ چرا قدمی برنمی‌دارند و وظایف را به گردن این و آن می‌اندازند؟ مجموعه بهزیستی استان معتقد است تنها راه حل کمک و نجات این کودکان و نوجوانان، تشکیل کمیته ساماندهی کودکان کار در استان است. کارشناس آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در مشهد با بیان اینکه اجرای طرح ساماندهی کودکان در قالب فروش روزنامه از سال 83 آغاز شده است، اظهار کرد: در حال حاضر، حدود 65 تا 70 نوجوان 15 تا 18 ساله در این طرح با ما همکاری می‌کنند. وی ادامه داد: این کودکان قبلاً بر سر چهارراه‌ها اسپند دود کرده یا شیشه خودروها را تمیز می‌کردند، اما با ساماندهی این نوجوانان، آنها می‌توانند برای خود درآمدی نیز داشته باشند. غفاری‌زاده در پاسخ به این سئوال که چرا برای برخی از این نوجوانان امکان تحصیل فراهم نیست، گفت: ما در مجموعه بهزیستی فضایی را فراهم کردیم که این نوجوانان پس از اتمام کار خود می‌توانند به اینجا آمده، حمام کنند، ناهار بخورند و سپس بر سر کلاسی که در همین مکان برای آنها تشکیل می‌شود، شرکت کنند. وی ادامه داد: ما برای اینکه شرایط درس خواندن کمی برای این نوجوانان راحت‌تر باشد، براساس تفاهم‌نامه‌ای با آموزش و پرورش، معلم را به همین مکان آورده و کلاس‌ها در بهزیستی تشکیل می‌شود، در دوره جدید نیز با نهضت سوادآموزی برای تشکیل کلاس‌ها قرارداد داریم و گروهی از این کودکان که به هر دلیلی از تحصیل جا مانده‌اند تا نیمه آذر ماه بر سر کلاس‌ها حاضر می‌شوند. کارشناس آسیب‌دیدگان اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی درباره این موضوع که برخی از این نوجوانان به هیچ وجه امکان تحصیل ندارند، گفت: برخی از این نوجوانان ممکن است از اتباع خارجی بوده که کارت اقامتشان تمدید نشده به همین دلیل ثبت‌نام آنها در مدرسه با مشکلات فراوانی مواجه‌اند و مشکل اصلی ما در این موضوع، تمدید نشدن کارت اقامت آنها است. غفاری‌زاده در ارتباط با اینکه آیا واقعاً قرار نیست تکلیف این بچه‌های بی‌هویت مشخص شود، گفت: با وجود شرایط فعلی ما نمی‌توانیم به آنها خدمات بدهیم، زیرا یا باید ایرانی باشند یا کارت اقامت داشته باشند در غیر این صورت حتی امکان تحصیل نیز برای این نوجوانان وجود ندارد. وی بیان کرد: برخی از این بچه‌ها امکان درس خواندن را ندارند، زیرا نان‌آور خانواده هستند و اگر به مدرسه بروند سایر اعضای خانواده نمی‌توانند زندگی کنند، یعنی از عهده مخارج خود برنمی‌آیند اما کار کردن این عضو خانواده سبب شده تا شرایط زندگی حداقلی برای خانواده فراهم شود. کارشناس آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی خراسان رضوی با اشاره به آیین‌نامه ساماندهی کودکان کار افزود: در این آیین‌نامه برای 11 دستگاه وظایفی تعریف شده است اما هم‌اکنون در استان به جزء بهزیستی، هیچ مجموعه دیگر در این زمینه اقدامی انجام نمی‌دهد. غفاری‌زاده درباره اینکه آینده خوبی در انتظار این نوجوانان نیست، گفت: تنها راهی که می‌توان آنها را از وضعیت فعلی نجات داد، تشکیل کمیته ساماندهی کودکان خیابانی استان است تا مشارکت همه دستگاه‌ها جلب شود، در غیر این صورت هیچ کار مفیدی نمی‌توان برای این کودکان انجام داد. با اینکه آیین نامه ساماندهی کودکان خیابانی که در چهارم مردادماه سال 1384 به تصویب هیئت وزیران رسیده، راهکارهای مطلوبی را برای ساماندهی این کودکان و ترسیم آینده روشن‌تر برای آنها ارائه داده اما وضعیت فعلی کودکان و نوجوانانی که به مشاغلی همچون روزنامه فروشی و گل فروشی مشغول هستند، این موضوع را تأیید نمی‌کند. برخی از آنها علاوه بر آنکه شرایط از نامناسب اجتماعی و خانوادگی رنج می‌برند، از حق تحصیل به عنوان یکی از الزامات هر کودک و نوجوانی محروم هستند و همین امر نیز سبب می‌شود تا آینده نامعلوم و شاید تاریکی در انتظارشان باشد. چه بسا زندگی امروز و فردای این کودکان با فروختن روزنامه و گل بگذرد، اما چه آینده‌ای را می‌توان برای این نسل آینده تصور کرد؟ مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی نیز در گفت‌و‌گو با فارس بررسی وضعیت کودک کار را به جلسات آتی استانداری موکول و اظهار کرد: قرار است کمیته آسیب‌های بهزیستی تشکیل شود و خروجی این جلسه در اختیار کارگروه فرهنگی و اجتماعی استانداری قرار گیرد تا به عنوان یک بخش علمی مورد بررسی قرار گیرد. سید کمال‌الدین حسینی افزود: محوریت ساماندهی کودکان کار با بهزیستی است، اما تمام مجموعه‌های درگیر باید به این موضوع کمک کنند، همچنین کودکان و نوجوانانی که در مشهد به مشاغلی همچون روزنامه فروشی یا گل فروشی مشغول هستند ممکن است از سایر استان‌ها و یا کشورهای همجوار نیز آمده باشند که همین موضوع کار را کمی سخت می‌کند. وی با بیان اینکه باید تمهیداتی برای کمک و همراهی سازمان‌های مردم نهاد در این موضوع اندیشیده شود، گفت: مجموعه بهزیستی باید به عنوان نقطه محوری، متولی این موضوع باشد و هماهنگی‌های لازم را بین دستگاه‌ها انجام دهد. مدیرکل دفتر امور اجتماعی و فرهنگی استانداری خراسان رضوی در پاسخ به این سئوال که آیا قرار نیست کمیته ساماندهی کودکان خیابانی در استان تشکیل شود، گفت: بعید می‌دانم ستاد جداگانه‌ای برای این موضوع تشکیل شود، زیرا الزاماً مشکلات با تشکیل یک ستاد حل نمی‌شود، بلکه همه بخش‌ها باید به ساماندهی این کودکان اعتقاد داشته باشند و به آن عمل کنند اما بنده پیشنهاد می‌کنم در این موضوع با مدیر کل بهزیستی استان هم صحبتی داشته باشید. بر اساس این گزارش، حالا که مسئولان حاضر نیستند برای آینده این کودکان و نوجوانان که شاید هر روزشان را سخت‌تر از روز قبل پشت سر می‌گذارند، کاری کنند و آینده آنها را در بین کاغذبازی‌ها پیچ و تاب می‌دهند، این نوبت توست که گام‌هایت را محکم‌تر برداری و دستی بگیری تا شاید سیاهی، رنگ آینده کودکان ایرانمان نباشد. کاش آنقدر که اخبار «ب.ز» را با علاقه‌مندی دنبال می‌کنیم، کمی هم به فکر کودکان شهرمان باشیم.... ................................. گزارش از فاطمه باغبان ................................. انتهای پیام/3138/ت40
http://fna.ir/NF96ZI
94/09/04 - 11:31
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
گوناگون
پربازدیدترینها